verathu(masoeyein)

April 4, 2018 | Author: Anonymous | Category: Documents
Report this link


Description

http://www.sbay-student.org/ 1 http://www.sbay-student.org/ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ လူေသလူျဖစ္ ဦးဥကၠ႒ ဝါဒ၊ မုိးျပာဝါဒ အစရွိေသာ အဓမၼဝါဒေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ေပၚေပါက္ခဲ႔ဘူး ပါသည္။ ေပၚခဲ႔ဘူးသမွ် အဓမၼဝါဒ (သာသနာဖ်က္ဂုိဏ္း)မ်ားသည္ သံဃာ႔နာယက ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္မူ ေနာင္မလုပ္ေတာ႔ပါဟု ဝန္ခံလက္မွတ္ထုိးၾကေသာ္လည္း မိမိတုိ႔ေနရာေရာက္ေသာအခါ လုပ္ျမဲအတုိင္း ဆက္၍ ၄င္းတုိ႔၏ ဝါဒဆုိးမ်ားကုိ မသိနားမလည္ကုန္ေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔အား အမ်ဳိးမ်ဳိး လိမ္ညာလွ်က္ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းၾကပါသည္။ ဤ " ေထရဝါဒ တုိက္ပြဲ " အမည္ရွိစာအုပ္သည္ ဗုဒၶဘာသာအား ရစရာမရွိေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ၾကံ ဖ်က္စီးထားေသာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဝါဒ ဆုိးကုိ ဆရာေတာ္ ဦးဝိစိတၱာဘိဝံသ (ဝီရသူ - မစုိးရိမ္) မွ ေျဖရွင္းထား ေသာစာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ရွားပါးစာအုပ္ ျဖစ္ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔အား လူလိမ္ တုိ႔၏ ေဘးရန္မွ ေဝးစြာေရွာင္ရွားႏုိင္ေစရန္တစ္ေၾကာင္း၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဝါဒဆုိးမ်ား ဆက္လက္က်င္႔သုံးေန ဆဲဟု ၾကားသိရသည္က တစ္ေၾကာင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင္႔ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အြန္လုိင္းမွ အလြယ္ တကူဖတ္ရွဴ႕ႏုိင္ေစရန္ရည္ရြယ္ကာ ကုိယ္တုိင္ စာစီ၍ ျပန္လည္ျဖန္႔ေဝျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤစာအုပ္ထဲတြင္ စာစီရာ၌ အမွားတစ္စုံတရာေတြ႔ပါက မူရင္း ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူ ရဲ႕ အမွားမဟုတ္၊ မိမိ၏ ည႔ံဖ်င္းမႈသာ ျဖစ္ပါ ေၾကာင္း ဝန္ခံအပ္ပါသည္။ ဤစာအုပ္ျဖင္႔ ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ ရည္မွန္း၍ ပူေဇာ္ပါသည္။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေရႊျမန္မာမ်ား အပါယ္ဆြဲခ်မည္႔ ဆရာဆုိး၊ ဝါဒဆုိးမ်ားႏွင္႔ လႊဲႏုိင္ၾကပါေစ... အရွင္သာမိ(မုံရြာ) http://www.sbayhttp://www.sbay-student.org/ 2 http://www.sbay-student.org/ ေထရဝ ေထရဝါဒ တုိက္ပြဲ ္ (သုိ႔မဟုတ) တရားထုိင္ရင္း ငုိရယ္ျခင္း အေၾကာင္း စိ ံ ဦးဝိစိတၱာဘိဝသ ရသူ ဝီရသူ (မစုိးရိမ) ္ သက်သီဟဓမၼာစရိယ ဓမၼသဟာယေက်ာင္း- နာယက မစုိးရိမ္တုိက္သစ္၊ မႏၱေလး 3 http://www.sbay-student.org/ မာတိကာ နိဒါန္း ၁။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ အမွားေတာ္ပုံ ၂။ ပထမ အမွား ၃။ အေျပာႏွင္႔ အလုပ္ ၄။ ဒုတိယ အမွား ၅။ ဆက္လက္ေ၀ဖန္ၾကည္႔ၾကဦးစုိ႔ ၆။ ေသာဏမေထရ္အေၾကာင္း ၇။ ေလတံခြန္ပမာ ၈။ ထုိင္မွတ္ျခင္းႏွင္႔ တရားတက္ျခင္း ၉။ ဗ်ာပါဒႏွစ္ပါးကုိ သိဖုိ႔ လုိသည္ ၁၀။ ဓမၼဗ်ာပါဒ ၁၁။ တတိယ အမွား ၁၂။ ထူးျခားသည္႔ ကုိယ္အမူအရာမ်ား ၁၃။ လမ္းေပၚအကပမာ ယိမ္းႏြ႔ဲကာ ၁၄။ အပါယ္လားမည္႔ တရား ၁၅။ ၀ိပႆနာ အဆင္႔ကုိေတာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး ၁၆။ ပီတိမ်က္ရည္ ၁၇။ ပီတိမ်က္ရည္ က်သည္႔အခ်ိန္ ၁၈။ ေက်ာက္ပဲြစားၾကီး တန္႔ၾကည္ေတာင္ ၁၉။ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ ၂၀။ ေလာကဓာတ္ပညာ စာမ်က္ႏွာ ၁ ၂ ၅ ၇ ၁၀ ၁၅ ၁၇ ၂၁ ၂၉ ၃၂ ၃၅ ၃၉ ၄၁ ၄၂ ၄၂ ၄၈ ၅၇ ၆၀ ၆၅ ၆၆ 4 http://www.sbay-student.org/ ၂၁။ ျပဳိင္စံကင္းရွား ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ၂၂။ အဓိပၸါယ္ ရွိေသာေတာင္ေ၀ွး ၂၃။ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေဆး ၂၄။ နက္ရွဳိင္းေသာ အဓိပၸါယ္ ၂၅။ လူလိမ္ေတြ ေပြလီရွဳပ္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဇာတ္ထုတ္ ၂၆။ အလံရွဴးအဖြ႔ဲ ၂၇။ အဆင္႔ျမင္႔ ၀ိပႆနာ ၂၈။ အေယာင္ေဆာင္ ၀ိပႆနာ ၂၉။ အပၸိစ တာဂုဏ္ ၦ ၃၀။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီထိန္း ၃၁။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ႏွင္႔ တရားထူး ၃၂။ မာရသြန္ စၾကၤန္ ၃၃။ ၀ုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ ၃၄။ စၾကၤန္ေျပးတဲ႔ စက္ရုပ္ေလး ၃၅။ ပုဂံေခတ္က အရည္းၾကီး ၃၆။ ေနာင္တမ်က္ရည္ႏွင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္က်ဆုံးခန္း ၃၇။ သတိေပးတားျမစ္ျခင္း ၃၈။ သတၱိရွိဖို႔ လုိတယ္ ၃၉။ ကမၼဌာန္းႏွင္႔ ငုိရယ္ျခင္း ၄၀။ အတိတ္ကုိ အာရုံျပဳမိ၍ ငုိျခင္း ၄၁။ ေ၀ဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိျခင္း ၄၂။ ေၾကာက္လန္႔၍ ငုိျခင္း ၆၉ ၇၁ ၇၂ ၇၄ ၇၇ ၈၀ ၈၁ ၈၃ ၈၇ ၉၀ ၉၃ ၉၇ ၁၀၁ ၁၀၁ ၁၀၂ ၁၀၄ ၁၀၆ ၁၀၇ ၁၁၁ ၁၁၁ ၁၁၁ ၁၁၆ 5 http://www.sbay-student.org/ ၄၃။ သူမ်ားငုိတာ ျမင္လုိ႔ငုိျခင္း ၄၄။ ငုိမွတရားထူးတယ္ထင္၍ ငုိျခင္း ၄၅။ ၀မ္းသာ၍ ငုိျခင္း ၄၆။ အနာထပိဏ္ ငုိေၾကြးျခင္း ၄၇။ သံေ၀ဂေၾကာင္႔ ငုိျခင္း ၄၈။ ပီတိေၾကာင္႔ ငုိျခင္း ၄၉။ ေနာင္တရ၍ ငုိျခင္း ၅၀။ အတိတ္ကုိ အာရုံျပဳ၍ရယ္ျခင္း ၅၁။ သူမ်ားရယ္တာျမင္လုိ႔ ရယ္ျခင္း ၅၂။ စိတ္ကူးယဥ္ ရယ္မိျခင္း ၅၃။ မွန္ရာကုိ သစၥာဆုိပါမည္ ၁။ ကုိယ္ေတြ၀ိပႆနာ ႔ ၇၉။ မိမိကုိယ္ကုိ ၾကည္ညဳိမိျခင္း ၈၀။ က်မ္းကုိးႏွင္႔ စာကုိး ၁၁၈ ၁၁၉ ၁၂၀ ၁၂၂ ၁၂၃ ၁၂၈ ၁၂၉ ၁၃၂ ၁၃၄ ၁၃၅ ၁၃၇ ၁၃၉ ၂၂၄ ၂၂၇ 6 http://www.sbay-student.org/ နိဒါန္း ၁၃၅၅ ခုႏွစ္က ျဖစ္သည္ ရဟန္းဒကာၾကီးက၊ ဗီဒီယုိျဖင္႔ ငုိရယ္ကမၼဌာန္းေခြျပသျဖင္႔ ၾကည္႔လုိက္ရသည္။ ေျပးလြား ခုန္ေပါက္ေနတာ၊ ေအာ္ဟစ္ငုိယုိေနတာ၊ တီးမွဳတ္ကခုန္ေနတာ ျမင္ရ၍ စိတ္ပ်က္မိသည္။ မိမိသိထားသည္ကာ (သဒၶမၼ) သူေတာ္ေကာင္းတရားဆုိသည္မွာ၊ ျငိမ္သက္သည္၊ ယဥ္ေက်းသည္၊ သိမ္ေမြ႔သည္၊ တည္ျငိမ္သည္၊ ေအးျမသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ႔ ေယာဂီမ်ားကုိ ျမင္ရုံျဖင္႔ စိတ္ေတြ မျငိမ္းခ်မ္းပဲ စိတ္ပ်က္မိသည္။ ျပီးေတာ႔ ဒကာၾကီးက ေမးေသး သည္ “ဦးဇင္း ဘယ္လုိ ျမင္သလဲ” တဲ႔၊ အင္း “ရယ္စရာၾကီးလုိလုိ၊ ေၾကာက္စရာၾကီးလုိလုိ တစ္မ်ဳိးပဲ” ဟု ေျဖမိသည္။ ဆက္လက္ျပီး ဒကာၾကီးက ေလွ်ာက္ေသးသည္၊ အဘိဓဇ ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးႏွင္႔ (သ - စ - အ) ဆရာေတာ္ၾကီး တစ္ပါးက ေထာက္ခံေၾကာင္း သူတို႔လဲ ဒီလုိျဖစ္ခ႔ဲေၾကာင္း ေျပာျပေသးသည္။ မိမိမွာ ကုိရင္၀တ္ခါစတုန္းက၊ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ၾကီး၊ နည္းနာနိႆယအတုိင္း အာနာပါန (၃) လခြဲ အားထုတ္ ခဲ႔သည္မွ တစ္ပါး တရားအေတြ႔အၾကဳံ နည္းလွေသးသည္၊ စာေပက်မ္းဂန္လည္း မႏွ႔ံစပ္ေသးသည္႔ အခ်ိန္ျဖစ္၍ ဘာမွ မေ၀ ဖန္ဘဲ ျငိမ္ေနလုိက္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္ထဲမွာကား၊ ငုိရယ္ျခင္း အေၾကာင္းကုိ သုေတသန လုပ္ၾကည္႔ခ်င္ေနသည္။ ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ရန္ကုန္ရိပ္သာမွာ (၁၅)ရက္ အားထုတ္ျဖစ္သည္။ မိမိလည္း ဘာမွမျဖစ္၊ သူမ်ားေတြလည္း ဘာမွမျဖစ္ၾက၊ ဗီဒီယုိထဲကလုိ ငုိရယ္တာေတြ၊ ရူးေၾကာင္တာေတြ မေတြ႔ရေပ။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ဗီဒီယုိထဲမွ ေယာဂီေတြ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလုိျဖစ္ရ သလဲ ဟု သိခ်င္ေနသည္။ အေၾကာင္းတရားကုိ ရွာေဖြရင္းျဖင္႔ စိန္ပန္းမဟာစည္ရိပ္သာ သုိ႔ မၾကာမၾကာ ၀င္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ငုိရယ္ကမၼဌာန္းကုိကား လုံး၀ မေ၀ဘန္ႏုိင္ေသးေပ။ ရိပ္သာထဲ၀င္ျပီး၊ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် စုံစမ္းဖုိ႔ရာမွာလည္း လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေပ၊ မိမိကုိယ္တုိင္ ငုိရယ္ မွဳိင္းမိမွာ ေၾကာက္ရေသးသည္။ ငုိရယ္သမားကုိ ဆရာတင္မွား၍ တသံသရာလုံး ငုိယုိျပီး မေနခ်င္၊ ဤသုိ႔ႏွင္႔ ကံအားေလ်ာ္ စြာ ငုိရယ္ဆရာ ေက်ာက္ဆည္သုိ႔လာ၍ စခန္းဖြင္႔သည္ႏွင္႔ ၾကဳံၾကဳိက္ခ႔ဲရသည္။ မိမိသည္လည္း ရလာသည္႔ အခြင္႔အေရး ကုိ လက္မလြတ္ေစပဲ စနစ္တက် ေလ႔လာေတာ႔သည္။ ငုိရယ္ဆရာၾကီးက ပလႅင္ေပၚတြင္ အာနာပါနကုိ ႏွာရည္ေတြထြက္ ေအာင္ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲႏွင္႔ မွတ္ရသည္ဟု ေဟာျပေနသည္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း ႏွာရည္ေတြ ထြက္ေနသည္။ ထုိအခါက်မွ ငုိရယ္ လမ္းစကုိ ရွာေဖြဆုပ္ကုိင္မိေလေတာ႔သည္။ ထုိ႔အျပင္ ရွဴမွတ္ပုံ အစီအစဥ္ေတြ၊ ရွဴမွတ္ပုံ အမူအယာေတြ၊ ေဟာျပပုံအေျခ အေနေတြကုိ စနစ္တက်ေလ႔လာသည္ ေယာဂီတစ္ဦးခ်င္းစီႏွင္႔ေတြ႔ျပီးအႏုစိပ္ တုိက္ဆုိင္ၾကည္႔သည္။ စာေပအျမင္ ေလာကသဘာ၀၊ အျမင္တုိ႔ျဖင္႔ ၾကည္႔လ်င္ ေ၀ဖန္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လက္ေတြ႔ က်က် မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ေသးေပ၊ သို႔ျဖစ္၍ ပဥၥမအၾကိမ္ေျမာက္ ရိပ္သာ၀င္၍ က်က်နနလက္ေတြ႔ေလ႔လာၾကည္႔မိသည္။ (၅၆) ရက္ၾကာ အားထုတ္ျပီးသည္႔ အခါ၌ကား၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး လိမ္ေနေၾကာင္းကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ႔ ေပသည္။ မိမိေလ႔လာၾကည္႔ရသမွ် တန္႔ၾကည္ေတာင္ လမ္းစဥ္ကုိ ဤသုိ႔ သုံးသတ္မိျခင္းျဖစ္ေပသည္။ (၁) အာနာပါနကုိ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ရွဴရွဳိက္ရမည္ဟု အျပင္းစား(ဟဲဗီး) ကမၼဌာန္းကုိ ဖန္တီးျခင္း။ (၂) ေယာဂီေတြကုိ သုံးေလးငါးနာရီ တရစပ္ ထုိင္ခုိင္းကာ၊ အတၱကိလမထႏုေယာဂလမ္းစဥ္ကုိ ဖန္တီးျခင္း။ 7 http://www.sbay-student.org/ (၃) ငုိရယ္တာေတြ၊ ရူးေၾကာင္တာေတြ၊ တိရိစာန္လုိသားလာ၊ ေအာ္ဟစ္ေနတာေတြကုိ ခ်ီးမြမ္းခန္း ထုတ္ကာ ထုိင္ၾကည္႔ ၦ ြ ေနျခင္း။ (၄) အေျပးအလြားသြားရသည္႔ မာရသြန္စၾကၤ ံကုိ တီထြင္ျခင္းဟူေသာ အေျခခံအမွားၾကီးေလးရပ္ကုိ ေတြ႔ရွိရေပသည္။ ဤစာအုပ္သည္ ထုိအမွားၾကီးေလးရပ္ကုိ အဓိကထားျပီး ဘုရားေဟာပါဠိ၊ အဌကထာ၊ ဋီကာမ်ားႏွင္႔ ညွိ ႏွဳိင္း ကာ ေ၀ဘန္စိစစ္ထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ လူတုိင္း စိတ္၀င္စားၾကသည္႔ ကမၼဌာန္းအားထုတ္ေသာ ေယာဂီတုိ႔ ငိုရယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားကုိလည္း ရွာေဖြစုေဆာင္၍ တင္ျပထားေပသည္။ ထုိငုိရယ္ျခင္း အေၾကာင္းတုိ႔တြင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီတုိ႔ ငိုရယ္ျခင္းသည္၊ ဓမၼပီတိေၾကာင္႔ ဟုတ္သည္/မဟုတ္သည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ တန္႔ၾကည္ ေတာင္ေယာဂီတုိ႔ ဘာေၾကာင္႔ ငုိရယ္ၾကသည္ကုိလည္းေကာင္း၊ မီးေမာင္းထုိးျပထားေသးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ၀ါဒကုိ ေ၀ဘန္ရာတြင္ ၀ါဒကုိ တည္ေထာင္သည္႔ ၀ါဒီပုဂၢဳိလ္၏ စရုိက္ႏွင္႔ အရည္အခ်င္းကုိလည္း သိဖုိ႔လုိေပသည္။ ၀ါဒီပုဂၢဳိလ္၏ စရုိက္ႏွင္႔ အရည္အခ်င္းကုိ သိမွသာလွ်င္ ထုိသူ၏ ၀ါဒ မွန္သည္/မမွန္သည္ကုိ ပုိမုိခြဲျခား ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေၾကာင္႔ ၀ါဒီက႑ကုိလည္း ၾကားညွပ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကိုယ္ေတြ႔၀ိပႆနာက႑ကုိလည္း သီးသန္႔ေဖာ္ျပထားပါသည္။ အကယ္၍ ကုိယ္တိုင္အားမထုတ္ဘဲ၊ စာအရွိတုိင္း ဆုံးျဖတ္ပါလွ်င္ စာေတြ႔သာရွိသည္ လက္ေတြ႔မရွိ၊ ကုိယ္ေတြ႔မပါ၊ အလုပ္သေဘာနားမလည္ဟု အထင္ေသး စရာ အေၾကာင္းရွိႏုိင္ေပသည္။ လက္မခံႏုိင္စရာအေၾကာင္း ရွိႏုိင္ေပသည္။ မယုံၾကည္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိႏုိင္ေပသည္ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ထုိပုဂၢဳိလ္တုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္ ႏုိင္ရန္အတြက္ လက္ေတြ႔၀ိပႆနာ က႑ကုိ ထည္႔သြင္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္အားျဖင္႔ ဤစာအုပ္ကုိ မိမိမေရးခ်င္ပါ။ ရိပ္သာတြင္ (၅၆) ရက္ၾကာ တရားအားထုတ္ခ႔သည္မွစ၍၊ မိမိ ဲ ဘ၀ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းခဲ႔ရသည္။ ေအးျမခဲ႔ရသည္။ ခ်မ္းေျမွ႔ခ႔ဲရသည္။ ဘ၀ အႏွစ္သာရ၊ ဘ၀၏ အဓိပၸါယ္၊ ဘ၀မွာ အေရး ၾကီးဆုံး အရာေတြကုိ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် သိလာခဲ႔ရသည္။ အထူးသျဖင္႔ ပစၥဳပၸန္အာရုံမွာပဲ စိတ္ကေလးကုိ တင္ထားႏုိင္ ျခင္းသည္ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အေအးျမဆုံး၊ ျဖစ္သည္ကုိ သေဘာေပါက္နားလည္ႏုိင္ခ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေတြးၾကံရမွာ ဲ ကုိလည္း ေၾကာက္လာသည္ တစ္ခါတရံ စာၾကည္႔ေနစဥ္ ႏွလုံးခုံသံက မီးေသြးရထားၾကီး ခုတ္ေမာင္းသြားသလုိ ၾကမ္း လွသည္ကုိ ၾကားေနရသည္။ အာရုံေၾကာေတြ လြန္ဆဲြသလုိ တစ္ေျဖးေျဖးတင္းလာတာကုိလည္း ေတြ႔ေနရေပသည္။ ဤစာအုပ္ကုိ ဤဒုကၡမ်ားျဖင္႔ ရင္းႏွီးခဲ႔ရေပသည္။ ဤဒုကၡမ်ားကုိ မခံစားႏုိင္၍ ဆက္မေရးလွ်င္ ေကာင္းေလမလားဟု ျပစ္ထားလုိက္ေသးသည္။ အကယ္၍ အမွား/အမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါလွ်က္ ေ၀ဖန္ျခင္းအမွဴ႔ မျပဳခဲ႔လွ်င္ တာ၀န္ရွိသူျဖစ္ပါလွ်က္ တာ၀န္မသိသူ ျဖစ္ခ႔ဲရေပအုံးမည္။ တာ၀န္မသိပါက တာ၀န္မ႔လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိေပသည္။ သမုိင္းကုိထူေထာင္ ဲ ေနေသာ မိမိအတြက္၊ သမုိင္းေပး တာ၀န္ကုိ ေက်ျပြန္ေစလုိသည္။ တာ၀န္မ႔ဲၾကီး ဆုိသည္႔ သံသယၾကီးႏွင္႔ မိမိဘ၀ကုိ မျဖတ္သန္းခ်င္ေပ။ ေရာက္ေလရာအရပ္၊ သြားေလရာခရီးမွာ သံသယတေစၦအေျခာက္မခံခ်င္၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ေတြးၾကံမွဴ႔ လွဳိင္းတံပုိးေအာက္မွာ လည္စင္းခံရင္း ဤစာအုပ္ကုိ ေရးျခင္းျဖစ္ေလသည္။ 8 http://www.sbay-student.org/ ဤစာအုပ္ထုတ္ျပီးသည္၏ အျခားမဲ႔၌၊ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ေသာ ဣဌာနိဌတုိ႔ကုိ ၾကဳိတင္တြက္ ၾကည္႔ျပီးျဖစ္သည္။ ၀ဋံသကာ ႏွင္႔လည္း ျခိမ္းေျခာက္လာႏုိင္သည္။ အဘိဓဇ ဂုဏ္ႏွင္႔လည္း ဟိန္းေဟာက္လာႏုိင္သည္။ ပါ၀ါႏွင္႔ ဂုဏ္ကုိ အသုံးျပဳျပီးလည္း တုိက္ခုိက္လာႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိသည္ကား ဤအရာမ်ားကုိ မႈမည္မဟုတ္ေပ။ မိမိဘက္မွာ လူနတ္ တုိ႔၏ ဆရာျဖစ္ေသာ သဗၺညဳဗုဒၶ ရွိသည္။ အဌကထာဆရာ ရွင္မဟာဗုဒၺေဃာသရွိသည္။ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ စြယ္စုံ ရသည္႔ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ရွိသည္။ ဘာသာဋီကာ က်မ္းျပဳအေက်ာ္ ေတာင္ျမဳိ႔ဆရာေတာ္ ရွိသည္။ ထုိ႔အျပင္ မိမိႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ အားထုတ္ခ႔ေသာ ဓမၼရွိသည္။ ဓမၼဘက္မွ ရပ္တည္သူ၊ ဓမၼဘက္မွ ခုခံကာကြယ္သူကုိ ဓမၼက လ်စ္လ်ဴရွဴ႔မည္ ဲ မဟုတ္ေပ။ မိမိမွာ ငဲ႔ညာစရာ ဆရာသမားရွိေသးသည္။ မိမိဆရာသမားကုိ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဆရာေတာ္က၊ ကမၼဌာနာ စရိယဘြဲ႔ ေပးထားသည္မွာ ပူပူေႏြးေႏြးပင္ ရွိေသးသည္။ မိမိရဟန္းဒကာၾကီးသည္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေဂါပကဥကၠဌ ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ရဟန္းဒကာမၾကီးသည္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီၾကီးျဖစ္သည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဆရာေတာ္သည္ မိမိေက်ာင္းတုိက္တြင္ ကထိန္လာခင္းဘူးသည္၊ ဤမ်က္ႏွာမ်ားႏွင္႔ ဤေက်းဇူးတရားမ်ားကုိ ေထာက္ထားငဲ႔ညာစရာ ရွိ သည္။ သုိ႔ေသာ္ သမုိင္းကုိေ၀ဘန္သည္႔ေနရာမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ အားနာေနလွ်င္ အနာဂတ္ကုိ သစၥာေဖာက္ရာ ေရာက္သည္ဟု စာေရးဆရာဦးေအာင္သင္း ေျပာခဲ႔သည္႔ စကားရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ မိမိသည္ ေက်းဇူးတရား ကုိ ေထာက္ ထားငဲ႔ညာျပီး မသိဟန္လႊဲေနမည္ဟု ဆုိလွ်င္ စာေပအေပၚ သစၥာေဖာက္ရာက်မည္။ ဓမၼအေပၚ သစၥာေဖာက္ရာက်မည္။ သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ေရွ႔မ်က္ႏွာ ေနာက္ထား၍ ဤစာအုပ္ကုိ ေရးသား ထုတ္ေ၀လုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤစာအုပ္သည္ အမွားအမွန္မခြဲျခားႏုိင္သူ အမုိက္တုိက္ထဲမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး လမ္းေလွ်ာက္ ေနသူမ်ားအတြက္ မီးေမာင္းထုိး ျပထားေသာ အၾကီးမားဆုံး အလင္းတန္းတခုျဖစ္သည္။ အယူသည္းသည္႔ အရည္းမိစာတုိ႔အတြက္ ၦ အဆိပ္ျပင္းသည္႔ မွ်ားတစ္စင္း ျဖစ္သည္။ ဓမၼဘက္မွ ခုခံကာကြယ္သူမ်ားအတြက္ အၾကီးမားဆုံးေသာ ခံတပ္ကတုပ္က်င္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ကုိ ေစာ္ကားထိခုိက္လာေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူမ်ားကုိ တုိက္ခုိက္လုိသူမ်ား အတြက္ ၀ရဇိန္လက္နက္၊ ႏ်ဴးကလီးယားလက္နက္တုိ႔ထက္ အစြမ္းထက္ေသာ လက္နက္ျဖစ္သည္။ ဤစာအုပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ငုိရယ္ကမၼဌာန္း အေၾကာင္းကုိ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးလုိသူမ်ားသည္ လူကုိယ္တုိင္ျဖစ္ေစ၊ စာေရး၍ျဖစ္ေစ၊ ေဆြးေႏြးႏုိင္ေပသည္။ အကယ္၍ မိမိေရးေသာစာႏွင္႔ ကိုးကားေသာက်မ္းဂန္မ်ား လုံး၀လႊမွားေနသည္ဟု ဲ တိက်ခုိင္မာစြာ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ပိဋကတ္သုံးပုံ ပါဠိအဌကထာက်မ္းစာအုပ္မ်ားႏွင္႔အတူ မိမိကုိမိမိ မီး သျဂိဳ ၤလ္လွ်က္ အေသခံသားမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၀န္ခံကတိေပးအပ္ပါသည္။ ြ ပရိယတၱိ အလင္းေရာင္ျဖင္႔ အယူမွားမႈ႔ အေမွာင္ထုကုိ ျဖဳိခြင္းမည္။ ရသူ ္ ဝီရသူ(မစုိးရိမ) စရိ ဦး၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ၊ သက်သီဟဓမၼာစရိယ၊ ဓမၼသဟာယေက်ာင္း - နာယက၊ မစိုးရိမ္တုိက္သစ္၊ မႏၱေလး။ 9 http://www.sbay-student.org/ ေထရဝ ေထရဝါဒ တုိက္ပြဲ ္ (သုိ႔မဟုတ) တရားထုိင္ရင္း ငုိ၊ ရယ္ျခင္းအေၾကာင္း တန္႔ၾကည္ေတာင္ အမွားေတာ္ပုံ (၁) အာနာပါန ကုိ ျပင္းျပင္းရွဴခိုင္းတာဟာ၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႔ ပထမ အမွားပါ။ (၂) ဣရိယာပုတ္မျပင္ဘဲ (၂) နာရီ (၃) နာရီထုိင္ခုိင္းတာဟာ ဒုတိယ အမွားပါ။ (၃) ငုိရယ္တာေတြကုိ ျပဳျပင္မေပးပဲ၊ ခ်ီးမြမ္းေနတာဟာ တတိယ အမွားပါ။ (၄)စၾကၤ ံေျပးခုိင္းတာဟာ စတုတၳအမွားပါ။ 10 http://www.sbay-student.org/ ၁။ ပထမ အမွား တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဆရာေတာ္က အာနာပါန (ထြက္ေလ ၀င္ေလ) ကုိ သမာဓိမရခင္၊ ျပင္းျပင္းရွဴရမည္ဟု ေဟာ ေျပာျပသေနသည္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း ပလႅင္ေပၚမွေန၍ ႏွာရည္ထက္ေအာင္ တရွဴးရွဴးတရွဲရွဲႏွင္႔ ရွဴရွဳိက္ျပေနသည္ကုိ ြ (ေက်ာက္ဆည္မွာ တရားျပစဥ္က) ေတြ႔ရဘူးသည္။ ထုိသုိ႔ ျပင္းျပင္း ရွဴရွဳိက္ ဖုိ႔ရန္ ေဟာျပျခင္းသည္ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ မဟာအမွားေတာ္ပုံအစ ျဖစ္သည္။ ပႆမၻယံ ကာယသခၤါရံ အႆသိႆာမီတိ သိကၡတိ ပႆာသိႆာမီတိ သိကၡတိ ဟု ဘုရားေဟာခဲ႔သည္။ ဘုရားအလုိေတာ္မွာ ပင္ကုိယ္က ရုန္႔ရင္း၍ ၾကမ္းတမ္းေနေသာ ထြက္သက္ ၀င္သက္ကုိ သတိျဖင္႔ ထိမ္းသိမ္းလွ်က္ ျငင္သာစြာ ရွဴရွဳိက္ရမည္ဟု ဆုိပါသည္။ “ပါရာဇိကဏ္ အဌကထာ ဒုတိယအုပ္ (၀ိ၊ ဌ၊ ၂။ ၁၇) ၌လည္း ၾသဠာရိကံ ကာယသခၤါရံ ပႆေမၻေႏၱာ ပဋိပၸ ႆေမၻေႏၱာ နိေရာေဓေႏၱာ ၀ူပသေမေႏၱာ အႆာသိႆာမိ ပႆာသိႆာမီတိ သိကၡတိ” ဟု ဖြင္႔ျပထားသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ရုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ကုိ ျငိမ္းေစလွ်က္၊ ခ်ဳပ္ေစလွ်က္၊ ျငိမ္းေအးေစလ်က္၊ သိမ္ေမြ႔ေစလ်က္၊ သတိျဖင္႔ ထိန္းသိမ္းလ်က္ ျငင္သာစြာ ရွဴရွဴိက္ရမည္ ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ပါရာဇိကဏ္ အဌကထာ၌ အက်ယ္ဖြင္႔ဆုိသည္မွာ လူတုိ႔၏ ထြက္သက္၀င္သက္ သည္ ပင္ကုိယ္အား ျဖင္႔ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းသည္။ အေၾကာင္းမွာ သတိျဖင္႔ သိမ္းဆည္းမႈ မရွေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ တရားအားထုတ္သူတုိ႔၏ ိ ထြက္သက္၀င္သက္သည္ သိမ္ေမြ႔သည္။ အေၾကာင္းမွာ သတိျဖင္႔ သိမ္းဆည္းေသာ ေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ စသည္ျဖင္႔ အက်ယ္တ၀င္႔ ဖြင္႔ျပထားေပသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ လူတုိ႔၏ သႏၱာန္၌ ထြက္သက္၀င္သက္သည္ ပင္ကုိယ္အားျဖင္႔ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းျပီးသား ျဖစ္ သည္။ သတိျဖင္႔ မသိမ္းဆည္းေသာေၾကာင္႔ ကိေလသာတုိ႔ အျဖစ္မ်ားသည္။ ကိေလသာအျဖစ္မ်ား၍ စိတ္ေတြပူေလာင္ သည္။ ၾကမ္းတမ္းသည္။ စိတ္ေတြ မည္မွ်ထိ ၾကမ္းတမ္းသနည္းဆုိပါလွ်င္ ထြက္သက္ ၀င္သက္ ၾကမ္းတမ္းလြန္း၍၊ ႏွာေခါင္းျဖင္႔ပင္ အသက္မရွဴႏုိင္ပဲ ပါးစပ္ျဖစ္သာ အသက္ရွဴ ေနရသည္အထိ ၾကမ္းတမ္းေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ထြက္သက္ ၀င္သက္ ကုိပုိ၍ၾကမ္းတမ္းေအာင္ မလုပ္ပဲ ပင္ကုိယ္ၾကမ္းတမ္းေနေသာ ထြက္သက္၀င္သက္ကုိ သတိျဖင္႔ ထိမ္းသိမ္းရွဴ႔မွတ္ရမည္။ သိမ္ေမြ႔သည္ထက္ သိမ္ေမြ႔ေအာင္ သတိထား၍ ရွဴ႔မွတ္ရမည္ဟု ဆုိလုိေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္၏ သတိပဌာန္သုတ္ နိႆယ (စာ-၁၇၄)၌လည္း၊ “ကာယသခၤါရံ -အရွဴ႕ျပင္း၍ ရုန္႔ရင္းေသာ ၀င္သက္ကုိ အရွဳိက္ျပင္း၍ ရုန္႔ရင္းေသာ ထြက္သက္ကုိ၊ ပႆမၻယံ ပႆမၻယေႏၱာ - သာယာေျဖးညွင္း ရွဴရွဴိက္ျခင္းျဖင္႔ ျငိမ္းေအးေစလ်က္” ဟု အနက္ေပးထားပါသည္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္၏ သတိပဌာန္သုတ္ နိႆယ (စာ- ၃၇) ၌လည္း၊ “သဗၺကာယပဋိသံေ၀ဒီ၊ အႆာသိႆာ မီတိ သိကၡတိ ပႆာသိႆာမီတိ သိကၡတိ ဟူေသာ ဤစကား၌ ထြက္သက္၀င္သက္ တုိ႔၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆုံး အကုန္ လုံးကို ထင္ထင္ရွားရွားၾကီးသိေအာင္ ျပင္းျပင္းအားထုတ္၍ ရွဴရွဴိက္ရမည္ ဟူ၍ကား အယူအဆ မမွားၾကေလႏွင္႔” ဟူ၍ မွာၾကားခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႔ရေပသည္။ 11 http://www.sbay-student.org/ ပါရာဇိကဏ္ဘာသာဋီကာ (ပါ၊ ဘာဋီ၊ ၃၊ ၂၁၈) ၌လည္း “ကမၼဌာန္းအားထုတ္စဥ္ အရွဴအရွဴိက္ကုိ နဂုိရွဴျမဲ အတုိင္းသာ ျဖစ္ေစရမည္။ တမဂၤလာၾကမ္းတမ္းလာေအာင္ ျပဳျပင္၍ မရွဴမရွဴိက္ရ” ဟု မွတ္ပါ ဟူ၍ က်မ္းျပဳအေက်ာ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ မွာၾကားခဲ႔သည္ကုိလည္း ေတြ႔ရေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ရွဴရွဴိက္ရမည္ဟု ေဟာေျပာျခင္းသည္ အထက္ပါဘုရားေဟာ ပါဠိ အဌကထာ က်မ္းဂမ္မ်ားႏွင္႔ က်မ္းတတ္အေက်ာ္ဆရာေတာ္မ်ား၏ အလုိေတာ္ႏွင္႔ လုံး၀မညီညတ္ေပ။ ြ အာနာပါနကုိ က်င္႔သုံးျပသသြားေသာ၊ ေ၀ဘူဆရာေတာ္၊ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္၊ လယ္တီဆရာေတာ္တုိ႔ကလည္း၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရွဴရွဴိက္ရမည္ဟု မေဟာေျပာျပခဲ႔ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ မသိမုိက္မဲမႈ႔သာျဖစ္ေပသည္။ ေအာက္ပါ အဌကထာစကားရပ္ကုိ ၾကည္႔ရွဴဆင္ျခင္မိပါကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရွဴစရာမလုိေၾကာင္း ပုိ၍ သိသာ ေပသည္။ ကုိယ္စိတ္တုိ႔ကုိ မသိမ္းဆည္းအပ္ေသးရာ၊ ေရွးအခါ၌ ကုိယ္စိတ္တုိ႔သည္ ပူေလာင္ကုန္၏၊ ၾကမ္းတမ္းကုန္၏၊ ကုိယ္စိတ္တုိ႔ ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ္ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔သည္လည္း၊ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းကုန္၏ႏွာေခါင္းျဖင္႔ မဆန္႔မူ၍ ပါးစပ္ျဖစ္သာ ရွဴရွဴိက္လွ်က္ ေနရ၏။ ကုိယ္စိတ္တုိ႔ကုိ သိမ္းဆည္းအပ္ေသာ အခါ၌ကားထြက္သက္ ၀င္သက္တုိ႔သည္ ျငိမ္သက္ကုန္၏။ အထူးသျဖင္႔ ျငိမ္းေအးကုန္၏။ ထုိသုိ႔ ထြက္သက္၀င္သက္တုိ႔ ျငိမ္းေအးျခင္းေၾကာင္႔ ထြက္သက္၀င္သက္ တုိ႔ ရွိမွ ရွိပါေသး၏ေလာဟု ထင္ရေလ၏။ (၀ိ၊ ဌ၊ ၂။ ၁၇) “အေျပာႏွင္႔ အလုပ” အေျပာႏွ ္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ရိပ္သာမွာ ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြ စီထားတာေတြ႔ရသည္။ ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ စီထားတာ ဟုတ္/ မဟုတ္ ေတာ႔ မသိရေပ။ ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြက ေကာင္းသည္။ ထိမိသည္။ ဘုရားအလုိေတာ္က်သည္။ မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါ လမ္းစဥ္က်သည္။ ထုိေဆာင္ပုဒ္တုိ႔မွာ လုပ္လည္း မရွဴနဲ၊ ခ်ဴပ္လည္း မရွဴ နဲ႔ ဟုတ္တာကုိသာ ရွဴ။ ႔ ၀င္ေလသိ၊ ထြက္ေလသိ၊ ခႏၶာေပၚတာသိ။ ေဖါင္းေလသိ၊ ပိန္ေလသိ၊ ခႏၶာေပၚတာသိ တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက်င္႔သုံးေနသည္မွာ အေျပာႏွင္႔ အလုပ္တျခားစီသာျဖစ္ေပသည္။ လုပ္လည္း မရွဴနဲ႔ ဆုိသည္မွာ တမင္တကာ လုပ္ၾကံဖန္တီးျပီး၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မရွဴရ၊ မရွဴိက္ရတာကုိ ဆုိလုိေပသည္။ ခ်ဴပ္လည္း မရွဴနဲ႔ဆုိသည္မွာ ၀င္ေလထြက္ေလကုိ ေအာင္႔အီးခ်ဴပ္တီးျပီး၊ မရွဴရွဴိက္ပဲ မေနရသည္ကုိဆုိလုိသည္။ ဟုတ္တာကုိသာ ရွဴဆိုသည္မွာ ၀င္ေလထြက္ေလ တုိး၀င္ တုိးထြက္ေနသည္ကုိ ပကတိအတုိင္း၊ သိေနရုံ ရွဴမွတ္ေနရုံကုိသာ ဆုိေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ ၀င္ေလသိ၊ ထြက္ေလသိ၊ ခႏၶာေပၚတာသိ၊ ေဖါင္းေလသိ၊ ပိန္ေလသိ၊ ခႏၶာေပၚတာသိ ဟု ေၾကြးေၾကာ္ ေပမယ္႔လည္း တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီတုိ႔ခမ်ာ၊ ၀င္ေလထြက္ေလလည္း မသိ၊ ေဖာင္းေလ ပိန္ေလလည္းမသိ၊ ခႏၶာေပၚ 12 http://www.sbay-student.org/ တာလည္း မသိရွာၾကေပ။ ဘာဆုိဘာမွ မသိဘဲ၊ ေခြးလုိသားေနသူကသြား၊ ၀က္လုိေအာ္သူကေအာ္၊ ဆင္လုိေျပးသူကေျပး၊ ြ ျမင္းလုိ ဟီသူက ဟီ၊ ငုိယုိသူက ငုိယုိ၊ ေအာ္ဟစ္ကေလာ္ဆဲသူက ဆဲႏွင္႔ အမုိက္တုိက္ အမုိက္ေမွာင္ထဲ ေရာက္ရွိေနၾက ေပသည္။ ထုိသုိ႔ ဘာဆုိဘာမွ မသိျခင္းသည္။ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ၊ ပဇာနာတိ စေသာ သတိပဌာန္၊ ပါဠိေတာ္ႏွင္႔ လုံး၀မညီေပ၊ ထုိ႔အျပင္ သတိဥၥ ခြါဟံ ဘိကၡေ၀ သဗၺတၳိကံ ၀ဒါမိ ဟူေသာ၊ (သံ၊ ၃၊ ၁၀၀) ႏွင္႔လည္း လုံး၀ ဆန္႔က်င္ လွ်က္ရွိေပသည္။ ရာအားလု ေယာဂီမ်ား သိေစခ်င္သည္မွာ အမူအရာအားလုံးကုိ သိေနမွ တရားမည္သည္။ ဘာဆုိ ဘာမွမသိက မတရားသာ ျဖစ္သည္။ အရာရာတုိင္းမွာ သတိကပ္ေနမွ တရားျဖစ္သည္။ ဘာဆုိ ဘာမွ မသိျခင္းကား မတရားျဖစ္သည္ဆုိတာပင္။ ဤသာဓကမ်ားကုိ ေထာက္ပါက တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး လုပ္ရပ္သည္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင္႔ လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး အေျပာႏွင္႔အလုပ္ မညီေၾကာင္း သိရွိရေပသည္။ ၂။ ဒုတိယ အမွား ဣရိယာပုဒ္ မေျပာင္းခုိင္းဘဲ ေယာဂီေတြကုိ (၂) နာရီ၊ (၃) နာရီ တရစပ္ အားထုတ္ခုိင္းတာဟာ၊ တန္႔ၾကည္ ေတာင္ရဲ႔ ဒုတိယအမွားပါ။ တရားအားထုတ္ရာမွာ၊ ဣေျႏၵငါးပါးညီမွ်မွ တရားသားတက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဣေျႏၵငါးပါးဆုိတာ၊ သဒၶိေျႏၵ၊ ၀ိရိယိေျႏၵ၊ သတိေျႏ၊ သမာဓိေျႏၵ၊ ပညိေျႏၵ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ တရားကုိယ္အားျဖင္႔ သဒၶါ၊ သတိ၊ ၀ိရိယ၊သမာဓိ၊ ပညာေတြပါပဲ။ ထုိတရား ငါးပါးထဲမွာ သဒၶါ ႏွင္႔ ပညာ၊ ၀ိရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ ညီမွ်ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ သုိ႔မဟုတ္ သဒၶါကအားေကာင္းျပီး၊ ပညာက အားနည္းလွ်င္၊ နည္းမွန္လမ္းမွန္ မဟုတ္တာကုိ တစ္လယုံၾကည္တတ္ပါ ဲြ တယ္။ ဥပမာ (ငုိရယ္ကမၼဌာန္းကုိပဲ နိဗၺာန္လမ္းအသြင္ျဖင္႔ ၾကည္ညဳိေနျခင္းမ်ဳိးေပါ႔) ပညာက အားၾကီးျပီး သဒၶါက အားနည္းလွ်င္လည္း မလွဴခ်င္ မဒါန္းခ်င္၊ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ႔ စိတေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ၀ိရိယ အားေကာင္းျပီး ္ သမာဓိက အားနည္းေနလွ်င္ စိတ္ပ်ံ႔လြင္႔ တတ္ပါတယ္။ တရားရွဴ႔မွတ္လုိ႔ မထိေရာက္ပါဘူး။ သမာဓိက အားေကာင္းျပီး ၀ိရိယအားနည္းေနလွ်င္လည္း တရားမွတ္ခ်င္စိတ္နည္းျပီး၊ ပ်င္းရိစိတ္ေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တရားအား ထုတ္ရာမွာ၊ သဒၶါႏွင္႔ ပညာ၊ ၀ိရိယ ႏွင္႔ သမာဓိတုိ႔ ညီမွ်ဖုိ႔ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ သတိကေတာ႔ အျမဲတန္း မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေနတဲ႔၊ ပုိသည္ဟူ၍ မရွိတ႔၊ အေရးၾကီးတဲ႔ တရားတခုပါပဲ။ ဲ 13 http://www.sbay-student.org/ ဤအေၾကာင္းကုိ သတိပဌာန္သုတ္ အဌကထာ (ဒီ၊ ဌ၊ ၂။ ၃၇၇) ၌ ဤသုိ႔ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ “အထူး အားျဖင္႔ တရားအားထုတ္ရာ၌ သဒၶါႏွင္႔ ပညာ၊ ၀ိရိယ ႏွင္႔ သမာဓိတုိ႔ ညီမွ်မႈ႔ကုိ ဘုရားအစရွိေသာပညာရွိ သူေတာ္ ေကာင္းတုိ႔ ခ်ီးမြမ္းၾကကုန္၏။ သဒၶါတရားအားၾကီး၍ ပညာတရားနည္းပါသူသည္ မၾကည္ညဳိထုိက္သည္၌ ၾကည္ညဳိ တတ္၏။ ပညာအားၾကီး၍ သဒၶါတရားနည္းသူသည္ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာသည္႔ဘက္ကုိဦးတည္၏။ စိတ္သာ အဓိကပါ၊ စိတ္ႏွင္႔လွဴလည္း ရတာပါပဲ၊ ဒါန၀တၳဳေတြ ေပးလွဴမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ စသည္ျဖင္႔ မေကာင္းတဲ႔ ဘက္ကုိ ဦးတည္ေနတတ္၏။ သဒၶါႏွင္႔ ပညာ ဣေျႏၵႏွစ္ပါးတုိ႔ ညီမွ်မွသာလွ်င္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ကုိ ယုံၾကည္တတ္၏။ ၀ိရိယ အားၾကီး၍ သမာဓိ အားနည္း သူကုိ ဥဒၶစၥက လြမ္းမုိးႏွိစက္၏။ အေၾကာင္းမွာ ၀ိရိယမည္သည္၊ ဥဒၶစၥ(ပ်႔ံလြင္႔ျခင္း) ၏ အသင္းအပင္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔ပင္၊ သမာဓိအားၾကီး၍ ၀ိရိယအားနည္းသူကုိ ပ်င္းရိျခင္းက လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္၏။ အေၾကာင္းမွာ သမာဓိမည္သည္ ပ်င္းရိျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ျခင္း၏။ အသင္းအပင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ပင္။ ၀ိရိယႏွင္႔ ယွဥ္ေသာ သမာဓိသည္ကား ပ်င္းရိျခင္း တြန္႔ဆုတ္ျခင္းတုိ႔သုိ႔ မက်ေရာက္ႏုိင္ေပ။ သမာဓိႏွင္႔ ယွဥ္ေသာ ၀ိရိယသည္လည္း ပ်႔ံလြင္႔ျခင္းသုိ႔ မက်ေရာက္ႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ၀ီရိယႏွင္႔ သမာဓိ တရားႏွစ္ပါးကုိ ညီမွ်ေအာင္ ျပဳအပ္၏။ ထုိတရားႏွစ္ပါး ညီမွ်မွသာ အပၸနာသုိ႔ ေရာက္ရွိႏုိင္ေပသည္။(တရားထူးရႏုိင္ေပသည္) (ဒီ၊ ဌ၊ ၂။ ၃၇၇ - ဂ) ထုိ႔အျပင္ တရားအားထုတ္သည္႔ ေယာဂီတုိ႔ သတိပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္အပ္သည္႔ သမၸဇညတရား (၄)ပါးရိွပါတယ္။ ထုိ (၄) ပါးမွာ သာတၳကသမၸဇည၊ သပၸါယသမၸဇည၊ ေဂါစရသမၸဇည၊ အသေမၼာဟသမၸဇည၊ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ (၄) ပါးထဲမွာ သာတၳကသမၸဇည ဆုိတာ အက်ဳိးရွိသည္ မရွိသည္ကုိ ဆင္ျခင္ျပီး အက်ဳိးရွိက ျပဳက်င္႔ရမည္႔ တရားပါပဲ။ ဤ အေၾကာင္းကုိ သီလကၡန္အဌကထာက ဤသုိ႔ဆုိထားပါတယ္။ ၱ ေသေန၀ ဥၵ စိတ၀ေသေန၀ သမိဥၵနပသာရဏံ အကတြာ ဟတၳပါဒါနံ သမိဥၵနပသာရဏ ပစၥယာ ၁၇၆) အတၳပရိဂၢဏွနံ သာတၳကသမၸဇညံ” ၊ (ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၆) အဓိပၸါယ္က တရားအားထုတ္ရာမွာ စိတ္အလုိကုိ လုိက္ျပီး၊ စိတ္အလုိ ဆႏၵအတုိင္း၊ လက္ေျခတုိ႔ကုိ ေကြးျခင္း၊ “အတၳာနတၳံ ပရိဂၢဟိတြာ ဆန္႔ျခင္းေၾကာင္႔ တရားရွဴ႔မွတ္လွ်င္ ပုိေကာင္းလာမလား၊ မလာဘူးလား၊ သမာဓိအား ေကာင္းလာမလား၊ မလာဘူးလား။ ဣေျႏၵထက္ျမက္လာမလား၊ မလာဘူးလားဆုိတ႔ဲ အက်ဳိး ရွိ/မရွိ ကုိသတိပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္ျပီး လက္ ေျခ တုိ႔ကုိ ေကြးရ ဆန္႔ရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ လက္ေျခတုိ႔ကုိ အလြန္ၾကာျမင္႔စာ ေကြးထားျခင္း၊ ဆန္႔ထားျခင္းေၾကာင္႔ ေ၀ဒနာတုိ႔ အျမဲမျပတ္ တရစပ္ ြ ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏။ စိတ္သည္ တည္ျငိမ္မႈကုိ မရႏုိင္၊ ကမၼဌာန္းမွ ေလွ်ာ႔က်ေလေတာ႔၏။ တရားထူး မရႏုိင္ေပ။ ရံဖန္ရံခါ ေကြးေသာအခါ၌ကား၊ ေ၀ဒနာတုိ႔ မျဖစ္ေပၚကုန္။ စိတ္သည္လည္း တည္ၾကည္ေလ၏။ ကမၼဌာန္း တုိးပြါးျခင္းသုိ႔လည္း ေရာက္၏။ တရားထူးကုိလည္း ရႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အက်ဳိးရွိသည္/မရွိသည္ ကုိလည္း သိရေပမည္။ (သံ၊ ဌ၊ ၃။ ၂၂၈) (ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၆) ဆုိလုိရင္းမွာ မိမိႏွင္႔ သင္႔ေလ်ာ္တ႔ဲ ကုိယ္အမူအရာႏွင္႔သာ အားထုတ္ရမည္။ မသင္႔ေတာ္တ႔ဲ ခႏၶာကုိယ္ အေနအထားႏွင္႔ အားမထုတ္ရဘူးလုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ထုိင္ျပီးအားထုတ္လုိ႔ အဆင္ေျပရင္၊ ထုိင္ျပီးအားထုတ္ 14 http://www.sbay-student.org/ ရပါမယ္။ အဆင္မေျပရင္ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ အားထုတ္ရပါမယ္။ ေယာဂီဟာ “ဘယ္အမူအရာႏွင္႔ ငါဟာ အသင္႔ေတာ္ဆုံး လည္း ဆုိတာကုိ သိေနရပါမယ္။” ဤ အဌကထာဋီကာလာ စကားရပ္မ်ားကုိ ၾကည္႔ရွဴ႔ပါက၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီး ေယာဂီေတြကုိ (၂ နာရီ ၃ နာရီ) ၾကာ တစ္ဆက္တည္း ထုိင္ခုိင္းျခင္းသည္ တရားနည္းလမ္းက်သည္ မက်သည္ကုိ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ိ႔ “ဆက္လက္ေ၀ဖန္ၾကည္႔ၾကအုံးစု” တရားအားထုတ္ရာ၌ ေယာဂီတုိ႔ ပထမဦးဆုံး ရင္ဆုိင္ရမည္႔ အရာမွာ ဒုကၡေ၀ဒနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ဒုကၡ ေ၀ဒနာ ဟာ တစ္ခါတရံ ေအာက္ကေန မီးစႏွင္႔ထုိးသလုိ ပူေလာင္လွပါတယ္။ တစ္ခါတရံ အပ္ႏွင္႔စြသလုိ စူးရွ နာက်င္လွပါတယ္။ တစ္ခါတရံ သံမႈိႏွင္႔ႏွက္၍ သပ္ႏွင္႔လွ်ဳိထားသလုိ တင္းက်ပ္ေနျပီး ခံရ ခက္လွပါတယ္။ တစ္ခါတရံ အဖုအထစ္ပါတဲ႔ ေက်ာက္ခဲတုံးၾကီးကုိ ခုထုိင္ထားရသလုိ နာလွပါတယ္။ တစ္ခါတရံ ႏွလုံးအိမ္ကုိ လက္ႏွင္႔ ျဖစ္ညွစ္ ထားသလုိ၊ တစ္ခါတရံ ေသြးေၾကာေတြကုိ ပလာယာႏွင္႔ ညွပ္ျပီး ဆြတင္းထားသလုိ၊ တစ္ခါတရံ ရင္၀တည္႔တည္႔ကုိ ဲ ဖေႏွာက္နဲ႔ေပါက္သလုိ အင္မတန္မွ ခံရခက္တ႔ဲ ေ၀ဒနာေတြႏွင္႔ ရင္ဆုိင္ရတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေ၀ဒနာမ်ဳိးႏွင္႔ ေတြ႔ျပီဆုိလွ်င္ မၾကဳံဘူးတဲ႔ ေယာဂီေတြက ေၾကာက္လန္႔ၾကပါတယ္။ စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ပင္ အာရုံေၾကာေတြကုိ တစစီဆတင္းျပီး ကရိန္းႏွင္႔ဆဲြခ်ီသလုိ ခံစားရျပီး ေၾကာက္စိတ္၀င္ခ႔ဲပါတယ္။ ေခါင္းႏွင္႔ တုိင္ႏွင္႔ ေျပးျပီး ဲြ ေဆာင္႔တုိက္ခ်င္တ႔ဲ စိတ္ေတြ ေပၚလာေအာင္ ခံရခက္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာကုိ ေက်ာ္လန္ဖုိ႔အတြက္ စၾကၤ ံမ်ားမ်ား ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ စားလဲသတိ၊ သြားလဲသတိ၊ အိပ္လည္းသတိ၊ ြ ထုိင္လည္း သတိႏွင္႔ အမွတ္ဆက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရပါတယ္။ ထုိအခါက်မွ ေ၀ဒနာေတြ အလႊာလုိက္ ကြာက်ကုန္ ပါတယ္။ နာက်င္ခံခက္တ႔ဲ ေ၀ဒနာေတြႏွင္႔ ေတြ႔ၾကဳံလာတဲ႔အခါ အခ်ဳိ႕က ျပင္ျပီးထုိင္ၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က တစ္ခါ ႏွစ္ခါ ေလာက္ပဲ ျပင္ရတယ္။ အခ်ဳိ႕က ေလးငါးၾကိမ္ေလာက္ျပင္ရတယ္။ ဘယ္လုိပျဲ ပင္ျပင္၊ ျပင္တ႔အမူအရာကုိ ရွဴမွတ္ေနလွ်င္ ဲ ရွဴမွတ္ရင္း ျပင္လွ်င္လည္း တရားသားတက္တာပါပဲ။ နာက်င္ခံခက္တ႔ဲ ေ၀ဒနာေတြႏွင္႔ ၾကဳံတ႔ဲ အခ်ိန္မ်ားဟာ ကုန္ႏုိင္ခတ႔ဲ အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္စကၠန္႔ကုိပင္ ဲ တစ္ကမၻာထင္ရေလာက္ေအာင္ ကုန္ႏုိင္ခပါတယ္။ ဲ အဲဒါကုိ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက သေဘာမ ေပါက္ပဲ ေယာဂီေတြကုိ (၂ နာရီ၊ ၃ နာရီ) တစ္ဘရိတ္တည္း ထုိင္ခုိင္းတာဟာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။ ဖြင္႔တာက (၇) ရက္စခန္း၊ အလြန္ဆုံးမွ (၁၀) ရက္စခန္းပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ ေယာဂီေတြဟာ၊ ေ၀ဒနာကုိ ေက်ာ္လြန္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေ၀ဒနာရဲ႕ ထုိးႏွက္ခ်က္ကုိ အလူးအလဲ ခံရတဲ႔အခ်ိန္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိပဲ အစပုိင္းမွာ နာရီ၀က္မွ တစ္ခါပဲ ျပင္ခြင္႔ေပးတာ၊ ေနာက္ပုိင္းမွာ တစ္နာရီၾကာမွ တစ္ခါပဲ ျပင္ခြင္႔ေပးတာ၊ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ခြင္႔ မေပးဘဲ တစ္ထုိင္တည္း မွတ္ခုိင္းတာေတြဟာ ဘုရားအလုိေတာ္ႏွင္႔ လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။ 15 http://www.sbay-student.org/ အဲဒီလုိ ဆရာက အတင္းအၾကပ္ ထုိင္မွတ္ခုိင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေယာဂီေတြမွာ ဣေျႏၵငါးပါး မညီမွ်ေတာ႔ပါဘူး။ အထူးသျဖင္႔ ၀ိရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ လုံး၀မညီမွ်ေတာ႔ပါဘူး။ ၀ိရိယလြန္ေနေတာ႔ ၀ိရိယေနာက္ သမာဓိ က မလုိက္ႏုိင္ ေတာ႔ပါဘူး။ သမာဓိ မလုိက္ႏုိင္ေတာ႔ သတိမ႔လာပါတယ္။ သတိမ႔ဲေတာ႔ ဥဒၶစၥ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဥဒၶစၥေၾကာင္႔ စိတ္ဟာ ဲ (ပ်႕ံလြင္႔သြား )ျပီး ေ၀ဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္ေတာ႔ပဲ ေမာဟအားၾကီးသြားပါတယ္။ ေမာဟ အားၾကီးေတာ႔ အသိမဲ႔ သြားပါတယ္။ အသိမ႔ဲေတာ႔ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္န႔ဲ ငုိယုိၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ထြက္ေပါက္ ရွာျပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ယိမ္းထုိးၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဘုန္းကနဲ႔ ျပစ္လွၾဲ ကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဆင္လုိ သြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ျမင္းလုိ ဟီၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေျမြလုိ ေျပးၾကတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ဗီဒိယုိမွတ္တမ္း တင္ျပီး ေခါင္းပါးစြာ က်င္႔တယ္၊ တရားထူးေတြ႔တယ္၊ ဆင္ ဘ၀က လာတယ္၊ ျမင္းဘ၀ကလာတယ္၊ ေျမြဘ၀က လာတယ္ စသည္ျဖင္႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေနတာ၊ ျဖန္႔ျဖဴးျပေနတာ အံ႔ၾသစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ေက်ာက္ဆည္ျမဳိ႔သုိ႔ တရားလာျပတုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ ( ၂ နာရီ ၃ နာရီ ) တစ္စပ္တည္း ထုိင္မွတ္ခုိင္းေတာ႔ ေယာဂီေတြက ဘုန္းၾကီးလစ္ရင္ လစ္သလုိ ျပင္ျပီးမွတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔ အခ်ိန္သာကုန္သားတယ္ ငုိယုိတာ ြ ေၾကာင္ၾကားတာေတြ မျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒီအခါ ဆရာၾကီးက ေယာဂီေတြကုိ အားမရေတာ႔ပဲ ေနာက္ေန႔မွာ “ဘုန္းၾကီးကုိ ၾကည္ညဳိရင္ ဘုန္းၾကီးမျပင္ခုိင္းပဲ မျပင္ပါနဲ႔” ဟု ၾသ၀ါဒေပးျပီး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုိင္ၾကည္႔ေတာ႔တာပါပဲ၊ ဒီအခါ ငုိတဲ႔ ေယာဂီေတြကုိ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ ေညာင္းလုိ႔ ငုိတာပါတဲ႔။ ဘာလုိ႔ ေရကူးတာလဲလုိ႔ ေမးေတာ႔ ဟန္ေဆာင္တာပါတဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ဘာျဖစ္သားမွန္းကုိ ြ မသိေတာ႔တာပါတဲ႔။ ဘာျဖစ္သားမွန္းမသိေတာ႔တာဟာ ြ တရားမဟုတ္ပါဘူး။ မတရားပါ။ သတိပဌာန္ တရားက ျဖစ္ေပၚေနဆဲ ရုပ္နာမ္ ခႏၶာေတြမွာ သတိရွိတ႔ဲ တရား၊ အသိကပ္တ႔တရားပါ။ အသိႏွင္႔ ဲ သတိယွဥ္တြဲေနမွ ၀ိပႆနာပါ။ အသိႏွင္႔ သတိကင္းရင္ တရားမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ တရားလုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္လည္း အဲဒီအသိနဲ႔ သတိကင္းမဲ႔တ႔ဲ တရားဟာ ရူးေၾကာင္၊ မူးေၾကာင္တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားသာျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားမဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶက အငုိတိတ္တ႔ဲ တရား တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားက အငုိထတဲ႔ တရား။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕တရားက အရူးေပ်ာက္တ႔ဲ တရား၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားက အရူးထတဲ႔တရား၊ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားက နိဗၺာန္သားမည္႔တရား၊ ြ တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားက အပါယ္လားမည္႔ တရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိပဲ အဟုတ္ၾကီးလုပ္ျပီး၊ ဓမၼပီတိ ခံစားတယ္။ တရားထူးေတြ႔တယ္။ သတိပဌာန္ရဲ႕ အသီးပြင္႔ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဆင္ဘ၀၊ ျမင္းဘ၀မွ လာတယ္ စသည္ျဖင္႔ ေဟာေျပာ ေနတာ ရြံဖုိ႔ေကာင္းလွပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက သတိပဌာန္သုတ္ကုိ ေဟာခဲ႔တာဟာ ရည္ရြက္ခ်က္ ( ၅ ) မ်ဳိးနဲ႔ ေဟာခဲ႔တာပါ။ ( ၁ ) သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ - ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမွ ကင္းေ၀းစင္ၾကယ္ေစဖုိ႔။ ( ၂ ) ေသာက ပရိေဒ၀ါနံ သမတိကၠမာယ - စုိးရိမ္ပူေဆြး ငုိေၾကြးမႈ႔ေတြကုိ ေက်ာ္လြန္ေစဖုိ႔။ ( ၃ ) ဒုကၡေဒါမနႆာနံ အတၱဂၤမာယ - ကုိယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေစဖုိ႔။ ( ၄ ) ဥာယႆအဓိဂမာယ - မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရားကုိ ရရွိဖို႔။ ( ၅ ) နိဗၺာနႆ သစၦိကိရိယာယ - နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ( မဟာသတိပဌာန္သုတ္၊ စာ - ၂၃၁ ) 16 http://www.sbay-student.org/ တစ္နည္းအားျဖင္႔ သတိပဌာန္ကုိ ပြါးမ်ားလွ်င္၊ အဲဒီအက်ဳိး ( ၅ ) မ်ဳိးကုိ ခံစားရမွာ ဧကန္ပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶက စုိးရိမ္ပူေဆြးမႈ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ေစဖုိ႔ ကုိယ္ဆင္းရဲ၊ စိတ္ဆင္းရဲေတြကုိ ခ်ဳပ္ျငိမ္းႏုိင္ေစဖုိ႔အတြက္ သတိပဌာန္တရားကုိ ေဟာထားခဲ႔ပါလွ်က္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီေတြကုိ အရူးထေအာင္၊ ငုိေၾကြးေအာင္၊ ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ေနတာဟာ ျမတ္စာဘုရားႏွင္႔ ဗုဒၶဘာသာကုိ တုိက္ရုိက္ေစာ္ကားလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ ြ ေတာင္ဘုန္းၾကီးေၾကာင္႔ ေထရ၀ါဒသမုိင္း စာမ်က္ႏွာေတြ ရုပ္ဆုိးအက်ည္း ခဲ႔ပါတယ္။ ပဋာစာရီကုိ သတိယပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္ေၾကာင္႔ အရူးေပ်ာက္တာပါ။ ကိသာေဂါတမီ ကုိ ၾကည္႔ပါ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္ေၾကာင္႔ အငုိတိတ္တာပါ။ အဇာတသတ္ကုိ ၾကည္႔ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ တရားေတာ္ေၾကာင္႔ ကုိယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရတာပါ၊ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ျမတ္ဗုဒၶတရားက အရူးေပ်ာက္တယ္၊ အငုိတိတ္တယ္၊ ဒုကၡျငိမ္းတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားက အရူးထတယ္၊ ငုိရတယ္၊ ဆင္းရဲတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ “ေသာဏမေထရ္အေၾကာင္း” ၀ိရိယလြန္လုိ႔ အက်ဳိးမမ်ားတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေသာဏမေထရ္အေၾကာင္း သိထားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားလက္ထက္က ေသာဏ အမည္ရတဲ႔ သူေဌးသား ရဟန္းတစ္ပါး ရွိခ႔ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀က ကုသုိလ္ထူးေၾကာင္႔ ဲ ေျခဖ၀ါးမွာ ေမႊးညွင္းႏုႏုေလးေတြ ထူထူထထဲေပါက္ေရာက္ေနတဲ႔ ထူးျခားတဲ႔ ရဟန္းတစ္ပါးပါ။ သူဟာ အာရဒၶ၀ီရိယ ဲ (ကမၼဌာန္းအားထုတ္တ႔ဲ အရာမွာ ၀ီရိယအၾကီးမားဆုံး) ဧတဒဂ္ဘ႔ထူးကုိ ဆြတ္ခူးခဲ႔တ႔ဲ ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ဲြ အမူအရာ ထူးျခားသလုိ၊ တရားအားထုတ္ရာမွာလည္း အင္မတန္ ထူးျခားတဲ႔ ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္ပါ တယ္။ သူဟာ အိပ္ျခင္းဣရိယာပုထ္န႔ထုိင္ျခင္း၊ ဣရိယာပုထ္ကုိပယ္ျပီး၊ သြားျခင္း ဣရိယာပုထ္န႔ဲ ရပ္ျခင္း ဣရိယာပုထ္ ဲ ႏွစ္ပါးျဖစ္သာ တရားအားထုတ္ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ျပီးအားထုတ္တယ္။ ေညာင္းရင္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အားထုတ္တယ္၊ အသားကႏု ဖိနပ္ကလည္းမပါေတာ႔ ေျခဖ၀ါးမွ ေသြးေတြ တစ္စိမ္႔စိမ္႔ယိုထြက္လာပါေတာ႔တယ္။ ဒါလဲ မနားပဲ သြားျမဲအတုိင္းသြားျပီး အားထုတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ စၾကၤ ံလမ္းဟာလဲ ႏြားသတ္ရုံလုိေသြးေတြ ေပၾကံေနပါေတာ႔တယ္။ ေနာက္ဆုံး မတတ္သာေတာ႔တ႔ဲ အခါမွာေတာ႔ ေလးဘက္သားျပီး စၾကၤ ံေလွ်ာက္ အားထုတ္ပါေတာ႔တယ္။ တံေတာင္ ြ ႏွစ္ဘက္၊ ဒူးႏွစ္ဘက္ ေထာက္ျပီး၊ ေလးဘက္ကုန္းသြားျပီး အားထုတ္တာပါ အဲဒီလုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အားထုတ္ပါေသာ္ လည္း တရားထူးရဖုိ႔ ေနေနသာသာ အေရာင္အလင္းေလးေတာင္မွ မျဖစ္ေပၚခဲ႔ပါဘူး။ ေျခကြတာ၊ ေသြးထြက္တာ၊ ဲ ဆင္းရဲတာပဲ အဖတ္တင္ခ႔ဲပါတယ္။ ဒါကုိ ျမတ္စာဘုရားကသိေတာ႔ ေသာဏမေထရ္ထံ ၾကြလာျပီး၊ ၀ီရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ ြ ညီမွ်ဖုိ႔ ေစာင္းၾကဳိးညွိတ႔ဲ ဥပမာျပျပီး တရား ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ “ေစာင္းၾကဳိး တင္းလြန္း၊ ေလ်ာ႔လြန္းေနရင္ ၾကာၾကာလဲ တီးလုိ႔မျဖစ္၊ သာယာဖြယ္ အသံလည္း မထြက္ေပၚသလုိ (အစၥာရဒၶ၀ီရိယံ ဥဒၶစၥာယ သံ၀တၱတိ) ၀ီရိယၾကဳိးတင္းလြန္းရင္ ပ်ံ႕လြင္႔ျခင္းသာျဖစ္တယ္။ (အတိလီန၀ီရိယံ ေကာသဇၨာယ သံ၀တၱတိ) ၀ီရိယၾကဳိးေလွ်ာ႔လြန္းေနရင္ ပ်င္းရိတ႔ဘက္ ယုိင္သားတယ္။ (တသၼာ တိဟ တြံ ေသာဏ ၀ီရိယသမတံ ဲ ြ အဓိဌဟ) ဒါေၾကာင္႔ ၀ီရိယႏွင္႔ သမာဓိညီမွ်ေအာင္ ေဆာက္တည္ပါ။ (ဣျႏၵိယာနဥၵ သမတံ ပဋိ၀ိဇၥ်) ဣေျႏၵညီမွ်စြာ က်င္႔ၾကံပါ။ ခ်စ္သား ေသာဏ” လုိ႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ညြန္ျပေတာ္မူပါတယ္။ 17 http://www.sbay-student.org/ ေသာဏမေထရ္လည္း ၀ီရိယႏွင္႔ သမာဓိဆုိတ႔ဲ ေစာင္းၾကဳိးကုိ ျပန္ညွိျပီး အားထုတ္လုိက္တာ မၾကာခင္မွာပဲ ရဟႏၱာ ျဖစ္သားေတာ႔တာပါပဲ။ ( ၀ိ၊ ၃။ ၂၆၉) ဒီ၀တၳဳကုိ ေထာက္ရင္ ၀ီရိယလြန္လုိ႔ အက်ဳိးမမ်ားတာ၊ ၀ီရိယညီမွ်ရင္ ြ ခဏေလးနဲ႔ ရဟႏၱာ ျဖစ္ႏုိင္တာကုိ သိေလာက္ပါျပီ။ သာတၳကသမၸဇညအေနနဲ႔ ေ၀ဘန္ၾကည္႔လွ်င္ ထုိင္ျပီးအားထုတ္လုိ႔ စိတ္တည္ျငိမ္တယ္။ မွတ္လုိ႔ ေကာင္းတယ္။ သမာဓိ ပုိရတယ္ဆုိရင္ ထုိင္ျပီးအားထုတ္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ထုိင္ရတာၾကာေတာ႔ ေ၀ဒနာျပင္းထန္တယ္။ သည္မခံႏုိင္ဘူး။ ေ၀ဒနာကုိလည္း မေက်ာ္ႏုိင္ဘူး။ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ျငိမ္းသည္႔ထိေအာင္လည္း ေစာင္႔မေနႏုိင္ဘူး။ စိတ္က ေ၀ဒနာဘက္ေရာက္သားျပီး ြ လြတ္ လြတ္ သြားတယ္ဆုိရင္ ျပင္သင္႔က ျပင္ရပါမယ္။ ျပင္လုိ႔မရေသးရင္ ဣရိယာပုထ္ေျပာင္းျပီး အားထုတ္ရပါမယ္။ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ရပါမယ္။ ဤသေဘာတရားကုိ ေယာဂီကုိယ္တုိင္ အသိဆုံးပါ။ ကမၼဌာန္းဆရာက မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ဘယ္လုိမွ ေအာင္႔အီး သည္းမခံႏုိင္ေတာ႔လွ်င္ ျပင္သင္႔တာ ျပင္လုိက္ပါ။ ေျပာင္းသင္႔တာ ေျပာင္းလုိက္ပါ။ ယထာတထာ ၀ါ ပနႆ ကာေယာ ပဏိဟိေတာ ေဟာတိ တထာတထာ နံ ပဇာနာတိ လုိ႔ ဘုရားေဟာခဲ႔ပါတယ္။ (ဒီ၊ ၂၊ ၂၃၂) ဘယ္လုိပဲေျပာင္းေျပာင္း၊ ျပင္တာ ေျပာင္းတာကုိ အသိန႔ဲ သတိကပ္ ေနလွ်င္ အဲဒါ တရားအားထုတ္တာပါပဲ။ သမာဓိ မပ်က္ပါဘူး။ ဒီသေဘာတရားကုိ နားမလည္ပဲ ေယာဂီေတြရဲ႕ ဆႏၵကုိ ဖိႏွိပ္ထားျပီး သူ႔သေဘာအတုိင္း ျပင္ခုိင္းတာဟာ ေယာဂီေတြကုိ ႏွိပ္စက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြဟာ အလြန္သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ သနားစရာေကာင္းပုံက ကုိယ္႔ဆႏၵ မပါဘဲ ဆရာသမားက ဇြတ္အတင္းထုိင္ခုိင္း၍ ၾကိတ္မွိတ္ထုိင္ေနရလုိ႔ပါ။ စာေရးသူ တီဗၺီမွ ထုတ္လြင္႔တ႔ဲ ျမန္႔မာ႔ လက္ေ၀ွ႔ ပြဲတခုကုိ ၾကည္႔ခ႔ဘူးပါတယ္။ ဲ ျမ၀တီက ၀ါရင္႔လက္ေ၀ွ႕သမားတစ္ေယာက္န႔ဲ မႏၱေလးမွ လူငယ္ လက္ေ၀ွ႔သမား တစ္ေယာက္တုိ႔ ထုိးသတ္တ႔ပဲြပါ။ ဲ တာလႊတ္လႊတ္ျခင္းပဲ ျပန္ထုိးခုိင္းတယ္။ ေ၀ဒနာကုိ လူငယ္လက္ေ၀ွ႔သမားေလးခမ်ာ ထပ္ထုိးေတာ႔လည္း အလဲထုိးခံရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဒါေပမယ္႔ ျပဳိင္ဘက္ကုိ မယွဥ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ သိတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူဟာဆက္မထုိးဘဲ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။ ဒါကုိ သူ႔ဆရာက အခ်ိန္ပုိေတာင္းတယ္။ ေ၀ဒနာကုိ ျပဳစုမန္းမုတ္ျပီး ထပ္လျဲ ပန္တာပါပဲ။ လုံး၀မထုိးႏုိင္ေတာ႔မွ အရွဴံးေပးလုိက္ရတယ္။ ဒီလူငယ္ မေက်ာ္ႏုိင္မွန္းလည္းသိတယ္။ လက္ေ၀ွ႕သမားလုိပါပဲ။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြဟာ ရင္ဆုိင္မတုိက္ခုိက္ႏုိင္မွန္းလည္းသိတယ္။ ကမၼဌာန္းဆရာက ဇြတ္ထုိင္ခုိင္းလုိ႔ ထုိင္ရင္း တုိက္ခုိက္ရင္းနဲ႔ ေ၀ဒနာရဲ႕ အလဲထုိးမႈကုိခံရျပီး မရွဴ႕မလွက်ဆုံးကုန္ၾကတာပါ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေ၀ဒနာဒဏ္ခ်က္ ေနာက္မွာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြဟာ ရူးတာ၊ ေၾကာင္တာ၊ ငုိတာ ရယ္တာေတြ တိရိစ ာန္လုိ သြားၾကတာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ႔။ ၦ ဒီအေၾကာင္းကုိ မိတ္ေဆြကမၼဌာန္းဆရာ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ ေဆြးေႏြးဘူးပါတယ္။ သူက အမိန္႔ရွိသည္မွာ “တစ္စုံတစ္ေယာက္က အတင္းအၾကပ္ ရွဴခုိင္းလုိ႔ပျဲ ဖစ္ေစ၊ ကုိယ္က တင္းခံထားလုိ႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ေ၀ဒနာ တအားျပင္းထန္ လာရင္ ပင္ပန္းတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမရွိေစဘူး။ ဥပမာ - အင္မတန္ၾကီးမာတဲ႔ ေက်ာက္တုံးၾကီး တစ္တုံးကုိ ေစခုိင္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္ေစ၊ ကုိယ္က တြန္းခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ေစ၊ ဇြတ္အတင္း တြန္းတ႔ဲအခါ၊ လူကသာ ေမာလာတယ္။ ပင္ပန္းတာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ ေက်ာက္တုံးက မေရြ႕ဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လည္း ဆုိရင္ သတၱ၀ါနဲ႔ လက္နက္မမွ်လုိ႔ေပါ႔။ ဒီလုိပဲ ေ၀ဒနာက ျပင္းထန္ျပီး ၀ီရိယႏွင္႔သမာဓိက အားမေကာင္းေသးေတာ႔ ပင္ပန္းကုန္ၾကတာေပါ႔” လုိ႔ အမိန္႔ရွိပါတယ္။ 18 http://www.sbay-student.org/ ြ ဥပမာ” “ေလတံခန္ ဥပမာ” ေလတခြန္ လြတ္တ႔ဲ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေလေၾကာင္းတည္႔လုိ႔ ေလတံခန္က ၾကဳိးေတာင္းလာရင္ ၾကဳိးေလွ်ာ႔ ြ ေပးရပါတယ္။ ၾကဳိးေလွ်ာ႔မေပးရင္ ေလတံခြန္ကလည္ျပီး ထိန္းလုိ႔မရေတာ႔ပဲ ေအာက္ျပန္က်တတ္ပါတယ္။ ၾကဳိးေတြ ေလ်ာ႔နည္းရင္လည္း ေလတံခြန္က အထက္မတက္ႏုိင္ေတာ႔ပဲ ၾကဳိးအုိက္ျပီး ေအာက္သုိ႔ ျပန္က်တတ္ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ လုိအပ္လုိ႔ ၾကဳိးေတာင္းရင္ ၾကဳိးကုိ ေလွ်ာ႔ေပးလုိက္၊ မလုိအပ္ရင္ ၾကဳိးျပန္တင္လုိက္ လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေလတံခြန္ကုိ အသုံးျပဳ ရတာပါ။ ဒီဥပမာလုိပဲ ၀ီရိယၾကဳိးတင္းလြန္းရင္ စိတ္ပ်ံ႕လြင္႔ျပီး ကမၼဌာန္း အာရုံမွ ေလွ်ာက်တတ္ပါတယ္။ ၀ီရိယၾကဳိးေလ်ာ႔ လြန္းရင္ တြန္႔ဆုတ္ငုိက္ျမည္းျပီး၊ ကမၼဌာန္းအာရုံကေန လြတ္ထက္သားတတ္ပါတယ္။ ၀ီရိယတြန္းတင္ဖုိ႔ လုိအပ္တယ္ ြ ြ မလုိအပ္ဘူးဆုိတာကုိ ေယာဂီေတြက အသိဆုံးပါ။ ေယာဂီက လုိအပ္ရင္ ၀ီရိယၾကဳိးေလွ်ာ႔ေပးမယ္။ မလုိအပ္ရင္ ၀ီရိယၾကဳိး ျပန္တင္းေပးမယ္။ အတၱနာ၀ အတၱာနံ ဗ်ာကေရယ် - ေယာဂီရဲ႕ အေျခေနမွန္ကုိ ေယာဂီကပဲ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အတင္းအၾကပ္ ထုိင္ခုိင္းဖုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ စာေရးဆရာသုေမာင္ေရးတဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ သူဟာ တန္႔ၾကည္ ေတာင္မွာ တရားအားထုတ္ခ႔ဲေၾကာင္း၊ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲႏွင္႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အားထုတ္ရေၾကာင္း သုံးနာရီ ဆက္တုိက္ထုိင္ခုိင္း တာ လုံး၀မထုိင္ႏုိင္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံျခားေယာဂီတစ္ေယာက္ကလည္း သူလုိပဲ မထုိင္ႏုိင္၍ တျခားနည္းလမ္းရွိက ေပးေစ လုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားရာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက စၾကၤ ံေလွ်ာက္ခုိင္း ေၾကာင္း၊ သူဟာလည္း ႏုိင္ငံျခားေယာဂီ ႏွင္႔အတူ စၾကၤ ံေလွ်ာက္မွ ရွဴမွတ္လုိ႔ အဆင္ေျပေၾကာင္း ေရးထားပါတယ္။ ဒါကုိၾကည္႔ရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးဟာ၊ ျမန္မာေယာဂီေတြကုိ ရူးေအာင္၊ ေၾကာင္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ရုံႏွင္႔ အားမရေသးဘဲ ႏုိင္ငံျခားေယာဂီေတြကုိပါ ရူးေအာင္၊ ေၾကာင္ေအာင္၊ ငုိရယ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ျမတ္စာဘုရားက သတၱ၀ါေတြ အငုိေပ်ာက္မွ အားရေက်နပ္တယ္၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီ ြ ေတြ ငုိယုိေနမွ ေက်နပ္တယ္၊ ျမတ္စာဘုရားက သတၱ၀ါေတြ အငုိေပ်ာက္တာကုိ သေဘာက်တယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ြ ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီေတြ ငုိယုိေနတာကုိ သေဘာက်တယ္။ (ေယာဂီေတြ ငုိယုိေနရင္ အျမဲတန္းသူျပဳံးေနတတ္တယ္) ဒါ႔ေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ က်ယ္ျပန္႔လာေလ ေထရ၀ါဒသမုိင္းစာမ်က္ႏွာ အမဲစက္ၾကီးမားေလ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ (ဒါကို တာ၀န္ရွိသူတုိ႔ တာ၀န္သိဖုိ႔ လုိပါတယ္) အထက္ပါအတုိင္း ဣေျႏၵငါးပါးညီမွ်မွ တရားသား တက္တယ္ဆုိတာရယ္ သာတၳကသမၸဇညဆုိတာ တရားရွဴမွတ္လုိ႔ အက်ဳိးရွိမည္႔ အမူအရာ ဣရိယာပုထ္ကုိ ေယာဂီကုိယ္တုိင္က ဆင္ျခင္ဆုံးျဖတ္ရျခင္း ဆုိတာရယ္၊ လက္ေ၀ွ႔သမား ဥပမာရယ္၊ ေက်ာက္တြန္းသမား ဥပမာရယ္၊ ေလတံခြန္ ဥပမာရယ္ ဒါေတြကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေယာဂီေတြကုိ တလစပ္တုိက္ ထုိင္ခုိင္းတာ၊ နည္းလမ္း က်မက်ကုိ ကုိယ္တုိင္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ ပါတယ္။ ျပီး တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြ၊ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ရူးတာ၊ ေၾကာင္တာလဲ၊ ငုိတာ ရယ္တာလဲ ဆုိတာကုိလဲ သိႏုိင္ေလာက္ပါတယ္။ 19 http://www.sbay-student.org/ “ထုိင္မွတ္ျခင္း ႏွင္႔ တရားတက္ျခင္း” ထုိင္ျပီး အားထုတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ထုိင္ျပီးမွတ္မွ တရားတက္လာမွာလားဆုိတ႔ဲ ပုစ ၦာကုိ မိမိဘာသာ မၾကာခဏ ျပန္ေမးေနမိတတ္ပါတယ္။ ထုိျပႆနာကုိ ေျဖဘုိ႔ရန္အတြက္ သမၸဇညတရားေလးပါးကုိ နားလည္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သမၸဇည တရားေလးပါးဆုိတာ (၁) သာတၳကသမၸဇည - အက်ဳိးရွိတာကုိ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ (၂) သပၸါယသမၸဇည - သင္႔ေလ်ာ္တာကုိသာ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ (၃) ေဂါစရသမၸဇည - အာရုံတုိင္း အမူအရာတုိင္းမွာ သတိပညာဦးစီး၍ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ (၄) အသေမၼာဟသမၸဇည - မေတြမေ၀ ထုိးထြင္း၍ သိျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သာတၳကသမၸဇညဆုိသည္မွာ ပစၥည္းေလးပါးကုိ သုံးစြဲရာ၌ အက်ဳိးရွိသည္/ မရွိသည္ကုိ ဆင္ျခင္ သုံသပ္ျပီး၊ အက်ဳိးမဲ႔ကုိ ပယ္စြန္႔ျပီး အက်ဳိးရွိတာကုိ သုံးစြတာကို ဆုိလုိပါတယ္။ ဲ ဥပမာ - ဆြမ္းပစၥည္းကုိ မွီ၀ဲရာ၌ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေသြးတုိးေရာဂါရွိသည္႔ ေယာဂီေတြအတြက္ အငန္တုိ႔၊ အဖန္တုိ႔ဟာ က်န္းမာေရးကုိ ထိခုိက္ေစပါတယ္။ အစာအိမ္ေရာဂါရွိတ႔ဲ ေယာဂီအတြက္ အခ်ဥ္တုိ႔၊ အစပ္တုိ႔ဟာ ဥပါဒ္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ က်န္းမာေရးကုိ ထိခုိက္ေစမည္႔ အစားအစာမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားျပီး က်န္းမာေရးကုိ အေထာက္အကူျပဳမယ္႔ အစားအစာေတြကုိသာ သတိပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္ျပီး မွိ၀ဲသုံးေဆာင္ရတာကုိ သတၳကသမၸဇည လို႔ ေခၚပါတယ္။ (ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၆၇ ) တရားအားထုတ္တ႔ဲ အခါမွာလည္း အက်ဳိးရွိမယ္႔ ဣရိယာပုထန႔ဲ အားထုတ္ရပါတယ္။ အက်ဳိးမရွိမယ္႔ ဣရိယာ ္ ပုထ္နဲ႔ အားမထုတ္ရပါဘူး။ ဥပမာ - ထုိင္ျပီးအားထုတ္တာၾကာေတာ႔ ေ၀ဒနာျပင္းထန္လာတယ္။ ေ၀ဒနာကုိမွတ္ရင္း၊ မွတ္ရင္း၊ မွတ္တ႔ဲစိတ္ကေပ်ာက္ျပီး နာက်င္တ႔ဲစိတ္ပဲ ေပၚေနတတ္တယ္။ သတိက လြတ္တခ်က္၊ မလြတ္တစ္ခ်က္၊ မွတ္တစ္ခ်က္၊ မမွတ္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ထုိင္ျပီး ဆက္မွတ္လုိ႔ အက်ဳိးမရွိေတာ႔ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ျပင္သင္႔တာ ျပင္လုိက္ရပါမယ္။ ျပင္လုိ႔မွ မေနသာေသးရင္ ထျပီး စၾကၤ ံေလွ်ာက္ရပါမယ္။ ထုိ႔အတူ စၾကၤ ံေလွ်ာက္တာ ၾကာေတာ႔ ေညာင္းလာတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေျခဆစ္ေတြ တျဖစ္ျဖစ္ျမည္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါ စၾကၤ ံဆက္ေလွ်ာက္လုိ႔ အက်ဳိးမရွိေတာ႔ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ စၾကၤ ံကုိ ခဏနားလုိက္ပါ။ ထုိင္ျပီးမွ မွတ္ၾကည္႔ပါ။ ဒီလုိန႔ဲ အမူအရာ အားလုံးမွာ ကုိယ္ႏွင္႔သင္႔ေလ်ာ္တ႔ဲ အက်ဳိးရွိမယ္႔ အမူအရာနဲ႔ တရားအားထုတ္ရတာကုိ သာတၳကသမၸည လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ (ဒီ၊ ဌ၊ ၁၇၆) ေနာက္ျပီး အထုိင္ၾကာလာေတာ႔ ဆီး၀မ္းခ်ဳပ္လာတယ္။ ေခြ်းထြက္မ်ားလာတယ္၊ ေသြးေလ မမွန္ေတာ႔ဘူး။ စိတ္ လည္း မတည္ၾကည္ေတာ႔ဘူး။ မ်က္လုံးမ်က္ဆန္ေတြကလည္း ေဖာက္ျပန္လာတယ္။ တျခားေရာဂါ ေတြလည္း စြဲကပ္ လာတယ္။ ကမၼဌာန္းအာရုံကုိလည္း ဆက္ယူလုိ႔မရေတာ႔ဘူး။ အဲဒီအခါမွာ ဆက္ျပီးမွတ္လုိ႔ အက်ဳိးမရွိေတာ႔ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ခ်ဳပ္တီးထားတာကုိ စြန္႔ပစ္ရပါမယ္။ စြန္႔ပစ္မွ အထက္က ေျပာခဲ႔တ႔ဲ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲမႈေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမွာပါ၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမွ စိတ္တည္ၾကည္မွာပါ။ စိတ္တည္ၾကည္မွ ရွဴမွတ္လုိ႔ ေကာင္းမွာပါ။ ဒီလုိ အက်ဳိးရွိ/မရွိ ဆင္ျခင္ျပီး ျပဳလုပ္အား ထုတ္တာကုိ သာတၳကသမၸဇညလုိ႔ ေခၚပါတယ္။( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၈၀ ) 20 http://www.sbay-student.org/ ၂။ သပၸါယသမၸဇည ဆုိတာ - သင္႔ေတာ္တာ၊ မသင္႔ေတာ္တာေတြကုိ သတိပညာျဖင္႔ စိစစ္ေ၀ဖန္ျပီး သင္႔ေတာ္တာ ျပဳလုပ္တာကုိ ဆုိလုိပါတယ္။ ဥပမာ - သကၤန္းကုိ ၀တ္ရုံရာ၌ သကၤန္းကေကာင္းလြန္းေန၍ သကၤန္းသုိ႔ မၾကာခဏ စိတ္ေရာက္သြားတယ္။ သကၤန္းကုိသာယာတဲ႔ စိတ္ မၾကာခဏျဖစ္ေနတယ္။ သကၤန္းက ေဟာင္းႏြမ္းလြန္းျပန္ေတာ႔ စိတ္ညစ္ရျပန္တယ္။ သူ႔သကၤန္းကုိပဲ ဂရုစုိက္ေနရေတာ႔ စိတ္က ကမၼဌာန္းအာရုံမွာ ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔မမွတ္ႏုိင္ျပန္ပါဘူး။ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေလာဘနီယ သကၤန္းဟာ ေယာဂီရဟန္းနဲ႔ မသင္႔ေလ်ာ္ပါဘူး။ ေဆြးေျမ႔ေနတဲ႔ သကၤန္းဟာလည္း ေယာဂီရဟန္းနဲ႔ မသင္႔ေတာ္ပါဘူး။ အဲဒီသကၤန္းေတြကုိပယ္ျပီး သင္႔ေတာ္တ႔ဲ သကၤန္းကုိ ၀တ္ဆင္ရတာကုိသပၸါယသမၸဇည လုိ႔ ဆုိတာပါ။ ( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၇ ) တရားအားထုတ္တ႔ဲ ေနရာမွာလည္း ကုိယ္စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတဲ႔ေနရာမွာ လူသူပရိသတ္မ်ားတယ္။ စိတ္က ကမၼဌာန္းအာရုံသုိ႔ ေနရာဟာ၊ မေရာက္ႏုိင္ဘဲ၊ ပရိသတ္ထဲသုိ႔ လုံး၀မသင္႔ေတာ္ေတာ႔ပါဘူး။ ေရာက္ေရာက္သားတယ္။ ြ တစ္ျခားေနရာမွာ သြားျပီး ဒါဆုိရင္ စၾကၤ ကုိယ္စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတဲ႔ ံေလွ်ာက္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္န႔ဲ သင္႔ေတာ္တာကုိ သတိပညာျဖင္႔ စိစစ္ေ၀ဖန္ျပီး ျပဳလုပ္တာကုိ သပၸါယသမၸဇည လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၆ ) ၃။ ေဂါစရသမၸဇညဆုိတာ - အမူအရာတုိင္း ဣရိယာပုထ္တုိင္းမွာ သတိ ႏွင္႔ အသိ ယွဥ္တြျဲ ပဳမူတာကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ကမၼဌာန္းအားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီဟာ သြားေနလွ်င္လည္း သြားဆဲျဖစ္တ႔ဲ ရုပ္နာမ္ ခႏၶာေပၚမွာအသိႏွင္႔ သတိကပ္ေနရပါမယ္။ ရပ္ေနလွ်င္လည္း ရပ္ဆျဲ ဖစ္တ႔ဲ ရုပ္နာမ္ခႏၶာေပၚမွာ အသိႏွင္႔သတိ ကပ္ေနရပါမယ္။ ေလ်ာင္းေနလွ်င္လည္း ေလ်ာင္းဆဲ ရုပ္နာမ္ခႏၶာေပၚမွာ အသိ ႏွင္႔ သတိကပ္ေနရပါမယ္။ ထုိ႔အျပင္ စကားေျပာသည္႔အခါ မေျပာပဲေနသည္႔အခါ၊ ေရအိမ္ ၀င္သည္႔အခါ၊ အေပါ႔အေလးစြန္႔သည္႔အခါ၊ အသိ ႏွင္႔ ေရခ်ဳိးသည္႔အခါ၊ အ၀တ္အစား ၀တ္သည္႔အခါစသည္႔ အမူအရာ လွဳပ္ရွားသည္႔အခါတုိင္းမွာ သတိယွဥ္တဲြျပီး ျပဳမူေနရပါမယ္။ ထုိ႔အျပင္ စိတ္ကၾကံစည္ေတြးသည္႔အခါ ၾကံစည္ေတြးေတာေနတဲ႔အေပၚမွာ အသိႏွင္႔ သတိကပ္ေနရမယ္။ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္လွ်င္ ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္တာကုိ သိရမယ္။ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္လွ်င္ အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္တာကုိ သိရမယ္။ အဲဒီလုိ ဘယ္အရာမဆုိ သတိ ႏွင္႔ အသိယွဥ္တြဲျပီး သိလ်က္ေနတာကုိ ေဂါစရ သမၸဇညလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ေဂါစရသမၸဇညဆုိတာဟာလည္း အမွတ္ဆက္ေနတာကုိ ေျပာတာပါပဲ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အမွတ္ဆက္ေနဖုိ႔ သာအေရးၾကီး ပါတယ္။ အၾကာၾကီးထုိင္ႏုိင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ထုိင္ႏုိင္သေလာက္ထုိင္၊ ထိုင္ေနတာကုိသိ၊ ရပ္ႏုိင္သေလာက္ရပ္၊ ရပ္ေန တာကုိသိ၊ စၾကၤ ံသားႏုိင္သေလာက္သား၊ သြားေနတာကုိ သိဖုိ႔ပဲ အေရးၾကီးတာပါ။ ဒီေဂါစရသမၸဇည ႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး ြ ြ သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွာ မဟာေထရ္တစ္ပါးဟာ တပည္႔မ်ားႏွင္႔ စကားေျပာေနတုံး အမွတ္တမဲ႔န႔ဲ လက္ကိုေကြးမိသားပါတယ္။ ြ အဲဒီလုိ အမွတ္လတ္သားတာနဲ႔ တျပဳိင္နက္ လက္ကုိမူလေနရာ ျပန္ထားျပီး၊ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျပန္ေကြးလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ ြ ြ တပည္႔မ်ားက ျမင္သားျပီး၊ ေမးၾကတဲ႔အခါ မဟာေထရ္က ငါဟာ ကမၼဌာန္းအားထုတ္ခါစမွ စျပီး၊ အခုခ်ိန္ထိ အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ ြ အမွတ္လြတ္ျပီး လက္ေျခတုိ႔ကုိ မေကြးဆန္႔ခ႔ဘူးဖူး။ အခုမင္းတုိ႔ႏွင္႔ စကားေျပာရင္း အမွတ္တမဲ႔န႔ဲ လက္ကုိေကြးမိ ဲ သြားတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ မူလေနရာျပန္ထားျပီး အမွတ္န႔ဲ လက္ကုိ ျပန္ေကြးတာပါလုိ႔ အမိန္႔ရွိပါတယ္။ ( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၆ ) ဒီ၀တၳဳကုိ သာဓကျပဳမယ္ဆုိရင္ အမွတ္ဆက္ဖုိ႔ကသာ ပဓာနက်တာပါ၊ အၾကာၾကီးထုိင္ႏုိင္တာ မထုိင္ႏုိင္တာက၊ အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ မဟာစည္ရိပ္သာထဲမွာလဲ ဆရာေတာ္မ်ားက ေယာဂီေတြကုိ အမွတ္ဆက္ဖုိ႔သာ အျမဲတန္းသတိေပး 21 http://www.sbay-student.org/ ပါတယ္။ အၾကာၾကီးထုိင္ဖုိ႔ မတုိက္တြန္းပါဘူး။ ေယာဂီမ်ားက အၾကာၾကီးထုိင္ႏုိင္တ႔ဲ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ရင္ လည္း မသိဟန္လႊဲေနတာ မ်ားပါတယ္။ အၾကာၾကီးထုိင္ႏုိင္တာကုိ ဦးစားမေပးပါဘူး။ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း (၂၄) နာရီအမွတ္ဆက္ဖို႔သာ အျမဲတန္းအမိန္႔ရွိတာပါ။ ဒကာ/ဒကာမေတြကုိ လည္း …….အမွတ္ဆက္ရဲ႕လားဗ်ာ…………ဘယ္႔န႔လဲ အမွတ္ဆက္ရဲ႕လားဗ်ာ……..ဟု မၾကာခဏမိန္႔ေတာ္မူ တတ္ပါ ဲ တယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အရာရာတုိင္းမွာ အသိ ႏွင္႔ သတိယွဥ္ေနဖုိ႔သာ အေရးၾကီးတာပါ။ အမူအရာတုိင္းမွာ အသိ ႏွင္႔ သတိ ယွဥ္တြဲေနဖုိ႔သာ အေရးၾကီးတာပါ။ ၾကာၾကာ ထုိင္ျခင္း/မထုိင္ျခင္းက အေရးမၾကီးဘူးဆုိတာကုိ တစ္ထစ္က် မွတ္လုိက္ပါ။ ၄။ အသေမၼာဟသမၸဇညဆုိတာ ပစၥည္းေလးပါးကုိ သုံးေဆာင္ရာမွာ စိတ္အလုိလုိက္ျပီး ၀မ္းသာ၀မ္းနဲ မျဖစ္ ေအာင္ သတိပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္သုံးစြဲတာကုိ ေခၚပါတယ္။ အေရးေပၚလူနာတစ္ဦး ခြစိပ္ကုသတဲ႔အခါ အနာစည္းတဲ႔ ဲ အ၀တ္က ဘယ္ေလာက္ပင္ည႔ံေနေသာ္လည္း စိတ္မညစ္၊ ေဒါသ ေဒါမနႆမျဖစ္၊ အနာေပ်ာက္ဖုိ႔သာ စိတ္၀င္စားသလုိ ေဆးေသာက္တ႔အခါမွာလည္း ခ်ဳိတယ္ဆုိျပီး မသာယာ၊ ခါးတယ္ဆုိျပီး ၀မ္းမနဲ၊ ေရာဂါေပ်ာက္ဖုိ႔သာ စိတ္၀င္စားသလုိ၊ ဲ ေယာဂီရဟန္းမ်ားဟာလည္း သကၤန္းေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ညံ႕သည္ျဖစ္ေစ ၀မ္းသာ ၀မ္းနဲမျဖစ္ပဲ။ အနာစည္းတဲ႔ အ၀တ္ လုိ သေဘာထားရပါတယ္။ ဆြမ္းပစၥည္းကုိလည္း ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ အနာေပ်ာက္ဖုိ႔ ေဆးေသာက္ရသလုိ သေဘာထားရပါတယ္။ သပိတ္ကုိလည္း ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေဆးထည္႔တဲ႔ ေဆးခြက္လုိ သေဘာထားရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပစၥည္းေလးပါး အေပၚ၌ သာယာမႈ၊ မသာယာမႈ၊ ၀မ္းသာမႈ၊ ၀မ္းနဲမႈ၊ တဏွာေလာဘႏွင္႔ ေဒါသ ေဒါမနႆ မျဖစ္ေပၚေအာင္သတိပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္သုံးစြျဲ ခင္းကုိ အသေမၼာဟသမၸဇည လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၈ ) ထုိ႔အတူ တရားအားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီဟာ အထိုက္အေလ်ာက္ သမာဓိအားေတြေကာင္းလာလုိ႔ ဉာဏ္စဥ္ေတြ ျမင္႔တက္လာတဲ႔အခါ၊ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရားတုိ႔ကုိ ပုိင္းပုိင္းျခားျခား ျပတ္ျပတ္သားသား ေတြ႔ျမင္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါ အရင္က ငါစားတယ္။ ငါသြားတယ္။ စသည္ျဖင္႔ ငါ…..ငါ…..ငါ… ဟု ေၾကြးေက်ာ္ေနတဲ႔ေယာဂီ သႏ ၱာန္မွာ၊ ငါဆုိတဲ႔ အတၱ အရည္ခြံဟာ တစ္ေျဖးေျဖးပါးလႊာလာပါတယ္။ အတၱအရည္ခံြ ပါးလႊာလာတာနဲ႔အမွ် တဏွာ မာန ဒိဌိတုိ႔ဟာလည္း တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔လုိ႔လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေယာဂီေတြဟာ အရင္ကလုိ ငါကုိေရွ႕တန္းမတင္ေတာ႔ပဲ၊ “အရင္က ငါသြားတယ္လုိ႔ ထင္ခ႔တယ္။ အခုေတာ႔ ငါသြားတာ မဟုတ္၊ သြားလုိတ႔ဲ စိတ္ေၾကာင္႔ သြားတဲ႔ ရုပ္ ျဖစ္ေပၚ ဲ လာတာပဲ။ အရင္က ငါစားတယ္လုိ႔ ထင္မွတ္ခ႔တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ငါစားတာမဟုတ္ စားလုိတ႔ဲ စိတ္ေၾကာင္႔ စားတဲ႔ရုပ္ ဲ ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ။ အရင္က ငါေကာင္ အတၱေကာင္လုိ႔ မွတ္ထင္ခ႔တယ္။ အမွန္ေတာ႔ ငါေကာင္ အတၱေကာင္မဟုတ္၊ ဲ ဓါတ္ၾကီးေလးပါး၊ မဟာဘုတ္တရားေပၚမွာ စိတ္၀ိညာဥ္ဟာ မွီတဲြအမိန္႔ေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ရုပ္တရား၊ နာမ္တရား တုိ႔ျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးသာျဖစ္တယ္ ” လုိ႔ မေတြမေ၀ ဆင္ျခင္မိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း၊ အရွိကို အရွိအတုိင္း မေတြမေ၀ ထုိးထြင္းဆင္ျခင္ျပီး သိျမင္တ႔ဲ သေဘာကုိ အသေမၼာဟသမၸဇည လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ( ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၇ မွ ၁၈၀ ) ဒီ အသေမၼာဟသမၸဇညက သမၸဇညေလးပါးထဲမွာ အဆင္႔ျမင္႔ဆုံးပါ၊ ေရွ႕သမၸဇညသုံးပါးရဲ႕ အက်ဳိးတရားလုိ႔ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ငုိယုိေနလုိ႔လည္း မရႏုိင္ဘူး။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ လုပ္ေနရုံန႔လည္း မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ သတိရပါ။ ဲ 22 http://www.sbay-student.org/ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြကုိ ေမးၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္၊ ငုိယိုေနလုိ႔ ရုပ္နာမ္ကြဲမွာလား။ အရူးထေနလုိ႔ ရုပ္နာမ္ကြဲမွာလားလုိ႔ပါ။ ဒီသမၸဇညတရားေလးပါးကုိ နာရီ ) ထုိင္ခုိင္းတဲ႔ သေဘာေပါက္ရင္ အထူးသျဖင္႔ မွန္/ ေဂါစရသမၸဇည မမွန္ အဓိပၸါယ္ကုိ နားလည္ရင္၊ အဲဒီလုိ ၾကာၾကာ ထုိင္မွ သမာဓိရတယ္ဆုိျပီး ေယာဂီေတြကုိ ရူးေအာင္၊ ေၾကာင္ေအာင္၊ ငုိယုိေအာင္၊ အသိမ႔ဲေအာင္ ( ၂ နာရီ ၃ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ နည္းစနစ္ ကုိယ္တုိင္ဆုံးျဖတ္လုိ႔ ရပါျပီ၊ အတင္းအၾကပ္ထုိင္ခုိင္းတာ ဘုရားအလုိေတာ္ က်သည္/ မက်သည္ကုိလည္း ခြျဲ ခားနားလည္ ႏုိင္ေလာက္ပါျပီ။ “ဗ်ာပါရႏွစ္ပါးကုိ သိဖုိ႔လုိသည္” ဗ်ာပါရႏွ တရားအားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီေတြကုိ အဆင္႔အတန္းသတ္မွတ္ရာမွာ ပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔ႏွင္႔ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔ ရယ္လုိ႔ အဆင္႔ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲဒီအဆင္႔ႏွစ္မ်ဳိးထဲမွာ ပုဂၢလဗ်ာပါဒ အဆင္႔ဆုိတာ - ေယာဂီတရားကုိေၾကာင္႔ၾကစုိက္ျပီး ရွဴမွတ္ရတဲ႔အဆင္႔ကုိ ေျပာတာပါ။ ဥပမာ။ ။ ကမၼဌာန္းစတင္အားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီဟာ အာနာပါန အားထုတ္တယ္ဆုိပါစုိ႔။ အဲဒီ အာနာပါနဆုိတ႔ဲ ထြက္သက္၊ ၀င္သက္၊ ထြက္ေလ ၀င္ေလကုိပဲ ဂရုစုိက္ျပီး ရွဴရွဳိက္ရတာပါ။ ေျဖးေျဖးေလး ပုံမွန္ေလး ရွဴတယ္၊ ရွဴတာကုိ သိေနတယ္။ ေျဖးေျဖးေလး ပုံမွန္ေလးရွဳိက္တယ္ ရႈိက္တာကုိ သိေနတယ္။ အဲဒီလုိ ၀င္ေလထြက္ေလ ေပၚမွာ သတိကပ္ျပီး သမာဓိအားေကာင္းလာေအာင္ သတိ၀ိရိယႏွင္႔ ထူေထာင္ရတဲ႔ အဆင္႔ကုိ ပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ေဖါင္းတာ၊ ပိန္တာကုိ ရွဴမွတ္တယ္ ဆုိပါစုိ႔၊ ေယာဂီကုိယ္တုိင္က ၀မ္းဗုိက္ေလး ေဖါင္းၾကြလာေအာင္ ေျဖးေျဖး ေလး ပုံမွန္ေလးရွဴတယ္။ ၀မ္းဗုိက္ေလး ပိန္က်သြားေအာင္ ေျဖးေျဖးနဲ႔ ပုံမွန္ေလးရွဳိက္တယ္။ ၀မ္းဗုိက္ ေဖါင္းလာတာကုိ သိတယ္။ ၀မ္းဗုိက္ပိန္လာတာကုိ သိတယ္။ ဒီလုိန႔ဲ ေဖာင္းေလပိန္ေလေပၚမွာ သတိကပ္ျပီး၊ သမာဓိရေအာင္ သတိ ၀ိရိယနဲ႔ ထူေထာင္ရတဲ႔ အဆင္႔ကုိ ပုဂၢလဗ်ာပါရလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဆုိလုိရင္းက ကမၼဌာန္းအာရုံေပၚလာေအာင္၊ ကမၼဌာန္းအာရုံေပ်ာက္ပ်က္မသြားေအာင္ ကမၼဌာန္း အာရုံမွ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ သတိ၀ိရိယႏွင္႔ ထူေထာင္ရတဲ႔ အဆင္႔ပါ။ ဒီပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔မွာ ၀ီရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ ညီမွ်ဖုိ႔ အင္မတန္လုိအပ္ပါတယ္။ သမၸဇညေလးပါးထဲက၊ ေဂါစရ သမၸဇညဆုိတ႔ဲ အမွတ္ဆက္ဖုိ႔ အင္မတန္လုိအပ္ပါတယ္။ သာတၳကသမၸဆုိတ႔ဲ တရားအားထုတ္လို႔ အသင္႔ေတာ္ဆုံး ဣရိယာပုထ္ကုိ ေရြးခ်က္ဖုိ႔ လုံး၀ မွတ္လုိ႔မရေတာ႔တ႔ဲ အခ်ိန္မွာ အသင္႔ေတာ္ဆုံးမွတ္လုိ႔ရမယ္႔ ဣရိယာပုထ္ကုိ ေျပာင္း ေရႊ႕ဖုိ႔ အင္မတန္လုိအပ္ပါတယ္။ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ မဟာစည္ရိပ္သာထဲမွာ တရားအားထုတ္စဥ္ တလျပည္႔လုနီးပါးမွာ တစ္ထုိင္တည္း (၃) နာရီတိတိ ႏွစ္ၾကိမ္အားထုတ္ဘူးပါတယ္။ ဖင္ပူတာကုိ လႊလုိ႔တစ္ျခားဘာဆုိဘာမွ ထူးျခားတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ဒါေတာင္ ဲ 23 http://www.sbay-student.org/ ရိပ္သာ၀င္ခါစ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္အတြင္းမွာ ထုိင္ၾကည္႔တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္လျပည္႔ ခါနီးေရာက္မွ စမ္းျပီးထုိင္ၾကည္႔ တာပါ။ တစ္လျပည္႔ခါနီးဆုိေပမယ္႔လည္း ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ တစ္လမဟုတ္ပါဘူး။ ရိပ္သာက ခ်မွတ္ထားတဲ႔ စည္းကမ္း အတုိင္း ထုိင္ခ်ိန္ထုိင္၊ စၾကၤ ံ ေလွ်ာက္ခ်ိန္ေလွ်ာက္ စနစ္န႔ဲ အားထုတ္ခ႔ဲတ႔ဲ တစ္လပါ။ စံနစ္တက် အားထုတ္လုိ႔ တစ္လျပည္႔ခါနီးမွာေတာင္ ( ၃ ) နာရီထုိင္လုိ႔ ေ၀ဒနာဒဏ္ခ်က္ကုိ ျပင္း ထန္စာခံရေသးရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြ ြ တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္အတြင္းမွာ ( ၂ ) နာရီ ( ၃ ) နာရီ တရစပ္ ထုိင္ရလုိ႔ ရူးတာ ေၾကာင္တာ နည္းေတာင္နည္းပါေသးတယ္။ အမွန္က အသက္ေတာင္ ထြက္သင္႔တာပါ။ အဲဒီလုိ ( ၃ ) နာရီထုိင္ၾကည္႔တ႔ဲ အခါမွာ တစ္နာရီခဲြအထိေတာ႔ လြယ္လြယ္ကူကူ သက္သက္သာသာပါပဲ၊ ႏွစ္နာရီအထိေတာ႔ ၾကိတ္မွိတ္ျပီး မွတ္လုိ႔ရပါေသးတယ္။ ႏွစ္နာရီေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာေတာ႔ သတိလတ္သြားလုိက္၊ ြ ေ၀ဒနာဆီ စိတ္ကေရာက္သားလုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္ကပ်ံ႕သြားလုိက္ ရံဖန္ရံခါ ြ ခႏၶာကုိယ္က ယိမ္းသြားလုိက္နဲ႔ ဟန္မက်လွပါဘူး။ ႏွစ္နာရီခြျဲ ပီး ေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာေတာ႔ တစ္စကၠန္႔ကုိ တစ္ကမၻာ ထင္ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ထူးျခားမႈရယ္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွလည္း မေတြ႔ရပါဘူး။ စိတ္ကလည္း ၾကည္လင္ရႊင္ျပမႈမရွိ၊ ကုိယ္ကလည္း ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေနတယ္။ ေညာင္းညာကုိက္ခဲ ေနတယ္၊ ဉာဏ္ကလည္း တုံးတိတိၾကီး ျဖစ္သားတယ္။ ြ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိရင္ သမာဓိက ၀ီရိယေနာက္ မလုိက္ႏုိင္ေတာ႔ ပဲ႔ထိန္းမပါတဲ႔ ေလွဟာ ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ ေရာက္သလုိ သမာဓိပ႔ထိန္းမပါေတာ႔ ၀ီရိယေလွဟာ ဟုိေရာက္ဒေရာက္၊ ေရာက္သြားလုိ႔ပါပဲ။ ၀ီရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ ဲ ီ အခ်ဳိးအစား မညီမွ်လုိ႔ပါပဲ။ ၀ီရိယ ႏွင္႔ သမာဓိ မညီမွ်ေတာ႔ ပညာက သိျခင္းကိစၥကုိ မေဆာင္ရက္ႏုိင္ေတာ႔လုိ႔ပါပဲ။ ြ ဒီလုိန႔ဲ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ စမ္းသပ္ၾကည္႔ပါတယ္။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းတာသာ အဖတ္တင္တယ္။ ထူးျခားမႈရွိမလာပါဘူး။ ဒီပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔မွာ တစ္ခ်ဳိ႔ေသာ ေယာဂီေတြက ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီ ထုိင္ႏုိင္တ႔အေၾကာင္း၊ ကမၼဌာန္း ဲ ဆရာမ်ားကုိ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္မ်ားက အားမေပးပါဘူး။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လဲဆုိရင္ မလုိအပ္ေသးလုိ႔ပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာေတာ္မ်ားကဆုိရင္ တားေတာင္တားပါေသးတယ္။ မထုိင္ၾကနဲ႔အုံး၊ ထုိင္သင္႔တ႔ဲ အခ်ိန္က်မွေျပာမယ္လုိ႔ေတာင္ အမိန္႔ရွိပါတယ္။ “ဓမၼဗ်ာပါရ” ်ာပါရ” ဓမၼဗ်ာပါရဆုိတာ တရားက ဦးေဆာင္သားတာကုိ ြ ဆုိပါတယ္။ ဒီဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔ ေရာက္လာျပီဆုိရင္၊ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္ဟာ ပုဂၢလဗ်ာပါရတုန္းကလုိ အထူးလုံးလမျပဳရေတာ႔ပဲ အလြယ္တကူ အားထုတ္လာႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ ။ ။ ပုဂၢလဗ်ာပါရတုံးက ထြက္ေလ၀င္ေလ ေဖါင္းေလပိန္ေလကုိ ဂရုစုိက္ျပီး ထူေထာင္ရတယ္။ ဓမၼဗ်ာပါရက်ေတာ႔ အထူးလုံးလမျပဳရေတာ႔ပဲ အလုိလုိတုိးျပီး ထြက္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ အလုိလုိတုိးျပီး ၀င္ေနတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ထုိ႔အတူ အလုိလို ေဖါင္းလာတာ၊ အလုိလုိ ပိန္က်သြားတာကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ေနရေတာ႔တာပါပဲ။ အလုိလုိ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ထြက္ေလ၀င္ေလ (သုိ႔မဟုတ္) ေဖါင္းေလပိန္ေလကုိ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္က အသာတၾကည္ ေစာင္႔ၾကည္႔ 24 http://www.sbay-student.org/ ေနရတဲ႔အဆင္႔ကုိ ေျပာတာပါ။ ဒါ႔အျပင္ ခႏၶာကုိယ္ အဇၥ်တၱပုိင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိလည္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ ပီပီ ျပင္ျပင္ ေတြ႔ေနရတတ္ပါတယ္။ အံ႔ၾသစရာေကာင္းတာက ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈ ေတြဟာ တစ္ထုိင္ ႏွင္႔ တစ္ထုိင္ လုံး၀မတူညီ တာပါပဲ။ အဲဒီျဖစ္ပ်က္မႈေတြကုိပဲ အခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းတြဲၾကီးကုိထုိင္ၾကည္႔ေနရသလုိ ၾကည္႔ေနရုံ သိေနရုံပါပဲ။ ပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္မွာ ေယာဂီက တရားကုိဦးေဆာင္ရတယ္။ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ တရားက ေယာဂီကုိ ဦးေဆာင္ သြားတယ္။ ပုဂၢလဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ မွတ္စိတ္က အာရုံကုိ မနည္းလုိက္ရွာရတယ္။ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔မွာ - အာရုံက မွတ္စိတ္ထဲ တုိး၀င္လာတယ္။ ပုဂၢလဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ မွတ္စိတ္က အာရုံကုိ မလြတ္ေအာင္ ဂရုစုိက္ျပီး ရွဴမွတ္ေနရပါတယ္။ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ မွတ္စိတ္က အာရုံကုိ အသာတၾကည္ေစာင္႔ၾကည္႔ေနရုံေလး ေစာင္႔ၾကည္႔ေနရပါတယ္။ တရားက ဆြဲေခၚသြားလိမ္႔မယ္လုိ႔ ကမၼဌာန္းဆရာမ်ားေျပာေနတဲ႔ အဆင္႔ဟာ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔ပါပဲ။ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ - ေယာဂီပုဂၢဳိလ္ဟာ တရားကဆြဲေခၚသြားတာကုိ အသာတၾကည္လုိက္သားရုံပါပဲ။ လွဳိင္း ြ အိအိေလးအေပၚ ရြက္ေလကေလးစီးျပီး မွိန္းျပီး လုိက္သားရသလုိမ်ဳိးေပါ႔။ ြ ေလတံခန္ဥပမာ ႏွင္႔ ေျပာရရင္ ေလတံခန္ကုိ ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္ေအာင္ ၾကဳိးနဲ႔ဆြျဲ ပီး တင္ပုိ႔တာ ေကာင္း ြ ြ ကင္ေပၚမွာ ေလမိေနေအာင္ ၾကဳိးကုိ အေလွ်ာ႔အတင္း လုပ္ေပးရတာဟာ၊ ပုဂၢဗ်ာပါရ အဆင္႔ပါ။ ေကာင္းကင္ ေပၚမွာ ေလမိျပီး ေလတံခြန္ေလး ျငိမ္ေနတာဟာ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔ပါ။ ရြက္ေလွဥပမာနဲ႔ ေျပာရရင္ ရြက္ေလွကုိ ေလေၾကာမိေအာင္ ေလွာ္ပုိ႔ရတာ၊ ေလေၾကာင္းကုိ ရွာေဖြျပီး တည္႔မတ္ ေပးရတာဟာ ပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔ပါ။ ေလထဲမွာ သူ႔အလုိလုိ ရြက္ေလွကေလး လြင္႔ေနတာဟာဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔ပါ။ ဒီဓမၼဗ်ာပါရ အရင္႔ပုိင္းေရာက္ျပီဆုိရင္ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္ ထုိင္ႏုိင္သေလာက္ ထုိင္လုိ႔ရပါျပီ။ ဟုိတုန္းက တစ္စကၠန္႔ ကုိ တစ္ကမၻာထင္ရေပမယ္႔ ယခုေတာ႔ တစ္နာရီကုိ တစ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ထင္တတ္ပါတယ္။ ဒီအဆင္႔ေရာက္လာျပီဆုိရင္ ကမၼဌာန္းဆရာက “ေယာဂီ ထုိင္ႏုိင္သေလာက္ ထုိင္လုိ႔ရျပီလုိ႔” သတိေပးတတ္ပါတယ္။ မဟာစည္ရိပ္သာမွာ မနက္ ( ၇ ) နာရီမွ ည ( ၉ ) နာရီထိ ထုိင္တ႔ဲ ေယာဂီေတြ၊ မနက္ ( ၉ ) နာရီမွ ည ( ၉ ) နာရီထိ ထုိင္တ႔ဲ ေယာဂီေတြ၊ ေန႔ ( ၁၂ ) နာရီမွ ည ( ၉ ) နာရီအထိ ထုိင္တ႔ဲ ေယာဂီေတြဟာ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔ေရာက္ေန တဲ႔ ေယာဂီေတြျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ ( ၂၄ ) နာရီ ထုိင္ႏုိင္တာ၊ ( ၂၄ ) နာရီ ရပ္ႏုိင္တာ၊ ( ၂၄ ) နာရီ ေလ်ာင္းႏုိင္တာဟာလည္း ဓမၼဗ်ာပါရ စြမ္းအင္ပါပဲ။ ဒီအဆင္႔ေရာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ထုိင္ထုိင္ ရူးတာ၊ ေၾကာင္တာ၊ ငုိယုိတာေတြ မျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လဲ ဆုိရင္ ဣေျႏၵငါးပါး ညီမွ်ေနလုိ႔ ေ၀ဒနာေတြ အလႊာလုိက္ ကြာက် သြားလုိ႔ပါပဲ။ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔မွာ - တေန႔ကုိ ( ၃ ) နာရီ အသာတၾကည္ ထုိင္ႏုိင္ခ႔ဲပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ရံ ( ၃ ) နာရီခဲြခန္႔အထိပင္ ထုိင္ခ႔ဲပါတယ္။ အေျခအေနအရသာ ေရွ႕ဆက္မထုိင္ခ႔တာ၊ ( ၃ ) နာရီထိဘာေ၀ဒနာမွ ဲ မေပၚပဲ ထုိင္လုိ႔ေကာင္းေနဆဲပါ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ပုဂၢလဗ်ာပါရ အဆင္႔န႔ဲ ဓမၼဗ်ာပါရ အဆင္႔ကုိ ခြဲျခားတတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ “ မိတ္ေဆြ ” သင္ဟာ သင္႔ကုိယ္သင္ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ခ်င္ရင္ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔ ေရာက္ေအာင္ ၾကဳိးစားပါ။ အရိယာေတြ ဖလသမာပတ္၀င္စား သလုိ၊ နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားသလုိ အၾကာၾကီးထုိင္ျပီး၊ ဓမၼရသ ဓမၼသုခကုိ ခံစားခ်င္ရင္ ဓမၼဗ်ာပါရအဆင္႔ေရာက္ေအာင္ ၾကဳိးစားပါလုိ႔ တုိက္တန္းပါရေစ။ ြ 25 http://www.sbay-student.org/ ၃။ တတိယ အမွား ငုိ ရယ္တာေတြကုိ ျပဳျပင္မေပးပဲ၊ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေနတာဟာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႕ တတိယ အမွားပါ။ ေယာဂီမွန္သမွ် တရားအားထုတ္ရင္း၊ ငုိမႈ၊ ရယ္မႈေတြ အမ်ားစုအားျဖင္႔ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ငုိမႈ၊ ရယ္မႈေတြျဖစ္ေပၚလာရင္ ငုိေနဆဲ ရုပ္နာမ္ခႏၶာကုိပဲ အသိကပ္ျပီး ရွဴမွတ္ျပစ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရွဴမွတ္လုိက္ရင္ မၾကာခင္ မွာပဲ အငုိတိတ္လုိ႔ အရယ္ရပ္သားပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေယာဂီက မရွဴတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ေစ၊ ရွဴမွတ္ဖုိ႔ သတိလတ္ေနသည္႔ ြ ြ အခါပဲျဖစ္ေစ၊ ကမၼဌာန္းဆရာက သတိေပးရပါတယ္။ ရွဴမွတ္ခုိင္းရပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာဆုိရင္ သမာဓိအားေကာင္း လာတာႏွင္႔အမွ် ငုိေတာ႔မယ္ဆုိတာကုိေတာင္ သိလာတတ္ပါတယ္။ ငုိခ်င္တဲ႔စိတ္ကေလး ေပၚေပါက္လာတာကုိေတာင္ သိလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ကေလးကုိပဲ အသိ နဲ႔ သတိကပ္ျပီး ရွဴမွတ္လုိက္ရင္ ငိုတ႔အဆင္႔ထိကုိေတာင္ ဲ မေရာက္ေတာ႔ပါဘူး။ (ငုိခ်င္တ႔ဲစိတ္က ခ်က္ခ်င္း ခ်ဳပ္ကယ္ ြ ေပ်ာက္ဆုံး သြားပါေတာ႔တယ္။) ဒါ႔ေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေယာဂီေတြကုိ ျမိန္ရည္ ရွက္ရည္ႏွင္႔ ဗလုိင္းၾကီး ငုိရယ္ခြင္႔ ေပးေန တာဟာ၊ နည္းလမ္းမက်ပါဘူး။ အဘိဓမၼာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္၊ ငုိတာဟာ ေဒါသစိတ္၊ ဒုကၡ ေဒါမနႆေ၀ဒနာ၊ ရယ္တာဟာ ေလာဘစိတ္၊ သုခ ေသာမနႆေ၀ဒနာျဖစ္ပါတယ္။ ငုိတာၾကီးကုိ တရားထင္မွတ္ျပီး စြဲလန္းသြားရင္ (သုိ႔မဟုတ္) ငုိ ေနတုန္းေသသြားရင္ ဧကန္မလႊဲ ငရဲက်မွာပါ။ ရယ္တာၾကီးကုိ တရားထင္မွတ္ျပီး စြလန္းသြားရင္ (သုိ႔မဟုတ္) ရယ္တုန္း ဲ ေသသြားရင္ ဧကန္မလႊဲ ျပိတၱာျဖစ္မွာပါ။ ဘုရားအစရွိတ႔ဲ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ ငုိလည္း မငုိပါဘူး၊ ရယ္လည္း မရယ္ပါဘူး၊ အင္မတန္ ၀မ္း ေျမာက္ေတာ္မူမွသာ ျပဳံးရုံေလး ျပဳံးတတ္ေလ႔ရွိတာပါ။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လည္းဆုိရင္ ငုိရယ္မႈ႔ရဲ႕ အရင္းခံ အေၾကာင္းတရား မ်ားျဖစ္တဲ႔ ေဒါသ၊ ေလာဘစတဲ႔ ကိေလသာေတြကုိ အျပီးတုိင္ ပယ္သတ္ထားလုိ႔ပါပဲ။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးဟာ ငုိရယ္တာေတြကုိ အသားေပးျပီး ေဟာေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ ဗြီဒီယုိေခြေတြနဲ႔ ငုိရယ္ပုံေတြကုိ ျဖန္႔ေ၀တာ ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ျပီး၊ ငုိရယ္တာေတြကုိ အသားေပး ေရးသားေဖာ္ျပ ေနတာကုိ ေတြ႔ရ ပါတယ္။ သာ႔သနာ႔ခရီးသည္စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၁၅၁) မွာ “ငုိေၾကြးျခင္း အရသာႏွင္႔ သတိပဌာန္အသီးအပြင္႔မ်ား” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ႔ ေအာက္ပါစာတမ္းမ်ားကုိ ၾကည္႔လုိက္ပါ။ “ဆရာ၀န္ၾကီး ဦးဗူးေခ်ာင္းက ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငုိခ်လုိက္ပါတယ္။ ငုိသံၾကီးမားလြန္းတဲ႔အတြက္ ဦးသန္းလွဳင္က ိ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကုိ ပိတ္လုိက္ပါတယ္။ ေအးေအးခ်ဳိ နဲ႔ စမ္းစမ္းတုိ႔က အသံမထြက္ပဲ ငုိေနၾကေလရဲ႕။ ေဒါက္တာ ဦးဗူးေခ်ာင္းရဲ႕ ငုိေၾကြးမႈ႕ေၾကာင္႔ ဥကၠဌ ေဒါက္တာဦးေအးေငြက မ်က္စိဖြင္႔ၾကည္႔ျပီး ေၾကာင္ေနပါတယ္။” ( ဘုန္းေတာ္ ၾကီးကေတာ႔ ျပဳံးျပဳံးပါပဲ) 26 http://www.sbay-student.org/ “ဦးဗူးေခ်ာင္းက အားရပါးရ၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ငုိေၾကြးျပီး ျငိမ္သားတယ္၊ ေနာက္ျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီး ြ ေျခသလုံးဖက္ျပီး ငုိျပန္တယ္။ တရားဆုံးေတာ႔လည္း ၀မ္းသာလြန္းလုိ႔တ႔ဲ ငုိျပန္တယ္။ ငုိေၾကြးရတာ အရသာရွိတယ္၊ ခ်မ္းသာတယ္။ ေပါ႔သားတယ္၊ ရွင္းသြားတယ္။ ေနလုိ႔ ထုိင္လုိ႔ အင္မတန္ေကာင္းျပီး ဘယ္လုိေျပာရမွန္း မသိတ႔ဲ အရသာ ြ ကုိ ခံစားေနရတယ္တ႔။” ဲ ငုိေၾကြးမႈ အရသာနဲ႔ ၀ိပႆနာအသီးအပြင္႔မ်ားကုိ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ခံစားႏုိင္ၾကပါျပီ၊ ေယာဂီတုိ႔။ ( သာသနာ႔ ခရီးသည္ - ၁၅၄ ) ငုိေၾကြးျခင္းအရသာႏွင္႔ သတိပဌာန္အသီးအပြင္႔မ်ား၊ ဗြီဒီယုိေခြကုိ ျပသပါတယ္။(၎ - ၁၅၈) ဆရာ၀န္ၾကီး ဦးဗူးေခ်ာင္းကေတာ႔ တရားေဟာေနဆဲမွာပဲ တရားအမွတ္မိျပီး ငုိေနပါျပီ။ (၎ - ၁၅၉ - ၁၆၀) ဦးခ်စ္ခုိင္က အားရပါးရ လြန္လြန္ကကဲ ငုိေနပါတယ္။ ေအးေအးခ်ဳိက မ်က္ရည္စုိ႔ျပီး။ ( ၎ - ၂၇၁) ဲ သိန္းသိန္းႏြယ္ က မ်က္ရည္ေတြ၊ ႏွာရည္ေတြ တရႊဲရႊဲန႔ဲ ျငိမ္ေနျပီ။ ( ၎ - ၂၇၂ ) အထက္ပါ စာသားေတြထက ( ဘုန္းေတာ္ၾကီးကေတာ႔ ျပဳံးျပဳံးပါပဲ) ဆုိတ႔ဲ စာတန္းေလးကုိ စာေရးသူ သိပ္သ ဲ ေဘာက်လွပါတယ္။ သားသမီး အတိဒုကၡေရာက္ျပီး ငုိေနတာကုိ ျမင္လုိ႔ျပဳံးတဲ႔ မိဘ၊ တပည္႔အတိဒုကၡ ေရာက္ျပီး ငုိေနတာကုိ ျမင္လုိ႔ ျပဳံးတဲ႔ဆရာ၊ ေယာဂီအတိဒုကၡေရာက္ျပီး ငုိေနတာကုိျမင္လုိ႔ျပဳံးတဲ႔ ကမၼဌာန္းဆရာ ထုိသူတုိ႔ရဲ႕ ျပဳံးျခင္းမ်ဳိးကုိ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ ျပဳံးျခင္းအမ်ဳိးအစားထဲ ထည္႔သြင္းလုိ႔ ရႏုိင္ပါ႔မလားဆုိတ႔ဲ အေတြးနဲ႔ သေဘာက်ေနမိတာပါ။ ျမတ္စာဘုရားက အငုိတိတ္ဖို႔၊ အရယ္ရပ္ဖုိ႔၊ သတိပဌာန္က်င္႔စဥ္ကုိ ေဟာၾကားေဖာ္ထုတ္ခတယ္။ တန္႔ၾကည္ ြ ႔ဲ ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီေတြကုိ ငုိရယ္ေအာင္၊ ရူးေၾကာင္ေအာင္ အားေပးခ်ီးမြမ္းေနတယ္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာ ရစရာမရွိေအာင္ - ညစ္ႏြမ္းခဲ႔ပါျပီ ခမ်ာတုိ႔ ၀ိပႆနာအားထုတ္ရာ၌ ငုိတာ ရယ္တာ ကတာ ခုန္တာ စတဲ႔အမူအရာ ထူးျခားမႈ႕ေတြ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အနည္းစုသာ ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္တ႔အခါမွာလည္း ကမၼဌာန္းဆရာက အဲဒါေတြကုိ ေက်ာ္လန္ေအာင္ ႏုိင္နင္းေအာင္ ဲ ြ ရွဴမွတ္ခုိင္းရပါတယ္။ ကမၼဌာန္းဆရာရဲ႕ အဓိကတာ၀န္က၊ အဲဒါေတြကုိ ေယာဂီက သာယာမသြားေအာင္ ႏုိင္ေအာင္ ရွဴႏုိင္ေအာင္၊ နည္းလမ္းေပးျခင္း၊ ေစာက္ေရွာက္ျခင္းပါ။ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ၾကီးဆုိရင္ အဲဒါမ်ဳိးျဖစ္လာရင္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ေစာင္႔ၾကည္႔ျပီး ႏုိင္ေအာင္မွတ္ဖုိ႔ မျပတ္သတိေပးေနတတ္ပါတယ္ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ သင္႔ျမတ္မွန္ကန္တ႔ဲ လမ္းစဥ္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ 27 http://www.sbay-student.org/ ရာမ်ား” “ထူးျခားသည္႔ ကုိယ္အမူအရာမ်ား” တရားရွဴမွတ္စဥ္အတြင္း၌ တရားရွဴသူမသိပဲႏွင္႔ ျဖစ္ေစ၊ သိလွ်က္ႏွင္႔ျဖစ္ေစ၊ ထိမ္းသိမ္း၍မရသည္႔ ထူးျခားေသာ ကုိယ္အမူအရာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္၏။ ခႏၶာကုိယ္ ေရွ႕ေနာက္ယိမ္းျခင္း၊ ေဘးတဘက္တစ္ခ်က္ဆီသုိ႔ ကုိယ္ယိမ္းျခင္း၊ လက္မ်ား ေျမာက္တက္ျပီး ကဟန္ျပဳျခင္း၊ မိမိ၏နဖူး (သုိ႔မဟုတ္) ရင္ဘတ္ကုိ လက္၀ါးျဖင္႔ရုိက္ျခင္း၊ ေျခလက္မ်ား တုန္ခါျခင္း၊ ထုိင္လွ်က္ရွဴမွတ္စဥ္ ေရွ႕သုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိင္းညြတ္ျပီး၊ နဖူးႏွင္႔ၾကမ္းျပင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ထိတုိက္ျခင္း၊ ေလ်ာင္းလွ်က္ရွဴမွတ္စဥ္ ေျခေထာက္တစ္ဘက္စီ ေျမာက္တက္ျပီးေနာက္ အရွိန္ႏွင္႔ ျပန္က်လာျခင္း စသည္တုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။ ဤသုိ႔ထူးျခားေသာ ကုိယ္အမူအရာမ်ားသည္ သူ႔သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ရာ စုိးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔ စရာမလုိေပ။ ရွဴမွတ္လွ်င္ ေပ်ာက္သားမွာပဲဟု ယုံၾကည္စိတ္ခ်ျပီး၊ ယိမ္းမႈစသည္ကုိ ြ မေႏွးမျမန္း မွန္မွန္ပုိင္း၍ ရွဴမွတ္ပါ။ မၾကာမီပင္ ထုိယိမ္းမႈစသည္တုိ႔ ေပ်ာက္သားပါလိမ္႔မယ္။ ြ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္သည္ ထုိသုိ႔ထူးျခားေသာ ကုိယ္အမူအရာတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ အနီး၌ေန၍ အထူးအားေပး ေစာက္ေရွာက္ေတာ္မူ၏။ “ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ မေၾကာက္လန္႔ႏွင္႔ ေမာ္လျမဳိင္ျမဳိ႔၊ ျမဳိ႕၀သတိပဌာန္ေက်ာင္းမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတရား ယိမ္းတယ္…ယိမ္းတယ္…..ဟု ရွဴမွတ္စဥ္က ဒီလုိျဖစ္ခ႔ဘူးတာပဲ၊ ဘုန္းၾကီးျဖစ္တာ သူတစ္ပါးျမင္ရင္ မသင္႔ေတာ္လုိ႔ ဘုန္းၾကီးတခါးပိတ္ျပီး ရွဴမွတ္ ဲ ခဲ႔ရတယ္။ တင္းတင္းရင္းရင္ ရွဴမွတ္လုိက္ေတာ႔ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အတြင္း ေပ်ာက္သားတာပဲကဲြ႕။ ြ ဘုန္းၾကီးဆီမွာ တစ္ခါက ေသြးတုိးေရာဂါရွိတ႔ဲ ဦးပဥၥင္းရြယ္တစ္ပါး လာအားထုတ္တယ္ကဲြ႕။ ပထမသူ႔လက္ေတြ တုံခါတယ္။ ဒီေနာက္ တစ္ကုိယ္လုံး တုန္ခါလာတယ္။ သူ႔ကုိယ္ တုန္ခါတာ ဘယ္ေလာက္ျပင္းထန္သလဲဆုိရင္ ေက်ာင္း ကေလးပါ လုိက္ျပီး တုန္ခါတာကြဲ႕၊ ဘုန္းၾကီး သူ႔အနားမွာေနျပီး အားေပးတယ္။ ဦးပဥၨင္း ဘာမွ မေၾကာက္န႔ဲ ဘုန္းၾကီး ေစာက္ေရွာက္ေနတယ္လုိ႔ ဦးပဥၨင္းကုိ တရားေဖာ္ျပေနတာသိပ္ေကာင္းတယ္။ တုန္တယ္……….တုန္တယ္လုိ႔ ႏုိင္ေအာင္မွတ္ ဦးပဥၨင္းေရာဂါပါ ေပ်ာက္ကင္းသြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ” လုိ႔ သူလည္း ၾကိတ္မွိတ္ျပီး ရွဴမွတ္တာ၊ တုန္တာလည္း ေပ်ာက္သားတယ္။ ေရာဂါလည္းေပ်ာက္သားတယ္ကဲြ႕။ ြ ြ ဆရာေတာ္က ကုိယ္ေတြ႔နမူနာမ်ားေျပာျပီး အားေပးေစာက္ေရွာက္သည္႔အတြက္ ေယာဂီသစ္မ်ားသည္ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ ရွဴမွတ္ၾကသျဖင္႔ ထူးျခားေသာ ကုိယ္အမူအရာမ်ားမွာ မၾကာခင္ ေပ်ာက္ကင္းသြားၾကသည္သာ ျဖစ္ေလ၏။ 28 http://www.sbay-student.org/ ကာ” “လမ္းေပၚက အကပမာ ယိမ္းႏြဲ႕ကာ” တစ္ၾကိမ္က ေတာ္ကူးရိပ္သာ၌ ကၽြန္ေတာ္ရွိစဥ္ စိတ္ဓါတ္ထက္ျမက္သည္႔ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမ တစ္ဦးသည္ မတ္တတ္ရပ္ခါ တရားရွဴမွတ္ေနစဥ္ သူ၏လက္ႏွစ္ဘက္သည္ ေဘးသုိ႔ဆန္႔တန္း၍ ေျမာက္တက္လာၾက ျပီးေနာက္ ကုိယ္ခႏၶာသည္ လက္ယာရစ္လွည္႔သားျပီး၊ ခါးတိမ္းညြတ္သား၏။ ထုိ႔ေနာက္ ခါးျပန္မတ္လာ၍ ကုိယ္ခႏၶာသည္ ြ ြ လက္၀ဲရစ္ တစ္ဖန္လွည္႔ကာ၊ ခါးတိမ္းညြတ္သားျပန္၏။ ဤနည္းအတုိင္း ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ယိမ္းႏြဲ႕ဟန္ခ်ီျဖစ္ေနသည္႔ ြ အတြက္ ေဘးကၾကည္႔ေနလွ်င္ ကာယအလွ ေလ႔က်င္႔ခန္း ျပဳလုပ္ေနသလား (သုိ႔မဟုတ္) တုိင္းရင္းသားအက တစ္မ်ဳိးကုိ ကျပေနသလားဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိ၏။ ရန္ကုန္မွ အျငိမ္းစားအရာရွိၾကီးတစ္ဦးႏွင္႔ ဇနီးတုိ႔သည္ ထုိစဥ္အခါက ေတာ္ကူးရိပ္သာ၌ အတူတကြ တရား ရွဴမွတ္ေနေလရာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး၏ ယိမ္းႏြဲ႕ဟန္ခ်ီ တရားရွဴမွတ္ပုံကုိ စကားစပ္မိၾကသည္႔အခါ “သူမက လမ္းမေပၚ အက ကျပေနတာ” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်၏။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ တရားရွဴမွတ္ၾကသည္႔အခါ အရာရွိၾကီးကုိယ္တုိင္ ေစာေစာက ဆရာမနည္းအတုိင္း ယိမ္းႏြဲ႕ ဟန္ခ်ီ……..ျဖစ္လာေလေတာ႔၏။ တရားရွဴမွတ္ခ်ိန္ျပီး၍ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး စကားလက္ဆုံ က်မိျပန္ရာ၊“အခု ငါကုိယ္တုိင္ လမ္းေပၚအက..ကျပေနျပီကယ္” ဟု ခင္ပြန္းသည္က ၀န္ခံခ်က္ျပဳလုိက္၏။ ဤပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ ယိမ္းႏြ႔ဟန္ခ်ီ တရားရွဴကြက္ ြ ဲ မ်ားသည္။ ေတာ္ကူးဆရာေတာ္၏ တပည္႔ၾကီးျဖစ္သူ ဦးနာ၀ိက ၏ ေစာက္ေရွာက္ အားေပးမႈေၾကာင္႔ (၅) ရက္ခန္႔ၾကာ ေသာအခါ ပေပ်ာက္သားၾက၏။ ထုိအခါ ထုိပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ ဣရိယာပုထ္ရွည္ရွည္ျဖင္႔ တရားရွဴမွတ္ႏုိင္လာၾက၏။ ြ ( ေတာ္ကူးက်င္႔စဥ္ ၅၈ - ၆၂ ) တရား” “အပါယ္လားမည္႔ တရား” စာေရးသူက ငုိတာ၊ ရယ္တာေတြကုိ မလုပ္ၾကံ မဖန္တီးဖုိ႔ သူ႔သဘာ၀အေလ်ာက္ အလုိလုိ ရယ္လာရင္လည္း မသာယာဖုိ႔၊ ေက်ာ္လြန္ေအာင္၊ ႏုိင္နင္းေအာင္ ရွဴမွတ္ခုိင္းဖုိ႔က ကမၼဌာန္းဆရာရဲ႕ အဓိက တာ၀န္တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေရးသားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေရးသားခ်က္န႔ဲ ပတ္သက္လုိ႔ ငုိရယ္တာလည္း တရားပဲ မဟုတ္လားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္၊ ငုိရယ္တာလည္း တရားပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ငုိရယ္တရားဟာ နိဗၺာန္သားမယ္႔ တရားေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ အပါယ္လားမည္႔ ြ တရားသာျဖစ္တယ္။ 29 http://www.sbay-student.org/ “၀ိပႆနာအဆင္႔ကုိေတာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး” တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးဟာ ငုိရယ္တာေတြ ရူးေၾကာင္တာေတြကုိ ဓမၼပီတိခံစားတယ္။ သတိပဌာန္ အသီး အပြင္႔မ်ားျဖစ္တယ္၊ ၀ိပႆနာ အသီးအပြင္႔မ်ားျဖစ္တယ္ စသည္ျဖင္႔ ေဟာေျပာျပသေနေၾကာင္း အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ႔ပါျပီ။ ငုိရယ္တာ ရူးေၾကာင္တာေတြဟာ၊ ၀ိပႆနာ အသီးအပြင္႔ ဟုတ္/မဟုတ္ ေ၀ဖန္ၾကည္႔ရေအာင္ တန္႔ၾကည္ ေတာင္ရိပ္သာမွာ (၁၀) ရက္တရားစခန္းဖြင္႔တယ္ ဆုိၾကပါစုိ႔၊ တခ်ဳိ႕ေယာဂီေတြက ပထမ ရက္ပဲရွိေသးတယ္၊ ငုိရယ္ ကုန္ၾကပါျပီ၊ ပထမရက္မွာေတာင္ ထုိင္ခါစ နာရီ၀က္ေလာက္ရွိေသးတယ္၊ ငုိရယ္ကုန္ၾကပါျပီ။ တစ္ခ်ဳိ႕က (၂/၃) ရက္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ( ၄ / ၅ ) ရက္၊ တစ္ခ်ဳိက ( ၉ / ၁၀ ) ရက္မွာ ငုိရယ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အလြန္ဆုံး ေရာက္ႏုိင္တ႔ဲ ( ၁၀ ) ရက္စခန္းပြဲရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရက္မွာ ေယာဂီဟာ ဘယ္ဥာဏ္အဆင္႔ကုိ ေရာက္ေနျပီလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ၀ိသုဒၶိ ( ၇ ) ပါးထဲက - သီလ၀ိသုဒၶိ - စိတၱ၀ိသုဒၶိ - ဒိဌိ၀ိသုဒၶိ - ကခၤ ါ၀ိတရဏ၀ိသုဒၶိ ဆုိတ႔ဲ ဒီ၀ိသုဒၶိ ( ၄ ) ပါးအဆင္႔မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ မျဖစ္ေပၚေသးပါဘူး။ မဂၢါမဂၢဉာဏဒႆန၀ိသုဒၶိ အဆင္႔ေရာက္မွ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာ တာပါ။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြ (၁၀ ) ရက္စခန္းပြဲမွာ ဘယ္၀ိသုဒၶိကုိ ေရာက္ျပီလလုိ႔ ေ၀ဖန္ၾကည္႔ရင္ စိတၱ ဲ ၀ိသုဒၶိ အဆင္႔ကုိေတာင္ ေရာက္ဖုိ႔မလြယ္ေသးပါဘူး။ ဥပစာရသမာဓိ အပၸနာသမာဓိေစတိ ဒု၀ိေဓာပိ သမာဓိ စိတၱ၀ိသုဒၶိ နာမ လုိ႔ အဘိဓမၼာက ဆုိပါတယ္။ အဲဒီသမာဓိ ႏွစ္ပါးထဲမွာ အပၸနာသမာဓိဆုိတာ စ်ာန္သမာဓိ မဂ္ဖုိလ္သမာဓိျဖစ္လုိ႔ စတင္အားထုတ္ခါစ ေယာဂီေတြမွာ မျဖစ္တာေသခ်ာတယ္။ ဒါဆုိရင္ ဥပစာရသမာဓိ ေကာျဖစ္ျပီလားလုိ႔ ေမးစရာရွိ ပါတယ္။ ဥပစာရသမာဓိဆုိတာ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္န႔ဲ အင္မတန္နီးစပ္တ႔ဲ သမာဓိပါ။ ဥပစာရသမာဓိျဖစ္ျပီဆုိရင္ အရွဴ႕ခံအာရုံ ေပၚမွာ ရွဴမွတ္စိတ္က လက္လွ်က္တည္ေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ၀င္ေလထြက္ေလ ရွဴမွတ္သူဟာ ၀င္ေလထြက္ေလတုိင္းမွာ သတိကပ္ျပီးတည္ေနသလုိမ်ဳိးေပါ႔ (၅) မိနစ္ေလာက္ စမ္းျပီးရွဴရွဳိက္ၾကည္႔ပါ။ ( ၅ ) မိနစ္ေလးအတြင္းမွာ မိတခ်က္ မမိတခ်က္ျဖစ္ေနေသးရင္ ဥပစာရသမာဓိ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ပရိကမၼသမာဓိ အဆင္႔မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ပရိကမၼသမာဓိဆုိတာ ၀ိပႆနာရဲ႕ အေျခခံသမာဓိေပါ႔။ ၀ိပႆနာမ်ဳိးေစ႔လုိ႔ ေခၚရင္ရပါတယ္။ ေယာဂီသစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပရိကမၼသမာဓိအဆင္႔န႔ဲပဲ အိမ္ျပန္ၾကရတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စာေရးသူရဲ႕ ဆရာဘုန္းၾကီးအေၾကာင္းကုိ တင္ျပပါရေစ။ ဆရာဘုန္းၾကီးဟာ ရန္ကုန္ရိပ္သာၾကီး တခုမွာ တစ္လတိုင္တုိင္ တရားအားထုတ္ခ႔ဲပါတယ္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ အမိန္႔ရွိသည္မွာ လူေတြ( ၇ ) ရက္စခန္း၊ (၁၀ ) ရက္စခန္းေတာ႔ မေျပာတတ္ဘူး။ ငါေတာ႔ တစ္လတိတိ အားထုတ္တာေတာင္ ဘာမွထူးထူးျခားျခား မျဖစ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔။ ဒါေတာင္ ဆရာသမားဟာ စာၾကည္႔၊ စာခ်ေနတဲ႔ စာသမာဓိန႔ဲ ေနတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ပါ။ လူေတြလုိ အာရုံေတြ လုိက္စားေနတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြ ( ၁၀ ) ရက္စခန္းေလာက္န႔ဲ ပရိကမၼသမာဓိအဆင္႔ စိတ္တည္ ၾကည္ရုံေလာက္၊ ဥပစာရသမာဓိအဆင္႔ဆုိရင္လည္း ဥပစာရသမာဓိအႏုစားေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ ဥပစာရ 30 http://www.sbay-student.org/ သမာဓိအဆင္႔ဆုိတာ၊ စိတၱ၀ိသုဒၶိအဆင္႔ျဖစ္ပါတယ္။ စိတၱ၀ိသုဒၶိအဆင္႔မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ မျဖစ္ေပၚေသးပါဘူး။ ၀ိပႆ နာဉာဏ္က သခၤ ါရတရားတုိ႔ကုိ လကၡဏာေရးသုံးပါးတင္ျပီး မရွဴႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သီလ၊ စိတၱ၊ ဒိဌိ၊ ကခၤ ါ၀ိတရဏ ၀ိသုဒၶိဆုိတ႔ဲ ဒီ၀ိသုဒၶိေလးပါးအဆင္႔ဟာ သာမန္ကုသုိလ္ အဆင္႔ပဲရွိ ပါေသးတယ္။ ၀ိပႆနာကုသုိလ္လုိ႔ကုိ ေခၚလုိ႔မရေသးပါဘူး။ ၀ိပႆနာကုသုိလ္အဆင္႔ကုိေတာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး။ ဒီ၀ိသုဒၶိေလးမ်ဳိး မေျပာနဲ႔ မဂၢါမဂၢဉာဏဒႆန ၀ိသုဒၶိန႔ဲ တြယွဥ္ေနတဲ႔ သမၼသနဉာဏ္ကုိေတာင္ ၀ိပႆနာ ဲ ဉာဏ္လုိ႔ မုခ်တုိက္ရုိက္ေျပာလုိ႔မရေသးပါဘူး။ ဘာ႔ေၾကာင္႔လည္းဆုိရင္ သမၼသနဉာဏ္အခုိက္အတန္႔မွာ ဟာ ေ၀ဒနာရဲ႕ ထုိးႏွက္ခ်က္ဒဏ္ကုိ အလူအလဲခံေနရလုိ႔ပါပဲ။ ေ၀ဒနာလွဳိင္းတံပုိးေအာက္မွာ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္ လူးလိွမ္႔ခံစားေနရလုိ႔ ၀ိပႆနာဉာဏ္ရဲ႕ အဓိကကိစၥျဖစ္တ႔ဲ သခၤ ါရတရားေတြကုိ လကၡဏာေရးသုံးပါးတင္ျပီး ရွဴျမင္မႈ၊ ရုပ္နာမ္ဓမၼတုိ႔ရဲ႕ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဆုိတ႔ဲ သေဘာမွန္ေတြကုိ ထုိးထြင္းသိႏုိင္မႈ မရွိေသးလုိ႔ပါပဲ။ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ေရာက္မွ ၀ိပႆနာဉာဏ္ စတင္တာပါ။ ၀ိပႆနာဉာဏ္လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ စတင္ေျခ လွမ္းမိ တာပါ။ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ေရာက္မွပဲ အာရဒၶ၀ိပႆက (၀ိပႆနာအားထုတ္သူ) လုိ႔ ေခၚရတာပါ။ ဤအေၾကာင္းကုိ ၀ိသုဒၶိမဂ္အဌကထာမွာ ဤသုိ႔ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ (ဧတၱာ၀တာေနန ၀ယဓမၼေမ၀ ဥပဇၨတိ၊ ဥပၸႏၷဥၥ၀ယံ ဥေပတီတိဣမိနာ အာကာေရန သမပညာသ လကၡဏာနိ ပဋိ၀ိဇၥ်ိတာ ဌိတံ ဥဒယဗၺယာႏုပႆနာ နာမ။ ပဌမံ တရုဏ၀ိပႆနဉာဏံ ြ အဓိဂတံ ေဟာတိ။ ယႆာဓိဂမာ အာရဥၥ ၀ိပႆေကာတိ သခၤ ံဂစၦတိ။ ( ၀ိသဒၶိ၊ ၂။ ၂၆၉ ) ု အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ ျဖစ္ပ်က္မႈကုိသိျမင္လာျပီဆုိရင္ ေယာဂိပုဂၢဳိလ္ဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္အစစ္ေတြထက ဥဒယဗၺယ ဲ ဉာဏ္ လုိ႔ေခၚတဲ႔ ၀ိပႆနာဉာဏ္အႏုစားေလးကုိ ရရွိပါျပီ။ ၀ိပႆနာဥာဏ္အႏုစားေလးကုိ ရတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ ေယာဂီ ပုဂၢဳိလ္ကုိ အာရဥၥ ၀ိပႆက (၀ိပႆနာ အားထုတ္သူ) လုိ႔ ေခၚလုိ႔ရပါျပီလုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိသုဒၶိမဂ္ မဟာဋီကာကလည္း၊ ေအာက္ပါအတုိင္း ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ ကလာပသမၼသနာဒိ၀ေသန ပ၀တၱံ သမၼသနံ န နိပၸရိယာေယန ၀ိပႆနာ သမညံ လဘတိ။ မ၀ ဥဒယဗၺယာႏုပႆနဒိ၀ေသန ပ၀တၱေမ၀ လဘတိ။ ( မဟာဋီ၊ ၂။ ၄၂၆ - ၇ ) အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ သမၼသနဉာဏ္သည္ မုခ်အားျဖင္႔ ၀ိပႆနာအမည္ကုိ မရေသး။ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ စသည္႔ အထက္ဉာဏ္တုိ႔သည္သာ မုခ်အားျဖင္႔ ၀ိပႆနာအမည္ကုိရသည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ဒီအဌကထာ ဋီကာလာ စကားရပ္မ်ားကုိ ေထာက္က မဂၢါမဂၢဉာဏဒႆန ၀ိသုဒၶိ ႏွင္႔ ယွဥ္တဲြျဖစ္ေပၚတဲ႔ သမၼသန ဉာဏ္ကုိေတာင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္အစစ္လုိ႔ ေခၚလုိ႔မရေသးရင္ စိတၱ၀ိသုဒၶိအဆင္႔မွာ၊ စိတ္တည္ျငိမ္ရုံမွ် ကုိပဲ အသဲအသန္ အားထုတ္ေနရတဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေယာဂီေတြမွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္အစစ္ ဘယ္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ပါအုံးမလဲ၊၀ိပႆနာ ဉာဏ္အစစ္ လုံး၀ 31 http://www.sbay-student.org/ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြ ( ၁၀ ) ရက္စခန္းပြမွာ အလြန္ဆုံးေရာက္ႏုိင္မွ သမၼသနဉာဏ္အဆင္႔ ေလာက္ပဲ ဲ ျဖစ္မွာပါ။ သမၼသနဉာဏ္ကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္အစစ္လုိ႔ ေခၚလုိ႔မရေသးတာကုိ ေျပာခဲ႔ျပီေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ၀ိပႆနာရဲ႕ အသီးအပြင္႔ကုိ ခံစားတယ္၊ သတိပဌာန္ရဲ႕ အသီးအပြင္႔ေတြျဖစ္တယ္ စသည္ျဖင္႔ ေဟာ ေျပာျပသေနတာဟာ၊ အထက္ပါ က်မ္းဂမ္မ်ားႏွင္႔ မညီပါဘူး။ ယုတၱိလည္း မရွိပါဘူး။ ၀ိပႆနာ သစ္ပင္ေတာင္ မေပါက္ ေသးဘဲနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး ၀ိပႆနာအသီးအပြင္႔ကုိ ခံစားလုိ႔ရမွာလဲ၊ သတိပဌာန္ အသီးအပြင္႔ေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ၾကံဇာတ္န႔၊ ေလာကဓါတ္ပညာရဲ႕ အသီးအပြင္႔ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဲ ( ၇ ) ရက္အတြင္းမွာေတာင္ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္ေသးတာပဲ၊ ( ၁၀ ) ရက္စခန္းမွာ ၀ိပႆနာအသီးအပြင္႔ မခံစား ႏုိင္ဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ စာထဲမွာ တိကၡိျႏၵိယပုဂၢဳိလ္၊ ခပၸါဘိညာပုဂၢဳိလ္ ရွိေနတာ မွန္ပါတယ္။ အဲဒီ ဣေျႏၵနဲ႔ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္တ႔ဲ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ငုိရယ္မႈ လုံး၀ မျဖစ္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖရမွာပါ။ ဥပတိႆ နဲ႔ ေကာလိတ တုိ႔ကုိ ၾကည္႔ပါ။ ဗာယိယဒါရုစိယ ကုိ ၾကည္႔ပါ။ တျခားတျခား ရာဟုလာတုိ႔ ရွင္မဟာကႆပ တုိ႔ စသည္ျဖင္႔ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ “ပီတိ မ်က္ရည္” တရားအားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီဟာ အစဥ္တစုိက္ အားထုတ္ျခင္းေၾကာင္႔ သမာဓိအားေကာင္းလာသည္႔အခါ ျဖစ္ေစ၊ သမာဓိအားေကာင္းလာလုိ႔ သမၼသနဉာဏ္သုိ႔ ေရာက္လာသည္႔အခါမွာပင္ ျဖစ္ေစ၊ ဥဒယဗၺယဉာဏ္သုိ႔ ေရာက္လာ သည္႔အခါမွာပင္ ျဖစ္ေစ၊ အလင္းေရာင္စတဲ႔ ထူးျခားမႈအာရုံနိမိတ္မ်ား ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ အထူးအားျဖင္႔ ဥဒယဗၺယ ဉာဏ္အဆင္႔ ေရာက္သည္႔အခါ ၾသဘာသ၊ ပီတိ၊ ပႆဒၶိ စသည္႔ ထူးဆန္းေထြလာ အံဖြယ္ရာတရား ဆယ္မ်ဳိးျဖစ္ေပၚ လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဤအေၾကာင္းကုိ သျဂဳိလ္က်မ္းမွာ ရွင္အႏုရုဒၶါမေထရ္ျမတ္က ဤသုိ႔ မိန္႔ဆုိခ႔ဲပါတယ္။ သမၼသနဉာေဏန လကၡ ဏတၱယံ သမၼသႏၱႆ၊ ေတေသြ၀ ပစၥယ၀ေသန ခဏ၀ေသနစ ဥဒယဗၺယဉာေဏန ဥဒယဗၺယံ သမႏုပႆႏၱႆစ၊ ခဏ၀ ၾသဘာသ ပီတိပႆဒၶိ အဓိေမာေကၡာ စ ပဂၢေဟာ သုခံဉာဏမုပဌာန မုေပကၡာနိကႏၱိေစတိ။ (သဂၤဟ၊ ကမၼဌာန္းပုိင္း) အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ သမၼသနဉာဏ္ျဖင္႔ လကၡဏာေရးသုံးပါးကုိ ရွဴပြါးေသာ ေယာဂီမွာပင္ျဖစ္ေစ၊ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ျဖင္႔ ျဖစ္ပ်က္မႈကုိ ရွဴပြါးေသာ ေယာဂီမွာပင္ျဖစ္ေစ၊ ၾသဘာသစတဲ႔ ထူးဆန္းေထြလာ အံ႔ၾသဖြယ္ရာ တရားဆယ္မ်ဳိးတုိ႔ ျဖစ္ေပၚ လာတတ္၏လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ အဲဒီတရားဆယ္မ်ဳိးထဲက၊ နိကႏၱိမွတပါး၊ က်န္တရား (၉) မ်ဳိးဟာ၊ ၀ိပႆနာ စိတ္ေၾကာင္႔ျဖစ္တာမုိ႔၊ ၀ိပႆနာရဲ႕ အက်ဳိးရလာဒ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးေဟာေျပာေနသလုိ ၀ိပႆနာရဲ႕ အသီးအပြင္႔မ်ားလုိ႔ ဆုိရင္ ရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီ ၾသဘာသစတဲ႔ တရား ( ၉ ) မ်ဳိးျဖစ္ေပၚလာရင္ သာယာတတ္တ႔ဲ နိကႏၱိလုိ႔ဆုိတ႔၊ သိမ္ေမြ႔တဲ႔ ဲ 32 http://www.sbay-student.org/ တဏွာျဖစ္လာတတ္လုိ႔၊ သူတုိ႔ကုိ ၀ိပႆနာရဲ႕ အညစ္အေၾကး (၀ိပႆႏု ပကၠိေလသ ) လုိ႔ ေခၚတာပါ။ ေယာဂီကုိ မဂ္/ဖုိလ္ တရားထူးပဲလုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ လွည္႔စားတတ္တ႔ဲ တရားေလးေတြပါ။ ၾသဘာသ - ေယာဂီေတြမွာ အလင္းေရာင္ျဖစ္ေပၚမႈက အေတာ္ထူးဆန္းပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ေရာင္စုံေပၚတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က တစ္ေရာင္တည္းေပၚတယ္။ တခ်ဳိ႕က လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ထုိးထားသလုိ တန္းတန္းမတ္မတ္၊ ၀င္း၀င္း ေျပာင္ေျပာင္ ေပၚေနတတ္တယ္။ စာေရးသူ ရိပ္သာမွာ ေနစဥ္က တကၠသုိလ္မွ ေယာဂီတစ္ပါး တရားေလွ်ာက္တဲ႔အခါမွာ အလင္းေရာင္က သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကုိ လႊမ္းျခဳံျပီး စက္၀ုိင္းပုံသ႑န္ လည္ေနေၾကာင္း ေလွ်ာက္တာေတြ႔ရပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ မ်က္လုံးထဲကေန အလင္းတန္းၾကီး၊ ရႊီးကနဲ ျမည္ေအာင္ ထြက္သား တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြ ေယာဂီတစ္ပါး ြ ဆုိရင္ အလင္းတန္းၾကီးက သူ႔ေရွ႕နံရံကုိ ေဖာက္ထြင္းျပီး အလင္းတန္းျဖတ္သန္းရာ တစ္ေလွ်ာက္ရွိ သဘာ၀၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာ၊ ေတာင္ ရွဳ႕ခင္းေတြကုိ အထင္းသားၾကီး ျမင္ေနရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ စာေရးသူတရားရွဳမွတ္ေနစဥ္ အလင္းတန္းၾကီးက ျဖာကနဲထက္သားျပီး ဓမၼာရုံအတြင္းမွာ လွည္႔ လည္ျဖတ္ ြ ြ သန္းသြားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ မ်က္စိမွိတ္ထားပါလွ်က္န႔ဲ ဓမၼာရုံအတြင္းရွိ တရားထုိင္ေနတဲ႔ ေယာဂီေတြကုိ အကုန္အစင္ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီး ေယာဂီတဦးနဲ႔ တရားေဆြးေႏြးဘူးပါတယ္။ သူက ညတရားျဖဳတ္ျပီး အေဆာင္ျပန္လာတဲ႔အခါ ျခင္ေထာင္ခ်ျပီး အိပ္ေတာ႔မယ္ဆုိျပီး မ်က္စိမွိတ္လုိက္တာနဲ႔ အခန္းတစ္ခန္းလုံး လင္းထိန္၀င္းလက္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္တ႔။ ဘယ္သူမ်ား မီးလာဖြင္႔ပါလိမ္႔ဆုိျပီး မ်က္စိဖြင္႔ၾကည္႔ေတာ႔ မီးကလည္း ဲ ပိတ္ထားလွ်က္ပါတဲ႔။ ျပန္အိပ္ေတာ႔လည္း ျပန္လင္းေနပါတယ္တ႔။ လင္းေနတာကုိ ရွဴမွတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သားျပီး တစ္ေရး ဲ ြ ႏုိးတဲ႔အခါလည္း လင္းျမဲလင္းေနလွ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေယာဂီဟာ အလြန္ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ဘက္ ေယာဂီေတြကုိ မေျပာပဲ မေနႏုိင္ ေတာ႔ပါဘူး။ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆုိတာကုိ ေစာင္႔ၾကည္႔ခ်င္လာတတ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ႔ပါဘူး။ ေ၀ဒနာကုိလည္း မေၾကာက္ေတာ႔ပါဘူး။ ေ၀ဒနာကုိ ရင္ဆုိင္တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ရန္ အျမဲတန္း သတိရွိ ေနတတ္ပါတယ္။ ပီတိ - အလင္းေရာင္ျဖစ္ေပၚမႈ႕က ထူးဆန္းသလုိ ပီတိ ( ၅ ) မ်ဳိးျဖစ္ေပၚမႈကလည္း အင္မတန္ဆန္းၾကယ္လွပါတယ္။ ပီတိ ( ၅ ) မ်ဳိးဆုိတာ ခုဒၵိကာပီတိ၊ ခဏိကာပီတိ၊ ၾသခႏၱိကာပီတိ၊ ဥေဗၺဂါပီတိ၊ ဖရဏာပီတိ တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွဴ႕မွတ္ေနရင္း ရံဖန္ရံခါ ဖ်ဥ္းကနဲ ဖ်ဥ္းကနဲ ၾကက္သီးထတတ္ပါတယ္။ အဲဒါ ခုဒၵိကာပီ ရဲ႕ သေဘာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံမဟုတ္ဘဲ တစ္ထုိင္အတြင္းမွာပဲ မၾကာခဏ ၾကက္သီးထတတ္ပါတယ္။ ၾကက္သီးထတာနဲ႔အတူ ရင္ထဲမွာ ေအးစိမ္႔သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါ ခဏိကာပီတိ ရဲ႕ သေဘာပါပဲ၊ ဒီပီတႏွစ္မ်ဳိးခံစားရတာေတာ႔ အရသာသိပ္မရွိလွပါဘူး၊ ိ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကက္သီးထမွာကုိပဲ ေၾကာက္လာတတ္ပါတယ္။ ၾကက္သီးထေတာ႔မယ္ဆုိတာကုိ သိလ်က္န႔ဲ မတားျမစ္ ႏုိင္တဲ႔အခါလည္း ရွိပါတယ္။ ၾသခႏ ၱိကာပီတိ - ဆုိတာ လွဳိင္းလုံးၾကီးေတြ စီးေနရသလုိ ေရစီးသန္တ႔ဲျမစ္ထမွာ ေမာ္ေတာ္ကား ကၽြတ္တာယာ ဲ ၾကီးစီးျပီး လုိက္ပါသြားရသလုိ တစ္ခါတစ္ရံ လွဳိင္းႏုႏုေလးေတြစီးျပီး မွိန္းေနရသလုိ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ခ်ားရဟတ္ၾကီး စီးေနရ သလုိ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဓါတ္ေလွကားၾကီးစီးျပီး မုိးေပၚကေနဆင္းလာသလုိ ရင္ထဲ အသဲထထိ ေအးစိမ္႔လႈိက္ဖုိျပီး ျငိမ္းေအးေန ဲ 33 http://www.sbay-student.org/ မႈမ်ဳိးကုိ ဆုိတာပါ။ ဒီပီတိျဖစ္ရင္ ေယာဂီဟာ မွိန္းျပီးထုိင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္သားတတ္ပါတယ္။ ဘိန္းမွိန္းေနသလုိမ်ဳိး ြ မွိန္းေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ လႈိင္းမူးသလုိမ်ဳိး မူးျပီး အိပ္ေပ်ာ္သားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ြ ဥေဗၺဂါပီတိ ဆုိတာ - အားေကာင္းရင္ အားေကာင္းသေလာက္ အထက္ကုိ ပ်ံသန္းႏုိင္တ႔ဲ ပီတိမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွာ ပုဏၰ၀လႅိက၀ါသီ မဟာတိႆေထရ္လုိ ေယာဂီတဦး ေစတီေတာ္ကုိ အေ၀းမွၾကည္ညဳိေနစဥ္ ပီတိအဟုန္ျဖင္႔ ျမင္႔ျမင္႔ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံတက္သားျပီး ေစတီရင္ျပင္ထိ ေရာက္သားတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ (အဘိ၊ ႒၊၁။ ၁၅၉ ) မဟာစည္ ြ ြ ၀ိပႆနာရွဴနည္းစာအုပ္ တက္သြားတာကုိ တစ္ခါတစ္ရံ ဒုတိယတြဲမွာ ထုိင္ေနရင္း ထုိင္လ်က္ၾကီး တစ္ေတာင္ေလာက္ ေတြ႔ရေၾကာင္း ေရးသားထားတာကုိ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီေတြ ဆြထူေနသလုိမ်ဳိး ဲ ထုိင္ေနပါလ်က္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ထထုိင္တဲ႔ စာေရးသူလဲ အဲဒီလုိ ကုိယ္နဲ႔ၾကမ္းျပင္ မထိေတာ႔သလုိ ေပါ႔ပါးေနတာဟာလည္း ဥေဗၺဂါပီတိရဲ႕ စြမ္းအင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥေဗၺဂါပီတိ ဟာ ထုိင္ေနတုံးအမူအရာပ်က္ေအာင္ မသိတ႔ဲေယာဂီေတြဟာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဒါမ်ဳိးျဖစ္ရင္ အဆင္႔ထိျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေၾကာက္တတ္ပါတယ္။ ငုတ္တုတ္ထထုိင္မိတာ တစ္နာရိအတြင္းမွာ ( ၂၂ ) ၾကိမ္ထိ ျဖစ္ခ႔ဘူးပါတယ္။ ဲ ဖရဏာပီတိ - ဆုိတာ အေသြးအသား၊ အရုိးအေၾကာပါမက်န္ တစ္ကုိယ္လုံးထိ ပ်႕ံႏွံ႔ျပီး၊ ျငိမ္းေအး တတ္တဲ႔ပီတိမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိဆုိတာ ၾကားဘူးၾကမွာေပါ႔၊ ၀ါဂြမ္းစုိင္ေလးမ်ားကုိ အစြန္အဖ်ားကေနး ဆီထႏွစ္ၾကည္႔ ဲ လုိက္ပါ၊ ဆီက ၀ါဂြမ္းထိပ္ဖ်ားမွာတင္ ျဖစ္တာမဟုတ္ပဲန႔ဲ ဂြမ္းစုိင္တစ္ခုလုံးကုိ ပ်႕ံႏွံ႔သားတတ္ပါတယ္။ ြ ေရာ႔လားလုိ႔ ထင္ရတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ျငိမ္းေအးေန တတ္ပါတယ္။ ေဘးကလူက အဲဒီလုိပါပဲ ဖရဏာပီတိ ျဖစ္လာျပီဆုိရင္ တစ္ကုိယ္လုံးမွာ ပီတိမေရာက္တ႔ေနရာလုိ႔ မရွိပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရုိးေတြရွိမွရွိပါေလ ဲ လက္ေျခေတြကုိ ကုိင္ၾကည္႔မိရင္ ေရခဲတုံးကုိင္ရသလုိ ေအးေနတာပါ။ ဖ်ားနာလုိ႔ ကုိယ္လက္ေတြ ေအးေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အေအးခန္းထဲမွာ ေနတာမ်ဳိးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ အေအးမ်ဳိးက အျပင္ကသာ ေအးတာပါ။ အတြင္းက မေအးပဲ အင္မတန္ပူေလာင္ေနပါတယ္။ ဖရဏာပီတိ ျဖစ္ေပၚလာျပီဆုိရင္ အတြင္းေရာအျပင္ပါ ေအးျငိမ္းေနတတ္ပါတယ္။ အေပါ႔သြားရာမွာေတာင္ က်င္ငယ္ေရက ပူတယ္မထင္ရပဲ ေအးစိမ္႔ေနတယ္လုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ တစ္ကုိယ္လုံးမွာ ေအးစိမ္႔ေနတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ (ပီတိ ( ၅ ) မ်ဳိးအက်ယ္ကုိ၊ အဘိ၊ ႒၊ ၁။ ၁၅၉ - ၁၆၀ ႏွင္႔ မဟာစည္၀ိပႆနာရွဴနည္း ဒုတိယအုပ္ - ဥဒယဗၺယဥာဏ္ အခန္းမွာ အျပည္႔အစုံ ဆက္ရွဴပါ) ဒီပီတိကုိ ခံစားဖူးတဲ႔ ေယာဂီတုိင္းဟာ ေလာကမွာ ဓမၼပီတိထက္ႏွစ္သက္စရာ ဘယ္အရာမွ မရွိဘူး၊ တရားအရသာ ထက္ ခ်ဳိျမိန္တ႔ဲ အရသာမရွိဘူးလုိ႔ က်ဴးရင္႔တတ္ပါတယ္။ သဗၺရသံ ဓမၼရေသာ ဇိနာတိ -အရသာေတြထဲမွာ တရားအရသာ ဟာ၊ အျမတ္ဆုံး၊ အေအာင္ႏုိင္ဆုံး၊ သဗၺရတိ ံ ဓမၼရတိ ဇိနာတိ - ေပ်ာ္စရာေတြထဲမွာ တရားႏွင္႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းဟာ အသာ ဆုံး၊ အျမတ္ဆုံး၊ အေအာင္ႏုိင္ဆုံးဆုိတဲ႔ ျမတ္စာဘုရား စကားေတာ္ကုိ လက္ေတြ႔က်က် အၾကြင္းမဲ႔ ယုံၾကည္လာတတ္ ြ ပါတယ္။ ဒီပီတိမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာရင္ တစ္ခ်ဳိ႕႔ထုိင္ေနရင္းက အလုိလုိ မ်က္ရည္က်တတ္ပါတယ္၊ မ်က္လုံးအိမ္ထဲမွာ မ်က္ ရည္ေတြ လည္ပတ္ေနတာကုိ သိေနရျပီး ေအာက္သုိ႔က်လုဆဲဆမွာ လက္ႏွင္႔စမ္းၾကည္႔ေတာ႔ မရွိေတာ႔တာ ခန္းေျခာက္ ဲ သြားတာကုိလည္း ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ မ်က္လုံးအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြလွ်ံျပီး မ်က္ရည္စီး ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းလာတာကုိ ေတြ႔ရပါလွ်က္ႏွင္႔ စမ္းၾကည္႔သည္႔အခါ မရွိေတာ႔တာကုိလည္း ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။ 34 http://www.sbay-student.org/ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီမွာဆုိရင္ မ်က္လုံးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ဲေနျပီး လက္၀ါးျပင္ေပၚထိ တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ က်ဆင္းလာတာကုိ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒါသ၊ ေဒါမနႆ၊ ေသာက၊ ပရိေဒ၀ေတြ မျဖစ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘာေၾကာင္႔ မ်က္ရည္က်တယ္ဆုိတာ ေယာဂီကုိယ္တင္ မဆုံးျဖတ္ ႏုိင္ေအာင္ပဲ သိမ္ေမြ႔ ုိ လွပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ပီတိေၾကာင္႔က်တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြပါ။ ဓမၼပီတိေၾကာင္႔က်တဲ မ်က္ရည္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ အင္မတန္ပူျပင္းတဲ႔ မီးခုိးေငြ႔၊ ေရေႏြးေငြ႔ေတြထည္႔ထားတဲ႔ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲကုိ ေရခဲ တစ္တုံး ေလာက္ ထည္႔ၾကည္႔တ႔အခါ မီးခုိးေငြ႔၊ ေရေႏြးေငြ႔ေတြဟာ အေအးဓာတ္န႔ဲေတြ႔ျပီး အရည္ေပ်ာ္က်သလုိပါပဲ၊ တရားအား ဲ မထုတ္ခင္က ကိေလသာနီ၀ရဏေတြ တင္းျပည္႔က်ပ္ျပည္႔ရွိေနခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ စိတ္ေတြပူေလာင္တယ္၊ စိတ္ပူေလာင္လုိ႔ ခႏၶာကုိယ္လည္း ပူေလာင္တယ္၊ ပူေလာင္ရုံတင္မကပဲ အပူေငြ႔ေတြပါ ထြက္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကိေလသာ အပူေငြ႔ ေတြဟာ ဓမၼပီတိအေအးဓာတ္န႔ဲေတြ႔ေတာ႔ အရည္ေပ်ာ္က်ကုန္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ပီတိေၾကာင္႔ျဖစ္လုိ႔ ပီတိ မ်က္ရည္လုိ႔ ေခၚရင္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ေယာဂီေတြဆုိရင္ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ အသံထက္ျပီးေတာင္ ငုိတတ္ပါတယ္။ အသံထက္ေအာင္ ငိုတယ္ ြ ြ ဆုိေပမယ္႔ တေစၦသရဲျမင္လုိ႔ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ငိုတာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး၊ ရည္းစားပူမိတ႔ဲ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ မိဘ မသိေအာင္ ရွဳိက္ငုိျခင္းမ်ဳိးနဲ႔ ငိုျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအသံထက္ျပီး ငုိတာဟာ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ဣတၳိဓုတၱ ြ ကာမဂုဏ္လုိက္စားသူ၊ သုရာဓုတၱ - ေသရည္ႏွင္႔ေဆးေခ်ာက္၊ ဘိန္းျဖဴလုိက္စားသူတုိ႔မွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဣတၳိဓုတၱ မဟုတ္ေပမယ္႔လည္း ဘိန္းျဖဴကုိ ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေနခဲ႔ျပီး အသက္ၾကီးမွ တရားအားထုတ္တ႔ဲ အသက္ၾကီး ေယာဂီေတြမွာလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေရွ႕ဓုတၱပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အာရုံေတြကုိ လုိက္စားခဲ႔တာ မွားေလျခင္း၊ အဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး စြလန္းခဲ႔တာ ဲ မွားေလျခင္းဆုိတ႔ဲ ေနာင္တႏွင္႔ငုိၾကတာပါ။ ငုိၾကတာပါ။ ဒီလုိေနာင္တစိတ္န႔ဲ သက္ၾကီးေယာဂီကေတာ႔ ငုိျခင္းျဖစ္လုိ႔ ဒီပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ တရားနဲ႔ေတြ႔တာေနာက္က်ေလျခင္းဆုိတ႔ဲ ေနာင္တႏွင္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးကုိ ေနာင္တမ်က္ရည္လုိ႔ ဆုိထုိက္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ မိလိႏၵေမး။ ။ အမိေသ၍ငုိသည္႔ပုဂၢဳိလ္၊ တရားကုိႏွစ္သက္ျခင္းျဖင္႔ငုိသည္႔ပုဂၢဳိလ္၊ ဤပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ေယာက္တုိ႔၏ မ်က္ရည္တုိ႔တြင္ မည္သည္႔မ်က္ရည္က ေဆးဘက္၀င္ပါသနည္း။ မည္သည္႔မ်က္ရည္က ေဆး ဘက္မ၀င္ပါသနည္း။ အရွင္နာဂေသနအေျဖ။ ။ အမိေသ၍က်ေသာမ်က္ရည္သည္ ရာဂေဒါသေမာဟတုိ႔ေၾကာင္႔ ျဖစ္ရကား၊ ညစ္ ႏြမ္း၏။ ပူေလာင္၏။ တရားကုိ ျမတ္ႏုိး၍ က်ေသာမ်က္ရည္သည္ ပီတိ၊ ေသာမန ႆေၾကာင္႔ ျဖစ္ရကား အညစ္အေၾကးကင္းစင္၏။ ေအးျမ၏။ ေအးျမေသာ မ်က္ ရည္ သည္သာ ေဆးဘက္၀င္၏။ (မိလိႏၵ၊ ၈၁။ အႆုေဘသဇၨာေဘသဇၨကထာ) ဓမၼပီတိေၾကာင္႔ မ်က္ရည္က်ေၾကာင္းကုိ မိလိႏၵပါဠိေတာ္မွာ ဤကဲ႔သုိ႔ ေမးေျဖထားတာကုိ 35 http://www.sbay-student.org/ တရားအားထုတ္တ႔ဲ ပုဂၢဳိလ္သာ ပီတိမ်က္ရည္က်တာမဟုတ္ပါဘူး၊ တရားေဟာသူ၊ တရားနာသူ၊ စာ၀ါပုိ႔ခ်သူ တုိ႔မွာလည္း ပီတိမ်က္ရည္က်ေၾကာင္း၊ ပီတိမ်က္ရည္ဟာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကုိ ကုန္ဆုံးေစျပီး၊ အရဟတၱဖုိလ္ တုိင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ဓမၼပဒ အ႒ကထာမွာ ဤသုိ႔ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ ႆ၀ါ ဥပဇၨ ာ၀ ယာပေနသာ ဓမၼံကေထႏၱႆ၀ါ သုဏႏၱႆ၀ါ ၀ါေစႏၱႆ၀ါ အေႏၱာ ဥပဇၨမာနာ ပီတိ ဥဒဂၢဘာ၀ံဇေနတိ၊ အႆူ ာရ၀ဋႆ နိပ၀ေတၱတိ ေလာမဟံသံဇေနတိ၊ သာယံ သံသာရ၀ဋႆ အႏ ၱံကတြာ အရဟတၱ ပရိေယာသနာ ေဟာတိ။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၂။ ၃၅၃ ) ဒါ႔အျပင္ တျခားရယ္ရႊယ္စရာ ဟာသေတြေျပာရင္း၊ ရယ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက်တတ္ပါတယ္။ အဲဒီမ်က္ရည္မ်ဳိးကုိ ေလာဘမူပီတိေၾကာင္႔ က်တာမုိ႔ အဓမၼပီတိမ်က္ရည္လုိ႔ ေခၚဆုိႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္ရည္ႏွင္႔ ပတ္သက္လုိ႔ ငုိျခင္း၊ ရယ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ကမၼ႒ာန္းႏွင္႔ ငုိရယ္ျခင္း၊ က႑မွာ စုစည္းတင္ျပထားပါတယ္။ “ပီတိမ်က္ရည္ က်သည္႔အခ်ိန” ္ ပီတိေၾကာင္႔ မ်က္ရည္က်ႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ျပဆုိခ႔ဲျ႔ပီးပါျပီ။ ပီတိမ်က္ရည္ ဘယ္အခ်ိန္က်သလဲလုိ႔ေမးရင္ ပီတိ ျဖစ္ေပၚတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်တယ္လုိ႔ေျဖရမွာပါ ပီတိဘယ္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚသလဲလုိ႔ေမးရင္ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ အဆင္႔ ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ပီတိျဖစ္ေပၚတယ္လုိ႔ ေျဖရမွာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ၀ိသုဒၶိမဂ္အဌကထာက ဤသုိ႔ဖြင္႔ဆုိေတာ္မူပါတယ္။ ယ၀။” “သမၼာပဋိပႏၷကႆ ပန ယုတၱပၸယုတၱႆ အာရဒၶ ၀ိပႆကႆ ကုလပုတၱႆ ဥပဇၨႏိ ၱေယ၀။” နည္းလမ္းမွန္မွန္ျဖင္႔ အမွတ္စိပ္စိပ္အားထုတ္ေသာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္သုိ႔ေရာက္၍ အာရဒၶ၀ိပႆက (၀ိပႆနာ အားထုတ္သူ) အမည္ရေသာ အမ်ဳိးသား/အမ်ဳိးသမီး ေယာဂီအားသာ ၾသဘာသ ပီတိ ပႆဒၶိ စသည္တုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာ ၾကကုန္၏။ (ျမန္မာျပန္) အာရဒၶ၀ိပႆနာက ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ေရာက္တ႔ဲ ေယာဂီကုိ ေခၚတာပါ၊ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ အဆင္႔ ေရာက္တ႔အခ်ိန္မွာ ပီတိျဖစ္တယ္၊ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔ ေရာက္တ႔အခ်ိန္မွာ ပီတိမ်က္ရည္ က်တယ္လုိ႔ ဲ ဲ ေျဖဆုိရမွာပါ။ ေကာင္းျပီ၊ ဒါဆုိရင္ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔ကုိ ဘယ္လုိပုဂၢဳလ္ေတြ ေရာက္သလဲလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အထက္ပါ ိ ၀ိသုဒၶိမဂ္အဌကထာအတုိင္း (သမၼာပဋိပႏၷက) နည္းမွန္လမ္းမွန္ အားထုတ္သူတုိ႔သာ ဥဒယဗၺယ ဥာဏ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္ တယ္လုိ႔ ေျဖရမွာပါ။ ဒါ႔အျပင္ ၾသဘာသ၊ ပီတိ၊ ပႆဒၶိ စသည္တုိ႔ မျဖစ္ေပၚႏုိင္တ႔ဲ ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိလည္း အဌကထာက ဤသုိ႔ ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ 36 http://www.sbay-student.org/ သကႆေစ၀ “ ၀ိပႆႏုပကၠိေလသာ ဟိ ပဋိေ၀ဓပၸတၱႆ အရိယႆ သကႆေစ၀ ၀ိပဋိပႏၷကႆစ နိကၡိတၱ ကမၼဌာနႆ ကုသီတပုဂၢလႆ ႏုပဇၨႏ ၱိ။ ” (၀ိသုဒၶိ၊ ၂၊ ၂၉၆) ၾသဘာသ၊ ပီတိ၊ ပႆဒၶိစေသာ တရားတုိ႔သည္ မဂ္ဖုိလ္သုိ႔ေရာက္ျပီးေသာ အရိယာသာ၀ကအားလည္းေကာင္း၊ မွားယြင္းစြာက်င္႔သူအားလည္းေကာင္း၊ ကမၼဌာန္းကုိ ခ်ထားလွ်က္ ရပ္နားေနသူအားလည္းေကာင္း၊ ပ်င္းပ်င္းရိရိႏွင္႔ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ အားထုတ္ေနသူအားလည္းေကာင္း၊ မျဖစ္ေပၚကုန္ေပ။ (ျမန္မာျပန္) အထက္ပါ အဌကထာ စကားရပ္မွာ နည္းမွန္လမ္းမွန္မက်င္႔တ႔ဲ ပုဂၢဳိလ္ေတြမွာ ဒီဥပကၠိေလသ တရားေတြ မျဖစ္ေပၚႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။ ဒီတရားေတြ မျဖစ္ေပၚဘူးဆုိတာ၊ ဒီတရားေတြ မျဖစ္ေပၚတဲ႔ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ အဆင္႔ကုိ မေရာက္ဘူးလုိ႔ေျပာတာပါ။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြဟာ နည္းမွန္လမ္းမွန္ မက်င္႔ရပါဘူး။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာခဲ႔ျပီးပါျပီ။ ဒါ႔အျပင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြဟာ ၀ိရိယႏွင္႔သမာဓိ ညီညီမွ်မွ် အခ်ဳိးက်က် က်င္႔ခြင္႔မရပါဘူး။ ၀ိရိယႏွင္႔ သမာဓိ မညီမွ်ရင္ ဘယ္လုိပဲအားထုတ္အားထုတ္ ေနာက္ဆုံးအသက္ထက္ေအာင္ပဲ အားထုတ္ အားထုတ္၊ ဘာမွအက်ဳိး ြ မရွိတာ၊ ၀ီရိယနဲ႔သမာဓိ ညီမွ်တဲ႔အခါ ခဏေလးနဲ႔ ရဟႏ ၱာျဖစ္တာကုိ ေသာဏေထရ္၀တၳဳဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔လည္း ဣေျႏၵ ခန္းမွာ ျပဆုိခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြဟာ ထုိင္တုန္းကေတာ႔ အားရပါးရထုိင္ခြင္႔ရျပီး နားခ်ိန္က်ေတာ႔လည္း စိတ္လြတ္ကုိယ္လတ္ နားရတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ မွတ္တစ္ခ်က္ မမွတ္တခ်က္ အားထုတ္ျခင္းေၾကာင္႔ တရားသား ြ မတက္ႏုိင္တာကုိ ေဂါစရသမၸဇညအခန္းမွာ ျပဆုိခ႔ဲပါျပီ။ ဤအေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြဟာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔ကုိ မေရာက္ႏုိင္ဘူး ဆုိတာကုိ ရဲရဲတင္းတင္း ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔ကုိ မေရာက္ႏုိင္ရင္ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ျဖစ္ေပၚတဲ႔ ပီတိငါးမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ေပၚႏုိင္ ေတာ႔ပါဘူး၊ ပီတိငါးမ်ဳိးမျဖစ္ေပၚရင္ ပီတိေၾကာင္႔က်တဲ႔ မ်က္ရည္လည္း မျဖစ္ေပၚႏုိင္ပါဘူး။ ပီတိ မ်က္ရည္မျဖစ္ေပၚႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေဟာေျပာေနတဲ႔ ပီတိမ်က္ရည္တုိ႔ ဓမၼပီတိခံစားျခင္းတုိ႔ ၀ိပႆနာအသီးအပြင္႔တုိ႔ဆုိတာ ေတြဟာ လုံး၀မမွန္ဘူး၊ လုံး၀ယုတၱိမရွိဘူးဆုိတာ ေသခ်ာပါျပီ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ နည္းမွန္လမ္းမွန္ အားထုတ္တ႔သူေတာင္မွ အစိမ္းသက္သက္ ေယာဂီေတြဟာ (၁၀ ) ရက္ စခန္း ဲ ေလာက္နဲ႔ေတာ႔ ေကာင္းတာမေတြ႔ရပါဘူး။ ေညာင္းတာသာေတြ႔သားရတာပါ။ ြ အလြန္ဆုံးျဖစ္ႏုိင္ရင္ ပရိကမၼသမာဓိ ဥပစာရသမာဓိအဆင္႔ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္တည္ျငိမ္ရုံ သတိျမဲရုံေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ရွဴမွတ္ရွဴမွတ္၊ အားထုတ္ အားထုတ္ ဘယ္လုိမွ ဥာဏ္မတက္ဘူးဆုိတာ အာနာပါနအခန္းမွာ 37 http://www.sbay-student.org/ “ေက်ာက္ပြဲစားၾကီး တန္႔ၾကည္ေတာင္” ေယာဂီတစ္ေယာက္ နည္းမွန္လမ္းမွန္လည္း က်င္႔တယ္။ အမွတ္စိပ္စိပ္လည္း အားထုတ္တယ္။ ေရရွည္ အသုံးျပဳလုိ႔ရမယ္႔ ဣရိယာပုထ္န႔လည္း အားထုတ္တယ္။ ၀ိရိယ နဲ႔ သမာဓိလည္း အခ်ဳိးက်က် ညီညီမွ်မွ် ရွိတယ္။ အား ဲ ထုတ္တဲ႔ ရက္ကလည္း အေတာ္အတန္ရလာမယ္ဆုိရင္ ၾသဘာသပီတိ၊ ပႆဒၶိ စတဲ႔ ထူးဆန္းေထြလာ အ႔ံဖြယ္ရာ တရားေတြ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ေယာဂီကုိယ္တုိင္က ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ နားထင္ေသြး ေရာက္သလုိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မျမင္ဘူးေတာ႔ မူးျမစ္ထင္သလုိေပါ႔၊ စာထဲမွာ ပါတဲ႔ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ဆုိတာ ဒါကုိ ေျပာတာေနမွာ။ နိဗၺာန္ဆုိတာ ဒါပဲျဖစ္မွာပဲ စသည္ျဖင္႔ ထင္မွတ္မွားတတ္ပါတယ္။ ထင္မွတ္မွားတတ္ေအာင္လည္း ၾသဘာသဆုိတ႔ဲ ကုိယေရာင္ကုိယ္၀ါ အေရာင္အလင္းေတြ အားေကာင္း ္ တတ္ပါတယ္။ ပီတိငါးမ်ဳိးကလည္း တျငိမ္႔ျငိမ္႔န႔ဲ ခံစားလုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ပႆဒၶိရဲ႕ ျငိမ္းေအးမႈကလည္း ဘယ္လုိ အရသာနဲ႔မွ လဲလုိ႔မရေအာင္ ထူးျခားပါတယ္။ သုခဆုိတ႔ဲ ခ်မ္းသာျခင္းဟာလည္း၊ ကုိယ္ေရာစိတ္မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ျပီး ဒီကမၻာမွာ ငါ႔ေလာက္ခ်မ္းသာတဲ႔သူ မရွိႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာလွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေယာဂီဟာ တရား ဆက္မမွတ္ဘဲ ပီတိ၊ သုခ ေရယာဥ္ေၾကာမွာမွိန္းျပီး ေမ်ာပါေနတတ္ပါတယ္။ ေရေပၚမွာ ေပါေလာေပၚျပီး ေမ်ာပါေနတဲ႔ ေရေမ်ာသီးၾကီး တခုလုိေပါ႔။ အဲဒီလုိ သာယာေနရင္ တရားသားမတက္ေတာ႔ဘဲ ရပ္တန္႔ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိအခါမ်ဳိးမွာ ဗဟုသုတရွိတ႔ဲ ေယာဂီဟာ ဒီအေရာင္ေတြ ပီတိေတြ၊ သုခေတြဟာ မဂ္မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းမွန္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေတြကုိ ေက်ာ္လန္ျပီး ြ ၀ိပႆနာလမ္းစဥ္အတုိင္း ၀ိပႆနာဥာဏ္စဥ္ အဆင္႔ဆင္႔ျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္ျခင္းသာ နိဗၺာန္သုိ႔ သြားရာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆင္ျခင္ဆုံးျဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ လမ္းစဥ္ ဟုတ္တာ / မဟုတ္တာ၊ မဂ္ ဟုတ္တာ / မဟုတ္တာ၊ လမ္းမွန္ ဟုတ္တာ /မဟုတ္တာကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္တ႔ဲ ဥာဏ္အျမင္စင္ၾကယ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ စာေပက်မ္းဂန္တတ္တ႔ဲ ေယာဂီ ဗဟုသုတရွိတ႔ဲ ေယာဂီေတြ ကုိယ္တုိင္ဆင္ျခင္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ပျဲ ဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ စာေပက်မ္းဂမ္လည္းမတတ္ဘူး၊ ဗဟုသုတလည္း မရွိဘူးဆုိရင္ ေယာဂီဟာ အလင္းေရာင္ အလင္းတန္း ေတြ ပီတိ ပႆဒၶိေတြကုိပဲ၊ တကယ္႔ တရားထူး တရားျမတ္ထင္ျပီး စြလန္းမက္ေမာေနတတ္ပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူ ေသာ ဲ တာပန္ျဖစ္ျပီ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီလုိ႔ေတာင္ အထင္ေရာက္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကလ်ာဏမိတၱဆုိတ႔ဲ ကမၼဌာန္းဆရာဟာ အေရးပါတဲ႔က႑မွာ ပါ၀င္လာပါျပီ၊ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကမၼဌာန္းဆရာက ေယာဂီကုိ သာယာမေနဖုိ႔ တရားေဟာရပါတယ္။ နားခ်ရပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဲဒီလုိမွ မရဘူးဆုိရင္ ဟိန္းေဟာက္၊ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး ေငါက္တန္ေငါက္ရပါတယ္။ ကမၼဌာန္းဆရာရဲ႕ အဓိကတာ၀န္ဟာ ေယာဂီေတြ လမ္းလြဲေနတာကုိ လမ္းမွန္ေပၚတင္ေပးဖုိ႔ပါပဲ။ ေခြးေအာ္၊ ၀က္ေအာ္ ေအာ္ေနတာေတြ ကုိးရုိးကားယားလုပ္ေနတာေတြကုိ မိန္႔မိန္႔ၾကီးထုိင္ၾကည္႔ေနတာဟာ ကမၼဌာန္းဆရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏြားေက်ာင္းသားတုိ႔ ၀က္ကုန္သည္တုိ႔သာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြဟာ၊ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ေရာက္တာမွန္ပါတယ္။ ဓမၼပီတိ ခံစား ရတာလည္း တကယ္ပါပဲဆုိရင္ေတာင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ေယာဂီေတြကုိ ပီတိေရယာဥ္ေၾကာမွာ နစ္ေမ်ာ 38 http://www.sbay-student.org/ မေနဖုိ႔ အရိယာမဂ္လမ္းကုိ တက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ မူလကမၼဌာန္းဆုိတ႔ဲ လမ္းမွန္ေပၚ ျပန္တင္ေပးသင္႔ပါတယ္။ လမ္းမွန္ ေပၚျပန္တင္မေပးဘဲ ထုိင္ၾကည္႔ေနတာဟာ ေယာဂီေတြကုိ ဒီထက္ပုိျပီး မခ်မ္းသာေစခ်င္ မျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္လုိ႔ပါပဲ။ တကယ္ေတာ႔ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ေယာဂီေတြဟာ ဓမၼပီတိကုိ ျပည္႔ျပည္႔၀၀ မခံစားရေသးပါဘူး။ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ခံစားရတဲ႔ ဓမၼပီတိဟာ အရိယာတုိ႔ခံစားရတဲ႔ ဖလသမာပတ္ခ်မ္းသာမႈန႔ဲ ဘယ္လုိမွ ယွဥ္ လုိ႔မရပါဘူး။ ဖလသမာပတ္ဟာ ျမင္မုိရ္ေတာင္ေလာက္ၾကီးမားရင္ ဓမၼပီတိဟာ ျမဴမုံအဆင္႔ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဖလသမာပတ္ကုိ ထားပါဦး၊ သခၤ ါရုေပကၡာဥာဏ္ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ႔က တပိႆာရွိရင္ ဓမၼပီတိက တစ္က်ပ္သားေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါကုိ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက မသိတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သျဂဳိ လ္ ကမၼဌာန္းပုိင္းေလးကုိမွ မသင္ဘူး ၤ တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သျဂိဳ လ္ကုိ မ်က္ကယ္ျပဳေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေယာဂီေတြကုိ သက္သက္ ႏွိပ္စက္ေနတာလား၊ ၤ ြ အပါယ္ဆြဲခ်ေနတာလား၊ စားေပါက္ေခ်ာင္ေအာင္ အသစ္အဆန္းထြင္ေနတာလား ဆုိတာေ၀ခြဲလုိ႔ မရပါဘူး။ ေက်ာက္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ရန္ကုန္ျမဳိ႕မွာ ရတနာတြင္းၾကီးရွိတယ္ဆုိပါစုိ႔ ေက်ာက္တူးသမားဟာ ရတနာ တူးဖုိ႔ မႏၱေလးျမဳိ႕ကေန စတင္ထြက္ခါြ လာတဲ႔အခါ တံခြန္တုိင္ ျမဳိ႕ေဟာင္းေလာက္မွာ ထမင္းစားေက်ာက္ေလးေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဗဟုသုတမရွိေလေတာ႔ ဒါဟာ ရတနာပဲဆုိျပီး ထမင္းစားေက်ာက္ေလးေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဳန္းေလးေတြကုိ အားရပါးရ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထမ္းရြက္သယ္ပုိးျပီး ျပန္လာသလုိပါပဲ။ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ခံစားရတဲ႔ ဓမၼပီတိဟာ ေက်ာက္စရစ္၊ ေက်ာက္ျဖဳန္းေလးေတြ၊ ထမင္းစား ေက်ာက္ ေလးေတြကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ေပ်ာ္တ႔ဲအဆင္႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိရင္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ဆုိတ႔ရတနာတြင္းၾကီးေရာက္ဖုိ႔ ဲ အေ၀းၾကီး လုိေသးလုိ႔ပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိေ၀းလဲဆုိရင္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ၾကီးဟာ မုိင္တစ္ေထာင္ခရီးမွာ ရွိမယ္ဆုိရင္ ဓမၼပီတိခံစားရတဲ႔အဆင္႔ဟာ တစ္ဖာလုံခရီးပဲ ေရာက္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ေရာက္ဖုိ႔ ကုိးရာကိုးဆယ္ ကုိးမုိင္နဲ႔ ခုႏွစ္ဖာလုံ ( ၉၉၉ မုိင္ ၇ ဖာလုံ ) လုိပါေသးတယ္။ ဘာေၾကာင္႔ အဲဒီေလာက္ၾကီး ေ၀းရသလဲဆုိရင္ ဥဒယဗၺယ ဥာဏ္ဟာ ၀ိပႆနာဥာဏ္လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ စတင္ေျခခ်မိရုံေလးပဲ ရွိေသးလုိ႔ပါ။ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ဓမၼပီခံစားရတဲ႔ ေယာဂီဟာ ပီတိ ပႆဒၶိ ေရယာဥ္ေၾကာမွာ ေပါေလာၾကီး ေမ်ာပါရ အုံးမယ္။ ဘဂၤ၊ ဘယ၊ အာဒီန၀၊ နိဗၺိႏၵ၊ မုစၥိတုကမ်တာ ဆုိတ႔ဲ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔တ႔ဲ သဲကႏၱာရၾကီးကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရဦးမယ္။ ပဋိသခၤ ါဆုိတ႔ဲ စုိတစ္၀က္ ေျခာက္တစ္၀က္ခရီးမွာ ေ၀ဒနာလွဳိင္းလုံးေတြရဲ႕ ရုိက္ပုတ္မႈ႔ကုိ အလူးအလဲခံရအုံးမယ္။ သခၤ ါရုေပကၡာကုိပဲ ၀ုဌာနဂါမိနီ ၀ိပႆနာအဆင္႔ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ယူျပီး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရဦးမယ္။ သခၤ ါရုေပကၡာဆုိတဲ႔ အဆင္႔ျမင္႔ ပီတိခရီးစဥ္မွာ သာယာမိန္းေမာေနဦးမယ္။ ၀ုဌာနဂါမိနီ ၀ိပႆနာအဆင္႔မွာ ဣေျႏၵမွ်တစြာ သပၸါယမွ်တစြာ က်င္႔ၾကံၾကဳိးကုတ္ အားထုတ္ရအုံးမယ္။ အဲဒီလုိန႔ဲ ၀ုဌာနဂါမိနီ၀ိပႆနာ အဆင္႔မွာ ဣေျႏၵလည္းမွ် သပၸါယလဲမွ်၊ ပါရမီကလည္း ရင္႔က်က္၊ သူတပါးကုိ ေႏွာက္ယွက္ခ႔တ႔ဲ ၀ဋ္ေၾကြးလဲကင္းပါမွ ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္န႔ဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္မွာပါ။ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကုိ ဲ ငုိေနရုံနဲ႔၊ ရူးေၾကာင္ေနရုံန႔ဲ လြယ္လယ္ေလးနဲ႔ ရမယ္႔တရားလုိ႔ မွတ္ထင္မေနလုိက္ပါနဲ႔။ ြ 39 http://www.sbay-student.org/ ဒါေၾကာင္႔ ကမၼဌာန္း အားထုတ္တ႔ဲ ေယာဂီဟာ ကလ်ာဏမိတၱဆုိတ႔ဲ မိတ္ေဆြေကာင္း ( ကမၼဌာန္းဆရာ ) ကုိ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆိုရတာပါ။ မဏိမဥၨဴမွာ စာေပက်မ္းဂန္ ဗဟုသုတရွိကုန္ေသာ ျပႆနာကုိ ေျဖဆုိေျဖရွင္း ႏုိင္ကုန္ေသာ၊ ယုံမွားမႈကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးႏုိင္ကုန္ေသာ၊ မေထရ္ရဟန္းတုိ႔ ေနကုန္ေသာ ေက်ာင္းတုိ႔၌သာ ကမၼဌာန္း အားထုတ္သင္႔ေၾကာင္း ဖြင္႔ဆုိထားပါတယ္။ ( မဏိမဥၨဴ၊ ၂။ ၅၀၀ ) ဒါကုိ သိျမင္လုိ႔ “ဆရာတစ္ပါးလႊဲေခ်ာ္က ဒကာ(တပည္႔)အမ်ား ငရဲေခၚသည္ မည္၏” လုိ႔ ပညာရွင္တုိ႔ မိန္႔ဆုိခ႔ၾဲ ကတာပါ။ တစ္ကယ္လုိ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြဟာ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ေရာက္တာ မွန္ပါတယ္၊ ဓမၼပီတိခံစားရတာ ေသခ်ာပါတယ္ဆုိၾကပါစုိ႔၊ တကယ္ေတာ႔ ဥဒယဗၺယဥာဏ္အဆင္႔မွာ ခံစားရတဲ႔ ဓမၼပီတိ ဟာ ေက်ာက္စရစ္၊ ေက်ာက္ျဖဳန္း ေလးေတြ၊ ထမင္းစားေက်ာက္၊ ဓားေသြးေက်ာက္ေလးေတြ အဆင္႔ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ စိန္လုိ၊ ပတၱျမားလုိ၊ အဖုိး အနဂ ၣထုိက္တန္တ႔ဲ ဓမၼရသအဆင္႔ကုိ မေရာက္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးကုိ ေက်ာက္ကုန္ သည္ၾကီး ေက်ာက္ပြစားၾကီးလုိ႔ ဆုိရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္ပဲြစားဆုိေပမယ္႔ စိန္လုိ၊ ျမလုိ၊ ပတၱျမားလုိ အဖုိးတန္ ဲ ေက်ာက္ေတြ ေရာင္းတဲ႔ ေက်ာက္ပဲြစားလုိ႔ မထင္လုိက္ပါနဲ႔ ေက်ာက္ျဖဳန္း၊ ေက်ာက္ျပဳန္းေလးေတြ ထမင္းစားေက်ာက္၊ ဓာေသြးေက်ာက္ေလးေတြ ေရာင္းတဲ႔ ေက်ာက္ပြစားၾကီးလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ ေက်ာ္ေဇာမႈ၊ တုိးတက္မႈ၊ အရွိန္အဟုန္ဟာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါ။ ပင္လယ္ ထဲက ဒီေရ လွဳိင္းၾကီးေတြလုိပါပဲ၊ ေယဓမၼာ ေဟတုပၸဘဝါလုိ႔ ျမတ္စာဘုရားက ေဟာခဲ႔ပါတယ္။ အက်ဳိးတရား မွန္သမွ် အေၾကာင္း ြ တရားက ျမစ္ဖ်ားခံခ႔တာခ်ည္းပါပဲ၊ အဲဒီေတာ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႕ တုိးတက္မႈ ဒီလွဳိင္းေတြ ရဲ႕ အေၾကာင္းတရားကုိ ရွာေဖြ ဲ ၾကည္႔ရပါမယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ အလတ္တန္းထိ ပညာသင္ခ႔တယ္လုိ႔ သူ႔အတၳဳပၸတၱိမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ (ဒါကုိ ဲ ၾကည္႔ရင္ ပရိယတၱိပညာေၾကာင္႔ တုိးတက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာပါျပီ။) ဒါဆုိရင္ ပဋိပတၱိဘက္ကေရာ မဟာစည္မွာ ဉာဏ္စဥ္နာတဲ႔အထိ အားထုတ္ခ႔တယ္လုိ႔ သူ႔အတၳဳပၸတၱိမွာ ဆုိထားပါတယ္။ ဉာဏ္စဥ္နာရုံေလးနဲ႔လည္း ဲ အေၾကာင္းမျပည္႔စုံေသးပါဘူး။ ဒါျဖင္႔ ဘာေၾကာင္႔လည္း စဥ္းစားရပါမယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္မ်ားက ေျပာပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ မဟာစည္မွာ အားထုတ္သြားသူ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မဟာစည္ၾသဝါဒခံဆုိျပီး ရိပ္သာဖြင္႔ေနေၾကာင္း၊ ေနာက္မွ ငုိတာ ရယ္တာေတြန႔ဲ အသစ္အဆန္း ထြင္လာေၾကာင္း၊ ေလာကီပညာေတြန႔ဲ မေတာ္တေရာ္လုပ္ေနေၾကာင္း သိရလုိ႔ မဟာစည္ဆရာေတာ္မ်ားက သတင္းစာ ထဲမွ " တန္႔ၾကည္ေတာင္ဟာ မဟာစည္န႔ဲ ဘာမွ မဆုိင္ပါဘူး "ဟု အေမြျပတ္စန္႔လတ္ခ႔ဲေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ြ ြ 40 http://www.sbay-student.org/ ေလာကဓာတ္ပညာ မဟာစည္ဆရာေတာ္မ်ားရဲ႕ စကားထဲမွာ ေလာကီပညာေတြ နဲ႔ မေတာ္တေရာ္လုပ္ေနဆုိတ႔ဲစကား ပါ - ပါတယ္။ အဲဒီစကားအရ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေလာကီပညာတတ္/မတတ္ စုံစမ္းၾကည္႔တ႔အခါ သူန႔ဲစာသင္ဘက္၊ သီတင္းသုံး ဲ ေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ပုဂံႏွင္႔ ပခုကၠဴနယ္မွ သံဃာမ်ားက တညီတညြတ္ထဲ ေလာကီပညာတတ္ေၾကာင္း အမိန္႔ရွိၾကပါတယ္။ သူနဲ႔ တစ္တုိက္ထဲေနခဲ႔သူ၊ သူန႔ဲတစ္ခန္းထဲ ေနခဲ႔သူ၊ သူန႔ဲ ကုတင္ခ်င္းကပ္ေနတဲ႔သူေတြက တန္ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ငယ္ငယ္က စာမသင္ဘဲ ေလာကီပညာေတြ ေလွ်ာက္သင္ေၾကာင္း ေျပျပပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သာသနာခရီးသည္စာအုပ္မွာ ဤသုိ႔ေရးထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္--"သုံးေသာၾကာ၊ ဘုန္းေတာက္ခါ၊ ေတဇာလင္းပါလုိ႔၊ ျပည္ရာခပင္း၊ အႏွံ႔ေက်ာ္တ႔၊ ဦးသြင္ ၆ၾကာ၊ ေလဒီသိန္း ၆ၾကာ၊ ြ ဲ ဦးသာသန ၆ၾကာ၊ ေသာၾကာသုံးဦးေပါင္းျပီး သာသနာျပဳလုိက္ၾကတာ တုိင္းလုံးအႏွ႔ံ၊ ကမၻာတစ္ဝန္း၊ ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွား ခဲ႔ေပတာပဲ"-----(သာသနာခရီးသည္။ ၇၇) "ပုတီပတ္မွတ္ျပီး ပြားရင္(၉)ပတ္၊ (၁၈) ပတ္၊ (၃၆) ပတ္၊ (၄၅) ပတ္၊ (၅၄) ပတ္၊ (၆၃) ပတ္၊ (၇၂) ပတ္၊ (၈၁) ပတ္၊ (၉၀) ပတ္၊ (၉၉) ပတ္၊ (၁၀၈) ပတ္၊ (၁၈၀) ပတ္ေပါင္း (၉) ၾကိမ္ (၉) ဝါရ ရေအာင္ပားႏုိင္ရင္ လြန္ကထူးျမတ္ေသာ ြ ဲ အက်ဳိးထူးကုိ ရရွိခံစားရပါလိမ္႔မယ္။" (၄င္း - ၁၂၂) ဇိနသုခ ဇိ န - ၈၊ - ၁၀၊ သု - ၂၁၊ ခ - ၁၅၊ အားလုံးေပါင္း (၅၄) (၉) ရပါတယ္။ ရန္ေအာင္ခ်မ္းသာ ရန္ ေအာင္ ခ်မ္း သာ - ၁၂ - ၆ - ၁၅ - ၂၁ အားလုံးေပါင္း (၅၄) (၉) ရတာပဲဘုရား၊ ဇိနသုခ (၅၄) + ရန္ေအာင္ခ်မ္းသာ (၅၄) = (၁၀၈) =(၉) ပဲ ရတဲ႔အတြက္ သိပ္ထူး သိပ္ေကာင္းပါတယ္ဘုရား။ (၄င္း - ၁၂၇) 41 http://www.sbay-student.org/ တစ္ေန႔ကုိ (၉) ပတ္ (၉) ရက္ (၁၈) ပတ္ (၉) ရက္ (၂၇) ပတ္ (၉) ရက္ (၃၆) ပတ္ (၉) ရက္ (၄၅) ပတ္ (၉) ရက္ (၅၄) ပတ္ (၉) ရက္ (၆၃) ပတ္ (၉) ရက္ (၇၂) ပတ္ (၉) ရက္ (၈၁) ပတ္ (၉) ရက္ (၉၀) ပတ္ (၉) ရက္ (၉၉) ပတ္ (၉) ရက္ (၁၀၈) ပတ္ (၉) ရက္ (၄င္း - ၁၄၁-၂/၂၃၂) အဲဒီစကားေတြထဲမွာ ၆(ၾကာ) တုိ႔ - ၈၊ ၁၀၊ ၂၁၊ ၁၅ တုိ႔ဟာ ျဂဳိလ္ဝင္၊ ျဂဳိလ္ထြက္၊ ျဂဳိလ္သက္စကားေတြပါ။ ပုတီးပတ္ေရေတြကေတာ႔ (၉) နဝင္းဆုိတ႔ဲ အယူအဆေတြပါ။ အဲဒီျဂဳိလ္ဝင္၊ ျဂဳိလ္ထက္၊ ျဂဳိလ္သက္ေတြ၊ ကုိးနဝင္းဆုိတာ ြ ေတြဟာ ဘုိးေတာ္၊ ဘြားေတာ္ ေရာင္ေရာင္ ေမွာ္ေရာင္ေရာင္ေတြ အသုံးျပဳတဲ႔ စကားေတြပါပဲ။ ဒါေတြကုိေထာက္ရင္ ေလာကီပညာတတ္တာ ေသခ်ာျပီလုိ႔ မွတ္ရပါမယ္။ ျပဳိင္စံကင္းရွား ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး၊ ေလာကီပညာတတ္/မတတ္ ေက်ာင္းနာမည္ၾကည္႔ရုံန႔ဲ သိႏုိင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္ က ျပဳိင္စံကင္းရွားတဲ႔ ရိပ္သာသံမေပါက္ပဲ ဝိဇၨာသံေပါက္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဝိဇၨာသံေပါက္ပုံကုိ ဆက္ေျပာပါဦးမယ္။ ေက်ာက္ဆည္ျမဳိ႕မွာ မင္းကုန္းေက်ာင္း၊ ယမ္းကုန္းေက်ာင္း၊ ဆူးကုန္းေက်ာင္းလုိ႔ "ကုန္း" ဆုိတ႔ဲ နာမည္န႔ဲ ေက်ာင္းသုံး ေက်ာင္းရွိပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေရနားေက်ာင္းဆုိတာလည္း ရွိပါတယ္။ ေရနားေက်ာင္းက ျမဳိ႕ကုိ ဖုံးလြမ္းလုိတ႔အခါ၊ ေဗဒင္ ဲ ဝိဇၨာမ်ားက ေက်ာက္ဆည္ျမဳိ႕ကုိ ေရလြမ္းခ်င္ေပမယ္႔ "ကုန္းသုံးကုန္း" ခံေနလုိ႔ လႊမ္းမရဘူးလုိ႔ ဆုိစမတ္ျပဳၾကပါတယ္။ 42 http://www.sbay-student.org/ မၾကာေသးမီက "ကုန္းျမင္႔သာ" ဆုိတ႔ဲ ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္း ေပၚလာခဲ႔ဘူးပါတယ္။ အဲဒီနာမည္ကုိ ေဗဒ ဝိဇၨာေတြက ေရြးမည္႔ေပးတာပါပဲ၊ မင္းကုန္း၊ ရမ္းကုန္း၊ ဆူးကုန္း၊ ကုန္းေတြထက္ျမင္႔တ႔ေက်ာင္း၊ သာတဲ႔ေက်ာင္းလုိ႔ ဲ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူ ထားပါတယ္။ ေဗဒဝိဇၨာေတြ နာမည္ေပးတာ မွန္/မမွန္ေတာ႔ မသိဘူး။ ယခုအခ်ိန္ထိ ကုန္းသုံးကုန္းထက္သာတဲ႔ ေက်ာင္း လည္း မရွိေသးပါဘူး။ ျမင္႔တ႔ဲေက်ာင္းလည္း မရွိေသးပါဘူး။ ေရလႊမ္းႏုိင္မယ္႔ ေက်ာင္းလည္း မရွိေသးပါဘူး၊ ခုလည္းၾကည္႔ ပါ ေက်ာင္းနာမည္က "ျပဳိင္စံကင္းရွား" တဲ႔ အဓိပၸါယ္က ျပဳိင္စံကင္းတဲ႔ေက်ာင္း၊ ျပဳိင္စံရွားတဲ႔ေက်ာင္းလုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ ရိပ္ သာေတြမွာ ေတြ႔ဘူးပါတယ္၊ ရိပ္သာနဲ႔ ကုိက္ညီတ႔ေက်ာင္းေတြ ဥပမာ - အရိယာဝါသေက်ာင္း၊ အရိယာလမ္းျပေက်ာင္း၊ ဲ ျဗဟၼစရိယေက်ာင္း၊ ေမတၱာဝါသီ၊ သာသနရံသီ စသည္႔ ေက်ာင္းနာမည္ဖတ္လုိက္ရတာနဲ႔ ေအးျမသြားေစတဲ႔ ေက်ာင္း နာမည္ေတြပါ၊ ခုဟာက "ျပဳိင္စံကင္းရွား" တဲ႔ ေက်ာင္းနာမည္ဖတ္လုိက္ရတာနဲ႔ လန္႔ျပီးေသရမယ္႔ ပုံမ်ဳိး။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မိတ္ေဆြေယာဂီတစ္ပါးနဲ႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။ သူက "မာနသံပါေနတယ္" လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ျပဳိင္စံကင္းရွားဆုိတ႔ဲ နာမည္ဟာ ဘာဝနာကုိဝိဇၨာဖုံးသြားလုိ႔ မာနသံေပါက္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းနာမည္ၾကီးပါ။ ဝိဇၨာဆုိေပမယ္႔လည္း ပု - ဒိ - အာ ဝိဇၨာသုံးပါးကုိ ဆုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခုေခတ္မွာ တႏၱရ၊ မႏၱရဘက္က ကူးဆက္ လာတဲ႔ ဘုိးေတာ္ေရာင္ေရာင္၊ ဂုိဏ္းဆရာ၊ သုိက္ဆရာေတြကလာတဲ႔ ဝိဇၨာကုိ ေျပာတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးကုိ "ျပဳိင္စံကင္းရွား" ဆုိတ႔ဲ စကားလုံးနဲ႔ပဲ ဝိဇၨာပညာ တတ္ကၽြမ္းမွန္း အကဲခတ္ႏုိင္ေလာက္ပါျပီ။ “အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေတာင္ေဝွး” တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ေတာင္ေ၀ွးၾကီးကုိ လက္သုံးလက္နက္တခုလုပ္ျပီး ကုိင္စဲြေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနရာတကာ ေတာင္ေ၀ွးၾကီးမပါတာ မရွိပါဘူး။ ေတာင္ေ၀ွးၾကီးက သူ႔အရပ္ထက္ျမင္႔ေနတာကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္ဆုိရင္ အသက္ ( ၆၀ ) ေက်ာ္အရြယ္ဟာ ေတာင္ေ၀ွးမလုိအပ္ေသးပါဘူး။ လူကုိ ၾကည္႔ေတာ႔လည္း က်န္းက်န္း မာမာ သန္သန္ျဖဳိးျဖဳိးပါပဲ၊ ေတာင္ေပၚမွာ ေနရလုိ႔ မသုံးမျဖစ္သုံးတာပါဆုိရင္လည္း သြားေလရာကုိ ယူယူသားတာဟာ ြ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္မွာ ကထိန္ခင္းေတာ႔ ဆရာေတာ္ဦးသိရိႏၵ၊ ဆရာေတာ္ ဦးရာဇဓမၼတုိ႔က သူ႔ထက္ အသက္၊ သိကၡာအမ်ားၾကီး ၾကီးပါလွ်က္န႔ဲ ေတာင္ေ၀ွးမပါဘူး၊ သူက ေတာင္ေ၀ွးၾကီးနဲ႔ ေနာက္ျပီး ျခဳံထည္ၾကီး ျခဳံလုိ႔၊ ေျခအိတ္ၾကီးစြပ္လုိ႔ သပိတ္ၾကီးလြယ္လုိ႔၊ လက္အိတ္ၾကီး စြပ္လုိ႔ဘာနဲ႔တူေနမွန္းကုိ မသိပါဘူးလုိ႔ ကုိယ္ေတာ္ေတြ ေ၀ဖန္ ေနတာကုိ ၾကားရပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးမွာ ရဟန္းအသြင္ မရွိဘူးလုိ႔ ပြင္ပြင္႔လင္းလင္း ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။ သပိတ္ေလာင္းလွဴပြဲမွာလည္း သံဃာေတြကုိ ၾသ၀ါဒေပးတဲ႔အခါ ေတာင္ေ၀ွးအေၾကာင္းထည္႔ေျပာေလ႔ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာင္ေ၀ွးဟာ စတီးလည္း မဟုတ္ဘူး၊ သံလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ ဒီေတာင္ေ၀ွးနဲ႔ ရုိက္ရင္ လူေသတယ္ဆုိတာ ကုိယ္ေတာ္ယုံလား လူေသတဲ႔အတြက္ စသည္ျဖင္႔ ေဇာ္ဂ်ီေတာင္ေ၀ွးကုိ အဲဒီအမႈ ခ်ီးမြမ္းခန္း ထုတ္တတ္ပါတယ္။ သူ႔စကားထဲကအတုိင္း မေျပာတတ္ပါဘူး။ တရားစြဲခံရပါေသးတယ္၊ ဘယ္အဆင္႔ေရာက္သားတယ္ဆုိတာကုိ ြ 43 http://www.sbay-student.org/ ဘုရားကုိ အရုိအေသျပဳတာေတာင္ ေတာင္ေ၀ွးၾကီးနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဲဒီေတာင္ေ၀ွးကုိ “အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေတာင္ေ၀ွး ” ရယ္လုိ႔ စာေရးသူက အမည္ေပးထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ “ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ေဆး ” တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးဟာ ေဆးပညာမွာလည္း တတ္ကၽြမ္းတယ္ဆုိတာ သူေရးတဲ႔စာအုပ္မွာ သူေဖာ္တဲ႔ ေဆးကုိ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဆြမ္းစားတဲ႔အခါ အဲဒီေဆးနဲ႔ နယ္ျပီးစားတယ္၊ နယ္ထားတဲ႔ ဆြမ္းေတြကုိ အႏ ၱရာယ္ကင္းတယ္ဆုိျပီး ေယာဂီေတြကုိ စားခုိင္းတယ္၊ ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းက လက္ၾကီးနဲ႔ နယ္ထားတဲ႔ ပတၱပုိဏ္ဆြမ္းေတြကုိ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း စားၾကပါတယ္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ရြံလုိ႔မစားၾကဘူး၊ စားတဲ႔လူန႔ဲ မစားတဲ႔ လူ ဘာထူးလဲဆုိေတာ႔ စာတဲ႔လူက ရူးသလုိ၊ ေၾကာင္သလုိ၊ ငုိရယ္သလုိန႔ဲ သူ႔ကုိတန္းလန္းစြၾဲ ကည္ညဳိျပီး စြလန္းမက္ေမာတာ ဲ ကုိ ေတြ႔ရျပီး၊ မစားတဲ႔သူကေတာ႔ ပုံမွန္အတုိင္းပဲ ဘာမွ မျဖစ္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ခ်က္ျပဳတ္ေရးအဖြ႔က ခ်က္ျပဳတ္တ႔ဲ ေနရာကုိ ေဘးလူမ၀င္ရ၊ အျပင္လူမ၀င္ရဆုိျပီး တားျမစ္ ဲ တတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာအလွဴလုပ္လုပ္၊ ခ်က္ျပဳတ္တ႔ေနရာကုိ လူတုိင္းၾကည္႔ၾကတာခ်ည္းပါပဲ၊ အဲဒါကုိ ၾကည္႔ခြင္႔ ဲ မေပးတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ သူ႔ရဲ႕ေဆးေတြကုိ အစားအစာေတြထဲ ထည္႔ထားလုိ႔လား၊ ဒါဟာ….. စဥ္းစားစရာပါပဲ။ စာေရးသူ ရဟန္းအမၾကီး အိမ္ေရာက္ခ႔စဥ္က ရဟန္းအမၾကီးက တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေဖၚစပ္ျပီး ဲ အျမဲသုံးတဲ႔ လွ်က္စားဆုိျပီး ဇြတ္အတင္းလွဴပါတယ္၊ အားနာလုိ႔ ယူခ႔ဲပါတယ္၊ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ အမႈိက္ပုံးထဲ ထည္႔လုိက္ပါတယ္။ (ငုိရယ္ျခင္း အစြန္းႏွစ္ဘက္ကုိ မနင္းခ်င္ဘူးေလ အပါယ္ေခ်ာက္ထဲက်မွာ ေၾကာက္တယ္) ရဟန္းအမ ၾကီးက လွဴရုံတင္အားမရေသးပဲ စားဖုိ႔ဗူးဖုံးေလးဖြင္႔ျပီး ကပ္ပါေသးတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ သရဏဂုံ သုံးေခါက္ရြတ္ဆုိျပီး နဲနဲေလး လွ်က္ၾကည္႔လုိက္ပါတယ္။ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစ ာမိ (ငုိရယ္ျခင္းမွ ကင္းေ၀းရပါလုိ၏) ၦ ဓမၼံ သရဏံ ဂစ ာမိ (ရူးေၾကာင္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ရပါလုိ၏) ၦ သံဃံ သရဏံ ဂစ ာမိ (တန္းလန္းစြဲၾကီးမွ ကင္းလြတ္ရပါလုိ၏) ၦ စာေရးသူ မဟာစည္ရိပ္သာမွာရွိစဥ္က အစာမေၾကသလုိ ၀မ္းခ်ဳပ္သလုိ ျဖစ္တ႔အခါ ေဆးပစၥည္းထားတဲ႔ ေနရာမွာ ဲ လွ်က္ဆားလုိက္ရွာပါတယ္၊ လွ်က္ဆားေတြ႔ေတာ႔ စားမယ္ျပင္ခါမွ ဗူးအဖုံးမွာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဆရာေတာ္ အျမဲမွီ၀ဲ သုံးစြဲေတာ္မူေသာဆုိတာကုိေတြ႔ရလုိ႔ လန္႔ျပီးျပန္ခ်လုိက္ရပါတယ္။ (ဥဳံ ဖြတ္ ရူးေၾကာင္ မူးေၾကာင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီဘ၀မွ ေ၀းရပါလုိ၏၊ ေျပးရပါလုိ၏၊ ေ၀းရပါေစသား ) ဒါေၾကာင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ လွ်က္ဆားကုိ “အဓိပၸါယ္ရွိတဲ႔ လွ်က္ဆားလုိ႔” ေခၚဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 44 http://www.sbay-student.org/ နက္ရႈိင္းေသာ အဓိပၸါယ္ ေသာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးကို ၾကည္ညိဳတဲ့လူေတြကို အကဲခတ္ၾကည့္တ့အခါမွာ သူတို႔ဘုန္းၾကီးကို လြန္လြန္ကဲကဲ ဲ စဲြစဲြလန္းလန္း ၾကည္ညိဳတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ၾကည္ညိဳမႈက ဘုရားထက္ပိုတ့ဲ ၾကည္ညိဳမႈမ်ဳိးပါ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီ ေတြဆိုရင္ ပ်ဳိပ်ဳိ၊ အိုအို၊ က်ားက်ား၊ မမ၊ ဘုန္းၾကီးကိုပဲ အစဲလန္းၾကီး စဲြလန္းေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ ေျခသလံုးဖက္တဲ့ ြ သူကဖက္၊ ေျခဖမိုး နမ္းသူကနမ္းနဲ႔ အျမင္မေတာ္လွပါဘူး။ “ခုလည္းၾကည့္ေလ ဦးဗူးေခ်ာင္းအစရိွေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ေယာဂီအမ်ဳိးသမီးတစ္ခ်ဳိ႕ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ေျခသလံုးဖက္၊ ေျခ ဖမိုးနမ္းရႈတ္ ဝတ္ခ်ျပီး မ်က္ရည္ေတြန့ဲ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကို ဘယ္လိုဆပ္လိုမွ မကုန္နိုင္ေတာ့ပါဘူးဘုရားလို႔ ႔ ေလွ်ာက္ထားၾကရွာတယ္၊ (သာသနာခရီးသည္ - ၁၆ ) အထက္ပါ စကားရပ္ကိုၾကည့္ရင္ ဘုရားထက္ပိုလြန္းေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တစ္ထိုင္ေလး တရားျပတာနဲ႔ ဒီလို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သားရတာလဲ ျမတ္စာဘုရားေတာင္မွ ပဒကၡိဏံ ကတြာ၊ လကၤ်ာရစ္ပတ္ျပီး ရိွခိုးရံုေလာက္၊ ဥပါသကာအျဖစ္ ြ ြ ခံယူရံုေလာက္၊ ဆြမ္းပစၥည္းနဲ႔ ဖိတ္ရံုေလာက္ပဲ ၾကည္ညိဳၾကတာ၊ ဒါေတာင္ တစ္ခ်ဳိ႕အရိယာျဖစ္တ့ဲ ပါရမီရွင္ေတြပါ တစ္ထိုင္ ေလးအတြင္းမွာ ဒီလိုတန္းလန္းစဲြျဖစ္တာကို စဥ္းစားရပါမယ္။ ေနာက္ျပီး မိန္းမေတြ ေျခသလံုးဖက္၊ ေျခဖမိုးနမ္းတာေတြကို အျပစ္မရိွဘူးလို႔ ဆိုသင့္ပါတယ္ - တဲ့ ရိွတာမွ ပါရာဇိကျပီးရင္၊ ဒုတိယအၾကီးမားဆံုးအျပစ္ပါ၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးဟာ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို မ်က္ကြယ္ ျပဳျပီ လား၊ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ( ဝမ္းနည္းတယ္ဆိုျပီးေတာ့လည္း သူေဖာ္တ့ဲ လွ်က္ဆားကို မစားရဲျပန္ပါဘူး) ။ အဲဒီလို တန္းလန္းစဲြၾကီးျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားကိုလည္း ရွာေဖြရမွာပါ။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီး ေဆးပညာတတ္ကြ်မ္းတာကို ေျပာခဲ့ျပီးပါျပီ၊ ေဆးပညာသာမကဘူး ေလာကဓာတ္ပညာလည္း တတ္ပါေသးတယ္၊ ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းဖြင့္တံုးက ေယာဂီေတြ တရားထိုင္ေနရင္း တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီေတြ ၾကားထဲမွာ စၾကၤ ံေလွ်ာက္တတ္ပါတယ္၊ တရားထိုင္တ့ဲ ေယာဂီေတြထဲမွာ ေလာကဓာတ္ပညာနဲ႔ ေဆးထိုးထားတဲ့ စာေရးသူရဲ႕မိတ္ေဆြ ရဟန္းနွစ္ပါး ပါ ပါတယ္။ သူတိုနားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သားတိုင္း၊ အသုဘလိုလို မသာလိုလို စိမ္းေရႊေရႊအနံ႔ၾကီး၊ နံ နံေနလို႔ ႔ ြ ဘုန္းၾကီးအေပၚ မသကၤာျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အတတ္ပညာအရည္အခ်င္းကို အနံနဲ႔ သတ္မွတ္ၾကတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ႔ ဒါနဲ႔ အဲဒီရဟန္းေယာဂီနွစ္ပါးထဲမွတစ္ပါးက ပညာအဆင့္ျမင့္တ့ဲ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကို သြားေလွ်ာက္ပါတယ္၊ အဲဒီဘုန္းၾကီးက မိန္႔ဆိုသည္မွာ“ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက ေအာက္လမ္းပညာတတ္တယ္ဗ် ” တဲ့။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးကလည္း အဲဒီဘုန္းၾကီး ပညာတတ္မွန္းသိေနပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဘုန္းၾကီးကို သူရင္ မဆိုင္ရဲပါဘူး၊ သူ႔ေရွ႕မွာ စကားေတာင္ မေျပာရဲပါဘူး၊ အမူအရာကလည္း စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ အမူအရာကို ေတြ႔ရပါ တယ္၊ အဲဒီဘုန္းၾကီးဘဲြ႕ကို ေဖၚမျပရျခင္းဟာ သူက လ်ဳိ႕ဝွက္လိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႔ တရားအစဥ္ေလွ်ာက္ျပီး ၾကည္ညိဳတာျဖစ္လို႔ အျပစ္မရိွဘူးလို႔ ဆိုသင့္ပါတယ္။” 45 http://www.sbay-student.org/ အဲဒီဘုန္းၾကီးဟာ သူပညာတတ္တာကို ဘယ္သူမွ မသိေစပါဘူး၊ အဲဒီပညာနဲလည္း လုပ္မစားပါဘူး၊ တစ္ခါတစ္ရံ ႔ ရူးေန၊ ေၾကာင္ေနတဲ့သူေတြေတြ႕ရင္ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ကယ္တတ္ပါတယ္၊ အဲဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔ ရဟန္းႏွစ္ပါး ခုထိရိွပါေသး တယ္၊ သူတို႔က တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေလာကဓါတ္ပညာတတ္တာ၊ သူတို႔သိေၾကာင္း သူတိုနဲ႔ အခိ်န္မေရြး လာေဆြး ႔ ေႏြးႏိုင္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖိတ္ေခၚ ထားပါတယ္၊ “မိတ္ေဆြ”သင္ဟာ သင့္သံသယေတြေပ်ာက္ကင္းခ်င္လို႔ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုရင္ ကူညီပါရေစ။ ေနာက္ျပီး ေက်ာက္ဆည္မွာ ကိုရင္တစ္ပါး စၾကၤ ံေလွ်ာက္တာ ဝိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေဝေဝ ျဖစ္ေနပါတယ္၊ အၾကာၾကီး ျဖစ္ေနတာကို ထူးဆန္းလို႔ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာပါ၊ ပိုျပီးထူးဆန္းတာက အဲဒီကိုရင္ဟာ မ်က္ေတာင္လံုးဝမခတ္တာပါပဲ၊ သူ စၾကၤ ဝိုင္းေနတံုး လက္ဝါးနဲ႔ မ်က္ႏွာနားကပ္ၾကည့္တယ္၊ လက္ယမ္းျပီး ေလခတ္ၾကည့္တယ္၊ မ်က္ေတာင္လံုးဝ မခတ္ ံ ပါဘူး၊ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္မ်က္ေတာင္ မခတ္ရတာလဲဆတာကို မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ပါးက သူတို႔ ို အသိဆံုးပါတဲ့၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ အနႏ ၱေၾကာင့္ အဲဒီကိုရင္ဟာ ယခုအခိ်န္ထိ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ျပီး စိတ္ပံုမွန္မျဖစ္ေတာ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။(အာစရိယဂုေဏာ အနေႏၲာတဲ့) အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပရရင္ ပဋိပတၱိ ေရႊရင္ေအးကို ေဗဒေဆးဝါး မႏၲရားဆိုတ့ဲ ေလာကဓါတ္ပညာအမိႈက္ မသမာေတြနဲ႔ ေရာစပ္တိုက္ေကြ်းျပီး ထူးဆန္းေထြလာ အံ့ၾသစရာေတြကို ဖန္တီးေနလိတန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ တိုးတက္မႈဒီလိွဳင္း ု႔ ေတြ အရိွန္အဟုန္ၾကီးထြားေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို့ ေဝဖန္သံုးသပ္မိပါတယ္။ ႈ လူလိမ္ေတြ ေပြလ႐ႈပ္္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဇာတ္ထုပ္ ီ႐ပ စာေရးသူရဲ႕ ရဟန္းဒကာသားအၾကီး ပုဂံမွာ တရားထိုင္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ သံေခ်ာင္းေခါက္လို႔ ထိုင္မယ္မွ မၾကံေသးဘူး၊ ေယာဂီေတြက လက္ေတြကို ခါယမ္းျပီး ဒူးေခါင္းထိေအာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ေတာ့တာပါပဲ အဲဒီ တဖ်တ္ ဖ်တ္လႈပ္တဲ့ အသံဆီ စိတ္ေရာက္သားျပီး ဆက္မွတ္လို့ မရေတာ့တ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္တတ္လား ြ ဲ လိုလည္း ေမးေသးတယ္၊ စာေရးသူက “ ဒကာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္၊ အဲဒီလို ျဖစ္တာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ႔ လုပ္ၾကံဇာတ္ေတြပါ။ ေယာဂီေတြထကို သူ့လူေတြ ေလး ငါးေယာက္ ထည့္ထားမယ္၊ သူလူေတြ ဒါမ်ဳိးလုပ္တာကို တရား ဲ ႔ တက္တယ္၊ တရားထူးရတယ္လုိ႔ ခ်ီးမြမ္းမယ္၊ က်န္တ့သူေတြက ခ်ီးမြမ္းခံခ်င္ေတာ့ သူတိုလို လိုက္လုပ္မယ္။ ဒီလိုနဲပဲ ဲ ႔ ႔ ေယာဂီေတြဟာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ကုန္တာပါ။ ဒါမ်ဳိးျဖစ္တယ္ ဆိုတာ (၇) ရက္စခန္းေလာက္နဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ ရက္ ( ၂ဝ ) ( ၁ ) လေလာက္မွာ ျဖစ္တာပါ၊ ျဖစ္လာ ရင္လည္း ႏိုင္ေအာင္ ရႈရတာပါ။ အဲဒါ တရားထူး မဟုတ္ပါဘူး၊ နိဗၺာန္ ေရႊျပည္သို့ မဂၢင္ရထားစီးျပီး ခရီးသြားဟန္လဲႊ ေတြ႔ရတဲ့ ဘူတာရံု အစုတ္ကေလးေတြပါ ” လို႔ ရွင္းျပရပါတယ္။ ရဟန္းဒကာသားက ယခုအခိ်န္ထိ တန္႔ၾကည္ေတာင္ကို မသြားေတာ့ပါဘူး၊ သူ႔အေမ ရဟန္းမၾကီးက ဘယ္လိုပဲေခၚေခၚ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာက္ဆည္ကို စခန္းလာဖြင့္တုန္းကလည္း ေယာဂီတစ္ပါးဟာ ေဝဒနာကို မခံစားႏိုင္လုိ႔ ေနာက္ကို ပစ္လဲွျပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို မိုးေပၚေထာင္ျပီး တစ္တီတူးအိပ္သလိုၾကီး လုပ္ေနတာကို တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက မိန္မိန္႔ ႔ ၾကီး ထိုင္ျပီး ၾကည့္ေနပါတယ္။ ျပင္လည္း မေပးပါဘူး၊ အနားလည္း မလာပါဘူး၊ အဲဒါကို သူကတရားထူးတယ္လို႔ ေဟာ 46 http://www.sbay-student.org/ ေျပာေနပါတယ္။ မနာသာပါ။ လူစင္စစ္က လူစိတ္ေပ်ာက္ျပီး အင္မတန္ရိုင္းျပတဲ့ အမူအရာေတြ၊ တိရိစၧာန္အမူအရာေတြ ေပၚလာတာကို တရား ထူးလို႔ ေဟာေျပာေနပါတယ္။ လူစင္စစ္က လူစိတ္ေပ်ာက္ျပီး တိရိစၧာန္စိတ္ေတြ ေပၚလာတာဟာ တိရိစၧာန္တို႔ရဲ႕ တရားပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တရားမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ျမတ္ဗုဒၶရ့တရားက ၾကမ္းတမ္းတာေတြ သိမ္ေမြလာတယ္၊ ရိုင္းျပတာေတြ ယဥ္ ဲ ႔ ပါးလာတယ္၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ တရားက ယဥ္တာေတြ ပိုရိုင္းလာတယ္၊ သိမ္ေမြ႕တာေတြ ၾကမ္းတမ္းလာတယ္၊ ပုဂံေခတ္ က အရည္းၾကီးေတြရ့ဲ တရားပဲျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ရဟန္းဒကာသား(အငယ္) ပုဂံမွာ စခန္းဝင္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္၊ ရဟန္းဒကာသားဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ အခန္းထဲမွာ နံပါတ္ဖိုးအေၾကာင္း စကားစပ္မိသားပါတယ္၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးက ေယာဂီေတြ ဘာေျပာတယ္ ြ ဆိုတာကို လ်ဳိ႕ဝွက္စနစ္နဲ႔ စံုစမ္းထားတာပါ။ တရားေဟာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ပလႅင္ေပၚကေန“ တစ္ခ်ဳိ႕က ရိပ္သာကိုလာျပီး နံပါတ္ဖိုးအေၾကာင္း ေျပာေနၾကပါေသးတယ္။” လို႔ အဘိဥာဥ္ရသလိုလို နဲ႔ လူအထင္ၾကီးေအာင္ စကားမစပ္ပဲ မိန္႔ေတာ့ တာပါပဲ။ ဒါကို အေၾကာင္းမသိတ့ဲ ဒကာေတြက မဟုတ္ၾကီးထင္ျပီး ၾကည္ညိဳသြားၾကတာပါပဲ။ ေက်ာက္ဆည္ကို တရားလာျပတုန္းက ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးနဲ႔ ေယာဂီတစ္ပါး ေက်ာင္းေအာက္ထပ္မွာ တန္႔ၾကည္ ေတာင္ဘုန္းၾကီး ေအာက္လမ္းပညာတတ္ေၾကာင္း စကားစပ္ျပီး ေျပာျဖစ္သားပါတယ္။ ြ အေပၚထပ္ လဲွအိပ္ေနတဲ့ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ၾကားသြားျပီး တရားေဟာတဲ့အခါ “ တစ္ခ်ဳိ႕က ဘုန္းၾကီးကို ေလာကီေအာက္လမ္းပညာ တတ္တယ္ လို႔ ေဝဘန္ေနၾကပါတယ္” လို႔ ခါတိုင္းလို ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ ေအာက္လမ္းပညာတတ္တာကို ဝန္မခံပဲနဲ႔ သူမ်ားေျပာတာကို အဘိဥာဥ္စိတ္န့ဲ သိသလိုလို လွည့္စားတဲ့ သေဘာပါ။ ေျခာက္လွန္တ့သေဘာပါ။ ေအာက္ထပ္နဲ႔အေပၚ ႔ ဲ ထပ္ ဘယ္ေလာက္ပဲျမင့္ျမင့္ မ်က္နွာက်က္ ဘယ္ေလာက္ပဲ တပ္တပ္၊ အေပၚ ထပ္ကေန ေခါင္းအံုးေပၚေခါင္းတင္ျပီး နားကိုကပ္ထားလိုက္ရင္ ေအာက္ထပ္က ေျပာဆိုသံကို ၾကားရတာ ဘာဆန္းလိုလဲ။ ေအာက္ထပ္မွ ဆရာဘုန္းၾကီးက ႔ လည္း ေျပာပါတယ္။ “ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက အေရာင္ေဆာင္ကြ ေယာဂီေတြကို တရားျပျပီး သူက အခန္းထဲ အိပ္ရင္း ေဟာက္ေဟာက္ေနတာ၊ ေအာက္ထပ္ကေတာင္ ၾကားရတယ္” လို႔ မိန္ဖူးပါတယ္။ ႔ ဒါတင္မကပါဘူး၊ သူကိုပင့္လာတဲ့ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီ ဦးေအာင္မင္း၊ ေဒၚေငြရီတိုကိုလည္း “ခင္ဗ်ားတို႔ ႔ ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ျပေနတာဟာ က်မ္းဂန္နွင့္ မညီပါဘူး အေရာင္ေဆာင္ၾကီးပါလို႔” ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာခဲ့ပါေသး တယ္။ ေယာဂီေတြကလည္း တကယ္မျဖစ္ဘဲန့ဲ ျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လိမ္တယ္။ ေယာဂီေတြ လိမ္ေနတာ သိပါလွ်က္နဲ့ ဆရာက လိမ္ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ေယာဂီေတြကို လိမ္ခြင့္ေပးတာဟာ ဆရာလည္း လိမ္ရာေရာက္ပါတယ္။ ဆရာကလည္း အဘိဥာဥ္ရသလိုလို၊ ဘာလိုလိုန့ဲ လိမ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာကို ဒီလို သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဆရာလိမ္ + တပည့္လိမ္ = ငိုရယ္ျခင္း (ရလဒ္) ဆရာလိမ္ + တပည့္လိမ္ = ရူးေၾကာင္ျခင္း (ရလဒ္) ဆရာလိမ္ + တပည့္လိမ္ = ေလာကငရဲေရာက္ျခင္း (ရလဒ္) ကိုရင္တစ္ပါးဆိုရင္ တရားထိုင္ရင္း ကေလာ္တုတ္ေနလိုက္တာ ေဖေရာ၊ ေမေရာစံုလို႔ မၾကားဝံ့ 47 http://www.sbay-student.org/ အလံရွဴးအဖြ႔ဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ရိပ္သာမွာ အလံရွဴးအဖြ႔ဲတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အလံရွဴးအဖြ႔ဲရဲ႕ ၾကဳိးကုိင္မႈေအာက္မွာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး လႈပ္ရွားေနရတာပါ။ အလံရွဴးအဖြ႔ဲ ၾကဳိးဆြဲရာ ကျပရတဲ႔ ၾကဳိးဆြဲရုပ္ၾကီးပါ။ ေက်ာက္ဆည္မွာ ေတာင္ဘုန္းၾကီးကုိ ဘုရားကုိလည္း ရွိမခုိးပဲ စာေရးသူရဲ႕ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းတုိက္ကုိ စာေရးသူရဲ႕ ရဟန္းဒကာမ်ားက ၀ါၾကီးပါလွ်က္ အလံရွဴး တန္႔ၾကည္ ရွိမခုိးတာ အဖြဲ႔က ပင္႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ဆရာဘုန္းၾကီးကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ သိကၡာေမးျပီး ကုလားထုိင္ေပၚတက္ထုိင္တာ ဆြမ္းေလာင္းၾကေတာ႔ ေဘာလုံးပြဲမ်ားမွာ ေဘာလုံးပြဲမစမီ ေဘာလုံးသမားေတြ အဓိဌာန္တ႔ဲ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ေလးငါးေယာက္၀ုိင္းျပီး ရပ္ေနပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ရန္ေအာင္ခ်မ္းသာဆရာေတာ္လုိ႔ ေရွ႕မွ တုိင္ေပးပါတယ္၊ ေနာက္မွ ေလးငါးေယာက္က “က်န္းမာပါေစ” “ က်န္းမာပါေစ ” ...“က်န္းမာပါေစ” လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးၾကပါတယ္။ ျပီးမွ ဆြမ္းေလာင္းၾကပါတယ္၊ ဒါေတြဟာ အသစ္ အဆန္းထြင္တာေတြပါ။ အျခားဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြလည္း ရွိေနပါလွ်က္န႔ဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးကုိပဲ ဆုေတာင္းေပးတာ ဟာ တျခားသံဃာေတြ မက်န္းမာေစလုိ႔ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဒီလုိပုံစံမ်ဳိး ဘယ္ဆရာေတာ္က လုပ္ဘူးလုိ႔လဲ။ အဆင္႔ျမင္႔ ဝိပႆနာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာဟာ အင္မတန္အဆင္႔ျမင္႔ပါတယ္။ ေတာ္ရုံ၊ တန္ရုံေယာဂီ မကပ္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင္႔ ဲ လဲဆုိရင္ ဝင္ေၾကးကမ်ားလုိ႔ပါပဲ၊ ေယာဂီတစ္ေယာက္ကုိ ဝင္ေၾကး (၁၅၀၀ိ) (၂၀၀၀ိ) ေပးရပါတယ္။ ယခုဆုိရင္ ဘယ္ ေလာက္ထိ တက္သားျပီလဲ မသိဘူး၊ အထက္တန္းက်က်စားရတယ္၊ အထက္တန္းက်က်ေနရတယ္။ ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္ ြ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ မ်က္ႏွာသစ္ အေႏြးေငြ႔ေတြ ဘာေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ ဟုိတယ္ၾကီးတစ္ခုမွာ ေနထုိင္စားေသာက္ရသလုိ မ်ဳိးပါ။ လာတဲ႔ေယာဂီေတြကလည္း ဆရာဝင္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ကုန္သည္ပဲြစားေတြ၊ အရာရွိေတြ စသည္ျဖင္႔ အထက္တန္းလႊာေတြမ်ားပါတယ္။ ေတာ္တန္ရုံ ေယာဂီေတြ မသီရဲပါဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔ အထက္တန္းလႊာေတြလာမွ မ်ားမ်ားအလွဴခံလုိ႔ရမယ္။ မ်ားမ်ားအလွဴခံလုိ႔ရမွ ေန႔ခ်င္း ညခ်င္းၾကီးပြါးမယ္ဆုိတ႔ဲ သေဘာပါပဲ။ အထက္တန္းလႊာဆုိတ႔ဲ အသုိင္းအဝုိင္းကလည္း ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပဳိင္ အင္မတန္မ်ားတဲ႔ လူတန္းစားတစ္ရပ္ပါ။ သူတုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ရိပ္သာမွာ ေခြးေအာ္ဝက္ေအာ္ ေအာ္ျပီးရင္ သူ႔ထက္ငါ အျပဳိင္အဆုိင္ လွဴေတာ႔ တာပါပဲ။ ဒါကုိရည္ရယ္ျပီး ေတာ္ရုံတန္ရုံေယာဂီ မသီရဲေအာင္ ဒီစည္းမ်ဥ္းကုိ က်င္႔သုံးၾကတာပါ။ ဒီစည္းမ်ဥ္းကုိ ေဂါပကအဖြဲ႔ ြ က ေရးဆြဲတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေဂါပကအဖြဲ႕ေရးဆြတာကုိ သေဘာတူလက္ခတာဟာ ဘုန္းၾကီးဆႏၵ ပါလုိ႔ပါပဲ။ ဲ ံ ဒီလုိဝင္ေၾကးၾကီးၾကီးေပးျပီး အထက္တန္းလႊာ လူတန္းစားေတြသာ အားထုတ္ႏုိင္လုိ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ ကုိ အဆင္႔ျမင္႔ရိပ္သာလုိ႔ ေခၚရပါမယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီေတြကုိလည္း အဆင္႔ျမင္႔ ေယာဂီလုိ ေခၚရပါမယ္။ တန္႔ ၾကည္ေတာင္ဆရာၾကီးကုိလည္း အဆင္႔ျမင္႔ဆရာၾကီးလုိ႔ ေခၚရပါမယ္။ ဒါ - ေလာကရွဴေဒါင္႔မွ ခြဲျခမ္းေဝဖန္ၾကည္႔တာပါ။ ဓမၼဘက္မွ ေဝဖန္ရရင္ ေခြးလုိဝက္လုိ ေအာ္ဟစ္ရတာျဖစ္လုိ႔ အင္မတန္မွ ယုတ္ညံ႔တ႔၊ အင္မတန္မွ ေအာက္တန္းၾကတဲ႔၊ ဲ 48 http://www.sbay-student.org/ အင္မတန္မွ အဆင္႔အတန္းနိမ္႔တ႔ဲ တိရိစ ာန္နည္းျပဆရာၾကီးရယ္၊ တိရိစ ာန္ေယာဂီေတြရယ္ စုေပါင္းျပီး တိရိစ ာန္လုိ က်င္႔ ၦ ၦ ၦ တဲ႔ တိရိစ ာန္ရုံၾကီး ျဖစ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ။ ၦ ေလာကဘက္မွ ဘယ္လုိပဲ အဆင္႔ျမင္႔ေနပါေစ ဓမၼက ယုတ္နိမ္႔တ႔အတြက္ ေသရင္ငရဲန႔ဲ တိရိစ ာန္ဆုိတဲ႔ ဂတိ ဲ ၦ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုခုကုိ ေရာက္ရမွာ ဧကန္မလြဲပါပဲ။ အေယာင္ေဆာင္ ဝိပႆနာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ရိပ္သာဖြင္႔ျပီး ဝိပႆနာဆရာၾကီးတစ္ပါးလုပ္ေနပါတယ္။ လက္ေတြ႔လဲ သတိ ပ႒ာန္ဝိပႆနာတရားေတြ ျပေနပါတယ္။ သတိပ႒ာန္၏ အသီးအပြင္႔မ်ား၊ ဝိပႆနာ၏ အသီးအပြင္႔မ်ား စသည္ျဖင္႔လည္း ေဟာေျပာေရးသားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သာသနာ႔ခရီးသည္ စာအုပ္မွာ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကန္ခ်ာပြါးပုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္သံကြင္းဆက္ပားပုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္ ြ ြ အႏုလုံ ပဋိလုံပားပုံ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပားျခင္း အက်ဳိး သမာဓိ သိကၡာႏွင္႔ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ပားနည္း၊ စသည္ျဖင္႔ ေရးသားေဖာ္ျပ ြ ြ ြ ခဲ႔ပါတယ္။ သူရဲ႕အတၳဳပၸတၱိမွာလည္း ဆြမ္းစားရင္း ဆြမ္းတစ္လုပ္ကုိ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးပြားတာေတြ၊ ေခါင္းရိတ္ရင္း ေခါင္း ရိတ္ဓားလွဳပ္ရွားတုိင္း ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးပြါးတာေတြ၊ ေရခ်ဳိးရင္း ေရတစ္ခြက္ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးပြားတာေတြကုိ အေလးထား ေဖာ္ျပထားတာေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္႔ဝိပႆနာသမားစစ္စစ္ဟာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ဒီေလာက္ၾကီး မပြားပါဘူး၊ အျမဲတန္း အာရုံမွာေပၚလာတဲ႔ ထင္ရွားတဲ႔ သခၤတအာရုံေတြကုိပဲ ႐ႈမွတ္ေလ႔ရွိပါတယ္၊ ဘုရားဝတ္တက္တ႔အခါမ်ဳိးမွာသာ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ အာ ဲ ရုံျပဳျပီး ပြားမ်ားၾကတာပါ။ က်န္တ႔အခ်ိန္မွာ ဝိပႆနာရွဴျပီး ေနၾကပါတယ္။ ျမတ္စာဘုရားကလည္း ယထာ တထာ ဝါ ဲ ြ ပနႆ ကာေယာ ပဏိဟိေတာ ေဟာတိ တထာ တထာ နံ ပဇာနာတိ၊ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏွဳတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာ၊ မွန္သမွ်ကုိ ရွဴမွတ္ေနရမယ္လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခ႔ဲပါတယ္၊ အဲဒီလုိ အမူအရာတုိင္းမွာ သတိပ႒ာန္ ရွဳမွတ္ျပီးေနတာမွ ဝိပႆနာအစစ္ပါ။ ဇာတ္ဝတၳဳေတြထမွာလဲ ေခါင္းရိတ္ရင္း ေကာ႒ာသကမၼဌာန္း တစပဥၥက ကမၼ႒ာန္းကုိ အေျခခံျပီး ဝိပႆနာရႈလုိ႔ ဲ ရဟႏ ၱာ ျဖစ္သားတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ြ ဂုဏ္ေတာ္ပြါးတာလဲ ဘာဝနာကုသုိလ္ပါပဲ၊ ရႈမွတ္မႈဟာလည္း ဘာဝနာကုသုိလ္ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ဂုဏ္ေတာ္ပြားတာ က သမထလမ္းစဥ္ သမာဓိလုပ္ငန္း သက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္။ ရႈမွတ္မႈကေတာ႔ ဝိပႆနာလမ္းစဥ္ သမာဓိပညာႏွစ္ပါး လုံးရဲ႕ လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရဟံအစရွိတ႔ဲ ျမတ္စြာဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြဟာ ပရမတၳစစ္စစ္ျဖစ္လုိ႔ အင္မတန္မွ ေလးနက္ပါတယ္။ အင္မတန္ နက္နဲတဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ဘာဝနာကုသုိလ္စိတ္ဟာ အပၸနာအဆင္႔သုိ႔ မေရာက္ပဲ (စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္တရားထူး မရႏုိင္ပဲ) ဥပစာ ရသမာဓိအဆင္႔န႔သာ ဲ ေက်နပ္ရတာပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ေတြဟာ ပရမတၳစစ္စစ္ျဖစ္လုိ႔ ပြါးသူမ်ားဟာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ တုိက္ရုိက္အာရုံမျပဳႏုိင္ပါဘူး။ မွန္းဆျပီးေတာ႔သာ ၾကည္ညဳိရတာပါ။ 49 http://www.sbay-student.org/ သခၤတတရားေတြကုိ လကၡဏာယာဥ္ သုံးပါးတင္ျပီး ရႈမွတ္ပါြ းမ်ားမွသာ ျမတ္စာဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ြ တုိက္ရုိက္ၾကည္ညဳိခြင္႔ရတာပါ။ ဘာေၾကာင္႔လလုိ႔ ေမးရင္ (ဓမၼပၸဋိေဝဓ) တရားဂုဏ္ကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္လုိ႔ပါပဲ၊ တရားဂုဏ္ ဲ ကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္တ႔ဲ သမာဓိန႔ဲပညာက ေလးနက္ေတာ႔ နက္နဲတ႔ဲ ပရမတၳဂုဏ္ေတာ္ေတြန႔ဲ အံဝင္ဂြင္က် ျဖစ္သားေတာ႔တာ ြ ပါပဲ၊ ဒါေၾကာင္႔ ျမတ္စာဘုရားက ေယာေခါ ဝကၠလိ ဓမၼံ ပႆတိ ေသာ မံ ပႆတိ တရားကုိ ျမင္သူသည္သာ ငါဘုရားကုိ ြ ျမင္ႏုိင္၏။ (သံ၊ ၂၊ ၉၈။ ဓမၼ၊ ဌ၊ ၂။ ၃၈) လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခ႔ဲျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါထုိင္တ႔ဲ ကုသုိလ္ဟာ ကုေဋတစ္သိန္း အဖုိးထုိက္တန္ရင္ တစ္ေနကုန္ ဂုဏ္ေတာ္ပားတဲ႔ ကုသုိလ္ဟာ ြ တစ္ကုေဋေလာက္ပဲ တန္ဖုိးရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲ ေမးရင္ ဝိပႆနာနဲ႔ သမထ အဆင္႔အတန္းျခင္း ကြာလုိ႔ပါပဲ၊ ဝိပႆ နာက ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း၊ ဝဋ္ဆင္းရဲ ျငိမ္းေအးေၾကာင္းျဖစ္ျပီး၊ သမထက သံသရာလည္ေၾကာင္း၊ ဝဋ္ဆင္းရဲ မွာ နစ္ေမ်ာေၾကာင္း ျဖစ္လုိ႔ပါပဲ။ သမထလမ္းစဥ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ ျမတ္စာဘုရား ပြင္႔ထြန္းေတာ္မူတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဝိပႆ ြ နာလမ္းစဥ္ကုိ ေဖၚထုတ္ဖုိ႔ ျမတ္စာဘုရား ပြင္႔ထြန္းေတာ္မူလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ြ သမထဝိပႆနာ ဘယ္တရားက တန္ဖုိးရိွတယ္ဆုိတာ ေအာက္ပါ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီး မ်ားရဲ႕ စကားနဲ႔ပင္ သိႏုိင္ပါတယ္၊ " အရြတ္တုိ႔ အရုိးတုိ႔ဆုိတာ အသားတုိ႔ အဆီတုိ႔ေလာက္ အဖုိးမတန္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင္႔ အသားတုိ႔၊ အဆီတုိ႔ကုိသာ စားသုံးၾကပါ၊ အရြတ္ေတြ အရုိးေတြန႔ဲ အားရေက်နပ္ မေနၾကပါနဲ႔။ " ဘယ္ဝိပႆနာသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပုတီးစိပ္တာ မၾကဳိက္ပါဘူး၊ ပုတီးလဲ မစိပ္ၾကပါဘူး၊ ပုတီးမစိပ္ဘူးဆုိတာ ဘုရား ကုိ ျပစ္ပယ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ပုတီးစိတ္တ႔ကုသုိလ္ထက္သာလြန္တ႔ဲ ကုသုိလ္နေနၾကလုိ႔ ပုတီးမစိပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဲ ႔ဲ စာေရးသူဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ထက ကုိးလုံးပုတီးနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ပားသူပါ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္မွ သုံးဆယ္ေက်ာ္အထိ ဲ ြ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အျမဲတန္းပြားမ်ားလာခဲ႔ပါတယ္၊ တစ္ခါတေလ ဂုဏ္ေတာ္မပြားတဲ႔ ရက္ေတြမွာ အိပ္မေပ်ာ္သလုိ အိပ္မရသလုိ ခံစားရပါတယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ျပန္ေတာ႔လည္း ကေယာင္ကတန္း အိပ္မက္ေတြမက္ျပီး စိတ္ေျခာက္ျခားခဲ႔ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ စာၾကည္႔ပ်က္တ႔ရက္ေတြသာရွိပါေစ၊ ပုတီးစိတ္ပ်က္တ႔ဲ ရက္ေတြမရွိခ႔ေစရဘူးဆုိတ႔ဲ ခံယူခ်က္န႔ဲ အျမဲတန္း ဂုဏ္ေတာ္ပြား ဲ ဲ ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလုိန႔ဲ ငုိရယ္ ကမၼ႒ာန္းကုိ သိခ်င္ေဇာျဖင္႔ သုေတသနလုပ္ရင္း ရိပ္သာမွာ မၾကာမၾကာတရားဝင္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္၊ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ (၅၆) ရက္အၾကာ တရားဝင္အျပီးမွာ ပုတီးကုိ ဘယ္လုိမွစိပ္မရေတာ႔ပါဘူး၊ စမ္းျပီး ပုတီးစိပ္ၾကည္႔တယ္၊ ေပါ႔သလုိလုိ ဘာလုိလုိန႔ဲ ဘယ္လုိမွ စိပ္လုိ႔မရတာပါ၊ အရသာ လုံးဝမေတြ႔ေတာ႔တာပါ။ အဲဒီအခါက်မွပဲ ဝိပႆနာဆရာ ေတာ္ေတြ ပုတီးမစိပ္ၾကတာကုိ ကုိယ္ေတြ႔ သေဘာေပါက္လာခဲ႔ပါတယ္၊ ဘုရားဝတ္တက္တ႔ဲအခါ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ စူးစူးစုိက္ စုိက္အာရုံျပဳျပီး ဝတ္တက္တယ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပားေနလည္း စိတ္ကုိသတိန႔ဲ ျပန္သိေနလုိက္တယ္။ သမထလုပ္ရင္ေတာင္မွ ြ ဝိပႆနာနဲ႔ တြဲျပီး လုပ္ႏုိင္လာပါတယ္၊ က်န္တ႔အခ်ိန္မွာ အားရင္အားသလုိ အခ်ိန္ရရင္ရသလုိ တစ္ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဲ ဝိပႆနာကုိ ရႈေနလုိက္တယ္၊ အဲဒီလုိ ရႈေနလုိက္မွ စိတ္က ျငိမ္းခ်မ္းေနတာကုိ ခံစားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဝိပႆနာသမားစစ္စစ္ဆုိတာ ပုတီးမစိပ္ပါဘူးလုိ႔ တစ္ထစ္ခ် မွတလုိက္ပါ။ ္လု တကယ္ေတာ႔ ဘုိးေတာ္ေယာင္ေယာင္၊ ေမွာေယာင္ေယာင္ ဂုဏ္းဆရာေတြက ေလာကီပညာအတြက္ ထြက္ရပ္ ေပါက္ဖုိ႔ သမထေအာင္ဖုိ႔ အၾကားအျမင္ရဖုိ႔ သံကြင္းဆက္ေတြ၊ ကြန္ခ်ာေတြန႔ဲ ခုတုံးလုပ္ အသုံးခ်ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင္႔ မိလႅာအုိးထဲကုိ နတ္သုဒၶါေတြထည္႔ျပီး၊ ငုိရယ္ေဆး၊ ရူးေၾကာင္ေဆး၊ ေဖၚေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ 50 http://www.sbay-student.org/ အပိၸစ ၦတာ (အလုိနည္းျခင္း) ဂုဏ္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္းတုိက္ၾကီးဖြင္႔ျပီး ရိပ္သာဆရာၾကီးလုပ္ေနေပမယ္႔ အပၸိ စၦ တာဂုဏ္နဲ႔ မျပည္႔စုံပါဘူး။ ရိပ္သာဆရာဆုိတာက ကာယကံ၊ ဝစီကံေတြကုိ ေစာင္႔စည္းရမွာပါ၊ အထူးသျဖင္႔ လူအထင္ၾကီး မဲ႔ အေျပာအဆုိမ်ဳိး အျပဳအမူမ်ဳိးကုိ လုံးဝေရွာင္ၾကဥ္သင္႔ပါတယ္။ ခုဟာက သဒၶမၼေဇာတိကဘြ႔တံဆိပ္ ယပ္ေတာင္ၾကီးထမ္းျပီး ပလႅင္ေပၚတက္တာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပင္ ဲ ရွက္စရာေကာင္းတဲ႔ အမူအရာၾကီးပါ။ ေဇာတိကဘြဲ႕ဆုိတာ ခုေခတ္မွာ ဘာမွမလုပ္တဲ႔လူ ဘာမွမတတ္တ႔ဲ လူေတြလည္း ရႏုိင္တဲ႔ဘြဲ႕ေတြပါ၊ ဘာမွအထင္ၾကီးစရာမရွိပါဘူး၊ ျမင္ျခံခရုိင္မွာ တရားလဲမေဟာတတ္၊ စာလဲမခ်တတ္၊ သာသနာအတြက္ လည္း ဘာမွမလုပ္ႏုိင္တ႔ဲ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး ေဇာတိကဘြဲ႕ရဘူးပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကမၼ႒ာန္းဆရာၾကီး ျဖစ္ေနပါလွ်က္နဲ႔ ကမၼ႒ာနစရိယဘြဲ႕မရပဲ ေဇာတိကဘြဲ႕ရတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဝစီကံအေနနဲ႔လည္း " လားမာၾကီးအထင္ၾကီးတာ ျခဳိးျခံလုိ႔ပါ " ဆုိတ႔ဲ စကားလုံးမ်ဳိး " ဘုန္းၾကီး (၂) ႏွစ္တိတိ ေရ မခ်ဳိးပဲ က်င္႔ဘူးတယ္" ဆုိတ႔ဲ စကားလုံးမ်ဳိး၊ ဆြမ္းစားရင္း ဂုဏ္ေတာ္ပားတာ၊ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း၊ လမ္းသြားရင္း၊ ဘာေတြလုပ္ ြ တာ၊ ညာေတြလုပ္တာ၊ စတာေတြဟာ တကယ္ေတာ႔ လူအထင္ၾကီးေအာင္ ၾကြားဝါတဲ႔ စကားလုံးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သာသနာ႔ခရီးသည္ စာအုပ္ထဲမွာ စာသင္တုိက္က သံဃာေတြ ဆြမ္းစားတာ၊ တရုတ္ဓားသုိင္းကသလုိ ပါပဲ၊ ဆုိတာေတြဟာ တစ္ဘက္သားကုိ ႐ႈတ္ခ်တဲ႔ စကားမ်ဳိးေတြပါ၊ ဒီထက္ပုိဆုိးတာက မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ ေတာင္ပုလု ဆရာေတာ္၊ သေျပကန္ဆရာေတာ္န႔ဲ ႏုိင္ငံျခားသာသနာျပဳဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵာဘိဝံသတုိ႔ကပဲ သူ႔ေလာက္ဘုန္းကံ မၾကီးသလုိလုိ၊ သူ႔ေလာက္မွ အသုံးမက်သလုိမ်ဳိးေရးတာေတြလဲ အေတာ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္ပါတယ္။ အတၱဳကၠံသန (ၾကြားဝါျခင္း)၊ ပရဝမၻန (ရွဳတ္ခ်ျခင္း) ဆုိတ႔စကားေတြကုိ သူေတာ္ေကာင္းေတြ မသုံးမျပဳပါဘူး။ ဲ အလုိနည္းျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဇာတ္ဝတၳဳထဲမွာ ညီအကုိႏွစ္ပါး ေတာထဲမွာ တရားအားထုတ္ေနစဥ္ အစ္ကုိျဖစ္သူ က အသား၊ ငါး ေရွာင္ၾကဥ္တာကုိ ညီငယ္ရဟန္းက အကဲခတ္မိသားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆြမ္းစားရင္း ညီျဖစ္သူက " ေနာင္ေတာ္ ြ သုႆန္ဓူတင္ေဆာင္ေနတယ္ ထင္တယ္ " လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ အစ္ကုိရဟန္းကသိေတာ႔ အဲဒီေန႔ကစျပီး သုႆန္ဓူတင္က်င္႔ဝတ္ကုိ ပယ္ဖ်က္ရုပ္သိမ္းလုိက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒီသာဓကကုိၾကည္႔ရင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ မိမိဘာကုိက်င္႔တယ္ ဆုိတာကုိ ညီအစ္ကုိရင္းေတာင္ အသိမခံ ဘူးဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။ ခုေတာ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ (၂) ႏွစ္တတိ ေရမခ်ဳိးပဲက်င္႔တာေတြ ဆြမ္းစားတဲ႔အခါ ိ သား၊ ငါးကုိ လက္ကအလုိလုိဖယ္ျပီးသား ျဖစ္ေနတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာဟာ ပဋိပတၱိအပၸိစ ာ မရွိလုိ႔ပျဲ ဖစ္ပါတယ္။ ၦ (၂) ႏွစ္တိတိ ေရမခ်ဳိးပဲ က်င္႔တ႔ဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးကုိ ျမတ္စာဘုရားရွိရင္ ဘြဲ႕ေတြတသီၾကီး ထပ္ေပး ြ အုံးမွာပါ။ အဲဒီဘြ႔ေတြက ေမာဃပုရိသ(အလကားေကာင္)၊ ေဂါသီလ (ႏြားလုိေနတဲ႔ေကာင္)၊ ေဂါဝတ (ႏြားလုိက်င္႔တဲ႔ ဲ ေကာင္) မိစာတပ(အက်င္႔မွားတဲ႔ေကာင္)၊ မာယာတပ(လူေတြကုိ လိမ္ေနတဲ႔ေကာင္)၊ ဝဥၥနာတပ(လူေတြကုိ လွည္႔စားေန ၦ တဲ႔ေကာင္) ဆုိတာေတြပါပဲ။ (ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ကုကၠဳရဝတီသုတ္(ေခြးလုိက်င္႔တ႔ဲ) က႑မွာ အက်ယ္ရွင္းျပထားပါတယ္။) 51 http://www.sbay-student.org/ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္မွာ ျမတ္စာဘုရားက န စ ဘိကၡေဝ မဏိဓာယ ပိ႑ာယ စရိတဗၺံ၊ န စ ဘိကၡေဝ အရေည ြ ဝတၳဗၺံ၊ ေယာ စေရယ် အာပတၱိ ဒုကၠဋႆ စသည္ျဖင္႔ ေဟာေတာ္မူခ႔ဲပါတယ္။ လူအထင္ၾကီးေအာင္ ေတာထဲမွာမေနရဘူး၊ တကယ္လုိ႔ ျပဳလုပ္ခ႔ဲရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင္႔ေစလုိ႔ ပညတ္ေတာ္မူခ႔တာပါ။ (ဝိ၊ ၁၊ ၁၃၉-၁၄၀။ ဝိ၊ ဌ၊ ၂၊ ၉၂-၉၃) ဒီဝတၳဳသာ ဲ ဓကေတြကုိ ေထာက္ရင္ ဟိတ္ဟန္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ဗြီဒီယုိမင္းသားလုိလုိ၊ သုိင္းဆရာၾကီးလုိလုိ၊ ဂုိဏ္းဆရာၾကီးလုိ အထင္ၾကီး ေအာင္လုပ္ေနတဲ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ အမူအရာတုိင္းဟာ ျမတ္စာဘုရားအလုိေတာ္န႔ဲ ဆန္႔က်င္ေနတာကုိ ေတြ႔ရ ြ ပါတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး။ ေအာ္ဒီကလုံးကုိ အနံ႔ဆုိးေပ်ာက္ေဆးအျဖစ္ ေရစက္ခ်ေပးတာတုိ႔ သုံးစြဲေနတာတုိ႔ဟာလည္း အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ႏွင္႔ ေယာဂီထိန္း တန္႔ၾကည္ေတာင္မွာ ေယာဂီထိန္းေတြထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေယာဂီထိန္းေတြက ေယာဂီေတြကုိ ထိန္းသိမ္း ေစာင္႔ေရွာက္ရုံ ျပဳစုေပးရုံေလာက္ပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလုိ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔၊ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖုိ႔အတြက္ ေယာဂီထိန္း ဆုိတာ အင္မတန္ လုိအပ္တ႔အရာတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ္႔ ေယာဂီထိန္းဆုိတာ ေယာဂီထိန္းအဆင္႔မွာပဲ ရွိသင္႔ပါတယ္။ ေယာဂီ ဲ ထိန္းလုိပဲ ေနသင္႔ပါတယ္။ ေယာဂီထိန္း အဆင္႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ျပီး ကမၼ႒ာန္းဆရာလုိလုိ ဘာလုိလုိ နည္းေပးလမ္းျပ မလုပ္ သင္႔ပါဘူး။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာမွာ ေယာဂီထိန္းေတြဟာ ကမၼ႒ာန္းဆရာရဲ႕ေနရာကုိ ဝင္ယူေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ပုဂံမွာ စခန္းပြက်င္းပတုန္းကျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ရဟန္းဒကာသားအၾကီးဟာ အာရုံေပၚတာကုိ လုိက္႐ႈ ဲ ေနပါတယ္။ ဒါကုိ ေယာဂီထိန္းေတြက၊ ဒီေယာဂီထုိင္ေတြးေနတယ္ဆုိျပီး အာနာပါနကုိ ဆရာနည္းအတုိင္း ျပင္းျပင္းထန္ ထန္ၾကီး ႐ႈခုိင္းေတာ႔တာပါပဲ၊ ဒါနဲ႔ စိတ္ပ်က္ျပီး မွတ္လုိ႔မရေတာ႔ေၾကာင္း ရဟန္းဒကာသားက ျပန္ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ တံခြန္တုိင္မွာ စခန္းဖြင္႔တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ဆြမ္းခံအိမ္မွ ဆြမ္းဒကာမၾကီးတစ္ေယာက္ အေဖၚ ေကာင္းလုိ႔၊ မဲဆယ္ေကာင္းလုိ႔ တရားသြားထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာမၾကီး အာနာပါနကုိ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ေလး၊ ပုံမွန္ရွဴ ြ ရႈိက္ျပီး၊ စူးစူးစုိက္မွတ္ျပီး အားထုတ္ေနပါတယ္။ ဒါကုိ ေယာဂီထိန္းေတြက ဒီလုိမရႈရဘူးဆုိျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရႈခုိင္း ေတာ႔တာပါဘဲ၊ ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ ဆက္ရႈ---ဆက္ရႈ ဆုိျပီး တုိးတုိးျပီး ရႈခုိင္းပါေတာ႔တယ္။ ဒကာမၾကီးလည္း အဲဒီလုိ ဆက္ရႈ ရင္း ဘုန္းကနဲျပစ္လက်ပါေတာ႔တယ္။ ဒါစာေရးသူရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလုိဒုကၡေရာက္တ႔ဲ ေယာဂီေတြ ဲ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆုိတာ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ၾကည္႔ပါ။ စာေရးသူန႔ဲေတြ႔တ႔အခါ စာေရးသူက ပင္ကုိယ္ကရုန္႔ရင္းေနတဲ႔အတြက္ ဝင္ေလထြက္ေလကုိ သိမ္ေမြ႕လာေအာင္ ဲ ၾကမ္းတမ္းေနတဲ႔အတြက္ ေလဝင္ေလထြက္ကုိ ႏူးညံ႔လာေအာင္ သတိန႔ဲထိန္းျပီး၊ ဂရုတစုိက္ ရွဴရွဳိက္ရပါတယ္။ တမင္ တကာၾကီး ျပင္းထန္လာေအာင္ ရုန္႔ရင္းလာေအာင္ မရွဴရွဳိက္ရပါဘူးလုိ႔ သတိပ႒ာန္ပါဠိေတာ္န႔ဲ အ႒ကထာလာ ျမတ္စြာ ဘုရားအလုိေတာ္အတုိင္း ရႈမွတ္ပုံကုိ ေဟာျပခဲ႔ပါတယ္။ တရားေဟာအျပီးမွာ အရွင္ဘုရား ေဟာျပမွပဲ စိတ္ခ်မ္းသာေတာ႔ တယ္ - ဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္တာကုိ ၾကဳံခ႔ဘူးပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္မထုင္ပဲ အိမ္ျပန္လာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ ဒကာမၾကီး အိမ္ ဲ ိ ျပန္လာတာကံေကာင္းပါတယ္၊ အိမ္ျပန္မလာပဲ ရွဴရွဳိက္ေနရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာမွာပဲ ေခြးေသဝက္ေသ ေသရမွာပါ။ ေနာက္ေတာ႔ အဲဒီဆမ္းဒကာမၾကီးဟာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဆုိ ေဝးစြာေရွာင္ေတာ႔တာပါပဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ြ ေရွာင္လည္းဆုိရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီ ဝါရင္႔အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ေလယာဥ္ခလည္းစုိက္မယ္၊ ကုန္က်စရိတ္ 52 http://www.sbay-student.org/ လည္း အကုန္ခံမယ္။ ဝင္ေၾကးလည္း စုိက္ေပးမယ္ဆုိျပီး မရအရ ေခၚတာေတာင္မွ မလုိက္တ႔အဆင္႔အထိကုိ ေရာက္သြား ဲ ပါတယ္။ ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းကျဖစ္ပါတယ္။ ေယာဂီတစ္ေယာက္ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတာ ပုံမွန္ေလးေလွ်ာက္ ေနတာပါပဲ၊ အဲဒါကုိ ေယာဂီထိန္းဒကာတစ္ဦးက ဟုတ္ျပီ..ဟုတ္ျပီ..သြက္လာျပီ၊ ေလွ်ာက္ေပး၊ ေလွ်ာက္ေပးလုိ႔ ေဘးကေန ရပ္ျပီး အမိန္႔ေပးတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတဲ႔ ေယာဂီလည္း ဘာမသိ၊ ညာမသိန႔ဲ ခပ္သက္သက္ ေလွ်ာက္ ြ ြ ေနတာ သတိပ႒ာန္စၾကၤ ံကေန၊ မာရသြန္စၾကၤ ံ ျဖစ္သားေတာ႔တာပါပဲ။ ေမာဟုိက္ျပီး၊ လွ်ာတစ္လစ္ေတာင္ ထြက္ေနရွာ ြ ေလရဲ႕၊ သနားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနတာကုိေတာင္ ဒါတရားတက္တာ၊ ဆက္ေလွ်ာက္၊ ဆက္ေလွ်ာက္လုိ႔ အမိန္႔ေပးေနပါေသးတယ္။ အဲဒီလုိ ေယာဂီထိန္းေတြဟာ၊ ေယာဂီထိန္းေတြလုိ မေနပဲ၊ ကမၼ႒ာန္းဆရာ ဝင္လုပ္တာ သဘာဝမက်လွပါဘူး။ ကမၼ႒ာန္းဆရာကုိယ္တုိင္ ငုတ္တုတ္ၾကီးထုိင္ေနပါလ်က္န႔ဲ ဒါေတြကုိ ဘာေၾကာင္႔ ခြင္႔ျပဳထားရတာလဲ၊ ကုိယ္႔ဆရာရဲ႕နည္း ကုိေတာင္ မွန္မမွန္ မေဝဖန္ႏုိင္တ႔ဲ ေယာဂီေတြက၊ ဒီလုိအတင္းအဓမၼ ရႈရွဳိက္ခုိင္းေနတာ၊ အတင္းအဓမၼ ေျပးလႊားခုိင္းေန တာဟာ ေယာဂီေတြကုိ ႏြားဇာတ္သြင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခြးဇာတ္သြင္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ႏွင္႔တရားထူး တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ငုိတာ၊ ရယ္တာေတြ၊ ရူးတာ ေၾကာင္တာေတြ၊ ေခြးလုိသား၊ ဝက္လုိေအာ္၊ ြ ျမင္းလုိဟီတာေတြကုိ တရားတက္တယ္၊ တရားထူးရတယ္၊ ေခြးဘဝ ျမင္းဘဝကလာတယ္ စသည္ျဖင္႔ ေဟာေျပာလွ်က္ရွိ ပါတယ္။ သူေဟာေျပာသလုိပါပဲ၊ သူ႔ရိပ္သာဟာ တံတားေလးေဆးရုံလုိလုိ၊ ဦးေမာင္ေမာင္ဆပ္ကပ္လုိလုိ ရူးေၾကာင္တာ ေတြ၊ ထူးဆန္းတာေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရကူးသူ။ သ ။ ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းကျဖစ္ပါတယ္။ ေယာဂီကုိရင္တစ္ပါးဟာ တရားထုိင္ေနရင္း၊ လက္ႏွစ္ ဖက္ကုိ ေရွ႕တန္းတန္းမွာထားျပီး၊ ညာဝုိက္လုိက္၊ ဘယ္ဝုိက္လုိက္ လုပ္ေနတာေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါ ေယာဂီထိန္း ေတြကုိ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ "ေရကူးေနတာေလ" လုိ႔ ထုိင္ရင္းနဲ႔ ေျဖရွာပါတယ္။ ေရကူ ေနတာေလ ထင္းေပါက္သူ။ ေပါက္ ပါတယ္။ ေျပြမႈတ္သူ။ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ တရားထုိင္ရင္းနဲ႔ လက္ႏွစ္ဘက္ကုိ ေျပြ (ပေလြ) ကုိင္သလုိလုပ္ျပီး ပါးစပ္နဲ႔မႈတ္ေန ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ ထုိင္ရင္းနဲ႔ လက္ႏွစ္ဘက္ကုိ အေပၚေျမွာက္တင္လုိက္၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဘုန္းကနဲ ျပစ္ခ်လုိက္ လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ေယာဂီထိန္းေတြကုိ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ "ထင္းေပါက္ေနတာေလ" လုိ႔ ေျဖရွာ ထင္ နတာေလ တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ "ေျပြ(ပေလြ)မႈတ္ေနတာေလ" တဲ႔။ ေျပြ နတာေလ ဂစ္တာတီးသူ။ သ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ တရားထုိင္ရင္း ဘယ္လက္က ဂစ္တာကုိကုိင္ရင္း ညာလက္န႔ဲ ဂီတာတီးေနဟန္ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ "ဂီတာတီးေနတာေလ" တဲ႔။ ဂီ ေနတာေလ 53 http://www.sbay-student.org/ ဆုိင္းတီးသူ။ သ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ တရားထုိင္ရင္း ေဘးနားမွာ ဗုံေတြအမ်ားၾကီးထားျပီး လွည္႔ပတ္တီးေနသလုိ လုပ္ေန တာေတြ႔ရပါတယ္။ ေမးၾကည္႔ေတာ႔ " ဆုိင္းတီးေနတာေလ " တဲ႔။ ေအာ္ဆဲေနသူ။ နသ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ တရားထုိင္ရင္း "ငါရုိးမ၊ မင္းေမငါရုိးလား။ ငါရုိးမ၊ မင္းေမငါရုိးလား " လုိ႔ ေအာ္ ငါရု ဟစ္ျပီး ကေလာ္တုတ္ေနတာမွ တကယ္႔ကုိအၾကာၾကီးပါ။ အဲဒီေယာဂီကုိေတာ႔ ဘယ္သူမွ သြားမေမးရဲၾကပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ထုိင္ၾကည္႔ေနၾကပါတယ္။ ေမ်ာက္ကေလးလုိ။ ေလးလ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ ေမ်ာက္ဖုိးစိန္ဇာတ္ထက ေမ်ာက္ကေလးလုိ တရားထုိင္ရင္း ေခါင္းကေလး ဲ ေမာ႔ သြားကေလးေဖာ္ျပီး အေလးျပဳေနဟန္လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ္႔ကုိ ေမ်ာက္ကေလးနဲ႔ တူတာပါ။ ဲ ေနာက္လွန္လွသူ။ ။ ေယာဂီတစ္ပါးက ငါဒီေန႔ ေနာက္လွန္ျပီး လွဲခ်မယ္၊ လွဲခ်ျပီး အိပ္ေနမယ္၊ ငါ႔ကုိ ဘယ္သူမွမႏွဳိးၾကနဲ႔လုိ႔ ေယာဂီထိန္းေတြကုိ အသိေပးထားပါတယ္ ေျပာတဲ႔အတုိင္းပဲ တင္ပလႅင္ ေခြရက္န႔ဲ ေနာက္လွန္လွဲခ်ျပီး အားရပါးရ အိပ္ေန ပါေတာ႔တယ္။ ေယာဂီထိန္းေတြက သိေနေတာ႔ ဒီအတုိင္းပဲ ၾကည္႔ေနၾကပါတယ္။ တစ္တီတူးလုိ ။ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဟာ တရားထုိင္ရင္း ေနာက္ကုိျပစ္လခ်လုိက္ျပီး ခါးကုိေကာ႔ခါ ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိ မုိးေပၚ ွဲ ေထာင္ျပီး တစ္တီတူးအိပ္သလုိမ်ဳိး အၾကာၾကီးလုပ္ေနပါတယ္။ မ,မ နဲ႔ ။ ။ ေယာဂီတစ္ပါးက မတ္တပ္ရပ္ရွဴရင္း ေျခေထာက္ပူျပီး ထုံၾကင္တာကုိ မခံစားႏုိင္လုိ႔ ေမွာက္ရက္ၾကီး လွဲခ် လုိက္ပါတယ္။ ျပီး - အသာေလးမွိန္းေနလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ ေယာဂီထိန္းေတြျမင္ေတာ႔ ထူးေပးဖုိ႔လာပါတယ္။ ေယာဂီထိန္း ေတြလည္း အနားေရာက္လာေရာ မ,မ နဲ႔.....မ,မ နဲ႔လုိ႔ အသံကုန္ဟစ္ျပီး ေအာ္ေတာ႔တာပါပဲ။ ဘုရားၾကြလာတယ္။ ။ ေယာဂီတစ္ပါးဆုိရင္ တရားထုိင္ရင္းနဲ႔ " ဘုရားၾကြလာတယ္ေဟ႔ ဖူးၾက....ဖူးၾက၊ ဘုရားၾကြလာ တယ္ေဟ႔ ဖူးၾက...ဖူးၾက " လုိ႔ အၾကာၾကီး ထုိင္ေအာ္ေနပါတယ္။ ဝက္လုိသြားသူ။ ။ တံခြန္တုိင္စခန္းမွာ ဖြင္႔တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ ေယာဂီတစ္ပါးဟာ တရားထုိင္ရင္းကေန ဝက္လုိေအာ္ျပီး ဝက္လုိသြားေနပါတယ္။ ဒါကုိ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးေရာက္လာတုန္း ျမင္လုိက္ရေတာ႔ " သူငယ္ခ်င္း လူစစ္စစ္က တိရိစ ာန္ျဖစ္ရတဲ႔ တရား၊ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခံရတဲ႔တရားကုိေတာ႔ ဆက္အားမထုတ္ပါနဲ႔ေတာ႔ကာ " လုိ႔ ေျပာျပီး ဇြတ္အ ၦ ြ တင္းျပန္ေခၚသြားပါေတာ႔တယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီလုိထူးဆန္းတာေတြ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္လည္း တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက တရားမတက္ဘူး၊ ျပစ္မွား ထားတာေတြရွိတယ္။ ေတာင္းပန္ရမယ္ဆုိျပီး ေရွ႕ကတုိင္ေပးျပီး လုိက္ဆုိခုိင္းေတာ႔တာပါပဲ။ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ၾကည္႔ရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ေခြးလုိေအာ္တာ၊ ဝက္လုိသားတာ စတဲ႔ ထူးဆန္းတဲ႔ အမူအရာေတြျဖစ္မွ တရားတက္တယ္ ြ တရားထူးတယ္လုိ႔ အယူရွိတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရား (သဒၶမၼ) ဆုိတာ၊ သိမ္ေမြ႕တဲ႔ တရား၊ ႏူးညံ့တ႔တရား၊ ေအးခ်မ္းတဲ႔တရား၊ ျငိမ္းေအးတဲ႔ ဲ တရားပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား ပြားမ်ားသူေတြ၊ ရရွိသေတြဟာ သာမန္လူေတြထက္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၾကပါတယ္။ ူ ျငိမ္းခ်မ္း ျငိမ္းေအးၾကပါတယ္။ ျမတ္စာဘုရား သာဝကေတြဟာလည္း အျမဲတန္း အဲဒီလုိ ျငိမ္သက္သိမ္ေမြ႕ၾကပါတယ္။ ႏူး ြ ညံ့ေပ်ာ႔ေျပာင္းၾကပါတယ္။ 54 http://www.sbay-student.org/ ဒီလုိထူးဆန္းတဲ႔ အမူအရာေတြဟာ ျမတ္စာဘုရားလက္ထက္မွာလည္း မရွိခ႔ဘူးဖူး၊ စာေပက်မ္းဂန္ေတြမွာလဲ ြ ဲ မေတြ႔ခဲ႔ဘူးဖူး၊ ရဟႏၱာလုိ႔ ယုံၾကည္ထုိက္တ႔ဲ ေဝဘူဆရာေတာ္၊ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ စတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ လက္ထက္မွာ လည္း မၾကားဘူးဖူး။ ဒါကုိ စာရႈသူတုိ႔ အေလးအနက္ထားျပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္သင္႔ပါတယ္။ သိမ္ေမြ႔တ႔ဲ တရားဟာ - သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ မသိမ္ေမြ႔တ႔ဲ တရားဟာ - လူယုတ္မာတရား၊ ရုိးသားတဲ႔ တရားဟာ - သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ မရုိးသားတဲ႔ (ထူးဆန္းတဲ) တရားဟာ - လူယုတ္မာတရားလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ႔ မာရသြန္ စၾကၤ ံ မာရသြန္စၾကၤ ံကုိ ဖန္တီးျခင္းဟာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႕ စတုတၳအမွားပါ။ ၁၃၅၅ ခုႏွစ္တုန္းက ရဟန္းဒကာအိမ္ မွာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႕ ငုိရယ္ကမၼ႒ာန္းအေခြ ၾကည္႔ဘူးပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးေယာဂီတစ္ေယာက္ မာရသြန္စၾကၤံ ေလွ်ာက္တာကုိလည္း အခုခ်ိန္ထိ ျမင္ေယာင္ေနမိဆဲပါ။ ဖိနပ္ကေလး တဖတ္ဖတ္န႔ဲ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတာကုိလည္း အခု ခ်ိန္ထိ ၾကားေယာင္ေနမိဆဲပါ။ ေနာက္ျပီး ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းကလည္း ေယာဂီေတြေျပးရတာကုိ ေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ေယာဂီထိန္း ေတြကလည္း ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ ေျပး ေျပး အဲဒါတရားတက္တာ ေျပး ... ေျပး ဆုိျပီး အားေပးေနတာကုိလည္း ေတြ႔ဘူးပါ တယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး မာရသြန္စၾကၤ ံကုိ ဘာလုိ႔တီထြင္တာလဲ။ ဘုရားေဟာလုိ႔လား၊ အ႒ကထာမွာပါလုိ႔ လားဆုိတာကုိ ေဝဘန္ၾကည္႔ရပါမယ္။ တရားအားမထုတ္ခင္မွာ ေယာဂီဟာ အႏၶဗာလပုထုဇဥ္ (မုိက္ကန္းတဲ႔ပုထုဇဥ္) အဆင္႔မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါသြားတယ္။ ငါစားတယ္။ ငါထုင္တယ္။ ငါအိပ္တယ္။ ငါ႔ေၾကာင္႔ သြားျခင္း အမူအရာ ိ ျဖစ္ရတာ၊ ငါ႔ေၾကာင္႔ စားျခင္း အမူအရာ ျဖစ္ရတာ စသည္ျဖင္႔ ေနရာတကာမွာ ငါေကာင္အတၱေကာင္အျဖစ္ ေၾကြးေၾကာ္ေန တတ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္လုိ႔ အထုိက္အေလ်ာက္ သမာဓိ အေတာ္အတန္အားေကာင္းလုိ႔ ဝိပႆနာဉာဏ္ ရင္႔သန္ လာျပီဆုိရင္ ရုပ္ႏွင္႔နာမ္ကုိ ခြဲချဲြ ခားျခားသိလာႏုိင္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးကုိ ဓာတ္ၾကီးေလးပါး၊ မဟာဘုတ္တရားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ စည္းထားတာ စိတ္ဝိညာဥ္ဟာ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးမွာ မီွတယ္ေနျပီး၊ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးကုိ အမိန္႔ေပး ေစခုိင္းေနတာကုိ မ်က္ ြ ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္လာရတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမ်ဳိးမွာ ေယာဂီဟာ အရင္ကလုိ ငါ - ငါ - ငါ လုိ မေၾကြးေၾကာ္ရဲေတာ႔ပါဘူး။ ဒါတင္မကပါဘူး ေယာဂီပုဂၢဳိလ္ဟာ အင္မတန္ပူျပင္းတဲ႔ မီးအုိးကင္းထဲ ႏွမ္းေစ႔ေလးေတြ ထည္႔ေလွာ္တ႔အခါ ႏွမ္း ဲ ေစ႔ေလးေတြဟာ တစ္ျဖစ္ျဖစ္ျမည္ျပီး ေပါက္ကဲြပ်က္စီးသြားသလုိ အမူအရာတုိင္းမွာ ဓာတ္ၾကီးေလးပါး မဟာဘုတ္တရား ေတြ ျပဳကြဲပ်က္စီးေနတာကုိ မ်က္ျမင္ဉာဏ္ေတြ႔ သိျမင္လာပါတယ္။ 55 http://www.sbay-student.org/ ေတြ႔ျမင္ပုံကုိ အ႒ကထာအတုိင္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ေျခကုိၾကြရုံကေလး ၾကြဆဲခဏ၌ျဖစ္ကုန္ေသာ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔သည္ ေျခေထာက္ကုိ အေပၚသုိ႔ေျမွာက္တင္ ေသာ ခဏသုိ႔ မေရာက္ၾကကုန္။ ေျခေထာက္ကုိ ေျမွာက္တင္ဆဲခဏ၌ျဖစ္ကုန္ေသာ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔သည္ ေရွ႕သုိ႔ လွမ္း ဆဲခဏသုိ႔ မေရာက္ၾကကုန္။ ေျခကုိ ေရွ႕သုိ႔လွမ္းဆဲခဏ၌ ျဖစ္ေပၚကုန္ေသာ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔သည္ ေျခေထာက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ဆဲခဏသုိ႔ မေရာက္ၾကကုန္။ ေျခေထာက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ဆဲခဏ၌ ျဖစ္ေပၚကုန္ေသာ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔သည္ ေျခကုိဖိနင္းေသာ အခုိက္သုိ႔ မေရာက္ၾကကုန္။ ထုိသုိ႔ ျဖစ္ရာအရပ္၌သာလွ်င္ တဆစ္ဆစ္ တေရးေရးထင္၍ အုိးကင္ပူ၌ ထည္႔ေသာႏွမ္းေစ႔တုိ႔က႔သုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္ဟူေသာအသံကုိ ျပဳကုန္လွ်က္ ျပဳိကဲြပ်က္စီးကုန္၏။ (ဒီ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၇၂-၃။ ဋီသစ္၊၂၊ ၉၀-၁) ဲ ဤအ႒ကထာလာ ဥဒၶရဏ ၾကြဆဲ အတိဟရဏ (ေျမာက္ဆဲ)၊ ဝီတိဟရဏ (လွမ္းဆဲ)၊ ေဝါႆဇၨ (ခ်ဆဲ)၊ သႏၷိ ေကၡပန (က်ဆဲ)၊ သႏၷိရုမ ၻန(နင္းဆဲ) ဆုိတ႔ဲ ဤေျခာက္႒ာနကုိ ၾကည္႔၍ရိပ္သာ ဆရာေတာ္မ်ားက စၾကၤ ံကမၼ႒ာန္းကုိ ဖန္ တီးခဲ႔ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ စတင္အားထုတ္ခါစ ေယာဂီမွာ ဤေျခာက္႒ာန အားလုံးကုိ ရႈမွတ္လုိ႔ မရပါဘူး။ အာရုံကစိပ္ျပီး သမာဓိက က်ဲတ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ဘယ္လွမ္းတာ ညာလွမ္းတာေလာက္ကုိပဲ ရႈမွတ္ႏုိင္တာပါ။ ျပီးမွ ၾကြတာ၊ ခ်တာ၊ ျပီးမွ ဲ ၾကြတာ၊ လွမ္းတာ၊ ခ် တာ၊ ျပီးမွ ၾကြတာ၊ လွမ္းတာ၊ ခ်တာ၊ က်တာ စသည္ျဖင္႔ တစ္ဆင္႔ျခင္း တက္တက္သားပါတယ္။ အဲဒီ ြ လုိ တစ္ဆင္႔ခ်င္းတက္သားမွလဲ အမူအရာနဲ႔ မွတ္စိတ္ဟာ အံဝင္ခြင္က်ျပီး။ ရုပ္သေဘာ၊ နာမ္သေဘာကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္ ြ လာႏုိင္တာပါ။ ေနာက္ဆုံးၾကြတာ၊ ေျမွာက္တာ၊ လွမ္းတာ၊ ခ်တာ၊ က်တာ၊ နင္းတာ၊ ဒီေျခာက္ခ်က္လုံးကုိ မွတ္ႏုိင္တဲ႔အထိ တေျဖးေျဖး တစ္ဆင္႔ျခင္း တက္သားရပါတယ္။ ေျခာက္ခ်က္လုံး မွတ္ႏင္တ႔အဆင္႔ ေရာက္ျပီဆုိလွ်င္ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနတဲ႔ ြ ုိ ဲ ေယာဂီဟာ သြားတယ္ဆုိရုံေလး သြားေနတဲ႔အဆင္႔၊ ေရြ႕ရုံကေလး သြားေနတဲ႔အဆင္႔မွာ ရွိေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ သမာဓိအ ဆင္႔ျမင္႔ေလ စၾကၤ ံအမွတ္စိတ္ေလ။ စၾကၤ ံအမွတ္စိတ္ေလ အမူအရာ ေႏွးေကြးေလ။ အမူအရာ ေႏွးေကြးေလ အသိပညာ အားေကာင္းေလ။ အသိပညာ အားေကာင္းေလ ရုပ္နာမ္ကုိ ပုိင္းျခားသိလာေလ၊ ရုပ္နာမ္တုိ႔ရဲ႕ အပ်က္သေဘာကုိ မ်က္ျမင္ ဒိ႒ သိျမင္လာရေလ ျဖစ္ေနတာကုိ ေယာဂီကုိယ္တုိင္ ခံစားလာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စၾကၤ ံေလွ်ာက္တ႔အခါ ေျဖးေျဖးေလးေလွ်ာက္ျပီး မွတ္ရတာပါ။ ေျပးျပီးေလွ်ာက္ရမယ္လုိ႔ ဘယ္က်မ္း ဲ ဂန္ကမွ မဆုိပါဘူး။ ေျပးျပီးေလွ်ာက္တာဟာလည္း က်မ္းဂန္န႔မညီပါဘူး။ ဒီလုိ - ေႏွးရမွာကုိ ေျပးရမယ္လုိ႔ ေဟာေျပာေန ဲ ျခင္းဟာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရဲ႕ မဟာအမွားၾကီးတစ္ရပ္ပါပဲ။ ေျပးလုိ႔သာ ရုပ္/နာမ္ကဲြရင္ မာရသြန္အေျပးသမားေတြ အရိယာေတြျဖစ္ကုန္ေရာေပါ႔။ ေျပးလုိ႔သာ တရားတက္ရင္ မာရသြန္အေျပးသမားေတြ ရဟႏၱာျဖစ္ကုန္ေရာေပါ႔။ ဒီလုိေျပးျပီး စၾကၤ ံေလွ်ာက္ရမယ္လုိ႔ ေဟာေျပာေနတဲ႔၊ တရားတက္ တယ္လုိ႔ ေဟာေျပာေနတဲ႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးဟာ ပုဂံေခတ္က အရည္းၾကီးေတြ ေသလုိ႔ဝင္စားတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဝုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေဝေဝ ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရင္တစ္ပါး စၾကၤ ံသားရင္း ဝုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေဝေဝျဖစ္ ြ ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပုိျပီးထူးျခားတာက အဲဒီကုိရင္ဟာ မ်က္ေတာင္ လုံးဝမခတ္ပါဘူး။ သူ႔ေရွ႕တည္႔တည္႔ မ်က္လုံး နားကပ္ျပီး လက္ကာျပတာေတာင္ မ်က္ေတာင္မခတ္တာပါ။ ဒီလုိပဲ ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကီးျဖစ္ျပီး စၾကၤ ံကုိလည္း ရပ္မရပဲ တလစပ္လွည္႔ပတ္ရင္း မာရသြန္စၾကၤ ံန႔ဲ ႏွစ္ပါးသြားေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ 56 http://www.sbay-student.org/ စၾကၤ ံေျပးတဲ႔စက္ရုပ္ကေလး ေက်ာက္ဆည္မွာ စခန္းလာဖြင္႔တုန္းကပါပဲ၊ ကုိရင္တစ္ပါး စၾကၤ ံေျပးရင္းေျပးရင္းနဲ႔ မ်က္လုံးေတြက အလုိလုိမွိတ္ မွိတ္သြားတယ္။ ျပီးဆက္ေျပးေနတယ္။ စၾကၤ ံလမ္းဆုံးရင္ သူ႔အလုိလုိ ျပန္ေကြ႔လာတယ္။ ဒီဘက္စၾကၤ ံဦးေရာက္ရင္ သူ႔အ လုိလုိ ျပန္ေကြ႔သားတယ္။ မ်က္စိမွိတ္ ထားပါလ်က္န႔ဲ အလုိလုိျပန္ေကြ႔သားတာ အလုိလုိျပန္ေကြ႔လာတာ၊ ေတာ္ေတာ္ဆန္း ြ ြ တယ္ေနာ္၊ ဒီထက္ပုိဆန္းတာက အဲဒီကုိရင္ေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ဝင္ရပ္လုိက္ရင္ အဲဒီကုိရင္ဟာ လူကုိဝင္မတုိက္ပဲ အလုိ လုိျပန္ေကြ႔သြားတာပါပဲ။ အဲဒါကုိပဲ လူေတြဝုိင္းအုံၾကည္႔ျပီး တန္႔ၾကည္ေတာင္တရားထူးတယ္ဆုိျပီး ၾကည္႔လုိက္ၾကတာ။ သနားစရာေတာ္ ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ တရားထူးတာမဟုတ္ပါဘူး၊ မတရားထူးတာပါ။ ဝုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေဝေဝ ေလွ်ာက္ရ မယ္။ မာရသြန္လုိေျပးျပီး ေလွ်ာက္ရမယ္။ မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေလွ်ာက္ရမယ္လုိ႔ ဘယ္ပိဋကတ္ေတာ္ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာကမွ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ မ်က္ေတာင္မခတ္တာ၊ မ်က္စိမွိတ္သားတာ၊ အလုိလုိျပန္ေကြ႔သားတာေတြဟာ ဗုဒၶမိန္႔ျမြတ္ ဓမၼ ြ ြ စက္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တန္႔ၾကည္ေတာင္လက္နက္ ပေယာဂလက္ခ်က္ေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူက တီဗီြမွထုတ္လြင္႔တ႔ဲ ႏုိင္ငံတကာသတင္းတစ္ခုကုိ ၾကည္႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ႏုိင္ငံတစ္ခုက စက္ ရုပ္ကေလးေတြကုိ တီထြင္ႏုိင္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီစက္ရုပ္ေလးေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈက အေျပးျမန္တယ္ တုိက္ခုိက္မႈမရွိ ေအာင္ အလုိလုိေရွာင္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ အဲဒီစက္ရုပ္ကေလးေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈဟာ တီထြင္သူရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင္႔ပါ။ တီထြင္သူရဲ႕ ပညာရပ္ေၾကာင္႔ပါ။ အဲဒီ လုိပါပဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္ေယာဂီေတြ ဒူေဝေဝျဖစ္ရတာ၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ေအာက္လမ္းပညာရပ္ေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼစြမ္းရည္ေၾကာင္႔ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ တစ္ ထစ္ခ်မွတ္လုိက္ပါ။ ပုဂံေခတ္က အရည္းၾကီး ပုဂံသုိ႔ သာသနာမေရာက္ခင္တုန္းက ပုဂံေခတ္ကအရည္းၾကီးေတြဟာ ကိေလသာေတြကုိ တြန္းလွန္ပယ္ဖ်က္ဖုိ႔ အတြက္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွာၾကံၾကပါတယ္။ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတီထြင္ျပီး က်င္႔သုံးၾကပါတယ္။ သူတုိ႔တီထြင္တ႔ဲ က်င္႔စဥ္ေတြက အတၱကိလမထလုိ႔ေခၚတဲ႔ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ညွင္းပန္းတဲ႔ ဒုကၠရစရိယာက်င္႔စဥ္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၠရစရိယာဆုိတာ လူ သာမန္တုိ႔က်င္႔ႏုိင္တ႔ဲ က်င္႔စဥ္မဟုတ္ေပမယ္႔ မွန္ကန္တ႔ဲ မဇၥ်ိမပဋိပဒါက်တဲ႔ လူစမ္းေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တ႔ဲ က်င္႔စဥ္ေတာ႔ မဟုတ္ ြ ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားအေလာင္းဟာ ဒုကၠရစရိယာ (၆) ႏွစ္ၾကာေအာင္က်င္႔ေသာ္လည္း ပင္ပန္းတာ၊ ဆင္းရဲတာကလြဲလုိ႔ ဘာမွျဖစ္မလာတာပါ။ ဘာမွျဖစ္မလာလုိ႔ပဲ ဒုကၠရစရိယာဆုိတ႔ဲ အစြန္းေရာက္က်င္႔စဥ္ကုိ စြန္႔လြတ္ခ႔တာပါ။ ဲ ပုဂံေခတ္က အရည္းၾကီးေတြက်င္႔တ႔ဲ ဒုကၠရစရိယာက်င္႔စဥ္ေတြဟာ ေရငုတ္ျခင္း၊ တုံးခုန္ျခင္း၊ မီးလွဳံျခင္း၊ ဇယ္ ေတာက္ျခင္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရည္းၾကီးေတြက ေဆာင္းတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းခ်မ္း ေရငုတ္ျပီး ကိေလသာကုိ အႏုိင္ယူၾကပါတယ္။ ေႏြမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲပူပူ မီးလွဳံျပီး ကိေလသာမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ပါတယ္။ ဒီအျပင္ တုံးခုန္ေလ႔ 57 http://www.sbay-student.org/ က်င္႔တာ၊ ဇယ္ေတာက္ေလ႔က်င္႔တာတုိ႔န႔လည္းပဲ ကိေလသာကုိ ေအာင္ပဲြခပါတယ္။ ရာဂတစ္ခုကုိပဲ သူတုိ႔က ကိေလသာ ဲ ံ လုိ႔ ယူဆၾကပုံရပါတယ္။ ေအးတဲ႔အခါ ေရထဲမွာေနေတာ႔ တုံခ်မ္းေနျပီး ရာဂမျဖစ္ဘူး။ ပူတ႔ဲအခါ မီးလႈံေတာ႔ ပူျပင္းေနျပီး ရာဂမျဖစ္ဘူး ဆုိတ႔သေဘာနဲ႔က်င္႔ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရာဂမျဖစ္ေပမယ္႔ ေဒါသ၊ ေမာဟ စတဲ႔ ကိေလ ဲ သာေတြျဖစ္ေနတာ၊ ရာဂအပါအဝင္ ကိေလသာအားလုံးကုိ ေရငုတ္ျခင္း၊ မီးလႈံျခင္းျဖင္႔ အျပီးတုိင္မပယ္သတ္ႏုိင္တာကုိ ေတာ႔ အရည္းၾကီးတုိ႔ခမ်ာ မသိရွာၾကပါဘူး။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဝါဒဟာ ပုဂံေခတ္က အရည္းၾကီးဝါဒႏွင္႔ ထူးမျခားနားပါပဲ။ ၾကည္႔ပါ ၁။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ - ရွဴရွဳိက္တာ၊ ၂။ ေန႔စဥ္ (၃၊ ၄၊ ၅) နာရီ ဆက္တုိက္ထုိင္ခုိင္းခဲ႔တာ။ ၃။ ငုိရယ္တာ၊ ရူးေၾကာင္တာေတြကုိ ခ်ီမြမ္းခန္းထုတ္ေနတာ။ ၄။ မာရသြန္စၾကၤ ံကုိ တီထြင္တာေတြဟာ အရည္းၾကီးတုိ႔ရဲ႕လမ္းစဥ္န႔ဲ ဘာမွမထူးပါဘူး။ အတၱကိလမထာႏုေယာဂလမ္းစဥ္ (အစြန္းေရာက္လမ္းစဥ္) ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းဦးမလြတ္တာ တစ္ခုပဲ ထူးျခားမွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔တစ္ေက်ာ႔ျပန္ ပုဂံျပည္က အရည္းၾကီးကုိ ဓမၼဘက္မွ ခုခံကာကြယ္ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္တမ်က္ရည္ႏွင္႔ တန္႔ၾကည္ေတာင္က်ဆုံးခန္း ျမတ္စာဘုရားလက္ထက္က ေကာလိယဇနပုဒ္မွာ ပုဏၰန႔ဲ ေသနိယဆုိတ႔ဲ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ြ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လုံး တိရစ ာန္လုိက်င္႔ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေသနိယက ႏြားလုိက်င္႔တယ္၊ ပုဏၰက ေခြးလုိက်င္႔ ၦ တယ္၊ ပုဏၰေခြးလုိက်င္႔ပုံက ေခြးအမူအရာမွန္သမွ်ကုိ အတုခုိးျပီးက်င္႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ေလးဘက္ကုန္းသြားတယ္။ ေျမေပၚမွာ ခ်ထားတဲ႔အစာကုိ စားတယ္။ ေခြးလုိ အူတယ္၊ တျခားေခြးေတြကုိ ျမင္တ႔အခါ သြားေတြျဖဲျပျပီး မာန္ဖီတယ္။ ဲ သခင္႔အနားခ်ဥ္းကပ္တ႔အခါ ေျမၾကီးကုိ လက္ႏွစ္ဘက္န႔ယက္ျပီး ခ်ဥ္းကပ္တယ္။ ယခုျမတ္စာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္လာတာ ဲ ဲ ြ ေတာင္မွ သခင္ထံခ်ဥ္းကပ္သလုိမ်ဳိး ေျမၾကီးကုိလက္ႏွစ္ဘက္န႔ယက္ျပီး ခ်ဥ္းကပ္တာပါ။ ဲ ေသနိယ ႏြားလုိက်င္႔ပုံကေတာ႔ ႏြားေတြျပဳက်င္႔တ႔ဲ အမူအရာအတုိင္း ျပဳက်င္႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ေခါင္းေပၚမွာ ဦး ခ်ဳိေတြတပ္ထားတယ္။ အျမီးလည္း တပ္ထားတယ္။ ႏြားေတြန႔ဲအတူ ျမက္စားသလုိ က်င္႔တယ္။ တျခားႏြားေတြ ျမင္တဲ႔အခါ နားရြက္ေထာင္ျပီး ေျပးသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ အဝတ္မပါ ဗလာကုိယ္တည္း ကုိယ္လုံးတီးေနျပီး က်င္႔ၾကတာပါ။ အခါတစ္ပါးမွာ ပုဏၰ နဲ႔ ေသနိယ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမတ္စာဘုရားထံ ေရာက္လာျပီး သူတုိ႔ဟာ ႏြား ြ က်င္႔၊ ေခြးက်င္႔ က်င္႔ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားျပီး သူတုိ႔ရဲ႕အနာဂတ္ဘဝ သြားရာဂတိကုိလည္း ေမးေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ လုိေမးတဲ႔အခါ ျမတ္စာဘုရားက ႏွစ္ၾကိမ္တိတိ မေမးဖုိ႔ တားျမစ္ပါတယ္။ သုံးၾကိမ္ေမးေလွ်ာက္တ႔အခါ ျမတ္စာဘုရားက ြ ဲ ြ ႏြားလုိက်င္႔တဲ႔သူဟာ အျပည္႔အစုံက်င္႔ရင္ ေသျပီးတဲ႔ေနာက္ ႏြားျဖစ္ရတယ္။ ေခြးလုိက်င္႔တ႔သူဟာ အျပည္႔အစုံက်င္႔ရင္ ဲ ေသျပိးတဲ႔ေနာက္ ေခြးျဖစ္ရတယ္။ အကယ္၍ ေခြးလုိက်င္႔မွ ႏြားလုိက်င္႔မွ နတ္ျပည္ေရာက္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ယူဆရင္ မိစာဒိ႒ိ ျဖစ္ ၦ 58 http://www.sbay-student.org/ တယ္။ အဲဒီ မိစာဒိဌိေၾကာင္႔ ငရဲန႔ဲ တိရစ ာန္ႏွစ္မ်ဳိးမွာ ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတယ္.... မိစာဒိ႒ိႆ ေခါ အဟံ ပုဏၰ ဒြိႏၷံ ၦ ၦ ၦ ဂတီနံ အညတရံ ဂတိ ံဝဒါမိ။ နိရယံဝါ တိရစ ာန ေယာနိ ံဝါ။ (ကုကၠဳရဝတိကသုတ္၊ မ၊ ၂။ ၅၀)။ ၦ ျမတ္စာဘုရားေျဖလည္းျပီးေရာ ပုဏၰန႔ဲ ေသနိယဟာ ခ်ဳံးပြဲခ်ငုိပါေတာ႔တယ္။ ငုိျပီးမွ ေလွ်ာက္ပါေသးတယ္။ ျမတ္စြာ ြ ဘုရားတရားေတာ္ကုိ နာရလုိ႔ ငုိတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ႏြားက်င္႔ ေခြးက်င္႔ က်င္႔ခ႔တာ အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္ခ႔ျဲ ပီး အက်ဳိးမရွိ ဲ အခ်ည္းအႏွီးသာျဖစ္ခ႔တာကုိ ေနာင္တရျပီး ငုိတာပါတဲ႔ (ဧတၱကံ ကာလံ မယာ ကတကမၼံ ေမာဃံ ဇာတႏၱိ အတၱေနာ ဲ ဝိပတၱိ ံ ပစၥေဝကၡမာေန ေရာဒါမိ ဘေႏၱတိ) (မ၊ ႒။ ၂၊ ၇၂) သတိေပးတားျမစ္ျခင္း ဒီကုကၠဳရဝတိသုတ္ (ေခြးက်င္႔ က်င္႔တ႔သူကုိ ေဖာ္ျပတဲ႔သုတ္)ကုိ သာဓကျပဳျပီး ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေဝဖန္ရရင္ ဲ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ငုိရယ္တာေတြကုိ တရားတက္တယ္ဆုိျပီး ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေနတာ ေခြးလုိသား ဝက္လုိေအာ္မွ ြ တရားထူးတယ္ဆုိျပီး ေဟာျပေနတာေတြဟာ တိရစ ာန္လုိ က်င္႔ခုိင္းေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာတဲ႔ အတုိင္းပါဘဲ၊ ၦ တိရစ ာန္လုိ အျပည္႔အစုံက်င္႔ရင္ ေနာင္ဘဝမွာ တိရစ ာန္ျဖစ္မယ္။ အျပည္အစုံမက်င္႔ႏုိင္ရင္ (ဒါမွမဟုတ္) ငုိရယ္တာ ၦ ၦ ေခြးလုိသြား၊ ဝက္လုိေအာ္မွ တရားထူးတယ္၊ မာရသြန္စၾကၤ ံေျပးမွ တရားတက္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ရင္ မိစ ာဒိ႒ိျဖစ္ပါတယ္။ ၦ မိစာဒိ႒ိေၾကာင္႔ေသလွ်င္ ငရဲန႔ဲ တိရစ ာန္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ရမွာ ေသခ်ာရပါတယ္။ ၦ ၦ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ --- တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေဟာေျပာခ်က္န႔ဲ ဗုဒၶေဒသနာကုိ တုိက္ဆုိင္ၾကည္႔ၾကပါ။ သင္တုိ႔ဟာ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္အျဖစ္ ခံယူထားျပီး ဗုဒၶေဒသနာကုိ လက္ခံက်င္႔သုံးသူမွန္ရင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ တိရစ ာန္က်င္႔စဥ္နဲ႔ ၦ မိစာဒိ႒ိလမ္းစဥ္ကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္ၾကပါ။ ၦ တကယ္လုိ႔ သင္႔တုိ႔ဟာ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီး ယူဆသလုိမ်ဳိး ယုံၾကည္ေနရင္ အနာဂတ္ဘဝမွာ ငရဲနဲ႔ တိရစ ာန္ဟာ သင္တုိ႔ကုိ ဖိတ္ေခၚၾကဳိဆုိေနမည္ဆုိတာ သင္တုိ႔မေမ႔ပါနဲ႔။ ၦ သတၱိရွိဖုိ႔လုိတယ္ ငရဲန႔ဲ တိရစ ာန္ဘဝကုိ မေရာက္ခ်င္ဘူးဆုိရင္လည္း သင္တုိ႔ရဲ႕ မိစာဒိ႒ိကုိ စြန္႔လႊတ္ရပါမယ္။ မိစာဒိ႒ိကုိ ၦ ၦ ၦ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ရာမွာ သတၱိရွိဖုိ႔ အင္မတန္လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သင္တုိ႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားပီပီ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ကုိ ခုိင္ခုိင္ မာမာယုံၾကည္ဖုိ႔အတြက္ ငုိရယ္ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ တိရစ ာန္လမ္းစဥ္ကုိ ရဲရဝံ႔ဝံ႔ သတၱိရွိရွိ ရင္ဆုိင္တုိက္ခုိက္ျပီး တြန္းလွန္ေခ်မႈန္း ၦ ဲ ပစ္လုိက္ပါလုိ႔ တုိက္တန္းပါရေစ။ ြ လြန္ခ႔တ႔ဲ ႏွစ္ေပါင္း(၃၀)ေလာက္တုန္းက မႏၱေလးျမဳိ႕ အေနာက္ျပင္မွာ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ ဦးနာဒရဆုိတာ ဲ ေပၚေပါက္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။ သူကတရားကုိ ရုိးရုိးတန္းတန္းမေဟာပဲ ဆန္းဆန္းျပားျပားေလးေတြ ေဟာတယ္။ တရားဆန္း လြန္းလုိ႔ သူ႔တရားပြဲတုိင္းမွာ လူေတြဟာ ၾကိတ္ၾကိတ္တုိး စည္ကားလွပါတယ္။ ဆန္းျပားပုံက ျမတ္စာဘုရားကုိယ္တုိင္ကပဲ ြ တဏွာမကုန္ေသးသလုိ သားမယားကုိ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္သလုိ ေဟာေျပာတာပါ။ 59 http://www.sbay-student.org/ တေန႔ဆရာေတာ္ ဦးနာဒရ တရားေဟာခါနီးမွာ ရဟန္းပ်ဳိႏွစ္ပါးၾကြလာျပီး ခဏေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ တရားနာ ပရိသတ္ကုိလည္း ရဟန္းအေပါင္းေလးငါးရာခန္႔ရွိတ႔ဲ သံဃာထုၾကီးက ဝုိင္းထားလုိက္ပါတယ္။ ျပီး ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက ပရိသတ္ကုိ အတိအလင္းေၾကညာပါတယ္။ " ဒကာ/ဒကာမတုိ႔ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးတုိ႔က ေျခာက္လွန္႔ဖုိ႔လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ (ကုန္ရွဳံးရင္တစ္ေခါက္၊ အယူရႈံးရင္ သံသရာလုံးေမွာက္ ဆုိတာလုိ ကယ္တင္ဖုိ႔လာတာပါ။ ဒကာ/ဒကာမေတြ ကုန္ရႈံးရင္ တစ္ေခါက္ပဲ နစ္နာပါတယ္။ အယူရႈံးရင္ သံသရာတစ္ခုလုံး နစ္နာႏုိင္ပါတယ္။) ဒါေၾကာင္႔ ဒကာ/ဒကာမတုိ႔ အယူမမွားရေလေအာင္ ဘုန္းၾကီးတုိ႔က လမ္းခင္းဖုိ႔ဘုန္းၾကီးတုိ႔မွာ တာဝန္အျပည္႔အဝရွိလုိ႔ လာေရာက္ကယ္တင္ျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္ " လုိ႔ေျပာျပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ ဦးနာဒရကုိ ဒီလုိတရားမ်ဳိး ေနာက္ထပ္မေဟာဘုိ႔ ရာဇသံေပးျပီး ဝန္ခံကတိလက္မွတ္ ေရးထုိးခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ပရိသတ္ၾကီးလည္း ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢကုိ ေၾကာက္ျပီး ျပန္သားလုိက္တာ၊ ြ ေနာက္ဆုိ ျပႆနာျဖစ္မွာစုိးလုိ႔ ဦးနာဒရတရားပြဲဆုိ ေရွာင္ေတာ႔တာပါပဲ၊ ဦးနာဒရလည္း တစ္ပါးတည္း က်န္ခ႔ခ်ိန္မွစျပီး ဲ ခုခ်ိန္ထိတရားပြဲေတြမွာ နလန္မထူေတာ႔ပါဘူး။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာလည္း ငုိရယ္ကမၼ႒ာန္းနဲ႔ တိရစ ာန္လမ္းစဥ္ဆုိတ႔ဲ အယူမွားဝါဒကုိ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ ၦ ရဟန္းပ်ဳိႏွစ္ပါးလုိ သတၱိရွိမည္႔ အရွင္ေကာင္းအရွင္ျမတ္ေတြ လုိအပ္လုိ႔လာပါျပီ။ ဓမၼဘက္မွ ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔ သတၱိရွိရွိ ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ရင္ဆုိင္ႏုိင္မည္႔ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္ေတြလုိလာပါျပီ။ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္တုိ႔ကုိ ထာဝရၾကဳိဆုိေနမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း----------။ ။ ပရိယတၱိအလင္းေရာင္ျဖင္႔ မိစာဒိ႒ိအေမွာင္ထုကုိ ျဖဳိခြင္းႏုိင္ပါေစ။ ၦ ဦးဝိစိတၱာဘိဝံသ (သက်သီဟ ဓမၼာစရိယ) ဓမၼသဟာယေက်ာင္း မစုိးရိမ္တုိက္သစ္၊ မႏၱေလးျမဳိ႕ 60 http://www.sbay-student.org/ ကမၼ႒ာန္ ႏွင္႔ ငုိရယ္ျခင္း ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီမ်ားတြင္ ငုိမႈ ရယ္မႈ တရားစုႏွင္႔ ေတြ႔ၾကဳံရ၍ ငုိ ရယ္ ေသာေယာဂီမ်ား လည္း ရွိၾကသည္။ ငုိမႈ ရယ္မႈ တရားစုႏွင္႔ မေတြ႔ၾကဳံရ၍ မငုိ/မရယ္ေသာ ေယာဂီမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ထုိတြင္ ငုိျခင္းသည္----(၁) အတိတ္ကုိ အာရုံျပဳမိ၍ ငုိျခင္း၊ (၂) ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိျခင္း၊ (၃) ေၾကာက္လန္႔၍ ငုိျခင္း၊ (၄) သူမ်ားငုိတာကုိျမင္ရ၍ ငုိျခင္း၊ (၅) ငုိမွတရားထူးရတယ္ထင္၍ ငုိျခင္း၊ (၆) ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္း၊ (၇) အသိေနာက္က်၍ ငုိျခင္း၊ (၈) သံေဝဂေၾကာင္႔ ငုိျခင္း၊ (၉) ပီတိေၾကာင္႔ ငုိျခင္း၊ (၁၀) ေနာင္တရ၍ ငုိျခင္း အားျဖင္႔ ငုိျခင္းမ်ားစြာ ရွိေပသည္။ (၁) အတိတ္ကုိ အာရုံျပဳမိ၍ ငုိျခင္း၊ ငုိျခင္းမ်ဳိးစုံတုိ႔တြင္ အတိတ္ကုိ အာရုံျပဳမိ၍ ငုျိ ခင္းဆုိသည္မွာ မိမိျဖတ္သန္းခဲ႔ရေသာ ဘဝအေတြ႔အၾကဳံမ်ားမွ နာၾကည္းစရာ၊ ေၾကကြဲစရာ၊ ဝမ္းနည္းစရာ၊ ပူေဆြးစရာမ်ားကုိေယာဂီသည္ စိတ္ထဲ၌ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိတတ္သည္။ ထုိအခါ ထုိျမင္ေသာ အာရုံမ်ားကုိ မ႐ႈမွတ္မိဘဲ သတိလတ္သြားမိတတ္သည္။ သတိလတ္သြားသည္ႏွင္႔ တျပဳိင္နက္ ပုိဝမ္း ြ ြ နည္းစိတ္၊ ေၾကကြဲစိတ္၊ နာၾကည္းစိတ္တုိ႔ ေပၚလာကာ စိတ္လတ္ကုိယ္လတ္ ငုိေၾကြးမိတတ္ေလသည္။ အကယ္၍ ထုိနာ ြ ြ ၾကည္းစရာ အာရုံမ်ားကုိ ျမင္ရေသာ ခဏ၌ " ျမင္တယ္ --- ျမင္တယ္ " ဟု ႐ႈမွတ္ေနလွ်င္ သတိႏွင္႔သမာဓိ၏ စြမ္းအင္ ေၾကာင္႔ ထုိအာရုံမ်ား ခ်ဳပ္ျငိမ္း ေပ်ာက္ကယ္သားေပမည္။ (သုိ႔မဟုတ္) ဝမ္းနည္းစိတ္၊ ေၾကကြဲစိတ္၊ နာက်ည္းစိတ္တုိ႔ကုိပင္ ြ ြ "ဝမ္းနည္းတယ္ --- ဝမ္းနည္းတယ္--- နာက်ည္းတယ္---နာက်ည္းတယ္....." စသည္ျဖင္႔ ႐ႈမွတ္ေနလွ်င္ ထုိဝမ္းနည္းစိတ္ နာက်ည္းစိတ္တုိ႔သည္ သမာဓိအားေကာင္းလွ်င္ အားေကာင္းသေလာက္၊ သတိႏွင္႔ဉာဏ္ထက္ျမက္လွ်င္ ထက္ျမက္သ ေလာက္ လွ်င္ျမန္စာ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကယ္သားေပမည္။ ြ ြ ြ 61 http://www.sbay-student.org/ ေယာဂီ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ေတြ႔ဘူးသည္။ ထုိအရွငသည္ ဆြမ္းခံရင္း တလမ္းလုံး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဘြယ္ ္ အာရုံမ်ားကုိသာ ျပန္ေတြးေနမိသည္။ အေတြးေနာက္မွာ အသိကပ္ပါမလာသျဖင္႔ ဝမ္းနည္းစိတ္၊ ပူေဆြးစိတ္မွသည္ ငုိခ်င္ စိတ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔သည္။ ငုိခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္႔တုိင္ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ မ႐ႈမွတ္ပဲ သတိလက္လတ္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ြ ဆြမ္းခံရင္းမုိ႔ ငုိရမွာကုိလည္း ရွက္ေၾကာက္ေနမိသည္။ ဤသုိ႔ျဖင္႔ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ မ႐ႈမွတ္ပဲ ခ်ဳပ္တည္းထားရာမွ ေက်ာင္း အေရာက္တြင္ သပိတ္ခ်၍ ငုိခ်လုိက္ေလေတာ႔သည္။ ငုိျပီးသည္႔အခါ ငုိရျခင္းအေၾကာင္းကုိ သီတင္းသုံးေဖာ္မ်ားက ေမးၾက သည္႔အခါ တစ္လမ္းလုံး ငုိခ်င္ေနတာ မနည္းထိန္းလာခဲ႔ရတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ဘယ္လုိမွ ထိန္းမရေတာ႔ဘူးဟု ေျဖ ေလသည္။ ဤရွင္၏ ငုိျခင္းသည္ အတိတ္မွ ဝမ္းနည္းပူေဆြးဘြယ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိ၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ အမွန္အားျဖင္႔ ဤငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ သတိ၊ သမာဓိ အားနည္းေသာေၾကာင္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ထုိက႔သုိ႔ အတိတ္မွ ဝမ္းနည္းေၾကကြဖယ္၊ စုိးရိမ္ပူေဆြးဖြယ္ အာရုံမ်ားကုိ ျပန္လည္ျမင္ရလွ်င္ ထုိအာရုံမ်ားကုိ ဲ ဲ ြ "ျမင္တယ္---ျမင္တယ္" ဟု ႐ႈမွတ္ပစ္ရမည္။ ထုိသုိ႔႐ႈမွတ္၍ မေပ်ာက္ကြယ္က ဝမ္းနည္းပူေဆြးစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ထုိစိတ္မ်ားကုိပင္ "ဝမ္းနည္းတယ္---ဝမ္းနည္းတယ္" စသည္ျဖင္႔ ရႈမွတ္ပစ္ရမည္။ ထုိမွတစ္ဆင္႔ ငုိခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ "ငုိခ်င္တယ္----ငုိခ်င္တယ္"ဟု ႐ႈမွတ္ပစ္ရမည္။ ဤသုိ႔႐ႈမွတ္လွ်င္ ထုိအာရုံမ်ား၊ ထုိစိတ္မ်ားသည္ စကၠန္႔ပုိင္း မိနစ္ပုိင္း အတြင္းမွာပင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကယ္သားေပသည္။ ြ ြ သုိ႔ျဖစ္၍ ေယာဂီမ်ား အထူးမွတ္ရန္မွာ ဘယ္အာရုံေတြ႔ေတြ႔ စိတ္န႔သတိ အျမဲတန္းကပ္ေနပါက ငုိျခင္းတရား ဲ လုံးဝမျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိပင္။ (၂) ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိျခင္း၊ တရားအားထုတ္ေသာ ေယာဂီတုိင္း တရားရႈမွတ္ရာ၌ ပထမဦးဆုံးရင္ဆုိင္ရေသာ အရာမွာ ေဝဒနာပင္ ျဖစ္ေပ သည္။ သုခေဝဒနာ ျဖစ္ေပၚခ်ိန္၌ ျငိမ္ျငိမ္ေလးမွိန္း၍ သာယာေကာင္း သာယာႏုိင္ေသးသည္။ သုိ႔မဟုတ္ အလုိက္သင္႔ အလြယ္တကူပင္ သတိကပ္၍ ရႈမွတ္ႏုိင္ေသးသည္။ ဒုကၡေဝဒနာျဖစ္ေပၚေသာအခါ၌ကား ျငိမ္ျငိမ္ေလးမွိန္း၍လည္း မသာ ယာႏုိင္ေတာ႔ေခ်။ အလုိက္သင္႔ အလြယ္တကူလည္း မရႈမွတ္ႏုိင္ေတာ႔ေပ။ တစ္ခါတစ္ရန္၌ ေျခသလုံးမ်ား ပူထူေနရာမွ ဆင္ေျခေထာက္ၾကီးလုိ အၾကီးၾကီးျဖစ္လာသည္ဟု ထင္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပုိင္းတခုလုံး သပ္ႏွင္႔လွ်ဳိ ထားသလုိ တင္းၾကပ္ေလးလံ ပူေလာင္ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဇၥ်တၱ (ခႏၶာကုိယ္အတြင္းထဲ) မွ ကလီစာမ်ားကုိ လက္ႏွင္႔ဆုပ္ကုိင္ျဖစ္ညွစ္ထားသလုိ တင္းၾကပ္ေနျပီး အသက္ရႈၾကပ္ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ႏွာေခါင္းရုိးကုိ ၾကဳိးႏွင္႔ဆြဲခ်ီျပီး အတင္းဆြဲေနသလုိလည္း ထင္ရသည္။ ထုိအခါ ေယာဂီသည္ သမာဓိအားမေကာင္းလွ်င္ ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္ေတာ႔ေပ။ ထုိသုိ႔သီးမခံႏုိင္ပါလွ်က္ ဝီရိယတုိးျပီး ဇြတ္အတင္းၾကိတ္မွိတ္၍ ရႈမွတ္ေနလွ်င္ ဝီရိယႏွင္႔ သမာဓိမညီမွ်၍ ဝီရိယေနာက္ သမာဓိမလုိက္ႏုိင္၍ စိတ္ေတြ ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္သားတတ္သည္။ ထုိအခါစိတ္သည္ သတိႏွင္႔အသိကင္းကာ တရားအားထုတ္ရတာ မွား ြ ေလျခင္းဟုလည္း တရားအေပၚ၌ ယုံၾကည္မႈကင္းသြားတတ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ေဝဒနာဒဏ္ကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ေဒါမနႆ 62 http://www.sbay-student.org/ ျဖစ္ခါ ထုိမွတဆင္႔ ကယ္ပါ ယူပါ တဆာဆာျဖင္႔ ေယာင္ရမ္းျမည္တမ္းျခင္း ေအာ္ဟစ္ငုိေၾကြးျခင္းအဆင္႔သုိ႔ ေရာက္သြား တတ္သည္။ ထုိသုိ႔ ငုိေၾကြးျခင္းမွာ ေဝဒနာဒဏ္ကုိ သည္းမခံႏုိင္ျခင္းေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။ ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္ျခင္းမွာ သမာဓိအားနည္းေသာေၾကာင္႔ သတိႏွင္႔ ပညာ မထက္ျမက္ေသးေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ ေယာဂီတုိ႔ ငုိယိုၾကျခင္းမွာ ေဝဒနာဒဏ္ကုိ သည္းမခံႏုိင္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ သမာဓိအားေကာင္းလွ်င္ ေဝဒနာခ်ဳပ္ျငိမ္းသည္႔အထိ ေစာင္႔ၾကည္႔ႏုိင္ေပသည္။ ငုိခ်င္လာသည္႔အခါ ငုိခ်င္တဲ႔ စိတ္ကုိပင္ "ငုိခ်င္တယ္---ငုိခ်င္တယ္"ဟု ႐ႈမွတ္လွ်င္လည္း ငုိခ်င္တ႔ဲစိတ္သည္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကယ္သားေပမည္။ ြ ြ စာေရးသူလည္း ထုိက႔သုိ႔ ျဖစ္ခ႔ဘူးသည္။ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပုိင္းတစ္ခုလုံး ေလးလံေနျပီး သပ္ႏွင္႔လွ်ဳိထားသလုိ ဲ ဲ တင္းၾကပ္ထူပူေနေပသည္။ ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိခ်င္စိတ္မ်ားကုိပင္ ျဖစ္ေပၚလာေသးသည္။ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ ႐ႈမွတ္ေန ရင္းႏွင္႔ပင္ ခႏၶာကုိယ္တခုလုံးသည္ မုိးပ်ံပူစီေပါင္းလုိ ၾကြတက္သားေတာ႔သည္။ ထူပူတင္းၾကပ္ေနေသာ ေအာက္ပုိင္းတခု ြ လုံးမွာလည္း ေမာ္ေတာ္ကားဘီးကုိ ေလေလွ်ာ႔လုိက္သလုိ ရွဴကနဲျမည္ကာ ေအးဆင္းသြားေပေတာ႔သည္။ ထုိ႔အျပင္ ႏွာေခါင္းရုိးအလယ္တည္႔တည္႔ကုိ ၾကဳိးႏွင္႔ခ်ည္ကာ အတင္းအဓမၼဆထားသလုိ တင္းၾကပ္နာက်င္တာ ဲြ ကုိလည္း ေတြ႔ၾကဳံခ႔ဲရသည္။ ႏွာေခါင္းျဖင္႔ အသက္မရႈႏုိင္၍ ေခါင္းၾကီးေမာ႔ကာ အသက္ငင္သလုိ ပါးစပ္ျဖင္႔အသက္ရႈခဲ႔ရ သည္။ ထုိအခ်ိန္၌လည္း ေဝဒနာဒဏ္ခ်က္ကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔သည္။ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ ႐ႈမွတ္ျခင္း ျဖင္႔ ႏွာေခါင္းရုိးမွ ေဝဒနာသည္ တေျဖးေျဖး ေျပေလ်ာ႔သားေတာ႔သည္။ ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားမွာ သေရကြင္းဖတ္ေလးေတြ လာ ြ လာတင္သလုိ အေၾကာေလးေတြ ေျပဆင္းသြားတာကုိ ေတြ႔ရေပသည္။ ဤသုိ႔ ေဝဒနာကုိ သည္းမခံႏုိင္၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္လည္း သမာဓိအားနည္းေသးေသာေၾကာင္႔ သတိ၊ ပညာ ဟူေသာ ဣေျႏၵႏွစ္ပါးတုိ႔ မထက္ျမက္ေသးေသာေၾကာင္႔ ငုိျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ပူထူထုံက်င္ ေညာင္းညာ ကုိက္ခဲေသာ ေဝဒနာမ်ားကုိ သည္းမခံႏုိင္သည္႔အခါ ၾကိတ္မွိတ္မေနေတာ႔ဘဲ ဣရိယာပုထ္ေျပာင္းကာ စၾကၤ ံေလွ်ာက္၍လည္း ရႈမွတ္သင္႔သည္။ မတ္တပ္ရပ္၍လည္း ႐ႈမွတ္သင္႔ေပသည္။ (၃) ေၾကာက္လန္႔၍ ငုိျခင္း၊ တရားအားထုတ္၍ ရက္အေတာ္အတန္ရလာသည္႔အခါ၊ တရားရႈမွတ္ရင္း၊ ေယာဂီ၏ အာရုံထဲ၌ အသုဘ အေလာင္းေကာင္ၾကီးမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႔ရတတ္သည္။ ထုိသုိ႔ ျမင္ရာ၌ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီမွာ အေလာင္းေကာင္ေတြကုိ စုပုံထား သလုိ တစ္ပုံၾကီး ျမင္ရတတ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီေတြမွာ ဟုိေနရာတစ္ေလာင္း၊ ဒီေနရာတစ္ေလာင္း၊ စသည္ျဖင္႔ တစ္ခ်ဳိ႕ ကပက္လက္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ေမွာက္လ်က္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ပုိးေလာက္ေတြစားေနလ်က္၊ တစ္ခ်ဳိ႕က က်ီး၊ လင္းတေတြ ထုိးဆိတ္ ေနလ်က္ သုႆာန္တစျပင္ထဲ ေရာက္သားသလုိမ်ဳိးလည္း ျမင္ရတတ္သည္။ ြ ထုိအခါ ေယာဂီသည္ ယခင္က မျဖစ္ခ႔ဘူးသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ စိတ္ႏုသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ ေၾကာက္ ဲ လန္႔သြားတတ္သည္။ ေၾကာင္႔လန္႔၍လည္း ေအာ္ဟစ္ငုိယိုတတ္ေလသည္။ 63 http://www.sbay-student.org/ အမွန္အားျဖင္႔ ဤသုိ႔ေသာ အေလာင္းေကာင္ အာရုံမ်ားသည္ ဝိပႆနာဥာဏ္ျဖင္႔ ျမင္ရေသာ အာရုံမ်ား ျဖစ္သည္။ မ်က္စိဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္သည္ႏွင္႔ ခ်က္ျခင္းေပ်ာက္ကယ္သားေပသည္။ ဘာမွေၾကာက္စရာမလုိေပ။ ြ ြ ဤသုိ႔ အေလာင္းေကာင္အာရုံကုိ မျမင္ရလွ်င္ အရုိးေျခာက္ပုံစံၾကီးမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႔ရတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံး အရုိးေျခာက္ၾကီးျဖစ္သားတာကုိလည္း ြ ျမင္ေတြ႔ရတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံး မီးေသြးတုံးၾကီးလုိ မဲမဲသ႑ာန္ၾကီး ျဖစ္ေနသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရတတ္သည္။ ဘယ္လုိပဲေတြ႔ေတြ႔ "ျမင္တယ္-- ျမင္တယ္" ဟုလည္းေကာင္း၊ "သိတယ္ သိတယ္"ဟု လည္းေကာင္း ႐ႈမွတ္ေနလွ်င္ အခ်ိန္တန္က ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္သားသည္သာ ြ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီမ်ားမွာ တရားထုိင္ေနစဥ္ လည္ကုတ္ကုိ လာဆြဲသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဆံပင္ကုိလာဆြဲ သည္ဟုလည္းေကာင္း၊ မိမိေဘးမွာ ပုံသ႑ာန္မဲမဲၾကီး လာထုိင္ေနသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ လက္မဲၾကီးႏွင္႔ ေလွ်ာက္စမ္းေန သည္ဟုလည္းေကာင္း ျမင္ေတြ႔ရတတ္ေပသည္။ ထုိအခါ ေယာဂီက တရားအာရုံဟု မထင္ဘဲ တကယ္႔တေစၦ၊ သရဲ၊ ျပိတၱာ စသည္႔ မေကာင္းဆုိးဝါးမ်ားက လာေရာက္ေႏွာက္ယွက္သည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဘုိးဘုိး ဘြားဘြားမ်ားက လာေရာက္ေခၚ ယူသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ထင္မွတ္တတ္ေပသည္။ ဤကဲ႔သုိ႔ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျဖစ္လာသည္႔အခါ အေၾကာက္လြန္ကာ ေအာ္ဟစ္ငုိေၾကြးတတ္ေလသည္။ အမွန္အားျဖင္႔ ဤအာရုံမ်ားသည္ ေယာဂီတုိ႔၏ စရုိက္အားေလွ်ာ္စာ ေပၚလာေသာ တရားအာရုံမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ြ ထုိအာရုံမ်ားကုိျမင္တုိင္း သတိႏွင္႔အသိကပ္ခါ စူးစူးစုိက္စုိက္႐ႈမွတ္ေနရပါမည္။ ထုိသုိ႔႐ႈမွတ္ရင္းျဖင္႔ အခ်ိန္တန္က အလုိလုိ ေပ်ာက္ကြယ္သားမည္႔ အာရုံၾကမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာမွ်ေၾကာက္စရာမလုိေပ။ ြ ဤသုိ႔ေၾကာက္လန္႔၍ ငုိျခင္းသည္ ရက္ႏွစ္ဆယ္၊ တစ္လ စသည္ျဖင္႔ ရက္ရွည္ေယာဂီမ်ားမွာ ျဖစ္ေပၚတတ္ေပ သည္။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အမ်ဳိးသမီးေယာဂီမ်ားမွာ ျဖစ္တတ္ျပီး တရားအေတြ႔အၾကဳံနည္းေသးျခင္း၊ သမာဓိ လြတ္သြား ျခင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။ (၄) သူမ်ားငုိတာကုိျမင္ရ၍ ငုိျခင္း၊ တစ္ခ်ဳိ႕ေယာဂီမ်ားမွာ ပင္ကုိစိတ္ထားႏူးညံ႔သူမ်ားျဖစ္ေလရာ ဝမ္းနည္းစရာ ေတြ႔ၾကဳံရင္လည္း အလြန္အမင္းဝမ္း နည္းတတ္သည္။ ဝမ္းသာစရာ ေတြ႔ၾကဳံရင္လည္း အလြန္အမင္း ဝမ္းသာတတ္သည္။ ကုိယ္တုိင္ ဝမ္းနည္းစရာ၊ ဝမ္းသာ စရာႏွင္႔ ေတြ႔ၾကဳံရရင္ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရုံတင္မကဘဲ သဟာယသမဂၢထမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝမ္းနည္းလွ်င္လည္း ဲ ဝင္ျပီး ဝမ္းနည္းတတ္သည္။ ဝမ္းသာလွ်င္လည္း ကုိယ္တုိင္ဝင္ျပီး ဝမ္းသာတတ္သည္။ ထုိ႔ျပင္သူမ်ားငုိတာျမင္လွ်င္လည္း ကုိယ္တုိင္ဝင္ျပီး ငုိတတ္သည္။ ဤသုိ႔ေသာ ေယာဂီမ်ားမွာ ဘာရယ္လုိ႔မဟုတ္ပဲ သူမ်ားငုိလွ်င္ ငုိတတ္သည္႔ အက်င္႔ရွိ၍ ငုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ၌ တရားထုိင္ရင္း ငုိေသာ အမ်ဳိးသားေယာဂီတစ္ဦး၊ အမ်ဳိးသမီးေယာဂီတစ္ဦးကုိ ေတြ႔ဘူး ေပသည္။ ထုိေယာဂီမ်ားကုိ ငုိျခင္းအေၾကာင္းကုိ ေမးၾကည္႔ရာ ဘာရယ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားငုိတာျမင္လုိ႔ ငုိတာပါဟု တစ္သေဘာတည္း အေျဖေပးေလသည္။ 64 http://www.sbay-student.org/ သူမ်ားငုိတာျမင္လုိ႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ ကုိယ္႔အလုပ္ကုိယ္မလုပ္ဘဲ ပတ္ဝန္က်င္ကုိ စူးစမ္းတတ္ေသာ၊ ဝိတက္မ်ား ေသာ၊ သတိမ႔ဲေသာ၊ ႐ႈမွတ္မႈကင္းေသာ ေယာဂီမ်ားမွာ ျဖစ္တတ္သည္႔ငုိျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ (၅) ငုိမွတရားထူးရတယ္ထင္၍ ငုိျခင္း၊ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ၌ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးသည္ ငုိရယ္ျခင္းကုိ အသားေပးျပီး တရားေဟာေျပာျပ တတ္သည္။ ေယာဂီတစ္ဦးဦးက တစ္စုံတစ္ခုေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္႔ ငုိလွ်င္ တရားတက္လာျပီဟုပင္ အားေပးတတ္ သည္။ ငုိရျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိကား မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဗြီဒီယုိကင္မရာျဖင္႔ မွတ္တမ္းတင္ကာ တသီးတသန္႔ ျဖန္႔ျဖဴးတတ္ေသးသည္။ ငုိရယ္ျခင္းကုိ သတိပ႒ာန္စြမ္းရည္ဟုဆုိကာ စာအုပ္မ်ားပင္ ေရးသား၍ ျဖန္႔ျဖဴးတတ္ေသးသည္။ ေယာဂီမွာ ဗြီဒီယုိျဖင္႔ မွတ္တမ္းတင္ခံရ၍ တျခားအေၾကာင္းေၾကာင္႔ ငုိေစကာမူ တရားထူးသည္ တရားတက္သည္ဟု ယူဆ ကာ ထုိင္တုိင္း ထုိင္တုိင္း ငုိျပတတ္ေတာ႔သည္။ ထုိအခါ တစ္ျခားေယာဂီမ်ားမွာ မငုိခ်င္ေသာ္လည္း တရားထူးျပီဟု ထင္ရ ေလာက္ေအာင္ တရားသားတက္သည္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ တမင္တရာ ငုိျပရွာေလသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ ဆရာသမားေၾကာင္႔ငုိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေလသည္။ ဆရာသမားက ငုိတ႔သူကုိမွ သေဘာ ဲ က်လွသျဖင္႔ ဆရာသမားသေဘာက်ေအာင္ ငုိျပျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤငုိျခင္းကား ဆရာသမားမွာ အျပစ္ရွိ၍ ေယာဂီမွာ အျပစ္မရွိေပ။ ေယာဂီက ဘယ အာဒီနဝေၾကာင္႔ ငုိေစကာမူ ဆရာသမားက ငုိျခင္းကုိ အသားမေပးပဲ၊ မေဟာေျပာပဲ၊ မသိ ဟန္လႊဲေနမည္ဆုိလွ်င္ ဤသုိ႔ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚမလာႏုိင္ေပ။ (၆) ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္း၊ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရင္း ငုိျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေပၚရာတြင္ ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္းလည္း တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အသက္အရြယ္ၾကီးရင္႔မွ တရားအားထုတ္သူမ်ား အသက္အရြယ္ၾကီးရင္႔ေသာ္ လည္း ငယ္စဥ္ကဆုိးမုိက္ခ႔သူမ်ား၌ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ျဖစ္ေပၚပုံမွာ တရားအားထုတ္၍ ရက္အေတာ္ ဲ အတန္ၾကာလာသည္႔အခါ သမာဓိစမ္းအင္ေၾကာင္႔ အေရာင္အလင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္သည္။ ထုိမွတဆင္႔ တသက္ႏွင္႔ ြ တကုိယ္ မခံစားရဘူးေသးေသာ ဓမၼပီတိမ်ားကုိ ခံစားရတတ္သည္။ ထုိဓမၼပီတိ စြမ္းအင္ေၾကာင္႔ ခႏၶာကုိယ္သည္ ထုိင္ေန ေသာ္လည္း ၾကမ္းျပင္ႏွင္႔ ထိသည္ဟုမထင္ရပဲ မုိးေပၚသုိ႔ ၾကြတက္သကဲ႔သုိ႔လည္းေကာင္း၊ လႈိင္းႏုႏုေလးေပၚမွာ ရြက္ေလွ ကေလးစီးျပီး လုိက္ပါသြားရသလုိ ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေျငာင္းေျငာင္း ရွိလွသည္ကုိတစ္ေၾကာင္း၊ ရဟတ္စီးရသလုိ ေတာင္ေပၚမွ ဓာတ္ ေလွကားစီးျပီး ေအာက္ဆင္းရသလုိ ရင္ထဲအသဲထဲအထိ ေအးစိမ္႔ခ်ဳိျမိနေသာ အရသာကုိ ခံစားရသည္ေၾကာင္႔လည္း ္ ေကာင္း၊ ဘယ္အရာႏွင္႔မွ် မတူေသာ ဓမၼပီတိ၊ ဓမၼရသကုိ ခံစားရသျဖင္႔ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္သားတတ္ေလသည္။ တစ္ဆက္ ြ တည္းမွာပင္ ဒီလုိတရားႏွင္႔ေတြ႔ရတာ ေနာက္က်ေလျခင္း၊ ဒီလုိတရား အရသာမ်ဳိး ခံစားရတာေနာက္က်ေလျခင္း၊ အရင္က သတိလက္လြတ္ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေနခဲ႔မိတာ မွားေလျခင္း။ ကာမဂုံအာရုံေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ခဲ႔မိ တာ မွားေလျခင္းဟုလည္း ေနာင္တၾကီးစြာ ရတတ္ေလသည္။ ထုိေနာင္တႏွင္႔အတူ မ်က္ရည္မ်ားသည္လည္း တသြင္သြင္ စီးက်ေလေတာ႔သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ေယာဂီမ်ားမွာ သိမ္႔ကနဲ သိမ္႔ကနဲ ရွဳိက္ငင္ငုိေၾကြးမိတတ္ေလသည္။ 65 http://www.sbay-student.org/ ရိပ္သာထဲ၌ ဒုလႅဘဦးဇင္းၾကီးတစ္ပါးႏွင္႔ ေတြ႔ဘူးသည္။ တရားအားထုတ္ရင္း ႏွာရည္ထက္ေအာင္ တစ္ရွဳပ္ရွဳပ္ ြ ႏွင္႔ ငုိေၾကြးေနသျဖင္႔ ေမးၾကည္႔ရာ ဝမ္းသာလုိ႔ပါဘုရား၊ ဝမ္းသာလုိ႔ ငုိမိတာပါဘုရားဟု ေျဖေလသည္။ ထုိဦးဇင္းၾကီးမွာ အသက္ (၇၆) ႏွစ္ရွိျပီး၊ ရဟန္းဝတ္တာ (၁၀) ရက္ခန္႔ပင္ ၾကာေလသည္။ တရားအေတြ႔ေနာက္က်၍ ယူက်ဳိးမရျဖစ္ကာ ငုိေၾကြးျခင္းျဖစ္သည္။ နံပါတ္ဖုိးစြဲေသာ ဒုလႅဘဦးဇင္းတစ္ပါးကုိလည္း သိခ႔ဲဘူးသည္။ ထုိဦးဇင္းသည္ အသက္အရြယ္ (၄၀) ခန္႔သာရွိ ေသးသည္။ နံပါတ္ဖုိးျဖတ္ခါစျဖစ္၍ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ႏုိင္လွသည္။ တရားလည္း အားမထုတ္ျဖစ္၊ သူမ်ားထုိင္တာကုိပဲ ေငး ေငးငုိင္ငုိင္ ၾကည္႔ေနတတ္သည္။ ရက္အေတာ္အတန္ၾကာလာေသာအခါ တျခားေယာဂီေတြလုိ တရားမေလွ်ာက္ႏုိင္၍ ရွက္ တာကတစ္ေၾကာင္း၊ တျခားေယာဂီေတြလုိ ျဖစ္ခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း၊တစ္ျခားေယာဂီေတြ တုိက္တြန္းတာကတစ္ေၾကာင္း၊ တရားထဲမွာ စိတ္ပါဝင္စားျပီး ႐ႈမွတ္လာေတာ႔သည္။ ထုိဒုလႅဘဦးဇင္းသည္ ပီတိ ပႆဒၶိေတြ ခံစားရသည္႔အခါ၊ ကာယလဟုတာ စိတၱလဟုတာတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္႔ အခါတြင္ ခ်ဳံးပြဲခ်၍ ငုိပါေတာ႔သည္။ အငုိတိတ္သည္႔အခါ ေယာဂီမ်ားက မေမးရပါပဲ သူကုိယ္တုိင္ကပင္ တပည္႔ေတာ္ တရားနဲ႔ေတြ႔တာ ေနာက္က်လုိက္တာဘုရား၊ နံပါတ္ဖုိးကုိ အဟုတ္ၾကီးမွတ္ထင္ျပီး စြလမ္းမိတာ မွားေလျခင္းဟု ေနာင္တ ဲ ရလုိက္တာဘုရား အဲဒါနဲ႔ တပည္႔ေတာ္ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ျပီး ငုိမိတာပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္ေလသည္။ (၇) အနာထပိဏ္ ငုိေၾကြးျခင္း(အသိေနာက္က်၍ ငုိျခင္း) ျမတ္ဗုဒၶ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ အနာထပိဏ္ မက်န္းမာသည္႔အခါ ရွင္သာရိပုၾတာႏွင္႔ ရွင္အာနႏၵာတုိ႔ ၾကြေတာ္မူေပသည္။ သူေ႒းၾကိးကုိ ရွင္သာရိပုၾတာက အာယတန (၁၂) ပါးႏွင္႔ စပ္၍ ညိကပ္တြယ္တာမႈ မရွိဖုိ႔ အေသးစိတ္ေဟာျပပါသည္။ တရားဆုံးသည္ႏွင္႔ တစ္ျပဳိင္နက္ သူေ႒းၾကီးခမ်ာ အသံထြက္၍ ငုိရွာေပသည္။ ထုိအခါ အရွင္အာနႏၵာက "သူေ႒းၾကီး သင္ဟာ စည္းစိမ္ ခႏၶာေပၚမွာ တြယ္တာစြလမ္းေန၍ ငုိသေလာ"ဟု ေမးပါသည္။ သူေ႒းက ဲ မဟုတ္ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားျပီး ဒီလုိတရားမ်ဳိး ေသခါနီးအခ်ိန္မွ နာရတာ အသိေနာက္က်၍ ဝမ္းနည္းစြာ ငုိေၾကြးမိ ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ က်န္းမာစဥ္က ဒီတရားမ်ဳိး နာရလွ်င္ အထက္တန္း အရိယာပင္ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ခုေတာ႔ ေသျခင္း တရား၏တံခါးဝမွာ ေရာက္ေနျပီျဖစ္၍ ေနာက္က်ခဲ႔ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ေလသည္။ ဤနည္းအားျဖင္႔ သူေ႒းၾကီး၏ ငုိျခင္းမ်ဳိးကုိ အသိေနာက္က်၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္ေလသည္။ မည္သည္႔အေၾကာင္းေၾကာင္႔ပင္ ငုိေစကာမူ ငုိျခင္းသည္ ေဒါမနႆ ေဝဒနာျပ႒ာန္းေသာ ေဒါသမူစိတၱဳပၸါဒ္၊ အကု သုိလ္စိတၱဳပၸါဒ္ပင္ ျဖစ္ရကား။ ငုိခ်င္စိတ္ေပၚလာလွ်င္ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ ရႈမွတ္ပစ္ရမည္။ ရႈမွတ္စိတ္ျဖင္႔ ငုိခ်င္စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေပမည္။ (၈) သံေဝဂေၾကာင္႔ ငုိျခင္း တရားရႈမွတ္၍ ဝိပႆနာဉာဏ္အဆင္႔ဆင္႔ ျဖစ္ေပၚလာသည္႔အခါ မိမိခႏၶာကုိယ္ထဲ၌ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ သခၤ ါရ တရားအစုကုိ မိမိဉာဏ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြက္ကက္ကြင္းကြင္းၾကီး ျမင္ေနရတတ္သည္။ ထိုထက္ပုိ၍ ဉာဏ္အျမင္ ြ ရင္႔သန္လာခ်ိန္တြင္ အပ်က္ကုိခ်ည္း ျမင္ေနရတတ္သည္။ ထုိအခါ ေကဝလဒုကၡႏၶ ခႏၶာကုိယ္သည္ ခ်မ္းသာမဖက္ ဆင္းရဲ 66 http://www.sbay-student.org/ တုံး ဆင္းရဲစု သက္သက္ၾကီး ျဖစ္သည္ဟူေသာ ေဒသနာေတာ္ကုိ လက္ေတြ႔ကုိယ္ေတြ႔ သိလာတတ္သည္။ ထုိအခါ ခႏၶာ ဝန္ကုိ ထမ္းေဆာင္ေနရသည္မွာ မီးခဲကုိသယ္ေဆာင္ရသလုိ ပူေလာင္လွေခ်တကား။ ငါကေတာ႔အဟုတ္ထင္ျပီး အျမဲတမ္း လိမ္းျခယ္ သုတ္သင္ေပးခဲ႔ရသည္။ အဝတ္တန္ဆာေတြ ဆင္ယင္ေပးခဲ႔ရသည္။ အေမႊးနံ႔သာေတြ လိမ္းက်ံေပးခဲ႔ရသည္။ အစာအဟာရေတြန႔ဲ ေကၽြးေမြးျပီး ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ခ႔ဲရသည္။ သူကေတာ႔ ငါ႔အလုိမလုိက္ သက္သက္ဆင္းရဲတုံး ဆင္းရဲစု ၾကီးျဖစ္ပါတကားဟု ဆင္ျခင္မိရာ၌ ခႏၶာဝန္ကုိ ျငီးေငြ႕ျခင္း၊ ေၾကာက္ရံ႕ထိတ္လန္႔ျခင္း၊ သံေဝဂဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ ြ သည္။ ထုိသံေဝဂႏွင္႔အတူ မ်က္ရည္မ်ားသည္လည္း တသြင္သြင္စီးက် လာေလေတာ႔သည္။ ဤသုိ႔ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးကုိ သံေဝဂေၾကာင္႔ျဖစ္ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးဟု ေခၚရသည္။ ငုိသည္ဟု ဆုိရေသာ္လည္း အသံ ထြက္၍၊ လွ်ဳိက္ငင္၍ ငုိသည္မဟုတ္ စိတ္ထမွာ ယူက်ဳံးမရျဖစ္၍ မ်က္ရည္က်ရုံသာျဖစ္သည္။ မိမိကလြဲ၍ မည္သူမွ် မသိ ဲ ေသာ ငုိျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသံေဝဂေၾကာင္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ ေယာဂီတုိင္းတြင္ျဖစ္သည္မဟုတ္ လေတြႏွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာၾကာ အဆက္ မျပတ္အားထုတ္ဘူးေသာ ေယာဂီဝါရင္႔ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာသာ ျဖစ္တတ္သည္။ ဣေျႏၵအေတာ္ရင္႔က်က္၍ ပါရမီထူးေသာ ေယာဂီမ်ားမွာသာ ျဖစ္တတ္သည္။ ဣေျႏၵမရင္႔က်က္၊ ပါရမီလည္းမပါက ဤကဲ႔သုိ႔ ခႏၶာဝန္ကုိ ျငီေငြ႕ဖြယ္၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ အထိ ျမင္ရေသာ္လည္း ဆင္းရဲတုံး ဆင္းရဲစုမွန္းသိေသာ္လည္း ေတာ္လွနေရးဇာတ္ကားတစ္ခုတြင္ နယ္ခ်ဲ႕မ်ားက ျမန္မာ ္ ေတြကုိ ရုိက္ႏွက္၊ ပုတ္ခတ္၊ သတ္ျဖတ္ညွင္းပန္းေနတာေတြကုိ ေတြ႔ရသကဲ႔သုိ႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ရုံေလာက္သာ ျဖစ္တတ္ပါ သည္။ တရားအားထုတ္ဘက္ မိတ္ေဆြေယာဂီတစ္ပါးကုိ ေတြ႔ဘူးသည္။ အရွင္သည္ တရားေတြ အျမဲမျပတ္အားထုတ္ သျဖင္႔ ခႏၶာဆင္းရဲကုိလည္း မၾကာခဏ ဘာဝနာဉာဏ္ျဖင္႔ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ရိပ္သာလည္း မၾကာခဏဝင္သည္။ တစ္ခါဝင္ ရင္လည္း အနည္းဆုံး တစ္လ၊ ႏွစ္လဝင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ရိပ္သာထဲမွာ ဝါဆုိသည္။ ရိပ္သာမဝင္သည္႔အခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းမွာ အျမဲတမ္း အခ်ိန္ကုိ မရ ရေအာင္ယူ၍ အားထုတ္သည္။ ပုထုဇဥ္ဘဝႏွင္႔ အပါယ္ဆင္းရဲကုိ စက္ဆုပ္ေၾကာက္ရြ႕ံ သူလည္းျဖစ္သည္။ ထုိအရွင္ တရားအားထုတ္စဥ္ တစ္ေန႔သ၌ ရႈမွတ္ရင္းျဖင္႔ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ထပ္ထားေသာ ေနရာ၌ ဆန္ အိတ္ၾကီးတစ္အိပ္ကုိ ပုိက္ထားရသလုိ ေလးလံေနတာကုိ ေတြ႔ရသည္။ လက္ဝါးႏွစ္ဘက္ကလည္း ေလးလံျပီး ေအာက္သုိ႔ က်ေနသည္။ လက္ေကာက္ဝတ္မွ လက္ျပင္တစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း အေၾကာေတြ တင္းၾကပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရသည္။ ဝမ္း ဗုိက္ကလည္း ေဖာင္းမႈ ပိန္မႈ ျပဳမရေတာ႔ေပ။ အသက္ရွဴလည္း ၾကပ္လာသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ တေျဖးေျဖး ႐ႈမွတ္ေနရာမွ မႏုိင္ဝန္ကုိ ထမ္းေနရသူပမာ ငါကေတာ႔ ျပဳစုလုိက္ရတာ၊ ယုယလုိက္ရတာ ဒင္းကေတာ႔ဆင္းရဲတုံး ဆင္းရဲစစ္ၾကီးပဲဟု ဆင္ ျခင္မိသည္ႏွင္႔ တစ္ျပဳိင္နက္ မ်က္ရည္ေတြ တြင္တြင္ၾကီး က်လာခဲ႔ေပေတာ႔သည္။ ဤအရွင္၏ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ တမင္လုပ္ၾကံ၍ ငုိလုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဘဝတုိတုိႏွင္႔ နိဗၺာန္၊ မဂ္ဖုိလ္ရေစႏုိင္မည္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။ အမွန္အားျဖင္႔ နိဗၺာန္မဂ္ဖုိလ္သုိ႔ ဘဝတုိတုိႏွင္႔ ေရာက္ေစႏုိင္သည္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိး ဟု ဆုိေသာ္လည္း ငုိေၾကြးျခင္းက ေရာက္ေစႏုိင္သည္မဟုတ္ ခႏၶာဆင္းရဲကုိ ေတြ႔သည္႔ သံေဝဂဉာဏ္ကသာ ေရာက္ေစ ႏုိင္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သံေဝဂဉာဏ္က နိဗၺာန္ကုိ ေက်းဇူးျပဳရာ၌ ဓမၼပဒလာ စူဠပႏ ၳကဝတၳဳျဖင္႔ သိႏုိင္ေပသည္။ ျမတ္စြာ ဘုရားလက္ထက္က စူဠပန္ဟူေသာ ရဟန္းတစ္ပါးရွိခ႔ဘူးသည္။ ထုိအရွင္သည္ ဉာဏ္ေလးသူတုိ႔ သမုိင္းတြင္ ဉာဏ္ ဲ အေလးဆုံး စံခ်ိန္ခ်ဳိးထားသူျဖစ္သည္။ ကမၻာ႔ဉာဏ္အထုိင္းဆုံး လူသားဟုလည္း ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ဉာဏ္ထုိင္းပုံမွာ ေလးေၾကာင္း ေလးပါဒရွိသည္႔ တစ္ဂါထာကုိပင္ ေလးလတုိင္တုိင္ က်က္မွတ္ေသာ္လည္း မလြတ္မရနုိင္ေပ။ ထုိ႔သုိ႔ 67 http://www.sbay-student.org/ ဉာဏ္ေလးရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းမွာလည္း ကႆပျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ဉာဏ္ေလးေသာ အညတရ ရဟန္း တစ္ပါးကုိ ပ်က္ရယ္ျပဳဘူးေသာ ဝဋ္ေၾကြးေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ေနာင္ေတာ္ျဖစ္ေသာ မဟာပန္မေထရ္က ဒီဂါထာေလးကုိမွ ေလးလႏွင္႔မရႏုိင္လွ်င္ ရဟန္းကိစၥအထြဋ္အထိပ္သုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ေရာက္ႏုိင္ပါ႔မလဲဟု ၾကိမ္းဝါးကာ ႏွင္ထုတ္ေတာ႔သည္။ စူဠပန္လူထက္ဘုိ႔အျပန္ ျမတ္စာဘုရားက စၾကၤ ံမွာ ြ ြ ေစာင္႔ေနျပီး တရားေပးသည္၊ တန္ခုိးျဖင္႔ ဖန္ဆင္းထားသည္႔ ပုဝါစေလးကုိ လက္ႏွင္႔ပြတ္၍ သုံးသပ္ခုိင္းသည္။ စိတ္ထဲမွာ လည္း ရေဇာဟရဏံ၊ ရေဇာဟရဏံ ျမဴကုိေဆာင္သည္႔ အဝတ္၊ ျမဴကုိေဆာင္႔သည္႔အဝတ္ဟု ရြတ္ခုိင္းသည္။ ထုိသုိ႔ ပုဝါစေလးကုိလက္ျဖင္႔ သုံးသပ္ရင္း ပုဝါစေလးမွာ ညစ္ေပသြားရာ ထုိအရွင္၏စိတ္ထဲ၌ ဒီပုဝါေလးဟာ အစက ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည္။ ခုေတာ႔ ခႏၶာကုိယ္အတၱေဘာၾကီးကုိ အမွီျပဳျပီး ညစ္ႏြမ္းသြားရသည္။ သခၤ ါရတရားေတြဟာ အနိစၥ မျမဲေသာသေဘာရွိပါတကားဟု အနိစၥ သညာရ၍ သံေဝဂဉာဏ္ျဖစ္ေပၚခဲ႔ေလသည္။ ထုိမွတဆင္႔ သခၤ ါရတရားကုိ ဝိပႆ နာရႈကာ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင္႔တကြ အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ေရာက္ရွိကာ ရဟႏၱာ ျဖစ္သားေလသည္။ ြ ထုိစူဠပန္အရွင္ ပုဝါစေလးကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ရဟႏၱာျဖစ္သားရျခင္း၌လည္း သမုိင္းေၾကာင္းရာဇဝင္ရွိခဲ႔သည္။ ြ ထုိအရွင္သည္ ေရွးဘဝ၌ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခ႔ဘူးသည္။ တုိင္းခန္းလွည္႔လည္စဥ္ တေန႔၌ နဖူးမွေခြ်းမ်ား ယုိစီးက်ေလရာ ပုဝါစ ဲ ေလးႏွင္႔ သုတ္သင္ျပစ္လုိက္သည္။ ထုိအခါ ပုဝါစေလးမွာ အျဖဴေရာင္မွ အမည္းေရာင္ျဖစ္သားေလသည္။ ရွင္ဘုရင္၏ စိတ္ ြ ထဲ၌လည္း ဒီပုဝါစေလးဟာ အစကျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည္၊ ခုေတာ႔ ခႏၶာကုိယ္အတၱေဘာၾကီးကုိအမွီျပဳျပီး မည္းညစ္ႏြမ္းေၾက သြားရသည္။ သခၤ ါရတရားမွန္သမွ် အနိစၥၾကီးပါတကားဟု အနိစၥဟု မွတ္ထင္ေသာ ဉာဏ္ႏွင္႔အတူ သံေဝဂ ရခဲ႔ဘူးသည္။ အတိတ္ဘဝက ရခဲ႔ဘူးေသာ အနိစၥသညာႏွင္႔ သံေဝဂဉာဏ္ပါရမီဓာတ္ခံေၾကာင္႔ ေဂါတမျမတ္စာဘုရား လက္ထက္မွာ ြ ရဟႏၱာျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ဤစူဠပန္မေထရ္ရေသာသံေဝဂမွာ အနိစၥသညာႏွင္႔ ဆက္ႏြယ္၍ျဖစ္ေသာ သံေဝဂ ဉာဏ္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြေယာဂီရဟန္းရေသာ သံေဝဂဉာဏ္မွာ ဒုကၡသညာႏွင္႔ ဆက္ႏယ္၍ျဖစ္ေသာ ြ သံေဝဂဉာဏ္ျဖစ္သည္။ သံေဝဂျဖစ္ပုံျခင္းကား အတူတူပင္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဤသံေဝဂဉာဏ္ေၾကာင္႔ ငုိျခင္းမ်ဳိးကုိ စစ္မွန္ေသာငုိျခင္းမ်ဳိးဟု ေခၚႏုိင္ေပသည္။ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္ အား ေက်းဇူးျပဳႏုိင္ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္ေပသည္။ (၉) ပီတိေၾကာင္႔ ငုိျခင္း တရားအားထုတ္ရာ၌ ရက္အေတာ္အတန္ရလာေသာအခါ စိတ္တည္ျငိမ္လာတတ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ တည္ျငိမ္မႈမ်ဳိးကုိ သမာဓိဟုေခၚရေပသည္။ သမာဓိအားေကာင္းလာသည္ႏွင္႔အမွ် ႐ႈမွတ္စိတ္ (ဝိပႆနာဉာဏ္)ကလည္း တစ္ဆင္႔ထက္ တစ္ဆင္႔ျမင္႔တက္၍ လာခဲ႔ေပသည္။ ထုိအခါ၌ စိတ္တုိ႔သည္ ကိေလသာ နီဝရဏတုိ႔မွ တဒဂၤကင္းကြာကာ အပူျငိမ္းေအးလွ်က္ ရွိေပသည္။ ထုိက႔သုိ႔ စိတ္အပူျငိမ္းေအးေနျခင္းမွာ သတိ၊ သမာဓိႏွင္႔ ပီတိပႆဒၶိေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပသည္။ ဲ ထုိသုိ႔ ပီတိ၊ ပႆဒၶိတုိ႔ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ တရားရႈမွတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ရႈမွတ္ေနရင္း အလုိလုိမ်က္ရည္ လာတတ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မ်က္ရည္ေတြစီးဆင္းက်ေနသည္ဟု စိတ္ထင္ရေသာ္လည္း လက္ႏွင္႔စမ္းၾကည္႔သည္႔အခါ တကယ္မဟုတ္မွန္းလည္း သိရတတ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မက်ပဲ မ်က္လုံးအိမ္ 68 http://www.sbay-student.org/ ဝန္းက်င္တြင္ မ်က္ရည္ဥေတြ ရစ္ဝဲေနသည္ဟု ထင္ရတတ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနရာမွ လက္ဝါးျပင္ေပၚထိ တစ္ေပါက္ေပါက္က်ဆင္းလာသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရတတ္ေပသည္။ ထုိအခါ ဝမ္းသာစိတ္လည္းမျဖစ္ ဝမ္းနည္းစိတ္လည္းမျဖစ္ပဲ အလုိလုိက်လာေသာ မ်က္ရည္ကုိ ေယာဂီက ထူးဆန္းအံ႔ၾသေနတတ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ မ်က္ရည္က်ရျခင္းမွာ အမွန္အားျဖင္႔ ပီတိေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပသည္။ တရားအားမထုတ္ ခင္က ကိေလသာအခုိးအေငြ႔ေတြေၾကာင္႔ စိတ္ပူေလာင္ေနတတ္သည္။ တရားအားထုတ္ေသာအခါ တရားအရွိန္ေၾကာင္႔ စိတ္ေတြေအးျမလာတတ္သည္။ တရားေရေအးႏွင္႔ ေတြ႔ေသာအခါ ကိေလသာအခုိးအေငြ႔တုိ႔သည္ မ်က္ရည္အျဖစ္ အသြင္ ေျပာင္းသြားၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဥပမာ - ေရေႏြးေငြ႔ မီးခုိးေငြ႔တုိ႔ အျပည္႔ထည္႔ထားေသာ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲသုိ႔ ေရခဲတုံး မ်ား ထည္႔သြင္းလုိက္ေသာအခါ အပူေငြ႕တုိ႔ အရည္ေပ်ာ္က်သြားသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေပသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ငုိျခင္းမ်ားကုိ သူ႔အလိုလုိ မ်က္ရည္က်၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးဟု ဆုိႏုိင္ေပသည္။ ပီတိေၾကာင္႔ ငုိျခင္းဟုဆုိရ ေသာ္လည္း ပီတိအႏုစားေလးေၾကာင္႔ မ်က္ရည္က်ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ပီတိတုိ႔အားေကာင္းလာသည္႔အခါ ဝမ္းသာလြန္း အားၾကီး၍လည္း ငုိေၾကြးတတ္ေပသည္။ ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္းမ်ဳိးကုိ အထက္မွာ ျပဆုိခ႔ျဲ ပီး ျဖစ္ေပသည္။ (၁၀) ေနာင္တရ၍ ငုိျခင္း။ ၁၀) တရားအားထုတ္ေသာ ေယာဂီ၏ သႏၱာန္၌ ပီတိပႆဒၶိတုိ႔ အားေကာင္းလာသည္႔အခါ ေယာဂီသည္ ဝမ္းသာ အားရျဖစ္လာတတ္ေပသည္။ တရားအရသာဟာ ဘယ္အရာႏွင္႔မွ် မတူတာ တရားအရသာကုိ ဘယ္အရာႏွင္႔မွ် မလဲႏုိင္ ဘူးဆုိတာ၊ တရားအရသာဟာ အခ်ဳိျမိန္ဆုံး အေကာင္းဆုံးဆုိတာကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဆုံးျဖတ္လာတတ္ေပသည္။ ထုိအခါ ဒီလုိတရားမ်ဳိး ခုမွခံစားရတာ ေနာက္က်ေလျခင္းဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ကာမဂုံအာရုံေတြကုိ အဟုတ္ၾကီး ထင္ျပီး စြဲလမ္းမက္ေမာခဲ႔တာ ေပ်ာ္ပါးလုိက္စားခဲ႔တာ မွားေလျခင္းဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဒီလုိတရားမ်ဳိး အေမအေဖတုိ႔ သိမ သြားရွာဘူးစသည္ျဖင္႔ ေသဆုံးသြားေသာသူကုိ တမ္းတ၍လည္းေကာင္း သိမ္႔ခနဲ သိမ္႔ခနဲ ရွဳိက္ငင္ငုိေၾကြးတတ္ေပသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ အသက္အရြယ္ၾကီးမွ တရားအားထုတ္သူမ်ား ကာမဂုဏ္အာရုံလုိက္စားခဲ႔သူမ်ား၊ မိဘကုိ တရားဓမၼျဖင္႔ ေက်းဇူးမျပဳလုိက္ရသူမ်ားမွာ ျဖစ္တတ္ေပသည္။ ဤငုိျခင္းမ်ဳိးသည္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင္႔ ရက္ႏွစ္ဆယ္၊ တစ္လတုိင္ေအာင္ တစ္စုိက္မတ္မတ္ အားထုတ္လာေသာ ေယာဂီမ်ားမွာသာ ျဖစ္တတ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း သတိ သမာဓိ အားေကာင္း၍ အာရုံႏွင္႔မွတ္စိတ္တုိ႔ မလြတ္တမ္း မိေအာင္ဖမ္းႏုိင္ပါက ဤကဲ႔သုိ႔ ငုိျခင္းမ်ဳိး မျဖစ္ေပၚႏုိင္ေပ။ အမွန္အားျဖင္႔ ဝမ္းသာ၍ ငုိျခင္း၊ ပီတိေၾကာင္႔ ငုိျခင္း၊ ေနာင္တရ၍ ငုိျခင္းမ်ားသည္ ပီတိေၾကာင္႔ ျဖစ္ရေသာ ငုိျခင္း မ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ေယာဂီ၏ ႏွလုံးသြင္းအလုိက္ ေခါင္းစဥ္ေျပာင္းသြားျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဤဆုိအပ္ခ႔ဲျပီးသည္႔အတုိင္း ငုိျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိရာတြင္ မည္သည္႔ငုိျခင္းမ်ဳိးမဆုိ ေဒါမနႆေဝဒနာပင္ျဖစ္သည္။ အကု သုိလ္စိတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေပၚလာေသာအာရုံအေပၚ ခံစားမႈအားၾကီး၍ ငုိျခင္းျဖစ္သည္။ အာရုံက အားေကာင္း၍ ရုတ္တရက္ သတိလတ္၍ ငုိျခင္းျဖစ္သည္။ သံေဝဂဉာဏ္ေၾကာင္႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အာရုံေနာက္မလုိက္ဘဲ ေပၚလာသမွ် ြ အာရုံကုိ ႐ႈမွတ္ေနက ငုိေၾကြးမႈ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ 69 http://www.sbay-student.org/ ယခုေခတ္အခါ၌ တရားထုိင္ရင္း ငုိယုိသူမ်ားကုိ သူရဲေကာင္းအသြင္ မွတ္တမ္းတင္ေနၾကေပသည္။ အမွန္အားျဖင္႔ ငုိေၾကြးသူသည္ သူရဲေကာင္းမဟုတ္ မ်က္ရည္ေလာကကုိ ေက်ာ္လြန္သူသည္သာ သူရဲေကာင္းအစစ္ ျဖစ္ေပသည္။ တရား ေတာ္၏ ဂုဏ္ရည္၌လည္း ငုိေၾကြးျခင္းဂုဏ္မပါေပ။ ျမတ္စာဗုဒၶကလည္း ေသာကပရိေဒဝါနံ သမတိကၠမာယ စုိးရိမ္ ပူေဆြး ြ ငုိေၾကြးမႈကုိ လြန္ေျမာက္ေစဖုိ႔အတြက္ သတိပ႒ာန္တရားကုိ ေဟာၾကားခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ငုိေၾကြးမႈသည္ တရား မဟုတ္ဘဲ ငုိေၾကြးမႈကုိ ေက်ာ္လန္ျခင္းသည္သာ တရားျဖစ္သည္ဟု မုခ်အားျဖင္႔ မွတ္ယူရေပမည္။ ြ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရင္း ငုိၾကသူမ်ားရွိၾကသလုိ ရယ္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ရယ္ျခင္းသည္လည္း ၁။ အတိတ္ကုိအာရုံျပဳ၍ ရယ္ျခင္း၊ ၂။ သူမ်ားရယ္လုိ႔ လုိက္ရယ္ျခင္း၊ ၃။ စိတ္ကူးယဥ္၍ ရယ္ျခင္း ဟူ၍ သုံးမ်ဳိးရွိေလသည္။ ၁။ အတိတ္ကုိအာရုံျပဳ၍ ရယ္ျခင္း၊ ထုိအတိတ္ကုိ အာရုံျပဳမိ၍ ရယ္ျခင္းဆုိသည္မွာ တရားအားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ မိမိျဖတ္သန္းခဲ႔ရေသာ ဘဝအေတြ႔အၾကဳံမ်ားမွ ရယ္စရာအာရုံမ်ားကုိ ျပန္လည္အာရုံျပဳမိတတ္သည္။ ထုိသုိ႔ အာရုံျပဳမိလုိက္ခ်ိန္တြင္ ထုိရယ္စရာ အာရုံ၌ အသိႏွင္႔သတိကပ္ေနေသာအခါ ရယ္ျခင္းမျဖစ္မူ၍ သတိႏွင္႔အသိလတ္သားသည္ႏွင္႔တျပဳိင္နက္ အာရုံထဲမွာ စိတ္ ြ ြ ကေမ်ာပါသြားျပီး အာရုံကုိခံစားမႈက အားၾကီးသြားတတ္သည္။ ထုိအခါ မ်က္ႏွာကလည္း ျပဳံးေနမိတတ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ ခစ္ခနဲအသံထက္၍လည္း ရယ္မိတတ္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ တဟားဟားႏွင္႔ ဟားတုိက္၍ ရယ္မိတတ္ ြ ေလသည္။ ဤသုိ႔ေသာရယ္ျခင္းမ်ဳိးကုိ အတိတ္ကုိအာရုံျပဳ၍ ရယ္ျခင္းဟုဆုိေပသည္။ စာေရးသူ တရားအားထုတ္စဥ္က ဤကဲ႔သုိ႔ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ခ႔ဘူးသည္။ ျဖစ္ပုံမွာ စာေရးသူႏွင္႔ အခန္းခ်င္းကပ္ ဲ လွ်က္ေနေသာ ေယာဂီဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးသည္ အသက္ (၇၀)ေက်ာ္ျပီးျဖစ္၍ စိတ္ေနာက္ကုိယ္မပါေတာ႔ မည္သုိ႔ပင္ ၾကဳိးစားအားထုတ္ေသာ္လည္း စၾကၤ ံမသြားႏုိင္၍ သမာဓိရင္႔က်က္မႈမရွိခ႔ေပ။ အျခားေယာဂီေတြ တရားေလွ်ာက္သည္႔အခါ ဲ ထူးျခားမႈေလးေတြ ေတြ႔ေသာ္လည္း သူ႔မွာဘာမွမေတြ႔၍ စိတ္ပ်က္ေနသည္။ ကမၼ႒ာန္းဆရာကုိလည္း အားနာလွေလျပီ။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဆရာေတာ္ၾကီးစၾကၤ ံေလွ်ာက္ရင္း ျပဳံးရယ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရသည္။ "ဆရာေတာ္ၾကီး ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲ" ေလွ်ာက္ၾကည္႔ရာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ပုံျပင္ေလးတစ္ခုေျပာျပပါသည္။ တစ္ခါတုန္းက ဖုိးသူေတာ္တစ္ပါးကုိ ဆရာဘုန္းၾကီးက စာသင္ၾကြဖုိ႔ ဆန္တစိပ္ေပးလုိက္သည္။ ဖုိးသူေတာ္က တစ္ေန႔ႏုိ႔ဆီဗူးတဗူးက် ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျပီး စာသင္သည္။ ထုိသုိ႔စာသင္ေသာ္လည္း ဆန္သာကုန္သားသည္။ စာက ြ တစ္ပုဒ္မွမရေပ။ ထုိအခါ ဖုိးသူေတာ္က "အင္း-ဆန္လည္းအစိပ္(တစ္စိပ္)ကုန္ျပီ၊ စာလည္း အပုဒ္(တစ္ပုဒ္)မွ မရဘူး" ဟု ညည္းရွာသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဆက္ေျပာသည္မွာ တပည္႔ေတာ္လည္း အဲဒီလုိျဖစ္ေနျပီ တရားအားထုတ္တာ တစ္လ 70 http://www.sbay-student.org/ ျပည္႔ခဲ႔ျပီ၊ ဘာမွလည္း မေတြ႔ရေသးဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဖုိးသူေတာ္ပုံျပင္ကုိ သတိရလုိ႔ ရယ္မိတာပါဟု ေျပာေလသည္။ ထုိဆရာေတာ္ၾကီး၏ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးသည္ အတိတ္ကုိအာရုံျပဳမိ၍ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေလသည္။ စာေရးသူလည္း တရားထုိင္တုိင္း ထုိဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဖုိးသူေတာ္ပုံျပင္က စိတ္ထဲမွာ ေပၚေပါက္လာသည္။ မရယ္ မိေအာင္ျဖစ္ညွစ္ျပီး ေအာင္႔ထားရသည္။ မရပါ။ ေအာင္႔ထားေလ ရယ္ခ်င္ေလ ျဖစ္လာသည္။ ရယ္မိလွ်င္ သူတပါးအာရုံ ပ်က္သြားမွာကုိလည္း မလုိလားေပ။ သုိ႔ျဖစ္၍ ရယ္ခ်င္စိတ္ကုိ ႐ႈမွတ္ပစ္လုိက္ရသည္။ မၾကာပါ ခ်က္ျခင္း ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ ကြယ္သြားေလသည္။ ဤသုိ႔ပင္ ဖုိးသူေတာ္ပုံျပင္က မၾကာခဏေပၚလာ၍ ရယ္ခ်င္စိတ္လည္း မၾကာခဏ ျဖစ္ေပၚလာေပ သည္။ ျဖစ္ေပၚလာတုိင္းလည္း ရႈမွတ္ရင္းျဖင္႔ ျငိမ္းေစခဲ႔သည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ေယာဂီသတိထားရမည္မွာ ပထမအဆင္႔အေနျဖင္႔ ရယ္စရာအာရုံျမင္လွ်င္ ထုိအာရုံကုိ "ျမင္တယ္. . . ျမင္တယ္" ဟု ရႈမွတ္ရမည္။ ရယ္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ " ရယ္ခ်င္တယ္ . . . ရယ္ခ်င္တယ္.."ဟု ရႈမွတ္ရမည္။ ရႈမွတ္ ရင္းျဖင္႔ ထုိရယ္စရာအာရုံႏွင္႔ ရယ္ခ်င္စိတ္တုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေစရမည္ဆုိတာကုိပင္။ ေအာင္႔အီးခ်ဳပ္တီးထားလွ်င္ ရယ္ခ်င္စိတ္က ရုန္းကန္ထြက္၍ လာတတ္သည္။ လႊတ္ထားလွ်င္ကား ရယ္လုိ႔ပင္ ဆုံးႏုိင္ေတာ႔မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တရားအားထုတ္သူတုိင္း မရယ္မိေအာင္ အာရုံမွန္သမွ်၌ သတိႏွင္႔အသိကပ္ေနေအာင္ ဂရုစုိက္၍ ရႈမွတ္သင္႔ေပသည္။ ၂။ သူမ်ားရယ္လုိ႔ လုိက္ရယ္ျခင္း၊ စိတ္သည္ အင္မတန္မွ ဆန္းၾကယ္သည္။ ကုိယ္႔အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမိတ္ေဆြေတြ ငုိတာျမင္လွ်င္ ငုိခ်င္ သည္။ ရယ္တာျမင္လွ်င္ ရယ္ခ်င္သည္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ဘာမွမျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ်ားငုိတာျမင္ေတာ႔ ငုိၾကသည္။ သူမ်ားေပ်ာ္တာျမင္ေတာ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ဝင္ျပီး ေပ်ာ္ၾကျပန္သည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ၌ ဤသုိ႔ေသာ ေယာဂီမ်ဳိးကုိ ေတြ႔ရတတ္ေပသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ၌ တရား စခန္းဝင္ခဲ႔သည္႔ ေယာဂီဒကာတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ဒကာမတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔ခ႔ဘူးသည္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေကာ ငုိတာ/ရယ္တာ ဲ မျဖစ္ၾကဘူးလားဟု ေမးၾကည္႔ရာ သူတုိ႔လည္း ျဖစ္ခ႔ၾဲ ကေၾကာင္း ျပန္ေျဖေလသည္။ ဘာေၾကာင္႔ အဲဒီလုိရယ္တာလဲဟု ေမး ၾကည္႔ရာ ဘာရယ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး သူမ်ားရယ္တာျမင္လုိ႔ ရယ္ပစ္လုိက္တာပဲဟု ေျဖေလသည္။ ထုိ႔အျပင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္ရိပ္သာ၌ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးက ငုိတာရယ္တာေတြကုိ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေန သျဖင္႔ ေယာဂီအမ်ားစုသည္ သူမ်ားေတြလုိ မငုိမရယ္လွ်င္ ခ်ီးမြမ္းမခံရမွာကတစ္ေၾကာင္း တရားမတက္ဟု အထင္ခံရမည္ ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ အေၾကာင္းတရားမျပည္႔စုံ မခုိင္လုံပါဘဲ သူမ်ားငုိတာျမင္လွ်င္ ငုိျပတတ္ေပသည္။ သူမ်ားရယ္တာ ျမင္လွ်င္ ရယ္ျပတတ္ေပသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးသည္ ကုိယ္႔အလုပ္ကုိယ္ မလုပ္ပဲ သူမ်ားထုိင္တာကုိ လုိက္ၾကည္႔ကာ ေၾကာင္ေငးေန တတ္သည္႔ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေယာဂီမ်ားႏွင္႔ သတိ သမာဓိ လုံးဝမရွိေသာ ေယာဂီမ်ားမွာ ျဖစ္တတ္ေပသည္။ 71 http://www.sbay-student.org/ ၃။ စိတ္ကူးယဥ္၍ ရယ္ျခင္း တစ္ခါတရံ၌ ေယာဂီတုိ႔သည္ တရားထုိင္ရင္း သတိလက္လတ္ စိတ္ကူးယဥ္ေနမိတတ္ေပသည္။ စိတ္ကူးထဲ၌ ြ ေလထဲ တုိက္အိမ္ေဆာက္သလုိ ေပ်ာ္စရာ ရႊင္စရာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မ်ားကုိ ပုံေဖာ္ေနတတ္ေပသည္။ ထုိအခါ စိတ္ ကူးထဲမွ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပဲြမ်ားသည္ အသက္ဝင္လာကာ ယခုပင္ တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရသလုိ မ်က္ႏွာရိပ္သည္ ျပဳံေရာင္သန္း ေနတတ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ခစ္ခနဲပင္ အသံထက္ေအာင္ ရယ္မိတတ္ေသးသည္။ ဓမၼမိတ္ေဆြ ရဟန္းေယာဂီတုိင္း ြ လုိလုိ ဤကဲ႔သုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္၍ ရယ္မိတာကုိ ေတြ႔ရေပသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ ဟား --ဟား---ဟား--ဟား ဟု အသံထြက္ လာေအာင္ ရယ္မိတာကုိပင္ ေတြ႔ခ႔ဲရေပသည္။ ထုိသုိ႔ ရယ္ၾကျခင္းမွာ တရားအေပၚ၌ ႏွစ္ႏွစ္ကာ စိတ္မဝင္စားျခင္း၊ တရားကုိ ေလးေလးစားစားအားမထုတ္ျခင္း၊ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ သေဘာထားျခင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပသည္။ အထူးသတိျပဳသင္႔သည္မွာ မည္သည္႔အေၾကာင္းေၾကာင္႔ပင္ ငုိေစကာမူ ထုိငုိဆဲအခုိက္၌ သတိလြတ္ျခင္းေၾကာင္႔ ငုိျခင္းျဖစ္ေပသည္။ မည္သည္႔အေၾကာင္းေၾကာင္႔ ရယ္ေစကာမူ သတိလတ္ျခင္းေၾကာင္႔ ရယ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ြ ငုိျခင္း၊ ရယ္ျခင္းတုိ႔သည္ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမဟုတ္ပဲ ငုိျခင္းရယ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ျခင္း၊ ငုိျခင္း ရယ္ျခင္းတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္သာ တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ျဖစ္ေပသည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘုန္းၾကီးသည္ကား ထုိသေဘာတရားကုိ နားမလည္ပဲ ငုိမွ ရယ္မွ တရားတက္သည္။ ငုိၾက ရယ္ၾကသူမ်ားကုိသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရေပသည္။ ထုိသုိ႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းထုတ္ေန ျခင္းသည္ပင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္၏ အမွားမ်ားစြာထဲက အမွားတစ္ခု ျဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။ ဝီရသူ (မစုိးရိမ) ္ ဦးဝိစိတၱာဘိဝံသ (သက်သီဟ ဓမၼာစရိယ) ဓမၼသဟာယေက်ာင္း - နာယက မစုိးရိမ္တုိက္သစ္၊ မႏၱေလးျမဳိ႕ 72 http://www.sbay-student.org/ သံေပါက္လကၤာမ်ား eeeee ေသာမဗုဒၶိ ရွက္မရွိ သတိပ႒ာန္ဟု ေၾကြးေၾကာ္သည္။ ဓမၼပီတိ သူမသိ ထင္မိထင္ရာ ေဟာေျပာသည္။ ကုိယ္ရံေတာ္မ်ား ေမြး၍ထား တရားအသြင္ ဖန္ဆင္းသည္။ ကပ္ပူးကပ္ခြာ ဝိပႆနာ လွည္႔ကာျပသသည္။ ငုိရယ္တရား သူ႔စြမ္းအား အမ်ားသူငါ ဆင္းရဲသည္။ စိန္ျခဴးၾကာေညာင္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ေယာင္ေတာင္ ေပါင္ေတာင္ ေထာက္ခံသည္။ ငုိရယ္တရား သင္ပြားမ်ား အပါယ္လားလိမ္႔မည္။ ငုိရယ္ကမၼ႒ာန္း သင္ဆည္းျဖန္း ႐ူးႏွမ္းရလိမ္႔မည္။ ငုိရယ္ကမၼ႒ာန္း အပါယ္နန္း စံျမန္းရလိမ္႔မည္။ ငုိရယ္လမ္းစဥ္ အပါယ္ခြင္ စံဝင္ရလိမ္႔မည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္၊ ေဝးစြာ ေရွာင္သင္႔သည္။ ဘီလူးႏွစ္ေကာင္ တန္႔ၾကည္ေတာင္၊ ေဝးစြာ ေရွာင္သင္႔သည္။ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဆုိ ေဝးစြာေရွာင္၊ ခုေနာင္ခ်မ္းသာမည္။ ငုိရယ္တရား အပါယ္လားအံ႔၊ မလားခ်င္က ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလာ႔။ ငုိရယ္တရား ဆင္းရဲပြါးအံ႔၊ မပြါးခ်င္က ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလာ႔။ ငုိရယ္တရား ေဘးရန္မ်ားအံ႔၊ မမ်ားခ်င္က ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလာ႔။ 73 http://www.sbay-student.org/ တန္႔ၾကည္ေတာင္ဆရာေတာ္ အမွားဝန္ခံ eeeee တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဆရာေတာ္၏ ငုိတရား၊ ရယ္တရားသည္ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင္႔ မေလ်ာ္ညီေသာ အဓမၼဝါဒ ျဖစ္ပါသည္။ အဓမၼဝါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘဒၵႏ ၱပညိႏၵာဘိဝံသ (ဒုတိယ ဥကၠ႒ဆရာေတာ္)၊ ဘဒၵႏ ၱစႏၵိမာ (တြဖက္ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္)၊ ဲ ဘဒၵႏ ၱကု႑လေဇာတိ (တြဖက္ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္)၊ အမွဴးျပဳေသာ ဲ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ၂၄ - ၁၂ - ၂၀၀၀ ေန႔၌ ဝန္ခံကတိျပဳ လက္မွတ္ ေရးျပီး ျဖစ္ပါသည္။ 74 http://www.sbay-student.org/ က်မ္းကုိး ႏွင္႔ စာကုိး မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ အ႒ကထာ၊ သတိပ႒ာန္ဝိဘင္း အ႒ကထာ၊ သတိပ႒ာန္ သံယုတ္အ႒ကထာ၊ ဝိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာ တုိ႔ကုိ ဗဟုိျပဳ၍ ေအာက္ပါဘုရားေဟာပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ က်မ္းဂန္မ်ားကုိ အမွီျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ၁။ ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ ၂။ ဝိနည္းမဟာဝါ ပါဠိေတာ္ ၃။ ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ (ဒုတိယအုပ္) ၄။ သာရတၳ ဒီပနီဋီကာ (ဒုတိယအုပ္) ၅။ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ ပါဠိေတာ္ ၆။ သီလကၡန္ ပါဠိေတာ္ ၇။ မဇၥ်ိမပဏၰာသ ပါဠိေတာ္ ၈။ သံယုတ္ ပါဠိေတာ္ (ဒု/တ) ၉။ မိလိႏၵပၪွာ ပါဠိေတာ္ ၁၀။ သီလကၡန္ အ႒ကထာ ၁၁။ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ အ႒ကထာ ၁၂။ မဇၥ်ိမပဏၰာသ အ႒ကထာ ၁၃။ သံယုတ္ အ႒ကထာ (တ) ၁၄။ ဓမၼပဒ အ႒ကထာ ၁၅။ ဝိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာ ၁၆။ ဝိသုဒၶိမဂ္ မဟာဋီကာ ၁၇။ လက္သန္း အ႒ကထာ ၁၈။ အ႒သာလိနီ အ႒ကထာ 75 http://www.sbay-student.org/ ၁၉။ သေမၼာဟဝိေနာဒနီ အ႒ကထာ ၂၀။ မဏိသာရမၪၨဴသာ ဋီကာ မဟာစည္ ဝိပႆနာ ႐ႈနည္းက်မ္း (ပ/ဒု) ကုိ မ႑ဳိင္ျပဳ၍ ေအာက္ပါက်မ္းဂန္စာေပ၊ တိတ္ေခြတုိ႔ကုိ ျခံရံ၍ လည္းေကာင္း၊ "တရားထုိင္ရင္း ငုိရယ္ျခင္း အေၾကာင္း" အမည္ရွိေသာ ဤက်မ္းစာအုပ္ကုိ ေရးသားျပဳစုပါသည္။ ၁။ မဟာစည္ ဝိသုဒၶိမဂ္ ျမန္မာျပန္ (ပ/ဒု/တ/စ) ၂။ ကမၻာေအးမူ ဝိသုဒၶိမဂ္ ျမန္မာျပန္ (ပ/ဒု) ၃။ မဟာစည္ ဝိပႆနာ ႐ႈနည္းက်မ္း (ပ/ဒု) ၄။ မဟာစည္ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ၾကီး ၅။ မဟာစည္ ျဗဟၼဝိဟာရ တရားေတာ္ ၆။ မဟာစည္ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ နိႆယ ၇။ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္မူ မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ နိႆယ ၈။ ေတာ္ကူးက်င္႔စဥ္ ၉။ ကုိယ္႔စိတ္ကုိယ္စစ္ (အရွင္ဆႏၵာဓိက) ၁၀။ သခၤတ အသခၤတ (မုိးကုတ္တရားတိတ္ေခြ) ၁၁။ ေဝဒနာႏုပႆနာ (ပ်ဥ္းမနား မဟာျမဳိင္တရားတိပ္ေခြ) 76 http://www.sbay-student.org/ ျမတ္ဆုေတာင္း eee ဘဝါ ဘဝ သံသာရ၌ ဗာလအသြင္ ျဖစ္ေနစဥ္လည္း လူ႔ခြင္ဘုန္းရွိန္ သုခမိန္တုိ႔ ခ်င္႔ခ်ိန္ဓမၼ ၾသဝါဒျဖင္႔ ျပစ္ျပႃမြက္မွာ မိန္႔ခန္းလႊာေၾကာင္႔ ြ မိစာရန္မ်ား ကင္းေစေသာ္။ ။ ၦ ဝိဇၨာဉာဏ္မ်ား လင္းေစေသာ္။ ။ ဝီရသူ (မစုိးရိမ) ္ 77


Comments

Copyright © 2025 UPDOCS Inc.