mg_thit_sim

Untitled ေၾကာက္စိတ္ ေမာင္သစ္ဆင္း ၾကိမ္လံုးAေၾကာင္းစU္းစားမိတိုင္း Aထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ၾကံဳခဲ့ရတာေလး တစ္ခုကို Aျမဲသတိိရေနမိပါတယ္။ ျမန္မာစာ Aခ်ိန္မွာ ပင္ရင္း စကားေျပ လက္ေရြးစင္ထဲက မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ငါးေျခာက္ျပား ေဆာင္းပါးကို သင္ျပီးစေပါ့။ မင္းတုန္းမင္းငယ္ရြယ္စU္ ေမာင္လြင္ဘ၀က စံေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ဆီမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ Aင္းသားၾကီးငၾကဴးက ငါးေျခာက္ျပားၾကီး တစ္ျပားလာျပီး လွဴတယ္။ ဆရာေတာ္က ငါးေျခာက္ကို သိပ္ၾကိဳက္ပါသတဲ့။ ေက်ာင္းမွာကလည္း ငါးေျခာက္ျပတ္လပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေမာင္လြင္ကို က်က္သေရခန္းထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းခုိင္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုU္းေပး တဲ့Aခါ ေမာင္လြင္ကို ငါးေျခာက္ ဖုတ္ခိုင္း ေတာ့ ငါးေျခာက္က ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ လက္ေဆးျပီးႏွမ္းဆီေမႊးေမႊးနဲ႔ ေရာက္လာမယ့္ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့.။ ေမာင္လြင္မွာ ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြ ေမးျမန္းစံုစမ္းလို႔မရဘဲ ဗ်ာမ်ားေနခိုက္ ...... ဟဲ႔...... ငလြင္မရေသးဘူးလား လုိ႔ေမးလိုက္ေတာ့ ညွဳိးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ ငါးေျခာက္ျပားၾကီး ......လာခဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့Aေၾကာင္း တင္ေလွ်ာက္ ရေတာ့တယ္။ ငလြင......လာခဲ့ လို႔ ္...... ထား၀ယ္ၾကိမ္ကို ဆြဲျပီး ေခၚလိုက္တဲ့ ဆရာေတာ္Aသံက ေက်ာင္းသား Aားလံုးရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္၀င္သြားပါသတဲ့။ Page 1 Untitled ဟဲ႕...ငလြင္ နင္ဟာ ဘုရင္႔သား၊ Aေၾကာင္း ညီညြတ္ရင္ နုိင္ငံကို ...ငလြ Aုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရမယ့္သူ။ ဒီလိုလူက ငါးေျခာက္ျပား တစ္ခ်ပ္ကိုေတာင္ လံုျခံဳေAာင္ မေစာင့္ေရွာက္နုိင္ရင္ နုိင္ငံကို နင္ဘယ္လို လံုျခံဳေAာင္ လုပ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ လို႔မိန္႔ျပီး Aခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမပါသတဲ့။ ဒီေဆာင္းပါးကို သင္ျပီးေတာ့ ဆရာက သင္ရိုးထဲက ေမးခြန္းေတြကို ေျဖခုိင္းပါတယ္။ ေမးခြန္း တစ္ခုက စံေက်ာင္း ဆရာေတာ္၏ ဆံုးမမႈကို သင္လက္ခံပါသလား လို႔ Aဓိပၸါယ္မ်ိဳးေပါက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ျမန္မာစာAခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာဟာ Aတန္းထဲကို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔၀င္လာပါတယ္. Aေျဖလႊာ ေတြကို စားပြဲေပၚ ဘုန္းခနဲျမည္ေAာင္ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဆရာ႔မ်က္ႏွာက နီျပီးတင္းလို႔။ တစ္တန္းလံုးကို ေ၀႔၀ဲျပီးၾကည္႔တယ္။ တစ္တန္းလံုး ကလည္း ျငိမ္လို႔။ ဆရာ ဘာျဖစ္ လာတာပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနၾကပံုပဲ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကို ေခၚျပီး Aတန္းေရွ႕ ထြက္ခုိင္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္။ ဆရာက Aေျဖလႊာတစ္ရြက္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး Aဲဒီေက်ာင္းသားကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါ မင္းAေျဖလား ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ၊ ေAး တစ္တန္းလံုး ၾကားေAာင္ ဖတ္စမ္း နည္းနည္း Aံ့ၾသေနပံုနွင့္ ေက်ာင္းသားက သူ႔Aေျဖကို ဖတ္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႔ ဆံုးမပံုကို မၾကိဳက္ေၾကာင္း။ ဆရာေတာ္ရ႔ဲ AဲဒီAခ်ိန္က စိတ္ခံစားမႈဟာ တပည္႔ကို လမ္းညႊန္ခ်င္စိတ္ထက္ မိမိAလြန္တရာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ဘုန္းမေပးရတဲ့Aတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ Page 2 Untitled ေဒါသစိတ္ကပိုျပီး ၾကီးမားေနနိုင္ေၾကာင္း၊ ျပီးေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ဒီေလာက္ ရိုက္ႏွက္ Aျပစ္ေပးစရာမလိုေၾကာင္း၊ နား၀င္ေAာင္ဆံုးမလွ်င္ ရပါလွ်က္ႏွင့္ ေသရာပါ Aမာရြတ္ထင္ေAာင္ ရိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ဟု သံသယျဖစ္စရာရွိေၾကာင္း။ ဘုရားသားေတာ္ တို႔မည္သည္ ရသတဏွာျဖစ္ ဆြမ္းဘုU္း မေပးသင့္သည္ကို သတိရသင့္ေၾကာင္း၊ ဆရာကိုယ္တိုင္က ဤ၀ိနည္းကို မထိန္းသိမ္းနိုင္ပါဘဲ တပည္႔ကို ဆံုးမျခင္းမွာ စU္းစားဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ Aသားနာမွ Aရိုးစြဲမွတ္မည္လို႔ထင္ျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ Aျပစ္ေပးဆံုးမခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္မွာ ေAာက္ျမန္မာနုိင္ငံ တစ္ခုလံုးကို Aဂၤလိပ္ လက္ ထိုးေပးလိုက္ရတဲ့Aတြက္ ဒီဆံုးမနည္းဟာ မေAာင္ျမင္ နုိင္ေၾကာင္း၊ Aဲဒီလိုေတြ ေျဖထားတာဗ်။ တစ္တန္းလံုးက တခိခိနဲ႔ရယ္ၾကတယ္၊ သူတစ္ေၾကာင္းဖတ္လိုက္၊ ခိခနဲ က်ိတ္ရယ္လိုက္ၾကနဲ႔။ ဆရာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရယ္ေလ ေဒါသထြက္ေနေလပါပဲ။ ေက်ာင္းသား ဖတ္သြားျပီးေတာ့ ဆရာက သူ႕ကိုေမးတယ္။ မင္း ငါ့ကို ေနာက္တာလား ဟာ.......မဟု ဟာ.......မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္ ေမးခြန္းကို ေျဖတာပါ ကဲAားလံုး သူေျဖတာကို ....... ....မင္ .... လက္ခံၾကသလား၊ တစ္ေယာက္စီ ေမးမယ္၊ ကဲ....မင္းကစ၊ သူေျဖတာ မွန္သလား၊ မွားသလား။ ပထမဆံုး Aေမးခံလိုက္ရတဲ့ ေရွ႔ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားဟာ ရုတ္တရက္ ဘာေျဖရမွန္း သိပံု မရဘူး။ Aေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို ၾကည္႔လုိက္ ၊ ဆရာ႕ကို ၾကည္႔လုိက္ ေဘးဘီကို ၾကည္႔လုိက္နဲ႔။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ Aဲဒီေက်ာင္းသားရဲ႕ Aေျဖကိုၾကိဳက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔လိုခံစားမိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လို မေျဖတတ္ဘူး။ Page 3 Untitled သူ႕လို ေထာင့္ေစေAာင္ မျမင္တတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူ႔လုိ မေျဖရဲဘူး။ တစ္တန္းလံုး လိုလိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုဘဲထင္တယ္။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည္႔ရင္ သိသာပါတယ္။ ....... ေဟ႕ေကာင္.......ေျဖေလကြာ ေရွ႕ဆံုးက ေက်ာင္းသားခမ်ာ တုန္သြားပါတယ္။ .......ေျဖေလကြ Aေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို တစ္ခ်က္ခိုးၾကည္႔ျပီး ေခါင္းငံု႕ခ် လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာကမွန္သလား၊ မွားသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းႏွစ္ခုကို ေမးေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ AမူAရာ၊ ေလသံ၊ ဖန္တီးထားတဲ့ ၀န္းက်င္ Aေငြ႕Aသက္ေတြက မွားတယ္လို႔ ေျဖစမ္း၊ မေျဖရင္ ၾကိမ္လံုး လို႔ေျပာျပီးသား ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို လိမ္ေနသလို သူတရားပါတယ္ ျဖစ္ေAာင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္လိမ္ေနတာပါ။ ဒါကို Aဲဒီေက်ာင္းသားလည္း သေဘာေပါက္ဟန္တူပါရဲ႔။ သူေျဖတာ မွားပါတယ္ ဟုတ္ျပီ၊ း.... ...မွ ....Aဲ... ေနာက္တစ္ေယာက္ မွား....Aဲ...မွားပါတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ မွားပါတယ္ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ေမးလာလိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္Aလွည္႕ေရာက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ထရပ္လိုက္ပါတယ္။ Aသက္ တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္း ရွဴလုိက္တယ္။ မွားပါတယ္၊ Aေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို မၾကည္႔ရဲပါဘူး။ ေခါင္းငံု႕ျပီး ခံုေပၚက စာAုပ္ကိုပဲ စိုက္ၾကည္႔ ေနမိတယ္။ ထူူးျခားတာက ေက်ာင္းသားAားလံုးလည္း ဒီလိုပါပဲ။ လူကုန္သြားေတာ့ ဆရာက Aဲဒီေက်ာင္းသားကို ေနာက္ေျပာင္မႈနဲ႔ Aတန္းထဲမွာ ရိုက္ပါတယ္။ ၾကိမ္လံုးသံ တစ္ခ်က္ၾကားရတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာမွာ နာနာသြားသလိုပဲ။ Page 4 Untitled ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ Aရိုက္ခံေနရသလိုပဲ။ တစ္တန္းလံုးလည္း ကြၽန္ေတာ့လိုဘဲ ခံစားေနရမွာကပါ။ Aဲဒီေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္။ ကိုယ္႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာမွာ ဒီလိုတပည္႔မ်ိဳး ဆံုးရႈံုးလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ Aဲဒီလို ေက်ာင္းသားမ်ိဳး ဆံုးရႈံးလိုက္ပါတယ္။ Aဲဒီက ဆန္႔ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ နုိင္ငံေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒါဆံုးရႈံးမႈပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ခံစားမႈခ်င္း တူပါလွ်က္နဲ႔ သူ႕လို မေျဖရဲခဲ့တာလဲ။ ေျဖရဲသူ ရွိလာတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႔ သူမွန္တယ္လို႔ မေျပာရဲခဲ့တာလဲ။ Aာရံုထဲမွာေတာ့ ငယ္စU္ကတည္းက ၾကံဳၾကိဳက္ ဆံုစည္းခဲ့ရတဲ့ .........။ ......... ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ၊ ၾကိမ္လံုးေတြ.........။ ခက္ထန္တဲ့ AမူAရာေတြ။ ။ Aဲဒီလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေသြးထဲမွာ Aေၾကာက္မ်ိဳးေစ႔ေတြ ပြားမ်ားလာျပီး Aရြယ္ရလာတာနဲ႔Aမွ် ေၾကာက္သီးေတြ တတြဲတြဲ၊ ေၾကာက္ပြင့္ေတြ တေ၀ေ၀နဲ႔။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဘို႕ လိုAပ္တဲ့ ျပသနာေတြ၊ Aခက္Aခဲေတြ ရွိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မေျပာရဲဘူး။ Aျပဳဘက္က ျမင္ျပီးေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ရင္ Aက်ိဳးရွိမယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး သိျမင္ေနပါလွ်က္ကနဲ႔ Aထက္ လူၾကီးမၾကိဳက္မွာစိုးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ Aၾကံမျပဳရဲဘူး။ ကြၽန္ေတာ့ဆီက Aၾကံ၊ Aေတြး၊ Aျမင္၊ သေဘာထားေတြကိုလည္း ဘယ္သူကမွ မေတာင္းၾကဘူးေလ။ Page 5 Untitled သင္ခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြ စာAုပ္ထဲ ျပန္သြားလည္း သြားေပေရာ႔ေပါ့။ ေဟာဒီ ပေရာဂ်က္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ မွားေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္ေပမယ့္ ဒါဟာ ေျပာရမယ့္ ကိစၥလုိ႕ ကြၽန္ေတာ္ မထင္ေတာ့ဘူး၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ Aဲဒါ ကြၽန္ေတာ္မွန္တယ္လို႔ ထင္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့Aထက္ Aဆင့္ဆင့္၊ ေAာက္Aဆင့္ဆင့္က လူေတြAာလံုးက ဒါကို မွန္တယ္ ့...... ထင္လာၾကရင္ျဖင္......ဌာန မနာဘူးလား တုိင္းျပည္မနာဘူးလား၊ ပညာရပ္Aျမင္န႔ဲ ......ဌာန ၾကည္႔ရင္ တစ္ကမၻလံုးနဲ႔ လူသားAားလံုး နာပါတယ္။ ဒါေပမယ္....... ကြၽန္ေတာ္ ့....... Aိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ Aၾကီးေကာင္ရဲ႕ ငိုသံျပဲၾကီးကို ၾကားရပါတယ္။ သူ႔Aေမ လက္ထဲမွာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ.......ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾကတာလဲကြာ ႔....... .......ဘယ္ ဘယ္လိုယ္ျဖစ္ရမလဲ၊ ေတာ္႔သားက Aိမ္စာျပီးေAာင္ မလုပ္ဘဲ ကျမင္းတာေလ၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ကြဲျပီ ဘာျဖစ္လဲကြ၊ ကေလးဆိုတာ ဒီAရြယ္မွာ ေတာ္ စာAုပ္ထဲက ဟာေတြ လာေျပာမေနနဲ႔၊ ပန္းကန္တစ္လံုး ဘယ္ေလာက္ ေAာက္ေမ႔လို႔လဲ၊ ရွင့္ ၀င္ေငြက .... ဘယ္ေလာက္.... ရြယ္ထားတဲ့ တုတ္ေAာက္ကေနျပီး သားၾကီးက Aေၾကာက္ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို Aားကိုးတၾကီး ၾကည္႔ေနရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့မ်က္လံုး .......။ ....... ေတြကလည္း သားရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလိုဘဲ ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါျပီေကာလား သားရယ္.......။ Page 6